Ep.18 หมอนข้างหอม NC+
ทานตะวันนอนหอบหายใจกับบทเพลงรักที่เเสนเร้าร้อน เเละดุดันที่มาเฟียหนุ่มได้มอบให้ ในขณะที่มาเฟียหนุ่ม เขายังคงดูชิวๆ หอบหายใจไม่ถึงนาทีก็หายเป็นปลิดทิ้ง ให้ทำอย่างว่าอีกทั้งวันเเรงยังคงมีเหลือเฟือ ส่วนอีกคนนั้นไม่สามารถทนความต่อเหนื่อยล้านี้ได้ ตาปิดไปโดยอัตโนมัติปราศจากการปิดสวิตช์ใดๆ สก๊อตจ้องมองน้ำรักที่ตัวเองปล่อยเข้าไปในตัวเธอไหลออกมาจากตรงหว่างขาทานตะวันด้วยเเววตาที่ว่างเปล่า พรึ่บ! สก๊อตอุ้มทานตะวันมายังเตียงนอนส่วนตัวขนาดคิงไซส์สีน้ำเงินเข้ม เเล้วจากนั้นเขาวางเธอลงบนเตียงนอนอย่างเเผ่วเบา ฟุบ! เเล้วจัดการเอาผ้าห่มคลุมร่างอันเปลือยเปล่าให้ เเละไม่รู้นานเท่าไหร่ ที่เขานั่งมองเธออยู่อย่างนั้น "หึ ถึงกับหมดสภาพ" สก๊อตขำในลำคอเมื่อมองดูคนที่พยศราวกับม้าดีดกะโหลกนอนหมดเเรงสลบอยู่คาเตียง จากนั้นไม่นานเขาก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย พออาบน้ำเสร็จ เขาใช้เวลาไม่นานในการเเต่งตัว เเล้วย่างก้าวขาเดินอย่างสง่าไปยังที่นอน เเล้วนอนลงข้างๆคนตัวเล็ก ไม่เเปลกเลยที่ตอนนี้เขาได้หลับสนิทไปเเล้ว เพราะกลิ่นกายของเธอเปรียบเสมือนยานอนหลับชั้นดีนั้นเอง เเสงเเดดสีทองอำพันทอเเสงผ่านผ้าม่านเข้ามายังเตียงนอน ทำให้ใครบางคนรู้สึกตัวเล็กน้อย เพราะมีบางอย่างมากระทบเปลือกตา พอเเสงกระทบเข้าที่ตาทำให้ต้องพลิกตัวหลบไปอีกด้านเพื่อหลบเเสง พรึ่บ! อีกด้านหนึ่ง สายตาสีฟ้าครามคู่สวยจดจ้องมองใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้ม ขนตางอนงาม ริมฝีปากอมชมพูธรรมชาติ เวลาที่เธอนอนหลับยิ่งทำให้ดูน่ารักไปอีก "อือ หมอนข้างจ๋า อยู่ไหน?" พอไม่มีหมอนข้างที่เธอชอบนอนกอดทุกคืน เธอจึงพึมพำงอเเงคว้านหามัน หมับ! "อยู่นี่นี้เอง" พอทานตะวันได้กอดหมอนข้างอย่างสมใจ เธอยิ้มออกมาอย่างน่ารักสดใส จนคนข้างกายเเทบไม่อยากจะกระพริบตา เเต่ทว่าหมอนข้างที่เธอกอดอยู่นั้น คือลำตัวของคนที่เอาชอบเอาเปรียบเธอ "หมอนข้างอุ่นจัง ชอบ!" ทานตะวันพึมพำเบาๆกับตัวเอง เเต่ก็ไม่พ้นหูของใครบางคน เธอขยับตัวเข้าไปหาความอบอุ่นของหมอนข้าง เเล้วเอาใบหน้าน่ารักไปซบโอดอ้อนถูไถไปมาอย่างน่ารักน่าเอ็นดู เเถมยังกอดหมอนข้างใบนี้อย่างเเน่นเเฟ้น "ชอบ?" สก๊อตจึงขยับริมฝีปากหยักสวยเข้าไปกระซิบใกล้ๆ "อือ" ทานตะวันขานรับว่าชอบหมอนข้างใบนี้ "หืออออออ หอมด้วย" เเล้วเอาจมูกไปสูดดมกลิ่นของหมอนข้างใบนี้ไปเต็มๆปอด จนปอดขยายสุดความใหญ่ของมัน เธอชื่นชอบกลิ่นหอมของมันเป็นอย่างมาก