LOGINShare
บทที่ 3 เจ๊ใหญ่
Last Updated:
2025-08-26 14:54:12หลังชญานิศส่งมอบ Snack box จำนวนสามร้อยกว่ากล่องให้ลูกค้าที่สั่งไปเมื่อวันก่อนในตอนเช้า ร้านของเธอยังคงเปิดขายปกติจนกระทั่งถึงช่วงบ่ายสอง หญิงร่างท้วมสวมเสื้อแขนกุดและกางเกงขายาวสีเดียวกันเดินเข้ามาในร้าน ผมสั้นเข้าทรงทำให้ใบหน้าขาวอวบอิ่มของหล่อนโดดเด่น แต่คงไม่เท่าทองเส้นใหญ่บนคอและข้อมือ
“ที่ดินตรงนี้ขายได้แล้วนะ เธอต้องย้ายออกไปภายในเดือนนี้”
ชญานิศที่กำลังยุ่งอยู่หลังเคาน์เตอร์อยู่ขมวดคิ้ว ก่อนจะรีบจัดการเครื่องดื่มตรงหน้าและบอกคนอายุมากกว่าเสียงเรียบ
“ออกไปคุยกันข้างนอกเถอะค่ะ” เธอไม่อยากเผลอมีปากเสียงกับเจ้าของที่ต่อหน้าลูกค้า หลายคนอุตส่าห์มาที่นี่เพราะต้องการเสพบรรยากาศดีๆ อารมณ์ดีๆ เธอไม่อยากทำให้ลูกค้าเสียความประทับใจ
ไม่นานเกินอึดใจ ชญานิศก็เดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์ และตั้งใจจะพาหญิงสูงวัยออกไปนอกร้าน
นี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่เธอกับหล่อนเผชิญหน้ากัน หลังเธอทราบข่าวจากคุณครูประจำชั้นของลูกชายว่าเจ๊กงจะขายที่ดิน
ถึงอย่างนั้นใช่ว่าที่ผ่านมาเธอจะอยู่เฉยๆ เธอพยายามติดต่อหล่อนทุกช่องทางแล้ว แต่ติดต่อไม่ได้ ก่อนต่อมาจะได้ข่าวว่าหล่อนไปเที่ยวต่างประเทศอยู่นาน ไม่มีกำหนดกลับ
“คุยกันตรงนี้แหละ ลูกค้าจะได้รู้ว่าร้านนี้จะปิดแล้ว!” แต่เจ๊กงกลับไม่ยอมเดินตามเธอ หล่อนพูดเสียงดังจนลูกค้าหลายคนสะดุ้งตกใจ หันมามองหล่อนและเธอที่ยืนอยู่ด้านหน้า “รีบย้ายออกไปซะ เดี๋ยวเดือนหน้าเจ้าของใหม่จะเข้ามาพัฒนาพื้นที่ตรงนี้!”
ชญานิศพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่นิ่วหน้าและเถียงอีกฝ่ายกลับด้วยน้ำเสียงแบบเดียวกัน เธอคลี่ยิ้มหวานและพูดกับหล่อนเสียงละมุนละม่อม
“แต่ดิฉันทำสัญญากับเจ๊ไว้ห้าปี แล้วนี่ก็เพิ่งเข้าปีที่สองเอง เจ๊จะไล่ดิฉันออกไม่ได้นะคะ ดิฉันลงทุนร้านนี้ไปเป็นล้านเลยนะ”
“ก็เรื่องของเธอสิ ใครทำคนนั้นก็รับเองแหละ!”
“รายละเอียดในสัญญาก็มีอยู่ เจ๊จะพูดอย่างนี้ไม่ได้นะคะ”
เจ๊กงพลันนึกถึงสัญญาก่อนจะพูดต่ออย่างไม่ยี่หระ “ก็ตอนนั้นฉันยังขายไม่ออกนี่ แต่ตอนนี้ขายออกแล้ว อะไรก็เปลี่ยนไปได้ทั้งนั้น!”
