สวยมากก็ลำบาก

เช้าวันหยุดของร้านขนมไทย ทุกคนพักผ่อนอยู่กับบ้าน และลุ้นว่าน้องชายจะกลับมาบ้านไหม ประภาษเรียนจบครบหนึ่งเดือนแล้ว แรกเลยอยากให้น้องหางานทำที่กรุงเทพฯไปพลางๆ ก่อน แต่เวลานี้ปัทมาอยากให้น้องกลับมาอยู่บ้าน เริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยปลอดภัย เมื่อวานก่อนลงไปเก็บใบเตย กับดอกอัญชัญในสวน กลับออกมาเจอราวีมายืนรออยู่หน้าสวนแล้ว เธอใจหาย บ้านเธอไม่มีรั้วถึงสวนจะอยู่ไม่ไกลจากบ้าน แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมีหวังเธอคงไม่รอด

ราวีแสดงออกว่าชอบเธอมาก เขาไปทำงานวันจันทร์-วันศุกร์ หยุดเสาร์ อาทิตย์ มักหาโอกาสมาพูดคุยกับเธอเสมอ แต่เธอก็เลี่ยงเกือบทุกครั้ง อ้างว่าต้องทำงานตัดเย็บไม่มีเวลา เขาก็ยังอุตสาห์ขอเข้ามานั่งในห้องทำงานของเธอ ซึ่งแน่นอนเธอไม่เคยอนุญาต เช้าๆ ไปส่งย่ากับแม่ที่ตลาด รู้ว่าเขาแอบมองลงมาจากห้องของเขาบ่อยๆ เวลาที่เธอขับรถผ่านหน้าบ้านเขา เขามักจะคอยซื้อของและดักรอยื่นให้ประจำ ไม่ว่าจะเป็นขนม ดอกไม้ เป็นแม่ที่รับแทน บ้านเธอและบ้านย่า สามารถมองเห็นเวลาที่คนจะเข้ามาหาที่บ้าน ปัทมาเป็นต้องหลบทุกครั้ง เมื่อเห็นราวีเดินมา พอเกิดขึ้นบ่อยเธอเริ่มที่จะรำคาญ และดูว่าราวีจะตื้อซะจริงๆ

“ย่าค่ะ แม่ ปัทมีเรื่องจะเล่าให้ฟังค่ะ”

“มีอะไรลูกหน้าตาไม่ค่อยสบายเลย"

“เรื่องเกิดหลายวันแล้วค่ะ แต่ปัทคิดว่ามันจะไม่มีปัญหาอะไร เลยไม่ได้เล่าให้ย่ากับแม่ฟัง”

“มีอะไรหนูปัท เล่ามาเร็วๆ ลูก” นางประภาพรมองหน้าลูกสาวใจจดใจจ่อ นางไม่อยากได้ยินเรื่องไม่ดี

“คือเวลาที่ปัทลงไปเก็บใบเตย กับอัญชัญ พี่ราวีมารอปัทที่หน้าสวน หลายครั้งแล้วค่ะ และพยายามพูดคุยด้วย “

ย่ากอบกุลและนางประภาพรมองหน้ากัน อย่างไม่สบายใจนัก ไม่ใช่แค่ราวี ที่หมายปองปัทมา ผู้จัดการธนาคารหนุ่มใหญ่คนนั้นอีก แถมมีภรรยาอยู่แล้ว แวะมาหาช่วงที่เวลาหลานสาวไปรับเกือบทุกวัน ถึงแม้ว่าปัทมาจะไม่ได้พูดคุยด้วยบ่อย แต่เขาแสดงออกว่าชอบ เป็นอะไรที่แย่มากๆ เพราะเขามีภรรยาอยู่แล้ว ถึงภรรยาจะไม่ได้มาอยู่ด้วยกันก็ตาม ได้ยินว่าภรรยาเขาพักอยู่บ้านแม่ที่ทางภาคเหนือ เขาพูดบ่อยๆ ว่ากำลังจะหย่ากับภรรยา ที่ย่ากับแม่รู้เพราะว่าป้านอมแม่ค้าขายไข่ไก่มาเล่าให้ฟัง ป้านอมทั้งมาเตือนและอยากรู้อยากเห็น

