LOGINShare
บทที่ 7 กระชับความสัมพันธ์ 4
Last Updated:
2025-09-05 12:38:55มัชชุพรเหล่ตามองสามีก่อนจะถาม “พี่ทิณหัวเราะอะไรคะ”
“มัชเห็นพื้นที่โล่ง ๆ ตรงหน้าหรือเปล่า”
“ทำไมเหรอคะ”
“ก็…มันกว้างพอที่จะให้เด็กสองสามคนวิ่งเล่นได้สบายเลยน่ะสิ”
“เอาเด็กที่ไหนมาละคะ” ชายหนุ่มหันมามองก่อนจะอมยิ้มที่มุมปาก
“ถ้ามัชตกลงพี่พร้อมจะเสกเด็กเข้าท้องมัชได้ตามต้องการ”
“พี่ทิณ!” เทวทิณณ์โอบคนรักให้ซบอยู่ที่ไหล่ตัวเอง ก่อนจะเอ่ย “พี่ไม่ได้จะเร่งเร้าอะไรมัช พี่รู้ว่าการเป็นแม่คนมันเหนื่อยขนาดไหน แล้วการเลี้ยงเด็กสักคนมันต้องทุ่มเทใส่ใจพี่เคารพความคิดเห็นของมัชเสมอ” ก่อนจะจุมพิตกระหม่อมบางนั้นด้วยความรักใคร่
“ขอบคุณมัชที่คอยเตือนสติพี่ พอพี่มาเห็นคุณแม่พี่ตกใจมากจริง ๆ ท่านแก่ลงทุกวัน พี่ไม่เคยฉุกคิดถึงข้อนี้เลย เมื่อก่อนในหัวพี่มีแต่คำว่าต้องประสบผลสำเร็จในชีวิตการงาน ต้องมีเงิน อย่างที่มัชเคยบอกพี่…หากวันนั้นมาถึงพี่ก็คงไม่รู้จะฉลองความสำเร็จนั้นกับใคร หรือบางทีคนที่พี่รักอาจไม่มีเวลามากพอที่จะรอเห็นพี่ประสบผลสำเร็จ หลาย ๆ อย่างในชีวิตเราคอนโทรลไม่ได้จนเมื่อมาเห็นคุณแม่ในวันนี้…พี่เลยคิดขึ้นมาได้หลายอย่าง ขอบคุณนะมัช ขอบคุณที่ยังรอพี่ ไม่ทิ้งพี่ไปซะก่อน” มัชชุพรยิ้มก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาตอบ
“ก็เกือบจะถอดใจไปแล้วเหมือนกันค่ะ”
“มัช”
“ขอบคุณที่ยังรอกันนะ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกันไป” เทวทิณณ์สวมกอดภรรยาเต็มรัก หากเขาฉุกคิดไม่ได้เห็นทีก็คงไม่เหลือใครที่จะรอฉลองความสำเร็จไปพร้อมกับเขาแล้วแน่ ๆ
จะว่าไปเขาไม่ได้ทำหน้าที่ลูกที่ดี สามีที่น่ารักมานานแค่ไหนแล้วนะ ตอนแรกกะว่าจะหยุดเพียงสองสามวันแต่เทวทิณณ์เลือกที่จะหยุดต่ออีกสองวัน เขาพาสาวิตรีไปเที่ยวน้ำตก ไปดูดอกไม้ ชมสวน เลือกซื้อของตกแต่งนั่นนี่เข้าบ้าน นั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา ก่อนจะลากลับไปทำงานที่กรุงเทพฯ ต่อ
“คุณแม่จะไม่ไปอยู่กับเราจริง ๆ เหรอคะ?” มัชชุพรเอ่ยถามแม่สามี
“ไม่ดีกว่าจ้ะ จะให้ไปอยู่ตึกสูง ๆ แบบนั้นไม่ไหวหรอก ใจหวิวหมด”
“ถ้าไปอยู่ด้วยกันผมจะได้มีเวลาดูแลแม่ด้วย”
“คิดถึงก็มาหากันบ่อย ๆ สิ”
“โถ่คุณแม่ครับ”
“นั่งสาลี่ก็อยู่ แม่แก่แล้วจะให้ไปอยู่แบบนั้นได้ไง นั่ง ๆ นอน ๆ เบื่อตาย สวนก็ไม่มีให้ทำ”
“คุณแม่ครับ”
“รีบกลับเถอะจะได้ไปถึงไม่มืดค่ำมากเกินไป เดินทางตอนกลางคืนไม่ดี”
