เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 9
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-01 17:16:57
บทที่เกี่ยวข้อง
หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 10
“คุณแม่” ณัฐชยารู้ว่ามารดานั้นเข้าใจสถานะระหว่างเธอกับติณณ์ดี แต่ทำไมครั้งนี้ถึงถามออกมาแบบนี้กัน แต่คำถามนั้น ณัฐชยาก็พอรู้คำตอบดี จึงมองไปยังพี่สาวฝาแฝดที่นั่งนิ่งประหนึ่งไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ความเจ็บปวดเล่นงานณัฐชยาจนแทบหายใจไม่ออก ณัฐชยาไม่ได้เอ่ยแม้แต่ประโยคเดียวว่าเธอกับติณณ์นั้นไม่ได้เป็นอะไรกัน ลินดากลับพูดตัดความ ไม่สนใจความรู้สึกของบุตรสาวคนเล็กเลยแม้แต่น้อย “ถ้าไม่ได้คิดอะไรก็หลีกทางให้พี่พิณเขาไปซะ แม่ว่าซอไม่เหมาะกับติณนักหรอก”“ใช่...พี่ติณเขาเหมาะกับฉัน แกก็เจียมตัวไว้ซะ” ธัญชยาเอ่ยเสริมขึ้นอีกคน หญิงสาวนั่งไขว่ห้างมองณัฐชยาราวกับคนอื่น “แต่ซอ…”“หรือแกคิดจะกล้าขัดคำสั่งคนเป็นแม่อย่างฉัน” ยังไม่ทันที่ณัฐชยาจะได้พูด ลินดาก็เอ่ยขัดจนบุตรสาวต้องรีบแย้ง “ซอไม่ได้คิดแบบนั้น”“ไม่ได้คิดก็ดี เพราะอย่าลืมว่าฉันเป็นแม่ที่อุ้มท้องแกมาถึงเก้าเดือน แถมตอนคลอดแกยังทำให้ฉันเกือบตายมาแล้ว ฉันพูดอะไรแกก็ต้องเชื่อแล้วทำตาม ห้ามมีข้อแม้” สิ่งที่ได้ยินทำให้ณัฐชยาอึ้ง “คุณแม่!”“ทำไม แกมองฉันแบบนี้หมายความว่ายังไงกันไม่ทราบ ไม่พอใจอย่างนั้นเหรอ แกมีสิทธิ์ที่จะไม่พอใจแม่อย่างฉันเหรอซ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 11
“นะคะพี่ติณ ไม่นานหรอก พิณไม่อยากกินคนเดียว”“ได้ครับ” เพราะเกรงใจทำให้ติณณ์ตอบรับคำชวนนั้นของธัญชยา และคิดว่าจะอยู่ด้วยไม่นาน “ขอบคุณนะคะ” ธัญชยายิ้มหวานกับคำตอบของติณณ์ แม้จะรู้ว่าชายหนุ่มตอบรับเพราะความเกรงใจ แต่ถึงอย่างนั้นหญิงสาวก็ไม่สน ธัญชยาพยักหน้าให้เด็กรับใช้ในบ้านเอาของว่างซึ่งเตรียมไว้ก่อนหน้าที่เธอจะชวนติณณ์มาเสิร์ฟติณณ์นั้นดูกระอักกระอ่วนใจแต่ก็เลยตามเลย ชายหนุ่มนั่งเป็นตุ๊กตาให้ธัญชยาป้อนของว่างนั่นนี่ จากที่คิดว่าจะอยู่ไม่นานชายหนุ่มกลับถูกธัญชยารั้งตัวไว้ได้นานกว่าที่คิด โดยหารู้ไม่ว่าตอนนี้มีสายตาของ ณัฐชยามองดูอยู่ห่างๆ ด้วยความเจ็บปวด น้ำตานองหน้าแต่จำต้องเก็บซ่อนความอ่อนแอไว้ลึกสุด พยายามทำใจกับสิ่งที่ได้เกิดขึ้น ณัฐชยาก้มหน้ากลับห้องเพราะไม่อาจทนมองภาพบาดตาบาดใจได้อีกต่อไป กว่าที่ธัญชยาจะยอมปล่อยให้ติณณ์กลับ ชายหนุ่มก็นั่งทานของว่างกับเธออยู่นาน เพราะหญิงสาวชวนเขาคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้อย่างไม่สนใจต่อปฏิกิริยาของชายหนุ่มที่บอกว่าเขานั้นรีบก็ตามที ก้าวออกจากบ้านเพ็ญประเสริฐได้เพียงไม่กี่ก้าว ติณณ์ก็รีบโทรศัพท์หาณัฐชยาทันที หญิงสาวนั่งมองโทรศัพท์ที่ขึ้นสายเรียก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 12
เหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมณัฐชยาถึงต้องไปเรียนต่อยังต่างประเทศแบบไม่ทันตั้งรับแบบนี้ ดูเหมือนจะมีแค่ลินดา ธัญชยา และณัฐชยาเท่านั้นที่รู้ และคนที่เสียใจที่สุดคือณัฐชยา เพราะรู้ว่ามารดาและพี่สาวต้องการส่งเธอไปพ้นๆ จากติณณ์มากกว่า หรือคิดอีกแง่ทุกคนที่บ้านต้องการผลักไสเธอ ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหลนองหน้า เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นก็ทำให้เธอรีบปาดน้ำตา“ซอ...พ่อเองนะลูก” เสียงที่ได้ยินทำให้ณัฐชยารีบก้าวไปเปิดประตูให้บิดา“ค่ะคุณพ่อ”“พ่อเข้าไปได้ไหมลูก” มนตรีมองหน้าบุตรสาว “ได้ค่ะ” ณัฐชยาเดินเกี่ยวแขนบิดาเข้ามาในห้องนอน กระทั่งนั่งบนโซฟาหญิงสาวก็ยังคงเกาะแขนไว้ไม่ยอมปล่อย“แม่บอกว่าซออยากไปเรียนต่อต่างประเทศ”“ค่ะ” น้ำเสียงสั่นๆ เอ่ยรับ ก่อนจะพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล แต่ก็ยากเหลือเกิน การเป็นลูกชังไม่ว่าจะทำตัวดีแค่ไหน ก็คงได้เป็นแค่ลูกชังวันยังค่ำ“คิดดีแน่แล้วนะ”“คิดดีแล้วค่ะ ซอไม่อยู่ คุณพ่อต้องดูแลตัวเองดีๆ นะคะ” ณัฐชยากอดบิดาไว้ ใจจริงเธอก็ไม่อยากไปไหนไกลๆ แต่ก็ขัดคำสั่งของมารดาไม่ได้ “พ่อน่ะไม่เป็นไรหรอก คนที่บ้านออกเยอะแยะ แต่คนที่พ่อห่วงคือลูกนะซอ เพราะลูกจะต้องไปอยู่ที่นู่นคนเดียว” แม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 13
เนื่องจากลึกๆ จันทานั้นไม่ต้องการให้พี่สาวตามหาใครทั้งสิ้น เนื่องจากเธอหวังและหวงสมบัติของวาสนามาก อยากได้มาเป็นของตนทั้งหมด หากทนายจอมพลตามตัวนัยนากับลูกพบ ถ้าวาสนาตายไปสมบัติที่ควรเป็นของเธอ ของลูกก็ต้องหลุดลอยไปต่อหน้าต่อตา เธอยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ แต่ความในใจใครเลยจะกล้าพูดว่าแอบแช่งชักหักกระดูกกันทุกลมหายใจ “โธ่...คุณพี่ ทำไมพูดแบบนั้นล่ะคะ คุณพี่ต้องอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้น้องกับเด็กๆ ในบ้านอีกนาน เป็นร้อยๆ ปีเลยก็ยังไหว”“ให้อยู่ถึงร้อยปี ฉันก็เป็นภาระของเธอนะจันทา” คุณหญิงวาสนามองไปยังน้องสาวต่างมารดา “ไม่หรอกค่ะ น้องยินดีดูแลคุณพี่อยู่แล้ว”“ว่าแต่วันนี้ลมอะไรหอบเธอมาหาพี่ถึงที่นี่ได้จ๊ะ” คำถามของวาสนาทำให้จันทายิ้ม ก่อนจะมองไปยังทนายจอมพล คุณหญิงวาสนาจึงเปิดทางให้น้องได้คุย “วันนี้กลับไปก่อนนะจอมพล มีข่าวอะไรคืบหน้าก็รีบมารายงานฉันด้วย” “ครับคุณหญิง” ทนายจอมพลเอ่ยรับ ก่อนจะขอตัวกลับออกไป เมื่อเห็นว่าอยู่สองคนกับพี่สาว จันทาก็ลงไปนั่งข้างๆ “คุณพี่” ประโยคหวานๆ เอ่ยเรียกอย่างเคย“คราวนี้เท่าไหร่อีกล่ะ” “แหม...คุณพี่นี่รู้ใจน้องจริงๆ คราวนี้น้องขอสองล้านนะคะ น้องจะเอา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 14