เเละมากที่สุด! "หึ" มาเฟียหนุ่มไม่ว่าอะไร ปล่อยให้เธอคิดว่าเขาเป็นหมอนข้างของเธอต่อไป เวลาต่อมา "อือ" คนเพิ่งตื่นนอน พอรู้สึกตัวก็ร้องงัวเงียบิดตัวขี้เกียจไปซ้ายทีขวาที "หลับสบายไหม?" คนที่ตื่นนานเเล้วยังไม่ได้ลุกไปไหน จึงถามขึ้น "สบาย" ปากเพิ่งพูดคำว่า 'สบาย' ได้ไม่ทันถึงวินาที สายตาก็ไปปะทะกับคนที่นอนข้างๆ "เห้ยย! นาย!!" ทานตะวันอุทานลั่นห้อง เธอไม่คิดว่าเขาจะมานอนอยู่ข้างๆเธอ "ไอ้บ้า! อยู่ให้ห่างจากฉันเลย" "บอกตัวเองก่อนไหม? เธอนอนกอดฉัน รัดเเน่นมากจนฉันหายใจเเทบไม่ออก เธอคิดว่าตัวเองเป็นงูเหลือม?" 'งูเหลือมบ้านนายสิ' "ไม่มีทาง!!" ทานตะวันยังคงปฏิเสธ "เเล้วนี่อะไร?" ที่เขาถามออกไปอย่างนั้น เพราะคนที่กำลังเถียงเขาฉอดๆ มือยังกอดเขาอยู่เลย "....." พูดไม่ออก บอกไม่ถูก ไม่ดูดีๆก่อนค่อยเถียงได้เเต่รีบเอามือออกจากกายเขา เเล้วทานตะวันรีบลุกขึ้นนั่งเพื่อเอาตัวออกมาให้ห่างจากสก๊อต "โอ้ยย!! ว้ายยยย!! หันไปน่ะ ไม่เห็นหรือไงว่าฉันโป๊อยู่!" เจ็บตรงใจกลางสาวยังไม่พอ เเถมตัวยังเปลือยเปล่าต่อหน้าต่อตาคนชอบเเอบมอง มือบางรีบดึงผ้าห่มมาปิดส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างไว "เหอออ! จะอายทำไมหนักหนาว่ะ ฉันเห็นจนทะลุปรุโปร่งหมดเเล้ว" มาเฟียหนุ่มได้เเต่ถอนหายออกมาอย่างเบื่อหน่าย "ไอ้บ้ากาม!!" "พูดอีก ฉันจะจับเธอกดจนจมตรงนี้เลย!" "....." เสียงของคนชอบเถียงเงียบสงับไปโดยปริยาย "เเละอีกอย่าง อย่าให้ฉันรู้น่ะว่าเธอไปเจอไอ้เวรนั่นอีก ฉันเอาเธอตายเเน่!" สก๊อตพูดออกมาอย่างจริงจัง ทานตะวันได้เเต่คิดในใจว่า ทำไมเขาต้องโกรธขนาดนี้ด้วย มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาสักหน่อย เเล้วไอ้เวรนั้นที่ว่า ใครว่ะ? ทานตะวันได้เเต่เกาหัวหงิกๆ "นายหมายถึงใคร!?" คนที่ไม่รู้ว่าคนตรงหน้ากำลังพูดถึงใครอยู่เอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ "อย่ามาทำเป็นไม่รู้" "ก็ฉันไม่รู้จริงๆ!!" ทานตะวันยังยืนยันคำเดิมว่าเธอไม่รู้ "ก็ไอ้คนที่เธอไปนั่งกินข้าวด้วยไง ฉันเห็นมันจับหน้าเธอ" "....." เธอใช้เวลาระลึกนานพอสมควร "ดูนี่ซะ จำมันได้หรือยัง?" สก๊อตยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้ทานตะวันได้ดูโฉมหน้าของคนที่เขาหมายถึง "นายเเอบถ่ายรูปฉันหรอ?" พอทานตะวันเห็นรูปนั้นก็รู้ทันทีว่าสก๊อตหมายถึงใคร เเต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอไม่เข้าใจคือ เขาจะมาเเอบถ่ายรูปเธอไปทำไม เธอไม่ใช่ดาราหรือคนดังสักหน่อย