ไหนจะไอ้พวกหนุ่มออฟฟิศที่ทำงานอยู่แถวโรงงานอุตสาหกรรมใกล้ๆ นั่นอีก ทั้งที่ปัทมาไม่ค่อยสนใจใครนัก ส่งย่ากับแม่ จัดร้านแล้วกลับบ้านเวลามารับย่ากับแม่ไปซื้อวัตถุดิบบางอย่างในตลาดบริเวณนั้น ไม่แต่งตัวโป๊ สมัยก่อนปัทมาชอบใส่ชุดเดรสที่ตัดเองสวยๆ แต่หลังจากที่มีพวกผู้ชายชอบมาทักทาย เธอเปลี่ยนการแต่งตัว เป็นมาใส่กางเกงและเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ แต่งตัวธรรมดามาก แต่ก็ยังไม่วาย เธอรู้ว่าตัวเองหน้าตาดี รูปร่างดีเป็นที่สะดุดตาของคนที่เห็น

“แล้วไงหนูปัท เล่าเร็วๆ หน่อย ย่าร้อนใจ”

“มันไม่มีอะไรค่ะย่า แต่ปัทเริ่มที่จะไม่ไว้ใจเขาแล้ว ปัทว่าเขาจิตหน่อยๆ ตอนนี้เขาแค่มารอหน้าสวน แต่วันข้างหน้าปัทไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เมื่อก่อนคิดว่าเขาน่าจะไม่มีอะไรน่ากลัว แต่ตอนนี้เริ่มคิดว่าไม่ค่อยปลอดภัยแล้ว”

“เรื่องแบบคาเฟ่เสร็จหรือยังลูก เห็นว่าพ่อโยธินเขาจะทำกำแพง ติดกล้องวงจรปิด ด้วยใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ แต่น่าจะยังไม่เสร็จค่ะ ยังไม่เห็นติดต่อมาเลย ปัทก็ไม่ได้ถามพี่ภา เหมือนว่าพี่โยทำงานที่กรุงเทพฯด้วย อาจจะยังยุ่งๆ ค่ะ”

“พ่อภาษเขาจะมาเมื่อไหร่หนูปัท เห็นว่าสอบเสร็จจบแล้วไม่ใช่เหรอลูก แม่อยากให้น้องกลับมาอยู่บ้านช่วงนี้ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้วนะลูก ราวีรู้ว่าหนูทำอะไรเวลาไหน เขาอาจหาโอกาสอยู่ก็ได้ แม่ไม่สบายใจเลย หนูมีเบอร์ของหนูเยาวภา หรือของโยธินไหมลูก เดี๋ยวแม่คุยเองก็ได้”

“เอาเลยแม่พร โทรเลยดีกว่า นี่ดีนะที่หนูปัทเล่า แต่ย่าติหน่อยนะลูก หนูก็ไว้ใจเขามากเกินไป น่าจะเล่าให้เราฟังตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว สมัยนี้อะไรๆ มันก็เปลี่ยนไปลูก”

“เดี๋ยวปัทโทรหาพี่ภาก่อนนะคะ เผื่ออยู่ด้วยกันกับพี่โยธิน”

“ย่าอยากได้คำตอบเร็วๆ อย่างน้อยติดกล้องวงจรปิดก่อนก็ยังดี”

“วันที่หนูเยาวภาพาแม่บุหงามาใส่บาตรก็ลืมถาม ย่าเองก็ปากหนัก มัวแต่คุยกันเรื่องทั่วไป”

“แล้วคุณป้าเขามาวัดตัวหรือยังลูก”

“ทีแรกว่าจะมาตั้งแต่เมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะแม่ แต่เห็นว่าญาติเสีย เลยต้องกลับบ้านสวนเพื่อไปงานศพ อาจจะมาพรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ เพราะพี่เยวภารู้ว่าพรุ่งนี้เราหยุดอีกวัน ได้เบอร์พี่โยธินแล้ว ปัทโทรหาพี่เขาก่อนนะคะ”

“สวัสดีค่ะพี่โยธิน ว่างไหมคะ พอดีปัทมีเรื่องอยากสอบถามค่ะ”

“ครับ ว่าง ว่ามาเลยพี่ฟังอยู่”

“คือ..,.ปัทจะถามว่า แบบคาเฟ่เสร็จหรือยังคะ แต่ถ้ายังไม่เสร็จพอที่จะมาติดกล้องวงจรปิด และของานรั้วก่อนได้ไหม แต่ถ้าพี่โยไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะคะ”

“ได้ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่เข้าไปหาที่บ้าน แบบเพิ่งเสร็จครับ พี่ต้องขอโทษด้วยนะ งานยุ่งแต่พี่ไม่ได้ลืม ส่วนแบบนี้พี่เขียนเองเลยช้าหน่อย”