“แล้วที่เซ็นลงไปในสัญญา นี่เจ๊ไม่ได้ใช้สมองไตร่ตรองก่อนเหรอคะ”
“นี่!...” แต่หล่อนยังไม่พูดจบ เธอก็สวนต่อ
“พี่โจร้านข้างๆ เขาก็ไม่ยอมหรอก” วันก่อนเธอเข้าไปคุยกับเจ้าของร้านชาบูที่เช่าอยู่ติดกัน เขาก็ยืนยันว่าไม่ยอมแน่ๆ เพราะลงทุนที่นี่ไปมากกว่าเธอหลายเท่า
“โอ๊ย เขาจะย้ายออกไปแล้วจ้ะ ช่วยไปอัพเดตใหม่ด้วยนะ” เจ๊กงเบะปากสมเพชเธอที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไร “ถ้าต้องการเงินชดเชยเท่าไรก็บอกมา ฉันจะได้ไปบอกเจ้าของใหม่ให้ ได้ยินว่าเขาพร้อมชดเชยนะ”
“…”
“นี่ จะบอกให้นะว่าถ้าเป็นคนอื่นเขาไม่มาใจดีกันอย่างนี้หรอก โน่น มาอีกทีก็ยกแมคโครมาทุบทีเดียวเลยจ้า ไม่มาคุยด้วยให้เมื่อยตุ้ม แล้วไหนยังจะเงินชดเชยจากเจ้าของใหม่อีก รู้ตัวไหมว่าโชคดีมากแค่ไหน…”
“งั้นสองล้าน พอไหวไหมคะ”
“อะไรนะ!?” เจ๊กงสงสัยว่าเมื่อครู่ตัวเองไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม
“เงินชดเชยสองล้านค่ะ” ชญานิศย้ำด้วยรอยยิ้ม “ถ้าได้ ดิฉันก็จะย้ายออกทันที”
“ใครจะให้เป็นล้าน เกินไปแล้ว!” เจ๊กงโวยวาย “เขาให้เต็มที่ก็แค่สองแสน!”
“ไม่อย่างนั้นดิฉันก็คงต้องอยู่ที่นี่ต่อตามสิทธิ์ค่ะ”
ทั้งน้ำเสียงและท่าทางยียวนนิ่มๆ ของเธอท้าท้ายให้ความอดทนของเจ๊กงแตกเปี๊ยะ หล่อนกระทืบเท้าและชี้หน้าเธออย่างไม่ไว้หน้ากันอีก
“งั้นฉันก็จะขนของออกจากร้านแกออกไปเอง ขนก่อนสิ้นเดือนนี้ด้วย!”
“เจ๊ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะไปแจ้งตำรวจ!” ในเมื่ออีกฝ่ายไม่เกรงใจเธอเลย เธอเองก็หมดความอดทนเหมือนกัน
“แกก็รู้ว่าฉันใหญ่แค่ไหน” เจ๊กงเบะปากเหยียดเธอ
แหมมเจ๊ ใหญ่ขนาดไหนละค้าาาาา เบ่งอยู่ด้ายยย
Latest chapter
หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ บทที่ 16 คนนอกครอบครัว
นานเท่าไรแล้วที่เขาไม่ได้สัมผัสถึงความอ่อนโยนและอ่อนหวานเช่นนี้เขาไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายและความสุขมาหลายปีแล้ว กลางวันทำงานเต็มที่เพื่อให้ลืมเรื่องเครียด หากแต่กลางคืนนอนไม่หลับ ลืมตามองเพดานโง่ๆ อย่างคนอ้างว่าง ไร้ความหมายในชีวิตไม่นานปพนธีร์จึงผล็อยหลับไป รู้ตัวอีกทีก็เมื่อแขนเขาโดนสะกิด ภาพแรกหลังลืมตาเขาเห็นใบหน้าหญิงสาวที่ยังอยู่ในเสื้อครอปแขนสั้นกับกางเกงยีนส์รัดรูป…เธอยังไม่ได้อาบน้ำ ชายหนุ่มค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้น แต่ไม่วายใจเต้นตึกตัก กลิ่นหอมหวานยังคงติดจมูกเขาอยู่ และตอนนี้เธอกับเขาก็อยู่ในห้องนอน