ตอนที่19

เขาจับมือนางออก

" ไม่ต้องมองข้าด้วยสายตาแบบนั้น ข้าไม่ต้องการให้ใครมาสงสาร"

" ใช่ข้าสงสารท่าน ข้าไม่รู้ว่าท่านไปพบเจออะไรมาถึงได้เป็นแบบนี้ แต่มันก็เป็นอดีตไปแล้ว ย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ ข้าไม่สนใจว่าท่านจะเคยพบเจออะไรมา ไม่อยากรู้ด้วยข้าแค่อยากอยู่กับท่าน"

นางเขย่งเท้าจูบรอยแผลเป็นของเขา เขานิ่งชะงัก มองหน้านางตาปริบๆ นางกำลังล้อเล่นกับใจเขาอยู่ใช่ไหม เขาถอดเสื้อออกให้นางได้เห็นรอยแผลเต็มตัว ที่ไม่ได้มีแค่บนใบหน้า นางผงะ มองดูรอยแผลเป็นทั่วร่างบางรอยคล้ายถูกไฟไหม้ นางลูบไล้ไปทั่วทั้งตัวเขา รอยแผลพวกนี้เป็นหลักฐานอย่างดี บ่งบอกว่าเขาเผชิญกับเรื่องเลวร้ายมา นางกอดเขาแน่น ไม่สนใจรอยแผลเป็นน่าเกลียดนั่น ซบหน้าถูไถไปมาอยู่ตรงอกเขาป๋อเหวินรู้สึกเสียววูบวาบแปลกๆ น้ำแข็งในใจพังทลายลงมา เขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าหวั่นไหวไปกับนางตั้งแต่แรกเห็น แต่ก็เจียมตัวคิดว่าไม่คู่ควร ไม่มีวันที่นางจะสนใจเขาเมื่อใดที่นางฟื้นขึ้นมา พอเห็นหน้าเขาก็จะหวาดกลัวรังเกียจและหนีไป แต่ไม่คิดว่านางจะไม่รังเกียจเขา ยังกอดเขาไว้ บอกจะแต่งงานกับเขาอีก เขาควรทำยังไงดี หากจะบอกว่าไม่มีใจให้นางก็คงโกหก แต่จะให้นางมาอยู่กับเขาในป่