เขาเองก็คงไม่ใช่ปาปารัสซี่เช่นกัน "ตอบคำถามฉัน!!" เสียงทุ่มต่ำบังคับให้เธอตอบ ว่าจำไอ้หมอนี่ได้หรือยัง? "นั้นมันเพื่อนฉัน ชื่อทอฟฟี่" ทานตะวันถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เเล้วอธิบายให้คนเอาเเต่ใจให้ฟัง "ทอฟฟี่? ผู้ชายชื่อทอปฟี่?" เขายังคงงุนงงกับชื่อเพื่อนฉัน ก็คงไม่เเปลกก็ดูชื่อสิ "เหอออ! ที่จริงชื่อท๊อป" "เเล้ว?" สก๊อตจึงเลิกคิ้วถามเพื่อให้ทานตะวันอธิบายต่อ "ก็เพราะว่าเพื่อนฉันไม่ใช่ชายเเท้ไง บื้อจริงๆเลย" ทานตะวันอดไม่ได้ที่จะต่อว่าคนตรงหน้าว่าบื้อ ที่เรื่องอย่างนี้บื่อบื้อ เเต่กับเรื่องอย่างว่า เอวนี้ดีราวกับนักลีลาศเชียวน่ะ "นี่เธอว่าฉัน?" ในใจจริงสก๊อตรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่ไอ้ผู้ชายคนนั้นเป็นเเค่เพื่อน ที่สำคัญไม่ใช่ชายเเท้อีกต่างหาก "โอ้ย! อยู่กันเเค่สองคน ว่าจิ้งจกตุ๊กเเกล่ะมั้ง นึกว่าจะคิดได้" "ฉันจะลงโทษเธอที่มาหลอกด่าฉัน" "นายจะลงโทษฉันด้วยเข็มขัดหรอ? จะบ้าหรือไง?" เขาปลดเข็มขัดของตัวเองออกมาถือไว้ จึงทำให้ทานตะวันคิดว่าเขาจะใช้เข็มขัดมาตีเธอ "เปล่า เเต่จะลงโทษด้วยการกระเเทก!!" อีกเเล้วหรอ? สก๊อตพูดไปด้วยเเสยะยิ้มร้ายไปด้วย ปากของใครบางคนอ้าค้างอัตโนมัติทันทีเมื่อได้ยินประโยคหื่นกามนั้น คนอ้าปากค้างเตรียมตัวจะกระโจนหนี เเต่สายเกินไปเเล้ว หมับ! โดนคนบอกว่าจะจับกระเเทกจับตัวไว้ได้ก่อน "ปล่อยน่ะ! ฉันไม่ไหวเเล้วน่ะ!" ทานตะวันรีบเอ่ยบอกสก๊อตว่าร่างกายเธอไม่ไหวเเล้ว "นอนครางอยู่เฉยๆ เดี๋ยวฉันทำเอง" พอทานตะวันกำลังจะคลานหนี้อีกครั้ง สก๊อตจึงรีบจับขาเธอไว้ พรึ่บ! "ม่าาาาาย!!!" เสียงกรี๊ดร้องของทานตะวันดังไปทั่วห้อง รวมทั้งเสียงครางหวานๆ เวลาต่อมา สวบบ! "อ่าส์~ทำไมมันยังเเน่นอยู่ว่ะ!!" สก๊อตเงยหน้าขึ้นมองเพดานกัดฟันเเน่นเพราะความขับเเน่นภายในร่องรักของทานตะวันที่รัดตัวตนเขาอย่างเเรง เเต่ก็ยิ่งทำให้เสียวซ่านมากเช่นกัน จากนั้นสก๊อตรีบเร่งจังหวะของบทรักที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งในมื้อเช้า... พั่บบบบบบบ!! "อ่ะๆ...เสียว!~" ทานตะวันเผลอครางออกมาอย่างอดไม่ได้ จากนั้นมาเฟียหนุ่มจับเธอกินเเทนอาหารเช้าหลายต่อหลายครั้ง เเต่กลับไม่อิ่มสักที เสียงหวานครางดังลั่นไม่ขาดสาย เเละเเล้วเธอก็สลบคาเตียงอีกเช่นเคย เขาถึงปล่อยให้เธอพักผ่อนกายา...Ep.19 พร้อมกระชากวิญญาณ "นายครับ ผมจับไอ้คนที่มันกล้ามาปล้นอาวุธเราได้เเล้วครับนาย" ในที่สุดไอ้คนที่กล้ามาท้าทายกับอำนาจมืดของมาเฟียหนุ่มที่ใครๆก็ไม่อยากจะเข้ามายุ่ง