“งั้นมัชกับพี่ทิณลาแล้วนะคะ” มัชชุพรเข้าไปสวมกอดแม่สามีก่อนจะพนมมือไหว้ลาอีกครั้ง
“บุญรักษานะหนูมัช”
“เดินทางปลอดภัย”
เมื่อรถยนต์แล่นออกจากบ้านไปจนมองไม่เห็นท้ายสาวิตรีก็ส่ายหน้ากับภาพเบื้องหน้าไม่ได้
“มีอะไรหรือคะคุณท่าน”
“ก็ไอ้ลูกชายตัวดีนะสิ…ปากก็ชวนฉันไปอยู่ด้วย แต่สายตาที่มองเมียมันยังกะจะกลืนกินไปทั้งตัวอย่างนั้นแหละ หากฉันไปอยู่ด้วยจริงจะเอาเวลาที่ไหนไปนั้นจู๋จี๋ทำหลานให้ฉันกันล่ะ”
“คุณท่านก็คิดมากไปได้ค่ะ”
“จ้างให้ฉันก็ไม่ได้อยู่ด้วยหรอก รอเลี้ยงหลานอยู่ที่นี่ดีกว่า”
“คุณมัชท้องเหรอคะ” สาลี่ทำหน้าตื่น
“ฉันให้ไม่เกินปีหน้ามีข่าวดีแน่ ๆ!!!” หญิงชรายิ้มให้กับตัวเองก่อนจะชักชวนสาลี่ไปออกกำลังกาย ต้องดูแลตัวเองให้ดี ไม่เจ็บป่วยง่าย ๆ เก็บแรงเอาไว้ฟัดหลาน ๆ น่ะสิ
Latest chapter
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย ตอนพิเศษ 2 ครอบครัวสุขสันต์
วันนี้ธิชาและเพื่อนรักอย่างมัชชุพร ทั้งสองครอบครัวนัดกันมาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจที่ทะเลแห่งหนึ่งในภาคใต้มิตรภาพที่ยาวนานร่วมสิบปีของสองสาว ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เห็นภาพนี้ด้วยกัน รวมไปถึงสองหนุ่มเพื่อนสนิทอย่างเทวทิณณ์และพิภพ ที่ต่างก็มองภรรยาและลูกน้อยก่อปราสาททรายกันอย่างสนุกสนาน“ถ้ารู้ว่ามีครอบครัวแล้วมีความสุขอย่างนี้ กูมีไปนานแล้ว ไม่น่าไปฟังไอ้พวกนั้นที่เอาแต่บ่นกระปอดกระแปด” เทวทิณณ์ยกเบียร์กระป๋องในมือขึ้นมาจิบก่อนจะยักไหล่ “ก็ไอ้พวกนั้นไม่ได้มีเมียเหมือนมัช และไม่ได้ใจกว้างเหมือนธิชา” เทวทิณณ์ได้ทีเอ่ยชมภรรยาไม่ขาดปาก“ก็จริง ชาเค้าไม่เคยทำตัวแบบว่าเมียใหญ่สุด หรือกูต้องทำตัวเป็นพ่อบ้านใจกล้า ไอ้พวกนั้นทำยังกะว่าเรื่องแต่งเมียเหมือนขายของหรือไง”“ก็โดนคลุมถุงชน เป็นกูก็ไม่อยากกลับบ้านเปล่าวะ”“ดีที่ชาเค้ายังกลับมาหากู ไม่งั้นกูคงไม่ได้เห็นภาพนี้ หรือไม่ก็ไม่มีภาพนี้ในหัวเลย” เทวทิณณ์ตบบ่าเพื่อนรักเพื่อให้กำลังใจ“รักษาเค้าให้ดี ๆ ไม่ใช่ละเลยทำตัวเสเพลเหมือนเดิมอีกนะมึง ลูกเต้าก็มีแล้วทำตัวให้สมกับที่เป็นพ่อคน”“ครับ” พิภพหันมาพนมมือไหว้เพื่อนรัก ที่สั่งสอนยังกะพ่อ ตั้งแต่แต่งงาน
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย ตอนพิเศษ 1 พิภพ x ธิชา
