บทที่ 50

บทที่ 50

“ฉันแค่อยากจะเพิ่มเธอเป็นเพื่อนในไลน์ แค่นี้ก็ไม่ได้เหรอ?”

เหมาเจียนั่วมองเธออย่างผิดหวัง แต่ก็มีแววตาที่คาดหวังจากเธอ สวีเหยียนซีรู้สึกไม่คุ้นชินกับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างน่าตกใจของเธอ “คุณเหมา จริง ๆ แล้ว...”

“เธอคิดวันฉันเข้าใกล้เธอ เพราะต้องการจะใกล้ชิดกับจ้าวจวิ้นโจวเหรอ?” เหมาเจียนั่วส่ายหัวอย่างแรง “วางใจเถอะ ฉันไม่ได้ชอบจ้าวจวิ้นโจวแล้ว แลกไลน์กันหน่อยน๊า ฉันอยากเป็นเพื่อนกับเธอจริง ๆ”

การอ้อนของเธอทำให้อดไม่ได้ที่จะนึกถึงโหยวฉี

จริง ๆ ก็เหมือนอยู่นะ

สุดท้ายสวีเหยียนซีก็ยอมแพ้ ตกลงแอดไลน์เธอ

หลังจากพอใจที่ได้เพิ่มเพื่อนแล้ว เหมาเจียนั่วก็ออดอ้อนเธออีก “ที่จริงแล้วที่ฉันหาเธอยังมีอีกเรื่องหนึ่ง”

ยังไม่ทันรอให้สวีเหยียนซีพูดอะไรออกมา เหมาเจียนั่วก็ใช้สองมือไปจับมือของเธอไว้ ในดวงตากลม ๆ มันบ่งบอกอย่างมีความหวังว่า “เธอต้องช่วยฉันนะ”

เหตุการณ์นี้ ฟางห่าวและจ้าวจวิ้นโจวเห็นเข้าพอดี

ทั้งคู่ต่างก็ตกตะลึงไปพร้อม ๆ กัน

ฟางห่าวเอ่ยเสียงเอ่อออกมา เขาพยายามทำลายบรรยากาศที่แข็งทื่อ “ผมเดาว่า...”

ดูเหมือนว่าเขาจะลำบากใจเข้าให้แล้ว หาเหตุผลที่เหมาะสมไม่ได้

แต่ได้ยินเพียงเสียงของจ้าวจวิ้นโจวที่เปล่งผ่านจมูกออกมาพลางพูดขึ้นว่า “เธอได้ทั้งผู้ชายผู้หญิงจริง ๆ ”

เมื่อสวีเหยียนซีฟังจบ ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความสงสัย พลางพูดขึ้นว่า “ทำไมเธอถึงเชื่อใจฉันขนาดนี้ จริง ๆ ควรขอความช่วยเหลือเพื่อนสนิทของเธอไม่ใช่เหรอ?”

“ไม่รู้สิ ยังไงฉันก็อยากให้เธอช่วย สัญชาตญาณบอกฉันว่ามาหาเธอเป็นเรื่องที่ถูกต้องแน่ ๆ” เหมาเจียนั่วไม่ได้โกหก แต่เธอเชื่อในสัญชาตญาณมาตลอด

สวีเหยียนซีถึงกับจนปัญญาเมื่อเจอกับสัญชาตญาณแบบนี้ของเธอ แต่ในเมื่อเอ่ยปากออกมาแล้ว เธอก็ทำได้เพียงวิเคราะห์ตามที่เธอคิดเท่านั้น “ฉันเดาว่าประธานเหมาแค่ขู่เธอเท่านั้น ไม่มีทางให้เธอแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์แน่ ๆ”

“ทำไมล่ะ?”

“เพราะว่าประธานเหมารักเธอมากนะ”

“รักฉันแล้วยังไงล่ะ ตอนโมโหขึ้นมาเขาดุมากเลยนะ”

“ดุคุณกับตัดสินความสุขชีวิตของคุณมันคนละเรื่องกัน” สวีเหยียนซีพูดกับเธออย่างจริงจัง “ถ้าเธอไม่เชื่อล่ะก็ กลับไปลองดูก็ได้นะ ลองแกล้งพูดว่าเธอตกลงแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์แล้ว ประธานเหมาจะต้องเปลี่ยนเรื่องคุยแน่ ๆ แล้วจะไม่พูดเรื่องนี้อีก”

เหมาเจียนั่วพยักหน้าตอบอย่างรวดเร็วพลางพูดขึ้นว่า “โอเค ฉันเชื่อเธอ”

