ตอนที่ 18 จำใจใช้หนี้ Nc+

“อย่าบอกว่าคุณไม่เคยทำอะไรแบบนี้”

พริษฐ์เอ่ยขึ้นเมื่อเขารู้สึกว่าเจ้าของร่างบางดูจะตื่นเต้น แสดงอาการออกมาอย่างชัดเจน สังเกตได้จากมือของเธอสั่นระริก

          “ไม่ค่ะ”

ใจของนันท์นลินเต้นแรงผิดจังหวะ ปั่นป่วน และหวาดผวาอย่างที่สุด ‘ทำไมเขาไม่รีบทำอะไรให้มันเสร็จๆ ไปเสียทีนะ’

          “นายเจนภพคงถนอมลูกสาวอย่างคุณมากสินะ”

ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มที่มุมปาก เมื่อนึกถึงใบหน้าของศัตรู ‘จากนี้ไปนายเจนภพจะได้ลิ้มรสชาติของความเจ็บปวดอย่างแท้จริงเสียที!’

          “ถ้าคุณจะกรุณา...เอ่อ...ช่วยทำเรื่องนี้ให้มันเสร็จซะทีจะได้ไหมคะ...ดิฉันจะได้กลับค่ะ”

นันท์นลินไม่อยากฟังคำค่อนขอดจากเขาอีกแล้ว เธออยากให้เรื่องอันน่าตื่นเต้นนี้จบลงเสียที ไม่อยากให้เขาคอยข่มขวัญของเธอแบบนี้ต่อไปอีก

          “อืม...เก่งนี่...สมเป็นลูกของนายเจนภพจริงๆ เอาสิ...ถอดเสื้อผ้าของคุณเลย! ผมพร้อมแล้ว!”

น้ำเสียงเย็นชาเจือแววข่มขู่อย่างชัดเจน

          “…” นันท์นลินกดความตื่นเต้นเอาไว้ พร้อมกับถอยออกมาเล็กน้อย มือบางสั่นระริกในขณะปลดชุดตัวสวยของเธอออก เธอพยายามควบคุมความรู้สึกของตัวเองไม่ให้ตื่นเต้นกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอ นันท์นลินไม่เคยแก้ผ้าต่อหน้าใครเลยในชีวิต แต่วันนี้เธอกลับต้องมาทำ อย่างน่าอับอายและไร้ศักดิ์ศรีอย่างที่สุด

          “...” สายตาคมเข้มจับจ้องไปยังร่างอวบอิ่มที่อยู่ตรงหน้าเขม็ง! เขาตื่นตะลึงจนไม่อาจเคลื่อนสายตาออกห่างได้ เมื่อชุดสวยได้เลื่อนหลุดไปกองแทบเท้า เผยให้เห็นร่างอันงดงามได้สัดส่วนที่มีชุดชั้นในตัวจิ๋วห่อหุ้มเนื้อนวลขาวนั้นไว้ ร่างอรชรไร้ที่ติปรากฏแก่สายตาชายหนุ่ม ลมหายใจเขาเริ่มติดขัดหอบกระเส่า ความเครียดเกร็งในกายกำยำแผ่ซ่านลงเบื้องล่าง

          “เอ่อ...” ใบหน้าขาวนวลเนียนร้อนผ่าวเขินอายต่อสายตาคมกริบนั้น ร่างบางสั่นระริก นันท์นลินเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เธอไม่อาจสบตากับเขาได้อีกต่อไป

          “ถอดให้หมดสิ”

เสียงทุ้มแหบพร่ามีร่องรอยสะกดกลั้นอารมณ์ ภายในกายร้อนรุ่มขึ้นมา อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างอวบอิ่มตรงหน้าทำให้กายกำยำปวดหนึบ เบื้องล่างเขาเริ่มตื่นขยายตัว ความต้องการของบุรุษเพศแผ่กระจายไปทั่วร่างและเต็มไปด้วยความปรารถนา

          “เอ่อ... ค่ะ”

ร่างงามสั่นสะท้านอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าสวยแดงจัดเห่อร้อนลามถึงใบหูเล็ก ก่อนที่มือบางกำลังปลดสายบราที่ห่อหุ้มอกอวบคู่ใหญ่นั้นออกทีละข้างอย่างเชื่องช้าเพื่อประวิงเวลาเอาไว้ให้นานที่สุด

          “โอววว์” เสียงทุ้มแหบพร่าครางอย่างเจ็บปวดกับภาพที่อยู่ตรงหน้า ไม่รอช้าร่างกำยำก้าวพรวดถึงร่างอรชรอย่างทันที พร้อมกับกระชากเรือนร่างงามกระแทกเข้าหาอกแกร่ง

“อุ๊บ!!” ริมฝีปากบางถูกประกบอย่างรวดเร็วไม่ทันตั้งตัวร่างงามชาไปทั่วทั้งร่างตั้งแต่หัวจรดเท้า ราวกับโดนไฟฟ้าช็อต ลิ้นใหญ่ชอนไชเข้ามาในโพรงปากเล็กอย่างดุดัน เหมือนกับว่ากำลังควานหาอะไรบางอย่าง นันท์นลินตัวแข็งชั่วขณะ สัมผัสร้อนจากชายหนุ่มทำให้ใจเธอเต้นรัว ความรู้สึกวาบหวามกำลังหนักหน่วงตรงช่องท้องของเธอ

          “อึ้ม…” เสียงครางของชายหนุ่มแสดงความพึงพอใจ เมื่อรู้สึกว่าสิ่งที่เขาเชยชมนั้นมันแสนหวานเพียงใด ปลายลิ้นหนาสำรวจไปทั่วโพรงปากเล็ก ลิ้นใหญ่รัดลิ้นนุ่ม ดูดดุน เกี่ยวกวัดไปมา จากช้าและเร็วขึ้นตามลำดับ

          “มะ-ไม่นะ!”