“พี่โยจะเข้ามาช่วงไหนคะ พี่ภามาด้วยไหม”

“น่าจะสายๆ ครับ เดี๋ยวแม่กับพ่อพี่ภาไปด้วย พ่อกับแม่อยากไปเยี่ยมย่ากุล เห็นว่าจะไปวัดตัวตัดชุดด้วย ส่วนพ่อจะไปดูต้นไม้ในสวน”

“อ่อ....ค่ะเข้าใจแล้ว พรุ่งนี้เจอกันนะคะ สวัสดีค่ะ"

“ว่ายังไงหลาน พ่อโยธินเขาว่ายังไง เล่าหน่อยแม่อยากรู้”

“พี่โยธินจะเข้ามาพรุ่งนี้สายๆ ค่ะ เห็นว่าคุณลุงกับคุณป้าพี่ภาจะมาด้วย คุณลุงจะมาขอต้นไม้ไปปลูกที่บ้านสวน ส่วนคุณป้าจะมาวัดตัวตัดชุดค่ะ”

“ดีเลย ตกลงว่าให้เขาลงมือทำเลยนะหนูปัท รอตาภาษมาก็ไม่รู้เมื่อไหร่ ป้องกันได้ก็รีบป้องกัน คอยดูนะว่าพรุ่งนี้ราวีจะมาไหม”

“ย่าคะ แม่คะ ปัทว่าปัทจะไปเรียนทำกาแฟ แล้วก็เรียนตัดเสื้อผ้าเพิ่มที่กรุงเทพฯช่วงที่ภาษมาอยู่บ้าน ไม่งั้นปัทเครียดค่ะ แค่พี่ราวีนี่ก็ปวดหัวแล้ว ไหนจะนายธนาคารนั่นอีก ปัทไม่เคยเห็นใครที่เห็นแก่ตัวเหมือนผู้ชายคนนี้เลย ไม่สงสารลูกกับเมียเลยหรือยังไง ทำเจ้าชู้ไปทั่ว”

“เขาคงไม่คิดหรอกลูก ถ้าคิดได้ก็คงไม่ทำ ย่าว่าก็ดีนะ ให้หนูปัทหายไปสักพัก อีกอย่างภาษก็ช่วยงานได้ ทำเป็นทุกอย่าง มีผู้ชายอยู่คนจะได้เกรงใจบ้าง หรือแม่พรว่ายังไงเห็นด้วยไหม”

“เห็นด้วยค่ะแม่ ไปอยู่บ้านที่กรุงเทพฯสักพักนะลูก ไม่ต้องห่วงงานทางนี้ ย่ากับแม่อยู่ได้ ไว้ร้านเสร็จเมื่อไหร่ก็ค่อยมา หรือบางทีนะ ถ้าตาภาษยังไม่ได้งาน ก็ให้เขาดูแลร้านกาแฟ ร้านขนมก็ได้ แม่กับย่าก็อยู่ ช่วยน้องได้ตลอดเวลา”

“พอมีร้านเราก็ทำแค่วันละ ห้าอย่างเหมือนเดิม แต่อาจมีหลายอย่างวนเวียนไป วันหยุดแม่อาจพาย่าเข้ากรุงเทพฯก็ได้ ไม่จำเป็นหนูก็ไม่ต้องมา ให้ทุกอย่างมันเงียบๆ ไปก่อน”

“งั้นพรุ่งนี้คุณป้าบุหงามาวัดตัว ปัทจะรีบตัดผ้าแล้วจะเอาไปเย็บที่กรุงเทพฯเพราะที่นั่นก็มีอุปกรณ์ครบทุกอย่าง ตัดเสร็จก็จะส่งพัสดุมาให้เขา แบบนี้ดีไหมคะ”

“ดีที่สุดเลยลูก หายหน้าหายตาไปสักพัก ราวีจะได้ไม่ต้องมาวุ่นวาย ประเดี๋ยวเขาคงจะลืมๆ ไปเอง”

“ย่าเห็นด้วยนะลูก ทางนี้ก็ไม่ต้องห่วงอะไร หนูปัทก็ตั้งใจทำงานตั้งใจเรียน”

“เกิดเป็นคนสวยนี่ลำบากเหมือนกันนะคะ สมัยย่ากับแม่มีเรื่องแบบนี้บ้างไหมคะ”

“ของย่าไม่มีหรอก คนสมัยก่อนไม่พูดยากเหมือนคนสมัยนี้”

