Ep.6 คิดเหมือนกันมั้ย (2) จบตอน

ฉันยืนทำหน้าตาตื่นอยู่ท่ามกลางสงครามประสาทระหว่างโหนกับผู้หญิงที่ชื่อเค้ก เธอวางตัวสแกนสินค้าลงกับเคาน์เตอร์ทันที แสดงออกมากว่าไม่เข้าใจ

“แล้วไง? มึงบอกกูเองว่ามึงรักเค้าข้างเดียว” เธอโพล่งขึ้นมา “มึงมาให้ความหวังกูว่าให้กูจีบมึงได้ ให้กูเผลอคิดไปว่ามึงจะไม่มีแฟนอีกนาน”

“เออ กูยอมรับ” โหนโพล่งออกมา “กูแค่เคยรักชูใจข้างเดียว เลยเข้าใจความรู้สึกมึงมากกว่า กูไม่อยากปฏิเสธให้มึงใจเสียเพราะยังไงเราก็เพื่อนกัน แต่วันนี้กูคิดว่ากูควรชัดเจนสักที”

“...”

“กูกับชูใจเป็นแฟนกันแล้ว” เขาเน้นคำนั้นออกมา ฉันยืนทำหน้าตึงทันที ไม่รู้จะเก๊กสีหน้ายังไงดี “ชูใจไม่อยากให้มีผู้หญิงมายุ่งกับกู มึงเองก็คบกับพี่ต้น รักคนที่มึงคบอยู่เหอะ”

เอ้ะ! นี่พูดเองเออเองรึเปล่า ฉันไม่ได้พูดเลยนะ ไม่ได้หึงด้วย

“มึงพูดง่ายดีเนอะ” เธอพูดเสียงสั่นเครือ “ถ้ากูห้ามความรู้สึกได้ กูคงห้ามตั้งแต่ที่เลิกกับมึงแล้วลืมไม่ลงแล้วปะ”

“...”

“ถ้ามึงยืนยันจะคบกับชูใจ กูคงจะลาออกจากวิทยาลัยแล้วเลิกกับพี่ต้น”

“...”

“กูทำใจไม่ได้จริงๆ”

“มึงบ้าเหรอวะ” โหนโพล่งขึ้นมาเสียงดังทันที ฉันสะดุ้งเลย เอาจริงๆ ก็รู้สึกเข้าใจผู้หญิงที่ชื่อเค้กนะ เธอคงชอบ