공유

บทที่ 5

작가: กู่หลิงเฟย
จ้านหยินพูดอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "ประชุมต่อไป"

คนที่สนิทกับเขามากที่สุดคือลูกพี่ลูกน้องคนโตของเขา และเป็นนายน้อยคนที่สองของตระกูลจ้าน ชื่อ จ้านอี้เฉิน

จ้านอี้เฉินเข้ามา กระซิบถามว่า "พี่ใหญ่ ผมได้ยินที่คุณยายพูดกับพี่แล้ว พี่แต่งงานกับคนที่ชื่อถงอะไรสักอย่างจริงๆ เหรอ"

จ้านหยินมองเขาตาขวาง

จ้านอี้เฉินลูบจมูกและนั่งตัวตรง โดยไม่กล้าถามต่ออีก

แต่ก็ได้แสดงความเห็นอกเห็นใจถึงพี่ชายคนโตอย่างมาก

แม้ว่าลูกชายหลานชายของตระกูลจ้านไม่จำเป็นต้องแต่งงานเพื่อยกระดับฐานะของตน แต่พี่ชายคนโตและพี่สะใภ้ไม่ได้มาจากครอบครัวที่ฐานะเหมาะสมกัน เพียงเพราะคุณยายชอบผู้หญิงที่ชื่อไห่ถง จึงต้องการให้พี่ชายคนโตแต่งงาน พี่ชายคนโตน่าสงสารจริง ๆ

จ้านอี้เฉินยังคงส่งความเห็นอกเห็นใจแก่พี่ชายคนโตอีกครั้ง

โชคดีที่เขาไม่ใช่หลายชายคนโต มิฉะนั้นคนที่แต่งงานกับผู้มีพระคุณช่วยชีวิตของคุณยายก็เป็นเขาแล้ว

ไห่ถงไม่รู้เรื่องเหล่านี้ เธอต้องถามให้ชัดเจนว่าบ้านใหม่ของเธออยู่ที่ชั้นไหน และเธอลากกระเป๋าเดินทางและหาบ้านใหม่จนเจอ

หลังจากเปิดประตูเข้าไปในบ้าน เธอพบว่าบ้านค่อนข้างใหญ่ ใหญ่กว่าบ้านพี่สาวของเธอและตกแต่งอย่างหรูหรามาก

หลังวางกระเป๋าเดินทางลง ไห่ถงจึงเดินสำรวจบ้านซึ่งต่อไปก็คือบ้านของเธอ

บ้านนี้มีห้องนั่งเล่น 2 ห้อง ห้องนอน 4 ห้อง ห้องครัว 1 ห้อง ห้องน้ำ 2 ห้อง และระเบียง 2 ระเบียง แต่ละห้องมีพื้นที่ค่อนข้างใหญ่ ไห่ถงคาดว่าบ้านหลังนี้จะมีพื้นที่อย่างน้อยสองร้อยตารางวา

บ้านหลังนี้มีเฟอร์นิเจอร์น้อยมาก มีเพียงโซฟา โต๊ะกลางโซฟา และตู้เก็บไวน์ในห้องนั่งเล่นใหญ่ นอกจากนั้นมีเพียง 2 ใน 4 ห้องเท่านั้นที่มีเตียงและตู้เสื้อผ้า ส่วนอีก 2 ห้องยังว่างเปล่า

ห้องนอนหลักข้างในแบ่งออกเป็นห้องนอน ห้องแต่งตัวเล็ก ๆ ห้องอ่านหนังสือเล็ก ๆ ห้องอาบน้ำและห้องน้ำ แม้ว่าจะพื้นที่ถูกจะแบ่งเป็นส่วน ๆ แต่ห้องนอนหลักนี้ก็ยังใหญ่มาก เทียบได้กับห้องโถงหลักเลย

นี่ควรเป็นอาณาเขตของจ้านหยิน

ไห่ถงเลือกที่จะพักอีกห้องหนึ่งที่มีเตียงติดกับระเบียง รับแสงได้ดี และมีห้องคั่นแยกเว้นระยะห่างจากห้องนอนหลัก เพื่อให้ทั้งคู่สามารถมีพื้นที่ส่วนตัวของตัวเองได้

แม้ว่าจะได้จดทะเบียนสมรสแล้ว แต่ไห่ถงคิดว่าจ้านหยินไม่ได้ริเริ่มที่จะขอใช้ชีวิตอยู่กันแบบสามีภรรยา เธอจีงไม่คิดที่จะทำตัวแบบนั้นอย่างแน่นอน