ก็หนีไม่พ้น "ดี เอามันไปไว้ที่โกดัง" เสียงเข้มเอ่ยออกมาอย่างน่าเกรงขาม มันช่างใจกล้ามาปล้นอาวุธที่กำลังจะส่งออกของเขา "ครับนาย" โกดังเเห่งหนึ่ง ผวั๊ะๆๆ เอึกๆๆ "ถ้าจะฆ่า ก็ฆ่าเลยสิว่ะ" คนที่โดนต่อยเข้าที่ใบหน้าอย่างเต็มๆหมัดหลายหมัดเอ่ยท้าทายซึ่งๆหน้า เขาคือเจส เป็นลูกน้องเก่าของคริส ซึ่งเป็นบิดาของสก๊อต เจสถูกคริสไล่ออกเพราะติดการพนันจนเป็นหนี้ จนคริสต้องช่วยชดใช้ค่าหนี้ให้ทั้งหมด ยี่สิบล้านบาท โคตรถือว่าเป็นเจ้านายที่โคตรใจดี เเต่สิ่งที่ต้องเเหลกคือ ต้องถูกไล่ออก นี่เป็นกฎที่คริสบอกกับทุกคนไว้เเล้วตั้งเเต่เข้ามาทำงานกับเขา 'ห้ามติดการพนัน' มาเฟียหนุ่มตวัดขาเรียวยาวอย่างนายเเบบลุกขึ้นเต็มความสูงอย่างสง่า เดินมายังคนที่ตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดสีเเดงสด "เเล้วมึงคิดหรอว่า คนอย่างกูจะไว้ชีวิตมึง? หะไอ้เจส?" น้ำเสียงเข้มพร้อมกระชากวิญญาณให้หลุดเหลือเเต่ร่างเอ่ยพูด เเต่มุมปากกลับเเสยะยิ้มอย่างเยาะเย้ย ตอนเเรกเขาไม
Ep.18 หมอนข้างหอม NC+ ทานตะวันนอนหอบหายใจกับบทเพลงรักที่เเสนเร้าร้อน เเละดุดันที่มาเฟียหนุ่มได้มอบให้ ในขณะที่มาเฟียหนุ่ม เขายังคงดูชิวๆ หอบหายใจไม่ถึงนาทีก็หายเป็นปลิดทิ้ง ให้ทำอย่างว่าอีกทั้งวันเเรงยังคงมีเหลือเฟือ ส่วนอีกคนนั้นไม่สามารถทนความต่อเหนื่อยล้านี้ได้ ตาปิดไปโดยอัตโนมัติปราศจากการปิดสวิตช์ใดๆ สก๊อตจ้องมองน้ำรักที่ตัวเองปล่อยเข้าไปในตัวเธอไหลออกมาจากตรงหว่างขาทานตะวันด้วยเเววตาที่ว่างเปล่า พรึ่บ! สก๊อตอุ้มทานตะวันมายังเตียงนอนส่วนตัวขนาดคิงไซส์สีน้ำเงินเข้ม เเล้วจากนั้นเขาวางเธอลงบนเตียงนอนอย่างเเผ่วเบา ฟุบ! เเล้วจัดการเอาผ้าห่มคลุมร่างอันเปลือยเปล่าให้ เเละไม่รู้นานเท่าไหร่ ที่เขานั่งมองเธออยู่อย่างนั้น "หึ ถึงกับหมดสภาพ" สก๊อตขำในลำคอเมื่อมองดูคนที่พยศราวกับม้าดีดกะโหลกนอนหมดเเรงสลบอยู่คาเตียง จากนั้นไม่นานเขาก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย พออาบน้ำเสร็จ เขาใช้เวลาไม่นานในการเเต่งตัว เเล้วย่างก้าวขาเดินอย่างสง่าไปยังที่นอน เเล้วนอนลงข้างๆคนตัวเล็ก ไม่เเปลกเลยที่ตอนนี้เขาได้หลับสนิทไปเเล้ว เพราะกลิ่นกายของเธอเปรียบเสมือนยานอนหลับชั้นดีนั้นเอง เเสงเเดดสีท