“ซอมีคู่หมั้นอยู่แล้วจริงๆ จ้ะติณ คู่หมั้นของซอเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทคุณลุงมนตรี” ประโยคโกหกของลินดาที่บอกกับติณณ์ ว่าแท้จริงแล้วณัฐชยานั้นมีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้ว เรื่องเท็จนี้ถูกกำหนดให้เป็นเรื่องจริงยิ่งขึ้นเมื่อธัญชยาเอ่ยเสริม“ซอใจร้ายกับพี่ติณมากเกินไปแล้วนะ หนำซ้ำก่อนไป ซอบอกพิณว่าที่คบกับพี่ติณก็แค่แก้เหงา คั่นเวลาเท่านั้นเอง” “ป้าผิดหวังกับลูกสาวคนนี้จริงๆ เชียว ทำไมถึงได้ล้อเล่นกับความรู้สึกดีๆ ของติณแบบนี้ก็ไม่รู้ ป้าขอโทษแทนซอด้วยนะติณ ป้า...” ลินดายกมือขึ้นวางทาบอกราวกับทุกข์ใจอย่างแสนสาหัส แต่พอติณณ์เผลอสองแม่ลูกกลับส่งยิ้มให้กันและกัน “แล้วที่พิณพูด ก่อนซอไป หมายความว่ายังไงครับ” แม้จะเจ็บปวดแต่ติณณ์ก็ยังคงจับใจความได้ในบางส่วนจนเกิดความสงสัย “อ้อ...คือตอนนี้ซอไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้วนะคะ”“อะไรนะครับ แล้วซอไปไหน” “ซอบินไปเรียนต่อต่างประเทศพร้อมคู่หมั้นแล้วเมื่ออาทิตย์ก่อนนะติณ ได้ข่าวว่าเรียนจบโทก็จะแต่งงานแต่งการกันที่นั่นเลย เผลอๆ คงไม่กลับมาเมืองไทยอีกแล้ว” ลินดาเอ่ยตอบเป็นชุด “คู่หมั้น!” สิ่งที่ได้ยินทำให้ติณณ์ช็อก เพราะเขานั้นรักและจริงจังกับณัฐชยามาก ถึงขั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 15
กลิ่นเหล้าลอยมาพร้อมกับการจูบเพียงฝ่ายเดียว แต่ก็ไม่ได้ทำให้ธัญชยาเสียความรู้สึกแต่อย่างใด ความช่ำชองของเธอมีความหมาย เพราะไม่นานก็สามารถส่งลิ้นเล็กๆ เข้าไปในโพรงปากของติณณ์ได้ โดยที่ธัญชยานั้นใช้มือบีบคางของชายหนุ่มให้ปากหยักห่างออกจากกัน เพื่อที่เธอจะสัมผัสเขาให้ได้มากขึ้น แต่เหมือนธัญชยาจะไม่หยุดเพียงแค่จูบเท่านั้น หญิงสาวใช้ปากร้อนๆ จูบติณณ์ต่ำลงมาเรื่อยๆ กระทั่งถึงแผงอก หน้าท้อง และขอบกางเกงยีนส์ที่เห็นไรขนลากยาวผ่านเข้าไปด้านล่างใต้กางเกง ความซุกซนของธัญชยาก็ทำให้เธออยากเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงยีนส์ตัวนี้ว่าจะมีขนาดใหญ่โตมากแค่ไหน แค่คิดเธอก็รุ่มร้อนไปทั่วทั้งร่างกาย ธัญชยาเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ก่อนที่มือจะเริ่มทำตามที่สมองสั่ง ด้วยการปลดเข็มขัดและกระดุมกางเกงยีนส์ออกทีละเม็ด...ทีละเม็ดกระทั่งถึงเม็ดสุดท้าย พร้อมกับรั้งกางเกงยีนส์ อันเดอร์แวร์สีขาวสะอาดลงต่ำจนหลุดออกไปจากขาของชายหนุ่มอย่างไม่ลังเล “พิณขอนะคะ” เสียงหอบกระเส่าของธัญชยาดังขึ้น ก่อนที่เธอจะใช้มือลูบไล้ความเป็นชายของติณณ์ไปมาเพื่อปลุกให้ตื่นตัว แม้สัมผัสแรกของมือท่อนเนื้อจะยังคงสงบนิ่ง แต่เมื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 16