หลังจากลากกระเป๋าเดินทางของตัวเองเข้าไปในห้องแล้ว ไห่ถงหันหลังเลี้ยวมุ่งเข้าไปในห้องครัว

ห้องครัวสะอาดสะอ้าน ไม่มีแม้เครื่องครัวสักชิ้น ระเบียงทั้งสองด้านก็ว่างเปล่า เพราะบ้านมีพื้นที่ขนาดใหญ่มาก ระเบียงทั้งสองก็ให้ความรู้สึกกว้างขวางและโล่งเกินไป ไห่ถงรู้สึกว่าควรปลูกดอกไม้หรือต้นไม้บนระเบียง แล้วซื้อชิงช้ารังนกมาวางไว้ที่ระเบียง ตอนที่นั่งบนชิงช้ารังนกอ่านหนังสือในเวลาว่างพร้อมกับชมดอกไม้ คงสบายใจมาก ๆ แน่นอน

ดูเหมือนว่าจ้านหยินมักจะไม่ทานข้าวที่บ้าน

ตอนนี้เธออาศัยอยู่ที่นี่แล้ว คงต้องแสดงฝีมือทําอาหารสักหน่อย ดังนั้นไห่ถงจึงเริ่มต้นจากห้องครัวและซื้อเครื่องครัวออนไลน์มาจำนวนหนึ่ง ส่วนเรื่องการปลูกดอกไม้ที่ระเบียงและซื้อเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ เธออยากรอให้จ้านหยินกลับมาและถามเขาก่อน

ยังไงซะบ้านก็เป็นเขา เธอเป็นแค่คนอาศัย

หลังจากสั่งซื้อเครื่องครัวแล้ว ไห่ถงดูเวลาและต้องรีบกลับไปช่วยที่ร้านแล้ว

เธอคว้ากุญแจพร้อมกับโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และรีบลงบันได

ระหว่างที่เธอกลับมาที่ร้านเป็นช่วงที่นักเรียนเลิกเรียนพอดี

เพื่อนรัก เซินเสี่ยวจวินถามเธออย่างห่วงใยว่า "ถงถง ตอนเช้าเธอไปไหนมา?"

"ช่วงนี้พี่สาวกับพี่เขยทะเลาะกันทุกวันเพราะเรื่องของฉัน ฉันคิดแล้วคิดอีก จึงย้ายออกไปดีกว่า" ไห่ถงพูดพลางพร้อมยกไหล่แบมือจ้องไปที่เพื่อนรัก "ดังนั้นฉันจึงย้ายออกมาแล้วเมื่อเช้า!"

เซินเสี่ยวจวินนึกถึงสามีของพี่สาวเพื่อน ทำให้พูดไม่ออกสักคำและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจว่า "ผู้ชายมักจะชอบพูดว่า 'ผมเลี้ยงดูแลคุณได้' แต่เมื่อต้องการให้พวกเขาเลี้ยงดูแลจริง ๆ กลับรังเกียจและด่าจนจะให้ตายกันไปข้างหนึ่ง เมื่อผู้หญิงเราแต่งงานแล้วต้องทุ่มเทเพื่อครอบครัวแถมต้องแบกรับความเข้าใจผิดต่าง ๆ มันไม่ยุติธรรมเลย ฉันคิดว่าพี่สาวของเธอต้องออกมาหางานทํา ผู้หญิงอย่างเรา ไม่ว่าเวลาใดก็ต้องรักษาความเป็นอิสระทางการเงิน ต้องมีเงินเท่านั้น ถึงจะทำให้เราแข็งแกร่งได้"

ขณะที่เธอกำลังพูด เธอก็ขมวดคิ้วและมองด้วยความสับสน "แล้วพี่สาวของเธอยอมให้เธอย้ายออกเหรอ"

"ฉันแต่งงานแล้วน่ะ"

"โอ้ อะไรนะ เธอแต่งงานแล้วเหรอ? แฟนสักคนเธอยังไม่มีเลย แล้วจะแต่งงานกับใคร?" เซินเสี่ยวจวินเงยหน้ามองเพื่อนด้วยความประหลาดใจ แล้วพูดออกมาเสียงดัง