Ep.17 สอนเพศศึกษา NC+++ เเกร้กกกๆๆๆ! "กรี๊ดดดดดดดดด!!!" สก๊อตกระชากเสื้อผ้าออกจากตัวทานตะวันออกจนหมดทุกชิ้น เผยให้เห็นทุกอย่างที่เป็นเนื้อๆ เน้นๆ มันทำให้มังกรยักษ์ของเขาตื่นตัวขึ้นมาอย่างง่ายดาย ทานตะวันรีบใช้มือทั้งสองมาปกปิดของสงวนของเธออย่างไว "จะทำอะไรฉันนนน!!!?" ทานตะวันตะโกนออกมาจนเสียงดังลั่นไปทั่วห้องขนาดใหญ่ "ระริกระหรี่ไปเอากับผู้ชายคนอื่น ทั้งที่เพิ่งโดนฉันเอาไปไม่กี่วัน เเต่ถ้าอยากนักฉันก็จะสงเคราะห์ให้!" มาเฟียหนุ่มพูดออกมาอย่างไม่รู้ตัว ว่าตัวเองกำลังอยู่ในอารมณ์ไม่พอใจคู่สนทนาอย่างมาก "ไอ้บ้าสก๊อต!!! พูดเรื่องบ้าอะไรของนาย!!!?" ฉันไม่เข้าใจกับสิ่งที่เขากำลังสื่อ เขาพูดเรื่องอะไรกัน? ผู้ชายคนอื่น? คนไหนกัน? ฉันยังไม่เคยไปยุ่งกับผู้ชายคนไหนสักคนเลย! "Wow! จำชื่อผัวคนเเรกได้ด้วย!" สก๊อตพูดจบก็กระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ "ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะเว้ย!!" ทานตะวันไม่สามารถควบคุมอารมณ์ความโกรธได้อีกต่อไป เธอตะคอกใส่คนตรงหน้าอย่างโมโห "อย่ามาสั่งฉัน เเต่ฉันจะปล่อยเเน่ เเต่ไม่ใช่ในเเบบที่เธอคิดน่ะ เดี๋ยวจะเเสดงให้ดูว่า 'ปล่อย' เเบบไหน?" จากนั้นสก๊อตรีบปลดเปลืองเสื้อ
Ep.16 คิดผิดเเล้วที่ทำเเบบนี้! ในห้องของทานตะวัน "อย่างน้อยๆวันนี้ฉันก็มีความสุข ความทุกข์จงหายไป อย่าได้หวนกลับมาอีก ชิวๆๆ" ทานตะวันปัดมือไล่ความทุกข์ออกจากชีวิตให้ออกไปจากตัวเธอ ชีวิตนี้อย่าได้เจอะเจออีก เเต่... ติ๊ง! Line หรือความทุกข์จะยังไม่จบไม่สิ้น... Eagle: พรุ่งนี้มาพบฉันที่เดิม เวลาเดิม ทานตะวันพอมองเห็นแชทที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ ก็รู้ทันทีว่ามันคือข้อความจากใคร จะใครล่ะ เเต่เธอเลือกที่จะไม่เปิดอ่าน เเละไม่สนใจข้อความของคนที่เธอเกลียดอีกต่อไป "ฉันเกลียดนาย!! ขอให้ชาตินี้ก็อย่าได้เจอคนอย่างนายอีก!" คำพูดที่ออกมาจากปากทานตะวันนั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เเละความโกรธ เช้าวันใหม่ 8:30 "ทำไมยังไม่มาว่ะ?" อารมณ์ของคนรอใครสักคนมาหาเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา มือหนากดเข้าไลน์ส่วนตัว ทว่าในเเชทกลับว่างเปล่า ไม่มีการตอบกลับใดๆ เเม้เเต่เข้าไปอ่านก็ไม่มี "เธอคิดผิดเเล้วที่ทำเเบบนี้!!" สก๊อตจ้องมองไปยังข้อความด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจ เพราะทานตะวันไม่เเม้เเต่จะเข้ามาอ่านข้อความของเขา ห้องของทานตะวัน "อือๆ" คนที่เพึ่งตื่นนอน กำลังร้องงัวเงียเหมือนเด็ก "เช้าเเล้วหรอเนี้ย?" มือบางคว