“พิณรักพี่ติณนะคะ รักมานานแล้ว” ธัญชยาสวมกอดติณณ์ไว้แน่น ความเข้าใจผิดครั้งนี้ส่งผลให้ติณณ์ดิ้นไม่หลุดเอง ซึ่งธัญชยานั้นยิ้มกริ่ม ทั้งๆ ที่เมื่อคืนติณณ์เมาจนหลับสนิท และทั้งๆ ที่เธอพยายามปลุกเร้าอารมณ์ชายหนุ่มให้ลุกโชนขึ้นมา แต่ติณณ์น้อยก็ยังไม่ผงาดสู้อยู่ดี “พี่เสียใจ” สีหน้าของติณณ์นั้นกังวลมากถึงมากที่สุด เขาไม่น่าเมาจนขาดสติแบบนี้เลยจริงๆ “พี่ติณอย่าโทษตัวเองเลยนะคะ เพราะถ้าหาคนผิด พิณเองที่ผิด ผิดที่เผลอตัวเผลอใจจนลงเอยแบบนี้” น้ำเสียงสั่นระริกเอ่ยขึ้น “พิณ” “พิณมีความจริงบางอย่างจะบอกพี่ติณ คือเรื่องนี้พิณเก็บมาคนเดียวนานแล้ว แต่ไม่กล้าพูดจริงๆ” น้ำเสียงและสีหน้าของ ธัญชยาแสดงออกว่าเธอนั้นเป็นกังวลมาก “ความจริง” สีหน้าของติณณ์นั้นงุนงงมาก เพราะไม่รู้ว่าตนยังไม่รู้ความจริงเรื่องอะไรอีก “เรื่องที่ซอมีคู่หมั้น พิณรู้มานานแล้วนะคะ แต่ยายซอขู่พิณไว้ว่าห้ามพูดออกไป ห้ามบอกใครโดยเฉพาะพี่ติณ พิณเป็นคนขี้สงสาร ขี้กลัวด้วย ก็เลยยอมทำตามที่น้องขอ ตลอดเวลาที่ผ่านมาพิณสงสารพี่ติณมาก อยากบอกความจริงให้รู้ แต่ใจนั้นก็คิดเสมอว่ายายซอจะรักพี่ติณจากใจจริง พิณจึงทนมองอย่างสงสารและเจ็บปวดแทน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 17
“แม่ว่าหมั้นไว้ก่อนก็ไม่เสียหายนะลูกพิณ ลูกจะได้มีเวลาศึกษาดูใจกับติณไปอีกหน่อย”“แต่พิณอยากแต่งงานกับพี่ติณนี่คะคุณแม่” “แม่เข้าใจ แต่ในเมื่อคุณพ่อไม่อนุญาต เราจะทำอะไรได้ลูก” ลินดาโล่งอกด้วยซ้ำที่สามีพูดแบบนั้นออกไป เพราะลึกๆ แล้วเธอไม่อยากให้ ธัญชยาแต่งงานกับติณณ์ตั้งแต่แรก เนื่องจากกลัวว่าบุตรสาวต้องลำบากหากแต่งงานกับคนที่ฐานะด้อยกว่ามากแบบนี้ความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่ได้ทำลงไปเนื่องจากขาดสติ นั่นทำให้ติณณ์ไม่แตะเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์อีกเลย เมื่อผิดหวังในรักแรกอย่างเจ็บปวด ทั้งๆ ที่รักใครรักจริง จนกลายเป็นความเจ็บชนิดฝังใจ จากชายหนุ่มผู้อ่อนโยนก็กลายเป็นคนแค้นลึก จากหัวใจที่มีไว้เพื่อรัก ตอนนี้หัวใจของติณณ์กลับมีแต่ความชิงชังที่มีให้ณัฐชยา ติณณ์ให้มารดาไปพูดเรื่องหมั้นหมายระหว่างตนกับธัญชยาทันที นัยนางุนงงและคิดว่านี่เร็วไป แต่สุดท้ายเธอก็ตามใจบุตรชายไปสู่ขอธัญชยาให้ โดยคิดมาตลอดว่าธัญชยาคือณัฐชยา เพราะนัยนานั้นไม่รู้มาก่อนว่าณัฐชยามีพี่สาวฝาแฝด ของหมั้นหมายนัยนาก็หามาให้อย่างสมน้ำสมเนื้อ เธอนำเครื่องประดับเพชรและทองที่บิดาและสามีเคยซื้อไว้ให้ รวมถึงเงินสดอีกก้อนมาหมั้นหมายธัญช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01