คู่แต่งงานใหม่ก็พากันมาดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ไกลถึงต่างประเทศ ธิชาและพิภพต่างก็กกกอดกันอย่างแนบแน่นทุกเช้าค่ำระหว่างท่องเที่ยวฮันนีมูนในโรงแรมแห่งหนึ่ง “อื้อ สะ สามี เบาหน่อย”ตั้งแต่งานแต่งงาน พวกเขาทั้งสองต่างก็เหนื่อยลากเลือดกันทั้งคู่ ไม่มีเวลามาจู๋จี๋ตามประสาข้าวใหม่ปลามันกันสักเท่าไหร่ สรรพนามที่เอ่ยเรียกกันก็เปลี่ยนไป“ชาจ๋า ชาของพี่หวานที่สุด”“อื้อ”สองเต้าที่ถูกมือใหญ่บีบเคล้น อีกทั้งยังถูกดูดอย่างกระหายอย่างนี้ทำเอาธิชาถึงกับกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่ได้ เห็นแต่ผมดกดำที่ขยับอยู่ตรงหน้าอกของเธออยู่นานสองนาน เขาทั้งขบกัด หยอกล้อกับเม็ดบัวทั้งสองข้างอย่างมันเขี้ยว ร่างบางสั่นระริกด้วยความเสียว อีกทั้งช่องทางสวาทยังหลั่งน้ำเมือกสีใสออกมาจนต้นขาด้านในเฉอะแฉะไปหมด สองขาถูไถกับเตียงกว้างจนผ้าปูที่นอนยับย่น ข้อมือได้แต่กำมุมหมอนเพื่อระบายความเสียวที่ตีตื้นขึ้นมาทำเอาเธอเกือบจะเสร็จสมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง“อ๊ะ”พิภพจูบลูบไล้ร่างกายที่สะโอดสะอง เอวคอดสะโพกผาย ธิชามีรูปร่างเหมือนนาฬิกาทราย ผู้ชายอย่างพิภพไม่รู้ว่าร่างกายที่ผอมเพรียวของเธอแบกเต้าทรงโต และเข่าที่แบกสสะโพกผายได้ยังไง ไม่ว
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย บทที่ 10 เวลาคือคำตอบ 3
“ไม่ต้องร้องแล้วนะคะคนดี” พิภพเอ่ยปลอบพลางก้มลงจูบหน้าผากเนียนด้วยความรักใคร่ กระชับอ้อมกอดให้แน่นมากยิ่งขึ้น พอเห็นเพื่อนรักแต่งงานมีครอบครัวที่สมบูรณ์พูนสุข มันก็กระตุ้นความปรารถนาของพิภพให้แจ่มชัดมากยิ่งขึ้น เขาประสบผลสำเร็จในหน้าที่การงานแล้ว แต่ชีวิตคู่กลับตรงกันข้าม เขาจินตนาการการมีครอบครัว แต่งงานมีลูกกับใครสักคนไม่ออก หากตอนแรกเขาไม่เลิกกับธิชาก็คงยังมองภาพนั้นไม่ออก แต่พอได้เลิกรากับอีกฝ่ายไป ภาพที่เคยเลือนรางและคิดว่าไม่มีอยู่จริงกลับมองเห็นเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น เขาวาดภาพบ้านและครอบครัวของตัวเองออกมาหลายภาพ และมองเห็นอนาคตที่จะใช้ชีวิตร่วมกับใครอีกคนไปจนแก่เฒ่า และคนคนนั้นก็คือธิชา…หญิงสาวตรงหน้าหากไม่เคยสูญเสียก็ไม่รู้คุณค่าของมันวันนี้เขารู้ซึ้งแล้ว และจะไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายหลุดมือเป็นครั้งที่สองงานแต่งงานของธิชาและพิภพจัดขึ้นที่ริมทะเลจังหวัดหนึ่งในภาคใต้ บรรยากาศเรียบง่ายแต่อบอุ่น มีญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงคนสนิทเพียงเท่านั้น มัชชุพรและเทวทิณณ์พร้อมยัยหนูมัชฌิมาในวัยแปดเดือน สวมชุดกระโปรงน่ารักพร้อมผ้าคาดหัว บนแท่นเวทีบ่าวสาวกำลังเอ่ยคำสาบาน‘ข้าพเจ้านายพิภพ รับ นางสาวธิ