“ของแม่ก็ไม่มีนะ เพราะพ่อกับแม่คบกันตั้งแต่เริ่มเรียนปีหนึ่ง กระทั่งเรียนจบแต่งงาน แม่ก็มีพ่อคนเดียว พ่อก็มีแม่คนเดียว เลยไม่มีปัญหาแบบนี้”

“อย่าบอกนะคะว่าเพราะปัทไม่มีแฟน ใครๆ ก็เลยอยากมาคบหาด้วย”

“มันก็ส่วนหนึ่งแหละ ผู้หญิงสาว สวย โสด แถมฐานะทางบ้านก็มั่นคง ใครๆ เขาก็อยากพูดคุยด้วย”

“แต่ปัทจะไม่เอาเรื่องนี้มาตัดสินว่าจะต้องมีแฟนและแต่งงานเร็วๆ หรอกนะคะ มันมีหนทางป้องกันทางอื่นอีกเยอะแยะเลย ไม่จำเป็นที่จะต้องรีบหาแฟนและแต่งงาน”

“ย่ากับแม่รู้ลูก เข้าใจหลานทุกอย่างเลย”

“ปัทรักย่ากับแม่จังเลยค่ะ ตามใจทุกอย่างไม่เคยขัดอะไรเลย”

“ก็หนูปัทเป็นเด็กดีนี่ลูก ไม่ทำอะไรเสียหาย บ้านเราก็เลยไม่มีปัญหาไง นี่เป็นเพราะว่าปู่ย่า สั่งสอนมาดี”

“แม่พรก็ มันก็ส่วนหนึ่ง แต่ที่สำคัญสายเลือด เลือดดีเรามันเยอะ บวกกับการบอกสอนด้วย หนูปัทกันตาภาษเลยเป็นเด็กดีมีคุณภาพ”

“ปัทสบายใจแล้ว งั้นย่ากับแม่พักผ่อนนะคะ เดี๋ยวปัทลงไปตัดใบเตย ไปไม่ไกลหรอกค่ะ วันนี้ย่ากับแม่อยู่พี่ราวีไม่มาหรอก”

“ไปๆ รีบไปตัดแล้วรีบขึ้นมานะ อย่าลืมโทรศัพท์ “

“ค่ะแม่ ไปก่อนนะคะ” ปัทมาคว้าตะกร้าที่มีมีดและกรรไกรตรงไปที่สวนเพื่อเก็บใบเตยและดอกอัญชัน วันนี้เธอจะเก็บฟักทองด้วย นึกอยากกินสังขยาฟักทอง ย่ากุลทำอร่อย สบายใจว่าราวีจะไม่มากวนใจเธอ เหมือนเขาคอยเฝ้าดูตลอดเวลาแหละ ชอบมาเวลาที่ย่ากับแม่ไม่อยู่บ้าน

“นั่นรถใครมารึแม่พร” ย่ากอบกุลที่กำลังจะเอนหลัง ได้ยินเสียงรถวิ่งมาจอดหน้าบ้าน

“ไม่แน่ใจค่ะแม่ “

รถกระบะสี่ประตูวิ่งมาจอดที่ลานหน้าบ้าน ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เปิดประตูรถเดินตรงเข้ามาที่บ้านย่ากอบกุล โยธินนั่นเอง

“พ่อโยธินนี่ ไหนหนูปัทบอกว่าจะมาพรุ่งนี้ เห็นว่ายังอยู่กรุงเทพฯอยู่เลยนี่นา”

“สวัสดีครับย่ากุล น้าพร “

“ไหว้พระเถอะหลาน เห็นว่าจะมาพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอลูก”

“ครับย่า พอดีผมเขียนแบบช้าเพราะผมเขียนเองครับ ปัทมาโทรไปพอดีผมคิดว่าน่าจะด่วน ก็เลยรีบเดินทางมาจากกรุงเทพฯเลยครับ”

“จะว่าด่วนก็ด่วนนะ” ย่ากุลก็เล่าเรื่องที่ราวีหนุ่มแถวนี้มาชอบพอปัทมา และมาดักรอหลานสาวที่หน้าสวนผักหลายครั้งให้โยธินฟัง นั่นทำให้โยธินตัดสินใจได้ทันทีว่าจะทำอะไรก่อนดี และยิ่งรู้ว่าปัทมาลงไปเก็บผักในสวนคนเดียว ยิ่งรู้สึกเป็นห่วงอย่างที่ไม่เคยห่วงใครแบบนี้มาก่อน