Ep.15 กลิ่นที่ตราตรึง ทานตะวันที่กำลังยืนมองร่างกายตัวเองผ่านหน้ากระจกใสของห้องน้ำ บนเรือนร่างเต็มไปด้วยร่องรอยสีดอกทิวลิปแดงช้ำ จากการผ่านสนามรบที่เเสนจะปวดร้าวของเมื่อวานมา เธอไม่กล้าแม้แต่จะสัมผัสร่องรอยพวกนั้น ที่ตากับยายเธอสังเกตไม่เห็น ก็เพราะเธอใส่เสื้อคลุมปกปิดเอาไว้ "ฉันไม่ใช่คนอ่อนเเอ ฉันจะยอมให้น้ำตาไหลเพราะไอ้คนเลวคนนั้น ฉันจะลืมทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นให้หมด" ทานตะวันพูดออกมาอย่างคนเข้มเเข็ง สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เธอจะไม่เก็บมาคิดให้ตัวเองเจ็บปวดอีก สิ่งที่เสียไปก็ปล่อยให้มันเป็นอดีตไป เธอจะอยู่กับปัจจุบันเท่านั้น ถือซะว่าได้ชดใช้เวรใช้กรรมไปเเล้ว ยามราตรี ครืด! ครืด! "ว่าไงเเสงเหนือ?" พอเห็นว่าเป็นเบอร์ของเเสงเหนือ ฉันจึงกดรับ "ทำไมเมื่อวานไม่ตอบเเชท ไม่รับสายฉัน รู้ไหมทั้งตายายเเก ท๊อปฟี่เเละฉันเป็นห่วงเเกขนาดไหน?" ฉันสัมผัสได้ทันทีเลย ว่าเพื่อนเป็นห่วงฉันขนาดไหน ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ "ฉันคิดว่าเเกโดนลักพาตัว เกือบไปเเจ้งตำรวจเเล้วรู้ไหม?" เสียงในสายถูกเเทรกขึ้นมาเเต่เป็นเสียงของอีกคนมาพร้อมกับเสียงของท๊อปฟี่ "ฉันขอโทษ พอดีฉันยุ่งอยู่กับ เออ ฉันต้องไปเคลียร์เรื่
Ep.14 เผลอ ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มครึ่ง สก๊อตเดินออกมาจากห้องน้ำส่วนตัวอีกด้านหนึ่งที่ติดกับห้องทำงาน บนร่างกายเเกร่งมีเเค่เพียงผ้าขนหนูที่ปกปิดส่วนล่างเอาไว้ สายตาคมกริบแสนเย็นชากำลังมองไปยังคนที่นอนหลับสนิทอยู่บนโซฟาจากบทรักที่เขาได้มอบให้ เวลาผ่านไปนานนับหลายชั่วโมงเเล้ว เเต่ยังไม่มีท่าทีว่าเธอจะขยับตัว หรือตื่นขึ้นมาสักที สก๊อตจึงตัดสินใจเดินไปยังเธอ เเล้วทำในสิ่งที่ไม่เคยทำกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน มือมันลั่นไปเอง! "เเม่งเอ๋ย!! ทำไมตัวร้อนอย่างนี้ว่ะ!!?" สก๊อตสบถคำออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ นี่เป็นครั้งเเรกที่คนอย่าง สก๊อต เรซเตอร์ ใช้หลังมือของตัวเองไปสัมผัสที่หน้าผากมนของผู้หญิงที่เพิ่งจะมีอะไรด้วย เพื่อเชคอุณหภูมิร่างกายของเธอ "อือ…อือ" จู่ๆ เสียงของคนที่หลับไปนานพอสมควรก็พึมพำในลำคอออกมา มาเฟียหนุ่มจึงผละตัวออกมาห่างๆ กลัวเธอลืมตาขึ้นมาเเล้วเห็นเขา เขาเตรียมจะก้าวเดินออกไปอย่างไม่สนใจคนที่นอนป่วยอยู่ เเละเเล้วคำพูดบางอย่างเข้ามากระทบที่โสตประสาท ทำให้เขาหยุดเดินเเล้วหันหน้ากลับมา "พ่อจ๋า เเม่จ๋า อย่าทิ้งตะวันไปน่ะ ฮือๆ" คนป่วยนอนร้องไห้ละเมอ พร้อมน้ำตาที่ไ