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย บทที่ 10 เวลาคือคำตอบ 2
ไม่รู้ว่าสถานะนี้คืออะไร แต่ต่างฝ่ายต่างสบายใจที่จะไปมาหาสู่กันอย่างนี้ บางทีเวลาก็ช่วยเยียวยาและตกตะกอนความคิดต่าง ๆ ให้ผู้คนต่างก็เติบโตและไม่จมกับความผิดพลาดในอดีต อีกทั้งตอนนี้พวกเขาต่างก็เดินหน้าด้วยความระมัดระวัง เพราะรู้แล้วว่ากว่าจะเจอรักดี ๆ คนรักดี ๆ ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องแตกสลายและเสียน้ำตามากมายไปไม่รู้เท่าไหร่กว่าจะกลับมาเจอกันอีกครั้ง พูดคุยและหัวเราะด้วยกันอีกครั้งแบบนี้ โดยเฉพาะอดีตคาสโนว่าอย่างพิภพ ที่เหมือนจะถูกถอดเขี้ยวเล็บไปจนหมด ตอนนี้กลายเป็นคนที่เจอตัวยากพอ ๆ กับเทวทิณณ์ อย่างเทวทิณณ์ที่กำลังจะเป็นพ่อคนอยู่ติดบ้านก็ไม่แปลก แต่คนที่มักจะออกท่องราตรีเป็นประจำอย่างพิภพกลับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ อยู่ติดบ้าน ออกสังสรรค์บ้างแต่ก็นับครั้งได้ ธิชาเองก็ไม่เคยกะเกณฑ์หรือพูดขอร้องอะไร เธอไม่เคยพูดให้เขาเปลี่ยน เพราะหากเขาไม่เปลี่ยน ใครก็คิดที่จะเปลี่ยนเขาไม่ได้ อีกทั้งธิชาก็ไม่ได้ปิดกั้นตัวเอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามครรลอง ถ้าถามถึงความรู้สึก…เธอก็ยังรักตัวเองมากกว่าจะรักใครคนอื่นหลังจากดูหนังจนจบ พิภพก็พาหญิงสาวมาทานอาหารดาดฟ้าโรงแรมดัง “นี่หรือเปล่าคะที่ย้ำนัก
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย บทที่ 10 เวลาคือคำตอบ
ตั้งแต่วันนั้นธิชากับพิภพก็ไม่ได้เจอกันอีกจนงาน Baby Shower ของยัยมัชที่จัดงานที่บ้านสวนที่อยุธยาบ้านของพี่ทิณ เรียกได้ว่าเป็นงานรวมกัลยาณมิตรเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ เพื่อนฝูง ต่างก็มากันเกือบครบหมด ว่าที่คุณแม่ผิวพรรณเปล่งปลั่ง ไม่ใช่แค่แขกในงานที่ลุ้นเพศ สามีอย่างเทวทิณณ์เองก็ลุ้นจนตัวโก่งเหมือนกัน มีแต่มัชชุพรที่รู้ ลูกโป่งสีสวยบรรจุแผ่นกระดาษไว้ภายใน สีฟ้าลูกชาย สีชมพูลูกสาว เพื่อน ๆ ต่างก็พนันกันอย่างสนุกสนาน ธิชาเองก็เหมือนกัน ลูบท้องยัยมัชออกจะบ่อย ท้องแหลมแบบนี้โบราณเขาว่าจะได้ลูกสาว งานปาร์ตี้เล็ก ๆ แต่ทว่ากลับอบอุ่น ตอนนี้เองพิภพก็เดินมาหาเธอ พวกเขาต่างก็ไม่มีใครเคอะเขิน พูดคุยทักทายกันอย่างออกรสตามประสาคนรู้จัก“ชาว่าไอ้ทิณจะได้ลูกชายหรือลูกสาว”“ต้องลูกสาวอยู่แล้วค่ะ”“ถ้าลูกชายล่ะ?”