LOGINShare
บทที่ ๑๖ ตัวเปิ่นหวางมิใช่ทองสัมฤทธิ์
Last Updated:
2025-09-13 14:50:23
Latest chapter
หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ) บทที่ ๔๔ เป็นลูกที่ปีนเตียงนางเอง
บทที่ ๔๔เป็นลูกที่ปีนเตียงนางเอง ฮ่องเต้ประกาศเว้นประชุมเช้าหนึ่งวัน จินเทียนหลุนจึงอาศัยโอกาสนี้พาจิ่วเหลียนฮวาเข้าวังทูลไทเฮาเรื่องที่จะแต่งตั้งนางเป็นพระชายารองระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังเดินจูงมือหญิงสาวเดินไปทางตำหนักอันหนิงนั้น จิ่วเหลียนฮวาก็เอ่ยขึ้นว่า“วันนี้อากาศเย็นสบายแต่ท่านอ๋องเหงื่อชื้นมือ ทรงกังวลหรือเพคะ”จิ่วเหลียนฮวาอารมณ์ภายในและการแสดงออกยังคงเป็นปรกติทุกอย่าง ต่างจากชายหนุ่มที่ภายนอกดูปรกติก็จริง แต่เหงื่อผุดตามร่างกายไม่เว้นแม้แต่ซอกมือ“เปล่า เปิ่นหวางปรกติมาก อาจเพราะเรากุมมือกันนานเกินไปเหงื่อก็เลยออก”จิ่วเหลียนฮวาเชื่อในคำแก้ตัวนี้นางคิดว่าวันนี้คนที่ควรกังวลที่สุดมิใช่จินเทียนหลุน แต่เป็นนาง!“ถวายพระพรท่านอ๋องเพคะ”เสียงถวายพระพรของนางกำนัลดังขึ้นเมื่อสองหนุ่มสาวมาถึงหน้าตำหนักอันหนิงจินเทียนหลุนให้คนมาแจ้งพระมารดาว่าจะเข้าเฝ้าวันนี้อยู่แล้ว นางกำนัลจึงเผยมือเชิญทั้งสองแล้วเดินนำเข้าไปในตำหนัก
หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ) บทที่ ๔๓ ขออภัยที่ทำอย่างที่กล่าวไม่ได้
บทที่ ๔๓ขออภัยที่ทำอย่างที่กล่าวไม่ได้บนรถม้า…ตอนเดินทางมาร่วมงานสักการะ สีหน้าจินเทียนหลุนดูสดใสไม่น้อย ทว่าตอนกลับกลับเรียบเฉย เดาไม่ออกว่ากำลังคิดอันใดอยู่ จิ่วเหลียนฮวาที่เห็นอีกฝ่ายนั่งหลับตาเงียบ ๆ ก็อยู่ในความสงบไม่กล้าหายใจแรงหรือท่านอ๋องจะเครียดเรื่องงานจิ่วเหลียนฮวาย้อนความคิดตอนอยู่ในหอสักการะฟ้านางเริ่มเห็นชายหนุ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดก็ตอนที่ลงมาจากชั้นสอง…หรือว่าจะเริ่มตั้งแต่ตอนนั้น“...เป็นอันใด เดี๋ยวนิ่วหน้าเดี๋ยวคิ้วขมวด”จิ่วเหลียนฮวาหลุดจากภวังค์ ส่งยิ้มแห้งแกนให้ชายหนุ่ม ไม่รู้จะกล่าวอันใดในชั่วขณะ“บอกเปิ่นหวางมา อย่าให้เปิ่นหวางต้องเดาเอาเอง”“บอกแล้วเพคะ ๆ หม่อมฉันเห็นท่านอ๋องมีสีหน้าไม่สู้ดีนักจึงบังอาจคาดเดาความคิดท่านอ๋อง”“กล่าวแบบนี้แล้ว เจ้าก็อยากให้เปิ่นหวางทำให้เจ้าไม่ต้องคาดเดาความคิดไปเองใช่หรือไม่”จ
หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ) บทที่ ๔๒ ส่งพันลี้ก็ต้องลาจาก