ความตกใจกับสัมผัสอันจาบจ้วงดุดัน ทำให้หญิงสาวร้องห้ามคนตัวใหญ่ทันที นันท์นลินตื่นกลัวสัมผัสที่รุกรานดุเดือดเอาแต่ใจของชายหนุ่ม

          “จะเปลี่ยนใจงั้นหรือ?”

ใบหน้าคมผละออก พร้อมกับจ้องไปยังใบหน้านวลเพื่อต้องการความแน่ใจจากคำตอบของเธออีกครั้ง

          “ไม่ค่ะ...ดะ-ดิฉันขอโทษค่ะ”

นันท์นลินเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เธอกลัวเขา กลัวชายแปลกหน้าคนนี้ และกำลังกลัวกับสถานการณ์ข้างหน้าที่เธอไม่อาจรู้ได้เลยว่าจะเป็นอย่างไร...

          “ถ้าไม่พร้อมก็กลับไป”

ร่างสูงผละออกจากร่างงาม

          “...เอ่อ” หญิงสาวมองชายหนุ่มเดินถอยออกไป ก่อนที่เขาจะกระชากผ้าขนหนูออกจากกาย ร่างกำยำเปลือยเปล่าปรากฎแก่สายตาหญิงสาว เขาล้มตัวลงนอนทอดกายแผ่หรากลางเตียง พร้อมกับดึงผ้าห่มผืนใหญ่มาคลุมร่างกำยำเอาไว้ อย่างไม่สนใจใยดีกับอีกฝ่ายที่ยืนเคว้งอยู่กลางห้อง

          “กลับไป!”

น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมแฝงอยู่ในถ้อยคํา ใบหน้าไร้รอยยิ้มจ้องมายังร่างสภาพเกือบเปลือยกลางห้อง เรียวขาสวยสั่นระริกอย่างเห็นได้ชัด

          “ไม่ค่ะ”

หญิงสาวกัดริมฝีปากกลั้นใจโพล่งออกไปด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้น ก้อนกลมๆ อุดตันอยู่ข้างในลําคอ นันท์นลินมาถึงจุดนี้แล้ว เธอจะถอยกลับไปไม่ได้อีกต่อไป ดวงตากลมโตมองร่างแกร่งบนเตียงที่กำลังหลับลงราวกับไม่แคร์สิ่งใด

          “งั้น! ก็ทำหน้าที่ใช้หนี้ของคุณซะ!”

เสียงประกาศิตสั่งการ ดวงตาเขายังคงปิดสนิท ราวกับไม่ต้องการที่จะเห็นภาพอันงดงามเบื้องหน้า แม้ร่างกำยำจะปวดหนึบมากแค่ไหน แต่ชายหนุ่มก็พยายามระงับความปวดนั้นเอาไว้ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายหนึ่งได้รู้ ว่าเรือนร่างงามนั้นมีอิทธิพลต่อร่างกายของเขามากเพียงใด...

          “ค่ะ” นันท์นลินรวบรวมความกล้าของตัวเองอีกครั้ง พร้อมกับเดินไปที่เตียงใหญ่ เธอจะทำให้เสร็จสิ้นไปเสียที ใบหน้าสวยร้อนผ่าว เมื่อสายตาของเธอดันเหลือบเห็นแท่งบางอย่างที่ดันนูนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ทั้งที่เจ้าตัวกำลังหลับตานิ่งไม่ไหวติง

          นันท์นลินไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องเริ่มจากสิ่งไหนก่อน ในเมื่อร่างกำยำได้แต่นิ่งอยู่แบบนั้น นันท์นลินลังเลครู่ใหญ่ก่อนที่จะตัดสินใจเฮือกสุดท้าย คลานเข้าไปหาร่างของชายหนุ่ม พร้อมกับยกเรียวขาขึ้นคร่อมร่างหนาเอาไว้ นันท์นลินไม่รู้ว่าการร่วมรักของชายหญิงของจริงเป็นเช่นไรได้แต่เห็นในหนังในละครหลังข่าว เธอพึ่งจะผ่านพ้นวัยสาวได้เพียงไม่กี่ปียังไม่รู้จักสิ่งนี้ด้วยซ้ำ

เงียบ...

          ร่างอวบอิ่มโน้มตัวไปข้างหน้า พร้อมกับก้มหน้าลงไปและวางริมฝีปากตัวเองอย่างกล้าๆ กลัวๆ เลื่อนกลีบปากแนบติด ลิ้นเล็กโลมเลียปากใหญ่เพื่อกระตุ้นให้ชายหนุ่มเปิดปาก นันท์นลินพยายามอย่างที่สุดบนความเงอะงะของตัวเอง เธออยากร้องไห้ออกมาเหลือเกิน ผู้ชายใต้ร่างของเธอนั้นแสนจะโหดร้ายและเลือดเย็นอย่างที่สุด เขาบีบเธอจนไม่มีทางเลือกอื่นใด นันท์นลินเจ็บปวดแต่ทว่าก็ต้องฝืนเก็บความรู้สึกนี้ไว้ เธอจะต้องทำให้สำเร็จ

          “อุ๊บ!!” อยู่ดีๆ ลิ้นเล็กของเธอก็ถูกรัดด้วยลิ้นใหญ่ ทำให้ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ แต่ก็พยายามที่จะเก็บอาการของตัวเองเอาไว้ เพื่อไม่ให้ขัดใจคนตัวใหญ่อีก