ถึงจะพูดไปแบบนั้น สวีเหยียนซียังพูดเตือนเธออีกว่า “ประธานเหมารักเธอก็จริง แต่เธอก็อย่าทำเรื่องอะไรโดยที่ไม่คิดเลย แล้วก็อย่าทำเรื่องอะไรให้เขาต้องเป็นห่วง”

ดวงตาของเหมาเจียนั่วที่เดิมก็กลมโตอยู่แล้วยิ่งเบิกตาโตขึ้น ฟังเธอพูดอยู่อย่างเงียบ ๆ

สวีเหยียนซีที่ถูกจ้องมองก็รู้สึกไม่ค่อยเป็นอิสระ หลังผ่านไปครู่หนึ่ง เหมาเจียนั่วพูดขึ้นว่า

“คำพูดพวกนี้ไม่เคยมีใครบอกกับฉันมาก่อนเลย พวกเขาเอาแต่บอกฉันว่า พ่อแม่รักฉันขนาดนั้น ดังนั้นไม่ว่าจะทำอะไรพ่อแม่ฉันก็จะปกป้องตลอดไม่มีทางตีหรือดุฉันแน่นอน บอกว่าตอนที่เป็นวัยรุ่นอยู่อยากทำอะไรก็ทำเลย ถ้าไม่ทำตอนนี้พอแก่ตัวลงก็ทำไม่ได้แล้ว”

สวีเหยียนซีขมวดคิ้วพลางพูดขึ้นว่า “เพื่อนของเธอเหรอ?”

“อืม”

“ถ้าอย่างนั้นเธอก็อยู่ให้ห่าง ๆ จากเพื่อนพวกนี้หน่อย พวกเขาไม่ได้จริงใจต่อเธอหรอก” สวีเหยียนซีพูดออกมาตรง ๆ

เพื่อนกันจริง ๆ จะพูดคำพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไงกัน

“โอเค” เหมาเจียนั่วพยักหน้าอย่างไม่ลังเล แล้วยังพูดขึ้นอีกว่า “ที่จริงวิธีที่ฉันใช้ตามจีบจ้าวจวิ้นโจวก็เป็นวิธีที่พวกเขาสอนฉันมา แล้วพวกเขาก็ยังให้ยาชนิดหนึ่งมา บอกว่าถ้าถึงเวลาจำเป็นจริง ๆ ให้จ้าวจวิ้นโจวใช้ เพียงแค่เป็นเรื่องที่ทำลงไปแล้วยังไงก็แก้ไขอะไรไม่ได้ จ้าวจวิ้นโจวก็ต้องยอมคบกับฉันแน่ ๆ”

หลังจากสวีเหยียนซีได้ฟัง เธอก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร

“แล้วเธอก็ฟังพวกเขาเหรอ?”

เหมาเจียนั่วส่ายหน้าพลางพูดขึ้นว่า “ฉันแค่อยากจีบจ้าวจวิ้นโจว แต่ว่าฉันไม่มีทางทำเรื่องต่ำช้าแบบนั้นแน่ ๆ อีกอย่าง วางยาแล้วก็ได้แค่ตัวเขาเท่านั้น ไม่ได้ทำให้เขาชอบฉันจริง ๆ สักหน่อย ตอนนี้ก็ไม่ใช่สมัยโบราณแล้วที่นอนด้วยกันแล้วก็ต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน”

เธอรู้สึกโล่งใจ เหมาเจียนั่วเป็นคนไร้เดียงสาไปบ้าง แต่ก็ยังถือว่ามีความฉลาดอยู่

“โชคดีที่เธอไม่ได้ทำแบบนั้น เพราะจ้าวจวิ้นโจวจะไม่ปล่อยเธอเพียงเพราะเธอเป็นผู้หญิงแน่ ๆ ถ้าเธอทำสิ่งที่ท้าทายขอบเขตหรือเส้นแดงของเขา” สวีเหยียนซีไม่ได้พูดโกหก เธออยู่ที่เมืองจิงเธอก็พอได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับจ้าวจวิ้นโจวมาบ้าง

แค่ช่วงเวลาที่เธอกับจ้าวจวิ้นโจวอยู่ด้วยกันยังไม่ได้เห็นอีกด้านของเขาเท่านั้นเอง

แต่ว่าเรื่องพวกนั้นไม่ได้มาแบบไม่มีมูลแน่ ๆ

“อีกอย่างเธอพูดถูก ไม่ได้หมายความว่าการใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อให้ได้ร่างกายของใครสักคนจะทำให้ได้ใจของเขาด้วย การสัมผัสทางร่างกายกับเรื่องของหัวใจมันเป็นคนละเรื่องกัน

เมื่อพูดจบ สวีเหยียนซีก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจขึ้นมา