ตอน ที่ 5 เอาจริงดิ

ตอน ที่ 5 เอาจริงดิ

เย็นวันนั้น กวินเดินเข้าห้องด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก หลังจากที่เขาเจอณิชาที่มหาลัยวันนี้ ภาพรอยยิ้มสดใสกับสายตากวน ๆ ของเธอยังวนเวียนอยู่ในหัวของเขาอย่างหงุดหงิด

เขาโยนกระเป๋าไว้บนโซฟา ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนกดโทรหาคนคนหนึ่งที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด เสียงรอสายดังไม่นาน คนปลายสายก็รับ

“ว่าไงไอ้หลานชาย โทรมาหาปู่เย็น ๆ แบบนี้ มีอะไรหรือเปล่า” เสียงของปู่เขาดังมาจากปลายสาย

กวินถอนหายใจออกมาก่อนจะถามเรื่องที่เขาคาใจ “เรื่องหมั้น ปู่เอาจริงเหรอ”

“หมั้น” ปู่เขาพูดทวนก่อนจะร้องออกมาเหมือนพึ่งนึกออก “อ่อ แกเจอกับหนูณิชาแล้วสินะ เป็นไงน้องสวยมั้ย” ปู่เขาถามอย่างอารมณ์ดี

“สวยไม่สวยไม่ใช่เรื่องสำคัญ ตอนนี้ปู่ตอบผมมาก่อน ว่าปู่เอาจริงเหรอเรื่องหมั้น”

“เออ จริงสิ ปู่หมั้นไว้ให้แกตั้งแต่เด็กแล้วนี่ จำไม่ได้เหรอ”

“จำได้ แต่ผมนึกว่าปู่พูดเล่น”

“พูดเล่นยังไง ปู่เอาจริง” ปู่เขาตอบด้วยเสียงหนักแน่น

กวินขมวดคิ้ว “แต่ผมไม่ชอบเด็กนั่น เธอไม่ใช่สเป็กผม”

“สเป็กเหรอ ไอ้วิน” เสียงปู่เขาหัวเราะ “ปู่เลี้ยงแกมากับมือ จะไม่รู้สเป็กแกได้ยังไง หนูณิชาน่ะ ตรงสเป็กแกที่สุดแล้ว”

“แต่...”

“ไม่มีแต่ แกน่ะปากแข็ง ที่จริงในใจแกก็หวั่น ๆ ใช่มั้ยล่ะ ถึงได้โทรมาถามปู่แบบนี้” ปู่สวนกลับทันทีจนกวินเงียบไป

กวินเม้มปากแน่น ถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ไม่ยอมตอบ

“จำไว้เลยนะไอ้วิน ต่อให้แกปากหมาแค่ไหน แต่ผู้หญิงอย่างหนูณิชาน่ะเอาแกอยู่แน่นอน” ปู่เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “แล้วอีกอย่าง แกเชื่อปู่เถอะ ผู้หญิงอย่างหนูณิชานี่แหละ ที่จะทำให้แกมีความสุขได้”

เขาถอนหายใจแรง แล้วกดวางสายไปโดยไม่พูดอะไรต่อเพราะขี้เกียจเถียงกับปู่ ก่อนจะเอนตัวลงกับพนักโซฟา

“ปู่แม่ง รู้ดีเกิน” เขาพึมพำกับตัวเองอย่างหัวเสีย

กวินนอนนิ่งอยู่บนโซฟาไม่กี่นาที เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นชื่อลมเพื่อนสนิทเขาที่โชว์ขึ้นบนหน้าจอ

“ไง ไอ้วิน” เสียงลมดังขึ้น “คืนนี้มึงว่างมั้ย ออกไปเที่ยวกันหน่อย ที่ผับ K เพื่อน ๆ อยู่กันครบ”

กวินเงียบไปแปบนึ่ง ก่อนจะตอบตกลง “เออ ได้”

“ดีเลย งั้นเจอกันที่ร้าน”

“อือ”

ลมวางสายไปแล้ว กวินเองก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อเตรียมตัวออกไปเที่ยวคืนนี้

แสงไฟสลัวในผับ K ส่องกระทบใบหน้าคมเข้มของกวิน เขานั่งพิงพนักโซฟาหนังสีดำ ด้านหน้าเต็มไปด้วยแก้วเหล้าและเบียร์ที่เพื่อน ๆ ผลัดกันสั่งมาไม่ขาดสาย

“วันนี้มึงดูเงียบไปนะไอ้วิน” เพื่อนของเขาที่นั่งข้างเขาหันมาสะกิด “หรือมัวแต่คิดถึงใครอยู่”

“อย่ากวนตีน กูจะคิดถึงใครได้” กวินตอบห้วน ๆ พลางยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียว

“เอ้า ใครจะไปรู้ ไม่แน่ มึงอาจจะกำลังคิดถึงน้องปีหนึ่งที่มาหามึงวันนี้ก็ได้” เพื่อนอีกคนของเขาพูดขึ้น

กวินเลยหันไปมอง ก่อนจะตอบออกไปด้วยเสียงห้วน ๆ “กูจะไปคิดถึงยัยนั่นทำไม”

“กูถามจริง มึงไม่สนน้องเขาจริงเหรอ น้องออกจะสวยแถมหุ่นยังเซ็กซี่ น่าขย้ำ”

“เออนั่นดิ ถ้ากูมีสาวสวยแบบนั้นมาเสนอตัวให้ขนาดนี้ คืนนี้กูไม่ออกมานั่งอยู่นี้หรอก แต่จะล่อให้ถึงเช้าเลย” พูดจบเพื่อนเขาก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

แต่กวินไม่สนุกด้วย เขาหันไปมองเพื่อนที่กำลังหัวเราะ อย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร ลมที่นั่งดื่มเงียบ ๆ ก็ยกมือตบหัวพวกนั้นไปคนละทีอย่างแรง ๆ

“ไอ้ลม มึงตบหัวพวกกูทำไม”

“ก็ใครใช้ให้มึงพูดถึงณิชาแบบนั้น” ลมบอกด้วยความโมโห “จำไว้เลยนะ ถ้ากูยังได้ยินพวกมึงพูดถึงณิชาแบบนั้นอีก คืนนี้มึงจะไม่ได้กินแค่เหล้า แต่ยังได้กินตีนด้วย”

“เออ ๆ ไม่พูดแล้ว แค่ล้อเล่นนิดเดียวแม่งจะกระทืบกูเลยเหรอ”

“กูไม่ได้จะกระทืบมึง” ลมบอก ก่อนจะชี้ไปทางกวินที่นั่งมองพวกเขานิ่ง ๆ “มันต่างห่าง ที่จะกระทืบพวกมึง”

ทุกคนที่โต๊ะเลยหันไปมองกวินที่นั่งมองพวกเขาด้วยสายตานิ่ง ๆ แต่ในสายตาเหมือนกำลังจะบอกว่า ถ้ามึงพูดอีกคำเดียว โดนตีนกูแน่ พวกเขาเลยได้แต่เงียบไม่กล้าพูดถึงณิชาอีก

“เออ ๆ กูไม่เล่นแล้ว แดกต่อ” เพื่อนเขาพูดก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นชนต่อ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ขณะที่กวินกำลังคุยกันกับเพื่อน จู่ ๆ ก็มีผู้หญิงในชุดรัดรูปเดินเข้ามา กวินจำได้เธอคือ ผู้หญิงที่มีเรื่องปะทะคารมกับณิชาในโรงอาหารเมื่อกลางวัน

“พี่วิน บังเอิญจังเลยนะคะ” ต้าเอียงคอส่งยิ้มหวาน ท่าทางมั่นใจเต็มร้อย

กวินเหลือบตามองเธอแวบหนึ่ง ก่อนที่มุมปากจะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง ๆ ที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็นนัก

“หึ”

เพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แทบจะโห่เสียงดังทันที

“ไอ้วินยิ้มว่ะ ไม่ใช่ว่าคืนนี้มึงจะโดนสาวลากกลับห้องอีกแล้วนะเว้ย”

“เมื่อกี้ใคร ที่จะกระทืบกูเพราะกูพูดถึงสาวมัน พอมีสาวใหม่มา เลยลืมน้องปีหนึ่งไปเลยนะมึง” เพื่อนเขาแซวเสียงดัง

กวินหันไปมองเพื่อนด้วยสายตากวน ๆ ก่อนจะหันกลับมาที่ต้า มือหนาเอื้อมไปคว้าแขนเธอเบา ๆ ดึงให้นั่งลงข้าง ๆ ตัวเอง

“นั่งสิ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยสั้น ๆ

ต้ายิ้มหวาน รีบทรุดตัวลงนั่งแนบชิดเขาทันที แววตาเธอสื่อความหมายชัดเจน ว่าคืนนี้เธอไม่แค่ต้องการนั่งข้าง ๆ เขา

กวินหมุนแก้วเล่นในมือ แต่ในหัวกลับแวบภาพของณิชาขึ้นมาก่อนจะคิดอย่างสนุก ถ้าเธอรู้ว่าคืนนี้เขาไปกับผู้หญิง เธอจะทำหน้ายังไงนะ เธอจะถอยไปจากเขา หรือเธอจะยังเดินเข้าหาเขาตามอย่างที่เธอพูด เขายกยิ้มมุมปากอีกครั้งอย่างนึกสนุก