ทำให้อดรู้สึกถึงบางอย่างไม่ได้“รีบออกไปได้แล้ว” ชญานิศเห็นสายตาผู้ชายตรงหน้าก็รู้ทันทันที เธอรีบออกปากไล่เขา แต่ไม่ได้พูดเสียงดัง เพราะกลัวลูกจะตื่นปพนธีร์พยักหน้า เขาเหลือบมองนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่ม ชญานิศควรจะได้อาบน้ำและพักผ่อนแต่ขณะเดินออกไปจากห้องและเดินสวนกัน แขนเขาไม่วายเฉียดโดนแขนเล็กอีก ทว่าเขายังคงพยายามเก็บอาการ ไม่แสดงท่าทีอะไร เดินต่อไปยังชั้นล่าง โดยมีหญิงสาวตามมาส่งพอจะออกจากบ้านแล้ว ปพนธีร์ก็มองไปยังโต๊ะทำงานของเธอ นอกจากโน๊ตบุ๊ค มีเอกสารหลายกองวางบนนั้น ผน
หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ บทที่ 16 เข้านอน
หลังจากทำหน้าที่เสร็จ ชายหนุ่มมาเล่นกับลูกต่อ ทำเอาคนที่ว่างจากการดูแลลูกอย่างเธอได้แต่มองสองพ่อลูกเล่นกันตาปริบๆ ก่อนตัดสินใจไปทำบัญชีและเขียนงานต่อ จนเวลาผ่านไปถึงช่วงสามทุ่ม “ถึงเวลาที่ลูกต้องเข้านอนแล้ว” ปพนธีร์พาลูกขึ้นไปชั้นบนตามคำสั่งของหญิงสาว กล่อมลูกน้อยที่นอนบนเตียงเดียวกับแม่ และแน่นอนว่าเขาได้แอบสูดกลิ่นเธอขณะนอนเล่านิทานให้ลูกฟังด้วย นิทานที่เล่าเป็นนิทานสมัยใหม่ เหมาะกับเด็กในยุคนี้ เช่น การปกป้องตัวเองจากผู้ใหญ่ใจร้าย ชญานิศให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของลูกมากจริงๆ “พ่อเคยแพ้ปีศาจบ้างไหม” แต่เล่าจบแล้ว เจ้าตัวเล็กยังไม่หลับ ยังคงซักไซ้ถามพ่อต่อ นัยน์ตาใสแจ๋ว“…มีบ้างครับ คนเราก็ต้องมีแพ้มีชนะเป็นธรรมดา ถ้าแพ้แล้วก็ลุกขึ้นสู้ใหม่ อย่าเสียใจนะครับ”“อื้อ น้องเคนไม่เสียใจ” ไม่รู้ลูกชายเข้าใจรึเปล่า แต่ตอบรับโดยดี ชายหนุ่มหอมแก้มสองข้างของเขาด้วยความรักใคร่ “พ่อ”“ครับ”“พ่อจะนอนที่นี่กับเคนกับแม่ไหม”“ไม่ครับ แต่พอตื่นมาน้องเคนจะเจอพ่อ พ่ออยู่บ้านข้างๆ นี้เอง” ปพนธีร์ชี้ไปยังผนังด้านซ้ายของห้องนอน“อยากให้พ่อมาอยู่ด้วยกันจัง มานอนบนเตียงเดียวกัน…ทำไมพ่อต้องไปอยู่บ้าน
หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ บทที่ 16 ทากหน้าดำ + 'ชอบ' มาก
ชญานิศกรีดร้องในใจ ขณะเดียวกันก็พยายามระงับอารมณ์ไว้มากที่สุด เพราะกลัวลูกจะตกใจกลัว“ให้อาบน้ำให้ลูก ไม่ได้อาบน้ำตัวเอง!” “ก็ลูกอยากให้พี่ลงอ่างด้วยกัน พี่ก็เลยลง” ปพนธีร์บอกเสียงจ๋อย ผิดกับนัยน์ตาที่พราวระยับ ขณะเธอจ้องหน้าเขาด้วยความเดือดดาล นัยน์ตาแทบถลนออกมา แต่ไม่คิดจะมองต่ำไปกว่าลำคอที่มีหยาดน้ำเกาะ และบางหยดกำลังไหลจากกล้ามหน้าอกสู่กล้ามหน้าท้อง ซึมเข้าไปในปมผ้าเช็ดตัว “พ่อออ” เจ้าตัวอวบไม่เรียกเปล่า กระตุกชายผ้าเช็ดตัวของพ่อแรงๆ ไม่กี่ครั้ง ผ้าเช็ดตัวก็หลุดลงจาก… กรี๊ดดด ไอ้ทากหน้าดำ! ถึงจะเคยเห็น แต่ใช่ว่าจะอยากเห็นอีก “แต่งตัวให้ลูกด้วย!” เธอชี้ไปยังกองผ้าที่เตรียมไว้ให้ลูก แล้วรีบออกจากห้อง ลงไปชั้นล่างทันที “พ่อ แม่ปิดตาทำไมอ่ะ” ลูกไม่ทันได้เห็นอะไร เพราะพ่อรีบก้มเก็บผ้าเช็ดตัวมาพันก่อนเด็กชายจะหันกลับมา แต่ถึงเห็น เด็กน้อยก็ยังคงงงอยู่ดี เพราะพ่อบอกให้ฟังตอนอยู่ในห้องน้ำแล้วว่าหากเขาโตขึ้น เขาจะมีหนอนยักษ์ใหญ่เหมือนพ่อ! ตอนนี้เขาเป็นเด็ก หนอนเขาต้องจิ๋วไปก่อน คนเป็นพ่อทั้งยิ้มทั้งขำ ไม่ได้มีแววละ
หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ บทที่ 16 ผ้าเช็ดตัวของเธอ
“ถ้าพี่หย่ากับจีน เจี๊ยบ…ยังอยากไปจากพี่อยู่อีกรึเปล่า” คำตอบของเธอยังคงเดิม เธอเลือกจะไปจากเขา ความรู้สึกเธอเปรียบเสมือนแก้ว เมื่อแตกแล้วก็ไม่อาจต่อให้เหมือนเดิมได้ แต่ลูกของเธอนี่สิ เขาไม่รู้ และไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย จะกีดกันเขาไม่ให้ยุ่งกับพ่อ เพียงเพราะต้องการให้เห็นใจแม่ ก็คงจะดูใจร้ายไปสักหน่อยยิ่งเห็นว่าชนิภัทรไม่ยอมให้พ่อของเขากลับไปตั้งแต่พามาส่งที่ร้าน ทั้งยังชวนเล่น ชวนให้สอนการบ้าน เต็มใจที่จะเรียนรู้อย่างน่าประหลาด ทีกับเธอ ลูกมักจะเกี่ยงแล้วเกี่ยงอีก เธอถึงต้องเอาขนมมาหลอกล่อพอถึงช่วงเวลาปิดร้าน กว่าเธอจะหว่านล้อมให้ลูกกลับด้วยกันได้ ก็ต้องเจรจาอยู่นาน เพราะเขากลัวพ่อจะหายไป“ไม่ต้องกลัวหรอกครับ ตอนนี้พ่อย้ายเข้าไปอยู่ข้างบ้านน้องเคนแล้วนะ”คนที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีเพื่อนบ้านใหม่แล้วขมวดคิ้ว“นี่คุณซื้อบ้านหลังนั้นแล้วจริงๆ เหรอ บ้ารึเปล่า!” บ้านหลังข้างๆ ติดประกาศขายด้วยราคาแพงหูฉี่ ทั้งเธอยังได้ยินจากคนในหมู่บ้านว่าภายในบ้านมีปัญหาค่อนข้างมาก ฝ้าพัง หลังคารั่ว ท่อประปาแตก แล้วเขาก็ยอมซื้อเนี่ยนะ!?“อืม วันนี้ให้ช่างเข้าไปซ่อมบางส่วน แล้วก็ทยอยซื้อของเข้
หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ บทที่ 15 นางฟ้า
ตาของเจ้าของร้านกระตุก ชื่อของเธอถูกนำไปเป็นประเด็น หญิงสาวจึงอดมองผู้ชายสองคนนั้นตาขวางไม่ได้ หากแต่อีกคนกลับมองเธอด้วยนัยน์ตานุ่มลึกจนชวนขนลุก“วันหลังถ้าจะไปรับลูก ควรโทรบอกฉันก่อน ถ้าจู่ๆ คุณพาลูกหายไป…”“พี่ส่งข้อความบอกแล้ว แต่เจี๊ยบยังไม่เปิดอ่าน”“…”“งั้นเดี๋ยววันหลังพี่จะโทรหานะ”คนบล็อกการติดต่อหน้าม้าน เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขา แต่กลายเป็นว่าต้องเปิดโอกาสให้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ทุกอย่างก็เพื่อลูก ไม่มีอะไรระหว่างเขากับเธอชญานิศไม่สนใจชายหนุ่ม เธอปล่อยให้ลูกชายวิ่งไปหาพ่อ ก่อนจะไปหยิบไม้ประดับที่ร้านเพิ่งมาส่งตอนบ่ายไปประดับข้างหน้าต่างในตอนที่ยังไม่มีลูกค้าเข้ามาหญิงสาวเหยียบบันไดสูงขึ้นไปเพื่อเกี่ยวลวดไว้กับที่แขวนด้านบนเธอไม่ได้รู้เลยว่าพ่อของลูกกำลังมองมาชญานิศใส่เสื้อครอบที่จั๊มตรงเอว ในยามยืนปกติ ไม่มีใครมองเห็นอะไร เพราะชายเสื้อพอดีกับขอบกางเกง แต่ยามยืดตัว เสื้อตัวนั้นกลับกลายเป็นเอวลอย โชว์ให้เห็นเอวเล็ก และสะดือจุ่นที่ปพนธีร์ชอบสัมผัส และหวงแหนมากผู้บริหารหนุ่มเหล่ตามองรุ่นน้อง แม้อัจฉริยะจะทำทีเป็นไม่สนใจ แต่รุ่นน้องลอบมองหญิงสาวอยู่ทีหนึ่ง ในอกของเข
หมื่นคำเหตุผลที่ฉันทิ้งเธอ บทที่ 15 ข่าว
เมื่อเดินทางกลับมาร้านกาแฟ ชญานิศเข้ามารับออเดอร์แทนอริยา เพราะพนักงานสาวกำลังติดชงเครื่องดื่มให้ลูกค้าคิวก่อนหน้า และเมื่อเธอเสิร์ฟอเมริกาโน่เย็นเรียบร้อยแล้ว อริยาก็เดินมากระซิบถามเธอ“พี่เจี๊ยบได้ยินเรื่องเจ๊กงรึยังคะ” “เรื่องอะไร” ชญานิศขมวดคิ้ว ขณะเช็ดทำความสะอาดเคาน์เตอร์“ตลาดเจ๊กงถูกสั่งปิดแล้วนะ”“จริงเหรอ ทำไมล่ะ”“เห็นข่าวบอกว่าหนูวิ่งยั๊วเยี๊ยะ เป็นแหล่งเชื้อโรค ไหนจะกองขยะเบ้อเร้อหลังตลาดอีก พอมีภาพออกข่าวไป เลยโดนสั่งเลย แต่จริงๆ มันมีมานานแล้วนะ แต่ไม่รู้ทำไมถึงเพิ่งโดน” ชญานิศไม่ได้เก็บมาใส่ใจ คิดเพียงแค่ว่ามันคงถึงเวลาแล้วที่คนนิสัยไม่ดีและชอบเอาเปรียบอย่างเจ๊กงจะถูกลงโทษบ้างเจ้าของร้านสาวกับลูกน้องยังคงตั้งใจทำงานต่อกระทั่งเวลาบ่ายสามโมงครึ่ง แม่ของอริยาโทรมาบอกว่าท้องเสีย เข้าห้องน้ำไปสิบกว่ารอบแล้ว พนักงานสาวจึงต้องขอลางาน พาแม่ไปโรงพยาบาลทันที“สวัสดีครับ” อัจฉริยะเดินเข้ามาพร้อมสั่งเครื่องดื่มแก้วหนึ่งหลังอริยาออกไปไม่นาน เขาเป็นลูกค้าประจำ ชายหนุ่มมักจะมาห้าวันต่อสัปดาห์เป็นอย่างน้อย ไม่ช่วงเช้าก็ช่วงบ่าย“เอสเพรซโซ่เย็นไม่หวานได้แล้วค่ะ” ชญานิศเสิร์ฟเครื่องด
You may also like
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา353.3K viewsท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
เจียงจื่อหยา141.2K viewsเรื่องสั้นอีโรติก HOT NC 25+++
C66.4K viewsพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่231.0K viewsหนี้รักวิศวะโหด
Re-match I รีแมทช์19.5K viewsซาตานเด็ดปีกนางฟ้า
เม็ดแตงโม99 viewsเผลอใจรักเมียเด็ก
Sun Su620 viewsซุปตาร์อย่างฉันขอบทตัวประกอบ
กะหล่ำหมี155 views