บทที่ ๔๒ส่งพันลี้ก็ต้องลาจาก วันสถาปนาแคว้นสิ้นสุดลงแล้วสำหรับแขกบ้านแขกเมือง จินเทียนหลุนและจินหลี่จินในฐานะตัวแทนราชวงศ์จินเดินทางมาที่ประตูเมืองจิ้งอันส่งราชทูตทั้งสี่แคว้นออกจากเมืองหลวง วันนี้จะไม่น่าใจหายสำหรับใครบางคนหากว่า… ไช่จงซินไม่เดินทางไปกับขบวนด้วย! จินหลี่จินกับไช่จงซินอยู่ด้วยกันตั้งแต่เกิด เติบโตแล้วก็ยังย้ายไปสร้างสำนักยุทธ์ด้วยกัน ความสัมพันธ์มากกว่าสี่สิบปีมิใช่พูดว่าจะจากกันวันนี้ก็จากกันได้เลย จินเทียนหลุนเห็นเสด็จอามีสีหน้าไม่สู้ดีแล้วก็อดเป็นห่วงความรู้สึกเขาไม่ได้ “เสด็จอา หากทำใจลำบาก ตามท่านอาจารย์ไปด้วยดีหรือไม่ ท่านอาจารย์เองก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเสด็จอา”&nb
หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ) บทที่ ๔๑ ใช้ชีวิตเป็นของตัวเองมานานมากแล้ว
บทที่ ๔๑ใช้ชีวิตเป็นของตัวเองมานานมากแล้ววงสนทนาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่ไช่จงซินจะสูดน้ำมูก เมื่อทุกคนมองไปหาเขาก็เห็นว่าอีกฝ่ายน้ำตาไหลอาบแก้มเทพบุปผาที่เห็นน้องชายตัวโตผมเริ่มหงอกที่โคนแล้วร้องไห้เหมือนเด็กน้อยก็ยื่นมือไปจับแก้มเขา“น้องพี่ ร้องไห้ทำไม”“พี่รองไม่มาเยี่ยมพวกเราหลายปีแล้ว แม้แต่ท่านแม่ก็ไม่ไปเยี่ยม ตอนนี้ท่านพ่อแก่มากแล้ว ข้าลงจากเขาเหลียงซานครั้งนี้เพราะท่านแม่ส่งสารถึง”เทพบุปผาดวงตาไหววูบ แม้การบำเพ็ญเพียรจะช่วยให้นางตัดจากโลกมนุษย์ แต่เมื่อได้สัมผัสกับญาติสนิทอีกครั้งก็ดึงนางให้กลับมาสู่ห้วงอดีตเพราะเช่นนี้นางจึงปฏิเสธที่จะเจอกับไช่จงซิน!“ท่านแม่ตามเจ้ากลับไปเป็นประมุขตระกูลหรือ”ไช่จงซินพยักหน้ารับ จินหลี่จินเห็นสหายเงียบไปก็เป็นเสียงแทนเขา“ตระกูลไช่ไม่มีทายาทเป็นบุรุษอีกแล้ว เขาเตรียมใจมานานแล้วว่าวันนี้ต้องมาถึง ประมุขตระกูลไช่ต้องมีคนสืบทอดสักวันหนึ่ง”“เจ้าล่ะหลี่จิน”
หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ) บทที่ ๔๐ ทุกคนต้องรู้ว่าเจ้าเป็นคนโปรดของข้า