บทล่าสุด
หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 60 (จบ)
“ฝากไว้ก่อนเถอะ รอลูกหลับ ซอหนีพี่ไม่พ้นแน่”“บ้า” ณัฐชยามองค้อนสามี ก่อนจะอุ้มบุตรชายขึ้นแล้วขยับไปนั่งให้นมอีกทาง เมื่อเจ้าตัวเล็กอิ่มก็ได้เวลาหลับต่อ และคงหลับยาวถึงเช้าตามเคย ณัฐชยาถือว่าโชคดีที่ลูกคนนี้เลี้ยงง่าย ไม่งอแงทำให้แม่หรือพ่อเหนื่อยมากนักเมื่อให้นมลูกเสร็จ ติณณ์ก็พาณัฐชยากลับลงไปชั้นล่าง แล้วให้พี่เลี้ยงขึ้นมาเฝ้าบุตรชายแทน ค่ำคืนของการฉลองยังอีกยาวไกล และเมื่อกลับขึ้นมาพักผ่อน ติณณ์ก็ทำตามที่ได้พูดไว้ ชายหนุ่มรุกเร้าคุณแม่มือใหม่อย่างณัฐชยาจนเธอเร่าร้อนไปทั้งตัว จะว่าไปก็เกือบๆ สี่เดือนที่ติณณ์นั้นไม่ได้ล่วงเกินณัฐชยาเลย ใช่ว่าจะมีเพียงชายหนุ่มเท่านั้นที่ต้องการเธอ ณัฐชยาเองก็ต้องการติณณ์ไม่แพ้กัน“พี่ติณ” ณัฐชยาครางกระเส่า เมื่อติณณ์กำลังหยอกเย้ากับหน้าอกของเธอจนตั้งชัน รูปร่างของณัฐชยาดูอวบอิ่มขึ้น หน้าอกเต็มไม้เต็มมือกว่าแต่ก่อน ยิ่งถูกติณปลุกเร้าก็ยิ่งตอบสนอง เม็ดยอดสีสวยถูกสามีหนุ่มใช้ปากร้อนๆ ดูดดุนเล่นสลับบีบเฟ้นเป็นจังหวะณัฐชยาบิดเร้า ร้าวรานกับความวาบหวามเสียวซ่านที่กระจายไปทั่วร่างก
หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 59
วันแรกที่กลับจากโรงพยาบาล ณัฐชยาแวะไปเยี่ยมธัญชยาที่โรงพยาบาล จากผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าสวยจนเป็นดารานักแสดงได้อย่างสบายๆ ผิวนวลเนียนเปล่งปลั่ง มีน้ำมีนวล ตอนนี้ธัญชยากลับดำคล้ำ ผิวแห้ง ผมร่วง ดูน่าเวทนาผิดไปจากธัญชยาคนก่อนจนแทบจำไม่ได้ พอเห็นหน้าหลานชายเธอก็ยิ้มอย่างยินดี“ชื่ออะไร”“น้องเติมเต็มค่ะพี่พิณ” ณัฐชยาก้มมองบุตรชายที่หลับพริ้มในอ้อมกอด ติณณ์นั่งมองทั้งสองพี่น้องอยู่ห่างๆ เพราะอยากให้เวลาส่วนตัวแก่คนทั้งคู่“เติมเต็ม ชื่อน่ารักมากเลยนะ หน้าตาก็น่าชัง เหมือนซอกับพี่ติณคนละครึ่ง” ธัญชยายิ้มให้หลานชาย เธอยื่นมือจะไปสัมผัสแก้มยุ้ยๆ แต่จำต้องดึงมือกลับ ณัฐชยาสงสารพี่สาวจึงเอ่ยขึ้น“พี่พิณอุ้มหลานนะคะ”“ไม่ดีกว่า ตัวพี่สกปรก” พูดจบธัญชยาก็ขยับหนี“พี่พิณทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะคะ”“พี่สกปรกจริงๆ ไม่ต้องอุ้มหลานหรอก แค่ได้นั่งมองหน้าพี่ก็ดีใจแล้ว” รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นบนมุมปาก แ
หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 58
“ลูกผมหล่อมากนะครับหมอ ดูสิ จมูกโด่งเป็นสันเชียว” คนขี้เห่อเอ่ยขึ้น ณัฐชยาส่ายหน้าให้ติณณ์“หล่อค่ะ” หมอเอ่ยรับ เพราะลูกใครใครก็ชมว่าหล่อว่าน่ารักทั้งสิ้น เมื่อตรวจเสร็จหมอก็ให้ฟิล์มใบหน้าเจ้าตัวเล็กแก่ว่าที่คุณพ่อคุณแม่ได้เชยชม ติณณ์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ปลาบปลื้มกับใบหน้าบุตรชาย ก่อนจะโทรศัพท์ไปบอกเรื่องนี้ให้มารดาและผู้เป็นยายรู้ทันที“จริงเหรอติณ เป็นผู้ชายเหรอ”“ครับแม่ อาวุธเด่นชัดมาก”“พี่ติณ...ทะลึ่ง” ณัฐชยาที่นั่งอยู่ข้างๆ เหน็บชายหนุ่มไปแรงๆ ที่พูดอะไรทะลึ่งๆ แบบนั้น“ฝากบอกซอให้ดูแลตัวเองดีๆ นะลูก ใกล้คลอด แม่กับยายจะลงไปกรุงเทพฯ”“ครับแม่” เสียงมีความสุขของติณณ์เอ่ยรับ ก่อนที่ชายหนุ่มจะคุยกับมารดาและยายครู่หนึ่ง จากนั้นจึงวางสายไปแล้วหันมายิ้มให้ณัฐชยา อยู่ๆ ก็โน้มตัวลงไปจูบหน้าท้องนูนเบาๆ“พ่อรักลูก รักแม่ของลูกมากนะครับ โตขึ้นมาต้องเป็นเด็กดี ไม่ดื
หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 57
“ดื่มสิ” แต่อยู่ๆ ธัญชยากลับยืนตัวแข็งทื่อ เมื่อณัฐชยาคว้าตัวไปกอด“ขอบคุณนะคะพี่พิณ ขอบคุณที่ดีกับซอแบบนี้ ซอรักพี่สาวคนนี้มากนะคะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ซอก็รักพี่พิณ เพราะพี่คือพี่สาวของซอ”“ซอ” คำพูดของณัฐชยาทำให้ความคิดร้ายๆ ของธัญชยาหายไป ณัฐชยาผละออกจากพี่สาวเล็กน้อยเพื่อดื่มนม แต่จังหวะที่ปากแก้วกำลังจรดกับริมฝีปากอิ่ม ธัญชยาก็กำลังจะแย้ง แต่เสียงของติณณ์ที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำก็ดังขึ้นเสียก่อน“พี่สาวกับน้องสาวคู่นี้ทำอะไรกันครับ”“อ้อ...พี่พิณเอานมมาให้ซอดื่มค่ะพี่ติณ ยังอุ่นๆ อยู่เลย” ณัฐชยาหันไปตอบสามี ธัญชยาตกใจเพราะไม่คิดว่าติณณ์จะอยู่ในห้องด้วย ทั้งๆ ที่วันนี้เธอถามณัฐชยาแล้วว่าชายหนุ่มจะกลับตอนไหน ซึ่งคำตอบคือดึก เธอจึงตัดสินใจลงมือปลิดชีพน้องสาววันนี้ แต่ตอนนี้ความคิดบ้าๆ นั่นหายไปแล้ว“แต่ซอพึ่งดื่มนมไปแก้วใหญ่นี่ครับ ดื่มอีกจะไหวเหรอ”“ไม่เป็นไรค่ะ ซอดื่มได้”&l
หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 56
ลินดาพยายามฟื้นฟูร่างกายจนเกือบจะกลับมาเดินได้ โดยมี ณัฐชยาคอยดูแลไม่ห่าง แม้จะกำลังตั้งครรภ์อยู่ก็ตามที ในทุกๆ วันเธอถามหาธัญชยาจนมนตรีไม่รู้จะหาเหตุผลใดๆ มาอ้างดี สุดท้ายก็จำต้องพูดความจริงออกไปในวันที่ลินดาพร้อมจะรับฟังทุกอย่างแล้ว“ลูกพิณเป็นเอดส์เหรอคะ” ลินดาเอ่ยทวนประโยคที่ได้ยินจากสามี มนตรีได้แต่พยักหน้ารับว่าใช่“ต่อให้ลูกเป็นอะไร เราก็จะไม่ทิ้งแก”“ขอบคุณนะคะคุณ ฉันไม่ดีเอง ฉันเป็นแม่ที่ไม่ดี”“คุณไม่ผิดหรอก ถ้าจะผิดเราก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ ผมเองก็เป็นพ่อที่ไม่ดีเหมือนกัน” มนตรีกุมมือของภรรยาไว้“ตอนนี้ฉันรู้สึกผิดมาก โดยเฉพาะผิดต่อซอ ฉันทำผิดกับลูกคนนี้ไว้มากจริงๆ”“แต่ผมรู้ว่าซอไม่เคยคิดโทษคุณเลย นั่นก็เพราะว่าซอรักและหวังดีกับคุณมาก คุณคือแม่ที่ดีที่สุดของแก ผมอยากให้คุณมอบความรัก ความเอ็นดูให้ซอบ้าง แค่ครึ่งที่คุณมอบให้พิณก็ยังดี”“คุณมนตรี” แววตาของลินดาดูอึ้งไปที่ได้ยินสามีร้องขอแบบนี้ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิด“ผมค
หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 55
แบรดทำท่าจะแย้ง แต่ธัญชยากลับโน้มตัวลงมาปิดกั้นเสียงพูดนั้น พร้อมกับขยับสะโพกขึ้นลงให้รัวเร็ว ถี่กระชั้นมากขึ้นจนสติของแบรดกระเจิดกระเจิง ตอบสนองเธอกลับไปอย่างถึงอกถึงใจ เสียงซี้ดปากดังต่อเนื่อง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะ ผสมผสานความเร่าร้อนก็ยิ่งทวีความวาบหวามยิ่งขึ้นธัญชยาทำตามใจตัวเองทุกอย่าง เธอชอบอะไรแบบไหนก็จัดแบบนั้นให้แบรด จนชายหนุ่มอดที่จะเอะใจความคุ้นเคยนี้ไม่ได้ว่าเคยได้รับจากใครมาก่อน แต่ความคิดนั้นก็ต้องหยุดลงเมื่อความเสียวซ่านเข้ามาทำให้สติหลุดลอย แบรดไม่อยากให้เธอคุมเกมฝ่ายเดียว จึงรีบเด้งตัวขึ้นแล้วรั้งธัญชยาลงไปนอนราบ ส่งตัวเองเข้าหาเธอในจังหวะหนักๆ สลับโน้มตัวลงไปจูบปาก มือก็คลึงหน้าอกไม่ได้หยุด“ฉันไม่ไหวแล้ว” ธัญชยาพยายามอดกลั้น แต่ความเร่าร้อนของแบรดก็ทำให้เธอยอมแพ้ ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม เพราะชอบที่ให้คู่นอนถึงสวรรค์ก่อนหลายๆ รอบ“ไม่ไหวก็ถึงเลย” แบรดไม่ต้องเอ่ยธัญชยาก็นำหน้าชายหนุ่มไปแล้วหนึ่งยก ความชื้นแฉะที่ไหลออกมาจากร่างกายเธอทำให้เขารู้ว่าธัญชยาทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าไปแล
หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 54
“ผลเลือดเป็นบวก...เป็นบวก” ธัญชยาเพ้อพูดผลตรวจเลือดซ้ำไปซ้ำมา สีหน้าเหม่อลอย สมองมึนงง เพราะไม่รู้จะทำยังไงต่อไป“พิณลูก” มนตรีลูบใบหน้าบุตรสาวเบาๆ“ผลเลือดเป็นบวก...เป็นบวก” ประโยคซ้ำๆ ยังดังมาจาก ธัญชยา นั่นทำให้หัวใจของมนตรีเจ็บปวดที่สุด ไม่คาดคิดว่าธัญชยาจะป่วยแบบนี้“พี่พิณใจเย็นๆ นะคะ ซอถามคุณหมอแล้ว ถ้าพี่พิณรับยาต้านติดต่อกันก็จะหาย”“ไม่! แกโกหกฉัน ฉันเป็นเอดส์ มันรักษาไม่หาย ฉันเป็นเอดส์ แกได้ยินไหมฉันเป็นเอดส์” ธัญชยาปัดมือของณัฐชยาออกห่าง มนตรีจึงเอ่ยขึ้นอีกคน“หายสิพิณ ลูกต้องหาย”“คุณพ่อไม่ต้องมาโกหก พิณรู้ พิณไม่ได้โง่” เสียงเกรี้ยวกราดของธัญชยาดังขึ้น เธอหวาดระแวงทุกอย่าง กังวลอาการป่วยของตัวเองจนไม่รับรู้ความจริงอะไรทั้งนั้น ฝังใจว่าสิ่งที่เป็นไม่มีวันรักษาหาย“ลูกพิณ” มนตรีคว้าตัวธัญชยาเข้ามากอดไว้แนบอก เพราะไม่รู้จะปลอบโยนบุตรสาวด้วยวิธีไหน ธัญชยาร้องไห้จนเผลอหลับไป ณัฐชยาแอบปาดน้ำตาอีกคน ติณณ์ยืนกุมมือภรรยาอยู่
หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 53
หลังจากที่นอนไม่ได้สติมาเกือบหนึ่งอาทิตย์ ลินดาก็ค่อยๆ รู้สึกตัว เธอเห็นสามี ณัฐชยา และติณณ์ แต่กลับไม่เห็นธัญชยาแม้แต่เงา ความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจบุตรสาวคนโปรดจึงเกิดขึ้น“คุณแม่รู้สึกตัวแล้วเหรอคะ เจ็บตรงไหนไหม”“ไม่ลูก” ลินดารู้สึกตื้อๆ ในอก เพราะรู้ตัวว่าทำไม่ดีกับ ณัฐชยามาตั้งมาก แต่วันนี้คนที่คอยดูแลเธอเป็นอย่างดีกลับคือ ณัฐชยา“คุณแม่ปลอดภัยแบบนี้ ซอก็หมดห่วง” ณัฐชยาแอบปาดน้ำตา เพราะลินดาคือมารดา ต่อให้มารดาจะไม่รักเธอยังไง เธอก็ตัดขาดจากมารดาไม่ได้ และตอนนี้เธอกำลังจะกลายเป็นแม่คนด้วยแล้ว ก็ยิ่งรักลินดามากขึ้น“รีบหายเร็วๆ นะคุณลินดา จะได้มาช่วยกันเลี้ยงหลาน”“หลาน...ซอท้องเหรอลูก”“ค่ะคุณแม่” ใบหน้ายิ้มๆ ของณัฐชยาเอ่ยรับ เธอลูบท้องที่ภายในมีเจ้าตัวเล็กเติบโตอยู่ แต่พอรู้ตัวว่ากำลังตั้งครรภ์อาการแพ้ท้องที่เคยมีกลับไม่มี“แม่ดีใจด้วยนะซอ” ลินดาอ้าแขนรับบุตรสาว ณัฐชยาเดินเข้าไปใกล้แล้วโน้มตัวลงไปกอดกับมารดา อ้อมกอดที่ณัฐชยาโหยหามาตลอด ตอนนี้เ
หนี้รักจำเลยปรารถนา บทที่ 52
“แม่ไม่เป็นอะไรซอ ลูกล่ะ” น้ำเสียงที่เอ่ยถามฟังดูอ่อนโยนอย่างที่ณัฐชยาไม่เคยได้ยินมาก่อน แค่นี้กลับทำให้เธอตื้นตันในความห่วงใยที่มารดามีให้“ไม่ต้องไปห่วงมันหรอกค่ะคุณแม่ ยายซออึดและถึกจะตายไป โดนแค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ” ไม่พูดเปล่า ธัญชยายังตามมาจิกหัวของณัฐชยาไปแล้วตบตีเธออีกครั้งราวกับต้องการหาที่ระบายอารมณ์ ยิ่งณัฐชยาไม่ตอบโต้ใดๆ แบบนี้ ธัญชยาก็ยิ่งได้ใจติณณ์ที่กลับบ้านมาก่อนเวลาเพราะใจนั้นรู้สึกห่วงณัฐชยามาก ชายหนุ่มได้ยินเสียงเอะอะโวยวายคล้ายคนทะเลาะกันอยู่ชั้นบนจึงรีบขึ้นมาดู จนรู้ว่าต้นเสียงนั้นมาจากห้องนอนของเขา ชายหนุ่มรีบก้าวไป และเมื่อเปิดประตูสิ่งที่เห็นก็ทำให้ชายหนุ่มถึงกับช็อก เพราะตอนนี้ธัญชยากำลังตบตีณัฐชยา ผู้ซึ่งเป็นภรรยาของเขานั่นเอง“ทำอะไรน่ะพิณ” ติณณ์รีบเข้าไปห้ามใช้ตัวเองปกป้อง ณัฐชยา ธัญชยารีบเก็บมือที่เงื้อขึ้นจะฟาดหน้าของณัฐชยาเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ลืมนับอย่างอัตโนมัติ พร้อมกับทำหน้าทำตาไม่รู้ไม่ชี้“พิณไม่ได้ทำอะไรนะคะ พิณไม่รู้เรื่อง”“นี่มันเกิดอะไรขึ้นครับคุณแม่&rdq