“งั้นมาพนันกันไหมละคะ” ก่อนจะหัวเราะออกมาทั้งคู่มัชชุพรถือลูกโป่งยักษ์สีขาวไว้ในมือ เพื่อน ๆ ต่างส่งเสียงเชียร์ฝั่งเพื่อนชายก็ส่งเสียง BOY/ ส่วนฝั่งผู้หญิงก็ GIRL ต่างไม่มีใครยอมใคร อีกทั้งข้าวของเครื่องใช้เด็ก ๆ ที่เพื่อน ๆ ต่างขนมาให้กองพะเนินจนคุณย่าอย่างสาวิตรีอดที่จะหัวเราะกับคนห
สาจ๋า…โปรดอย่าละเลย บทที่ 9 รู้ว่ามีอยู่ก็สายไป 3
หลังจากเกิดเรื่องทางบริษัทเองก็ไม่ได้ใจดำกับลูกน้อง ทางหัวหน้าและเพื่อนร่วมงานต่างก็เอ่ยปากให้ธิชาลาพักได้อีกสักสองสามวัน เพราะเป็นห่วงเรื่องสภาพจิตใจ และคดีความ แต่ธิชาปฏิเสธอีกทั้งงานตรงหน้าทำให้สมองของเธอหยุดคิดเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมาได้ขณะหนึ่ง เพื่อนร่วมงานก็ต่างชวนคุย ดีกว่านั่งอุดอู้อยู่ที่โรงแรมเป็นไหน ๆ ข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ ทางพิภพเองก็บอกว่ารอให้หาคอนโดได้ใหม่จะส่งมาให้ เธอเองก็เห็นว่าไม่เสียหายอะไร จึงเอาตามนั้น แต่ระหว่างนี้ก็ไม่มีอะไรเกินเลยกันอีก แม้จะพักอยู่ห้องเดียวกันก็ตามธิชาเองก็รู้สึกปลอดภัยที่อีกฝ่ายมาอยู่เป็นเพื่อน หากสภาพจิตใจดีมากกว่านี้อีกสักหน่อยคงต่างคนต่างอยู่เหมือนเดิม…แต่เธอเองก็ไม่ได้เห็นแก่ตัว พยายามหาห้องใหม่ให้เร็วที่สุด ทางอิทธิเองก็เอ่ยปากช่วยหาห้องใหม่ให้ รวมไปถึงเพื่อนร่วมงานหญิงโสดหลายคนก็แนะนำให้อยู่บ้าง แต่เธอต้องขบคิดสักเล็กน้อย ห้องที่ดี ความปลอดภัยสูงราคาก็แพงตาม ลำพังพนักงานออฟฟิศเงินเดือนไม่มากเท่าไหร่ จะให้หารูมเมทก็ไม่ชอบ เฮ้อ!ธิชากลับโรงแรมที่พักด้วยสภาพอิดโรย หลังเลิกงานต้องตระเวนหาที่อยู่ใหม่อีก “ชา กลับมาแล้วเหรอ ทานอะไรหรือย
You may also like
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่197.0K viewsไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ34.3K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์23.8K viewsคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น38.6K viewsอ้อมกอดมัจจุราช
อัญญาณี163 viewsสายใยร้ายรัก[นิยายชุดร้ายรัก]
มณีภัทรสร1.4K viewsกระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า
sammi'P240 viewsณ ที่ดาวเคียงฟ้า
ผการุ้ง ช่อชมพู90 views