บทที่ ๔๐ทุกคนต้องรู้ว่าเจ้าเป็นคนโปรดของข้านางรักข้า ไม่ขอรับความเห็นต่าง เห็นทีว่าจะมีโอกาสพูดเรื่องนี้ให้นางคล้อยตามแล้วจินเทียนหลุนลำดับความคิดลำดับคำพูดไว้ในใจ ก่อนที่จะทำน้ำเสียงจริงจังใส่นาง“ไม่ว่าความรักหรือความยึดติดหรืออะไรก็ตาม ในเมื่อเจ้าพูดแล้ว ห้ามคืนคำเป็นอันขาด ห้ามรู้สึกเช่นนี้กับใครนอกจากข้า…”“...”“เจ้าไม่ยอมให้ข้าสละตำแหน่งอ๋อง เช่นนั้นข้าจะทำอย่างไรทุกคนถึงจะรู้ว่าเจ้าเป็นของข้า ต้องทำอย่างไรถึงจะถูกใจเจ้า ช่วยบอกได้หรือไม่”คำก็ข้าสองคำก็ข้า เขาไม่คิดจะแทนตัวเองว่าเปิ่นหวางแล้วหรือ“ทำเหมือนเดิมที่เป็นมาเถิดเพคะ”...ไม่แน่ว่าหม่อมฉันจะตายวันตายพรุ่งจิ่วเหลียนฮวาเว้นคำพูดนี้เอาไว้ในใจ นางหลุบตาอยู่จึงไม่เห็นว่าชายหนุ่มดวงตาไหววูบ“เหมือนเดิมก็ไม่มีความเปลี่ยนแปลงนะสิ ต่อไปหากมีใครเข้ามายุ่มย่ามกับเจ้าจะว่าอย่
หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ) บทที่ ๓๙ เจ้าไม่ต้องเป็นนางกำนัลแล้ว
บทที่ ๓๙เจ้าไม่ต้องเป็นนางกำนัลแล้วจินเทียนหลุนเดินจับข้อมือจิ่วเหลียนฮวาเข้ามาในห้องหนังสือแทนที่จะเป็นห้องบรรทมเขาเพราะไม่อยากใช้สถานที่ที่สุ่มเสี่ยงต่อหัวใจเช่นนั้นในหัวเห็นภาพตัวเองเหวี่ยงจิ่วเหลียนฮวาเข้ากับผนังแล้วบดขยี้จุมพิตนาง ไม่ให้ปากน้อย ๆ ได้มีโอกาสโต้เถียงหรือว่าเม้มปากยามที่เขาขึ้นเสียงใส่ทว่าเขาไม่อาจชนะภาพในหัวได้ เมื่อปิดประตูในห้องหนังสือก็ทำเพียงดึงนางมานั่งที่โต๊ะน้ำชา สนทนากันด้วยเหตุผลไม่ใช้อารมณ์“นั่ง”จิ่วเหลียนฮวาถูกดันไหล่ให้นั่งเก้าอี้ ชายหนุ่มรู้ว่าหากไม่ทำเช่นนี้ จิ่วเหลียนฮวาจะต้องนั่งลงที่พื้นแน่“ดื่มชา”จิ่วเหลียนฮวาทำตามที่เขาบอก จับป้านชาเทใส่ให้เขาก่อนถึงค่อยเทใส่ให้ตัวเอง“เชิญท่านอ๋องก่อนเพคะ”จิ่วเหลียนฮวาไม่ยอมดื่มหากไม่เห็นเขาดื่มก่อน จินเทียนหลุนจึงยกชาเย็นชืดดื่มจนหมด จิ่วเหลียนฮวาถึงดื่มชาตาม สีหน้าฉายความสดชื่นในทันทีเมื่อได้ดื่มน้ำหลังอาหารจินเทียนหลุนเห็นเช่นนั้น ความคุกร
You may also like
ชะตารัก จอมมารไร้บัลลังก์
rasita_suin585 viewsฉันนี่แหละนักเลงขนมหวาน "ฟันน้ำนม" แห่งพระนครยุค 2500
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค727 viewsพี่สาวครับ ไหนบอกว่าจะรับผิดชอบไง
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า746 viewsภารกิจนางร้ายในเกมจีบหนุ่ม ทำไมมันเฮงซวยขนาดนี้
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า817 viewsBefore The Fall
MR.K121 viewsแค้นรักนายอสรพิษ
เหมือนแพ796 viewsบุปผากลางใจจอมจักรพรรดิ
ชาเขียวหวานนน้อย/หลงที่แปลว่ามังกร/มธุรสวิลาศ919 viewsออกจากวงการบับเทิงเพื่อมาเป็นแม่หมอ
เฉินม่านอิ๋ง2.1K views