ไห่ถงรู้ว่าไม่สามารถปิดบังเธอได้ จึงได้แต่เล่าทุกสิ่งอย่างตรงไปตรงมา

เซินเสี่ยวจวินจ้องมองไห่ถงเป็นเวลานาน ก่อนเอื้อมมือไปจิ้มหน้าผากของไห่ถงแล้วพูดว่า "เธอนี่กล้าหาญจริง ๆ เจอกันครั้งแรกก็กล้าไปจดทะเบียนสมรส ถ้าเธอหาที่อยู่ไม่ได้จริง ๆ เธอสามารถย้ายมาอยู่ที่บ้านฉันได้นี่ บ้านฉันมีห้องว่างเยอะ หรือถ้าอยากหาคนแต่งงานก็หาลูกพี่ลูกน้องฉันก็ได้"
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี   บทที่ 1309

    "ฉันคิดว่าคุณนายลู่ถ่ายรูปคุณหนูหยูและแสดงให้พี่สาวดูโดยตั้งใจ เพื่อทดสอบว่าเธอมีความรู้สึกกับตงหมิงหรือไม่ อย่างไรก็ตาม ผลก็คือเธอไม่มีความคิดนั้นอย่างแน่นอน เธอไม่เคยคิดอะไรกับตงหมิงเลย ตอนนี้เธอหมกมุ่นอยู่กับร้านอาหารเช้าและต้องการเพียงแค่ประกอบอาชีพและหาเงิน"จ้านหยินก็มองไห่หลิงออกเช่นกัน"ถ้าเธอมีความคิดอะไรกับตงหมิง คุณนายลู่คงจะไม่ยอมให้เธอเปิดร้านที่นั่นต่อไป"ไห่ถงเห็นด้วยกับสิ่งที่สามีของเธอพูดคุณนายลู่กำลังทดสอบพี่สาวของเธอ พี่สาวของเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ไม่เป็นไร เธอจะได้ไม่ได้รับผลกระทบ"ที่รัก คุณคิดว่าฉันควรบอกเรื่องพวกนี้กับพี่สาวของฉันไหม?""คุณนายลู่คงทำอะไรไม่ได้ แสดงให้เห็นว่าเธอเพียงสงสัยเช่นเดียวกับเรา แต่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไรกับพี่สาวของคุณ ฉันแค่ต้องคุยกับตงหมิงและบอกเขาว่าอย่าไปทานอาหารเช้าที่บ้านพี่สาวของเราในอนาคต"จ้านหยินบ่นให้เพื่อนๆ ฟังว่าครอบครัวของเขาไม่ได้เตรียมอาหารเช้าไว้ ลู่ตงหมิงต้องรีบไปร้านกินได้ไม่อั้นแต่เช้าเพื่อทานอาหารเช้าในวันหยุดสุดสัปดาห์ใช่ไหม"ตกลง"หลังจากจ้านหยินกินและดื่มจนอิ่มแล้ว ไห่ถงก็ยิ้มและถา

  • หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี   บทที่ 1308

    ไห่ถงรู้สึกโชคดีอีกครั้ง เธอได้แต่งงานกับผู้ชายที่แม้จะแสดงอาการงอแงเล็กน้อยเป็นครั้งคราว แต่เขาก็ปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี เขาไม่เคยใช้ความรุนแรงในครอบครัวกับเธอ และเขาไม่ต้องกังวลว่าเขาจะนอกใจด้วยกุญแจสำคัญอยู่ที่การเลี้ยงดูของเขา บ้านสามีที่่ใจกว้างและมีเมตตาอย่างแม่สามีตระกูลจ้าน เป็นสิ่งที่หาได้ยากในตระกูลที่ร่ำรวยเมื่อคิดย้อนกลับไปเมื่อคุณยายจ้านบอกกับเธอว่าเธอช่วยชีวิตอีกฝ่ายไว้และจะไม่แนะนำหลานชายที่ไม่ดีให้เธอรู้จักที่จริงแล้ว หลานชายทุกคนในครอบครัวของหญิงชราอย่างเธอนั้นนั้นดีมากจ้านหยินเป็นหลานชายคนโต และหญิงชราก็เลือกที่จะจับคู่เธอกับหลานชายที่ดีที่สุด"คุณนายลู่ได้ช่วยประธานลู่หาภรรยาที่เหมาะสมแล้ว เธอคือคุณหนูหยูหยินหยิน ทั้งสาว สวย และดูเฉลียวฉลาดและมีความสามารถ เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนที่อยู่ในแวดวงชั้นสูงมายาวนาน ความมั่นใจและรัศมีแห่งความสง่างามที่แผ่ออกมาจากทุกการเคลื่อนไหว ท่าทางของเธอบ่งบอกว่าเธอมาจากภูมิหลังที่ร่ำรวยหรือสูงศักดิ์ นั่นสามารถทำให้คุณนายลู่ชอบเธอได้โดยไม่ต้องลำบากอะไร""ฉันรู้"จ้านหยินพูดขณะกิน "เป็นเพราะคุณนายลู่เลือกภรรยาที่เหมาะสมกับตงหมิง

  • หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี   บทที่ 1307

    "ไม่ต้องพูดถึงว่าเราทุกคนต่างก็มีสิ่งที่ต้องทำ แม้ว่าในอนาคตเราจะเกษียณ เราก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเราจะตื่นขึ้นทุกวันและพบกันเมื่อเราลืมตาขึ้น"มีคนตื่นก่อนเสมอ และมีคนตื่นทีหลังเสมอจ้านหยินรู้ว่าเขาสร้างปัญหาโดยไม่มีเหตุผล"ป้าเหลียงบอกว่าคุณยังไม่ได้กินข้าว คุณหิวไหม ออกไปกินข้าวกันเถอะ ฉันจะอยู่กับคุณ"ไห่ถงรู้ว่าการยืดเวลาการสนทนาออกไปอาจทำให้เกิดความตึงเครียดระหว่างพวกเขามากขึ้นหลีกเลี่ยงการทะเลาะเบาะแว้ง เพราะอาจทำให้ทั้งคู่โกรธกันได้"อืม"จ้านหยินพยักหน้าแล้วปล่อยภรรยาที่รักของเขาจากอ้อมแขนไห่ถงดึงเขาออกมาป้าเหลียงเตรียมอาหารเช้าของจ้านหยินไว้บนโต๊ะอาหารแล้วนายน้อยชอบทำตัวจุกจิกจู้จี้ แต่ต่อหน้านายหญิง เขามักจะต้องก้มหัวและประนีประนอมอยู่เสมอป้าเหลียงไม่กังวลเลยว่าอาหารเช้าที่เธอทำจะเสียเปล่า"ทำไมคุณไม่พาหยางหยางมาล่ะ?"จ้านหยินทานอาหารเช้ากับภรรยา และอารมณ์ของเขาก็ดีขึ้น เขาเลิกทำหน้าเย็นชาและถามถึงเจ้าตัวน้อย"พี่สาวของฉันบอกว่าวันนี้เธอจะปิดร้านเร็วและปล่อยให้หยางหยางเล่นในร้าน เธอจะพาหยางหยางกลับบ้านเร็วๆ นี้ จ้าน...ที่รัก พาหยางหยางมาอยู่ที่นี่กันเถ

  • หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี   บทที่ 1306

    "เมื่อไหร่คุณยายจะกลับมา? ฉันคิดถึงเธอมาก"ไห่ถงคิดถึงวันที่คุณยายจ้านเคยอยู่ที่นี่มากป้าเหลียงพูด: "เมื่อฉันรู้ตัวว่าต้องเตือนนายหญิง มันก็สายเกินไปเสียแล้ว คุณผลักประตูเปิดและเดินเข้าไปแล้ว"ไห่ถงถอนหายใจอีกครั้งและพูดว่า "ฉันจะไปล้างมือ"เธอล้างมือสองครั้งด้วยสบู่และกลับไปที่ห้องที่เธอเคยอยู่ เธอหยิบชุดเสื้อผ้าที่สะอาดจากตู้เสื้อผ้า เปลี่ยนชุด แล้วกลับไปที่ห้องนอนใหญ่"ที่รัก ฉันล้างมือและฆ่าเชื้อสองครั้ง ฉันยังเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีขนแมวติดตัวของฉัน"ไห่ถงเดินไปข้างหลังจ้านหยิน และขณะที่เธอพูด เธอก็เอื้อมมือไปโอบรอบเอวของเขา"ที่รัก ฉันขอโทษ ฉันลืมไปจริงๆ ว่าฉันกำลังอุ้มแมวอยู่เมื่อกี้ จริงๆ แล้วพวกมันน่ารักมาก คุณให้ฉันเลี้ยงพวกมัน และพวกมันก็มีค่าสำหรับฉันทั้งหมด คุณพูดว่า ถ้าฉันให้หญ้าคุณหนึ่งกำมือ คุณจะถือว่ามันเป็นสมบัติ ในทำนองเดียวกัน ไม่ว่าคุณจะให้อะไรกับฉัน ฉันก็จะรักมันมาก"จ้านหยินไม่หันหลังกลับและปล่อยให้เธอโอบเอวของเขาเขากล่าว: "ฉันตื่นมาแล้วไม่เห็นคุณ ฉันถามป้าเหลียงแล้วเธอก็บอกว่าคุณออกไปแต่เช้า ฉันรู้สึกเหมือนถูกคุณทิ้งเอาไว้ข้างหลัง เมื่อคุ

  • หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี   บทที่ 1305

    ไห่ถงก้มตัวลงและอุ้มแมวขึ้นมา"นายหญิง คุณไปง้อนายน้อยก่อนเถอะ นายน้อยเพิ่งตื่นและยังไม่ได้กินข้าว"ป้าเหลียงรู้สึกไร้เรี่ยวแรงเมื่อจู่ๆ นายน้อยของเธอกลายเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยถ้าเธอไม่มาทำงาน เธอคงไม่รู้ว่านายน้อยจะมีด้านที่คิดเล็กคิดน้อยเช่นนี้ไห่ถงลูบแมวแล้วถามป้าเหลียง: "ป้าเหลียง คุณต้องบอกฉันว่าทำไมเขาถึงโกรธ ฉันถึงจะง้อได้ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย"ป้าเหลียงกระซิบ: "ฉันเดาว่านายน้อยคงโกรธที่คุณออกไปข้างนอกแต่เช้าในวันหยุดสุดสัปดาห์ นายน้อยพักผ่อนที่บ้านและหวังว่านายหญิงจะอยู่กับเขา"ไห่ถง: "... ฉันแค่ไปช่วยงานพี่สาวของฉัน แม้ว่าจะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ แต่โรงงานหลายแห่งไม่มีวันหยุดและยังต้องทำงาน ดังนั้นร้านอาหารเช้าของน้องสาวฉันจึงยังคงยุ่งมาก ฉันออกไปเร็วแต่ก็กลับมาเร็วเช่นกัน ฉันยังกลับมาก่อน 10 โมง"เธอไม่เคยคิดว่าจ้านหยินจะกลายเป็นคนใจแคบเพราะเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ป้าเหลียงก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเหมือนกัน"ฉันจะเข้าไปง้อเขา"ไห่ถงซึ่งรู้ดีว่าสามีของเธอเป็นคนแบบไหน เดินเข้าไปในห้องอย่างช่วยไม่ได้พร้อมกับแมวของเธอในอ้อมแขนหลังจากที่เธอผลักประตูเปิดและเข้าไป ป้าเหลียงก็จำ

  • หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี   บทที่ 1304

    ขณะที่ยุ่งอยู่ตรงนี้ จ้านหยินก็ตื่นขึ้นตามปกติ ก่อนที่เขาจะลืมตา เขาหันข้างและเหยียดแขนยาวของเขาออกไปเพื่อกอดภรรยาที่รักของเขา แต่สุดท้ายก็คว้าลมนั่นคือตอนที่เขาลืมตาขึ้นแน่ล่ะ ไห่ถงไม่อยู่ในห้องอีกต่อไปเมื่อมองดูท้องฟ้าภายนอก พระอาทิตย์กำลังขึ้นสูงจ้านหยินหันกลับมาและหยิบโทรศัพท์จากโต๊ะข้างเตียงเพื่อดูเวลา"ตอนนี้เก้าโมงแล้ว!"จู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นนั่งแม้กระทั่งในวันหยุดสุดสัปดาห์ เขาก็ไม่เคยเข้าตื่นสายขนาดนี้มาก่อนบางทีอาจเป็นเพราะว่าเขากลับบ้านดึกเมื่อคืนก่อนเขารีบอาบน้ำและเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าลำลอง โดยตั้งใจเลือกชุดที่ไห่ถงซื้อมาให้เขาเมื่อเขาเปิดประตู เขาก็เห็นป้าเหลียงกำลังนั่งอยู่บนโซฟา อุ้มแมวตัวหนึ่งไว้และดูทีวี เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด เธอจึงหันไปมองเขา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนพร้อมรอยยิ้ม “นายน้อย คุณตื่นแล้ว คุณอยากกินอาหารเช้าไหม?”"ตอนนี้เก้าโมงกว่าแล้ว"จ้านหยินบ่นพึมพำขณะเดินออกไป“ถึงจะเก้าโมงกว่าแล้ว ก็ยังควรกินอะไรนะ นายหญิงได้สั่งเราไว้ก่อนที่เธอจะออกไป ให้เตือนนายน้อยว่าควรกินอาหารเช้าเมื่อเขาตื่นนอน”"นายหญิงของคุณอยู่ที่ไหน? เธอตื่นและออกไปข้างนอกตั้ง

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status