LOGINShare
บทที่ 53 สมน้ำหน้า [2]
Last Updated:
2025-07-09 16:14:41
Latest chapter
หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ บทที่ 9 ผลจากยาพิษ [2]
หลังจากท่านหมอก้าวพ้นประตู ลู่หมิงเห็นว่าพี่ชายฝาแฝดเพิ่งได้รับการฝังเข็ม จึงอยากจะทดลองฝีมือสักหน่อย ฮ่องเต้หนุ่มปรบมือเรียกเหล่าสาวงามเข้ามาในห้อง แต่ละนางล้วนคัดสรรมาอย่างดี เพื่อเป็นการทดสอบการรักษาในครั้งนี้“ข้ายกห้องรับรองนี้ให้ท่านก็แล้วกัน เผื่อว่าการฝังเข็มเมื่อครู่อาจจะได้ผล” ลู่หมิงยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะเดินจากไป ปล่อยให้พี่ชายอยู่กับเหล่าสาวงามทั้งห้า หวังว่าครั้งนี้จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีบ้าง ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้เสวียนหยางสามารถมีบุตรไว้สืบสกุลต่อ หรือไม่อย่างน้อยก็ให้เขาได้เสพสุขกับสตรีที่จะกลายมาเป็นภรรยาในอนาคตได้อย่างมีความสุขเสวียนหยางยังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติง ปล่อยให้สาวงามทั้งห้าปรนนิบัติตามใจชอบ ตัวเขานั้นไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งสิ้นแม้จะถูกพวกนางลูบไล้ด้วยท่าทางเย้ายวนมากเพียงใด สิ่งที่ควรลุกมันกลับนอนนิ่งเช่นเดิมบัดนี้สาวงามทั้งห้าจ้องอ๋องหนุ่มตาเป็นมัน พวกนางปลดเปลื้องอาภรณ์อันบางเบาที่แม้จะใส่แต่ก็เหมือนมิได้ใส่ออกไปให้พ้นตัว เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของเรือนร่างได้อย่างชัดเจน การร่ายรำด้วยร่างกายเปล่าเปลือยบุรุษใดได้เห็นก็คงจะอดใจไม่ไหวกันทั้งนั้น กระนั
หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ บทที่ 8 ผลจากยาพิษ [1]
“เสวียนหยางข้าได้ยินว่าเจ้ากำลังมีความสัมพันธ์อันดีกับบุตรสาวเจ้ากรมคลัง เกิดอันใดขึ้นอย่าบอกว่าเจ้าดูเจตนาของตาเฒ่าวั่งไม่ออก” ลู่หมิงแฝดผู้น้องที่เพิ่งถูกสถาปนาขึ้นเป็นผู้ครองบัลลังก์คนใหม่ ไม่เข้าใจพี่ชายจะเล่นตามน้ำตาเฒ่าวั่งไปเพื่ออะไร ทั้งที่มีวิธีมากมายให้จัดการ“ข้าก็แค่อยากจะเร่งเวลาให้เร็วขึ้นสักหน่อย วิธีของเจ้ามันช้าไม่ทันใจข้า เสร็จงานเมื่อไรข้าอยากจะพักยาว ๆ” ชายหนุ่มยกจอกสุรากระดกรวดเดียวหมด เปลี่ยนสีหน้าเคร่งขรึมในทันทีเมื่อพูดถึงแค่นึกถึงใบหน้าเจ้ากรมคลังก็พานทำให้หงุดหงิดรำคาญใจ คิดว่าแค่เอาบุตรสาวมาประเคนให้แล้วจะได้สิ่งที่ต้องการหรือ มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก“ตาแก่พวกนั้นก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่งท่านจะสนใจไปไย เรื่องภายในข้าจัดการได้ อยากทำอะไรก็ทำไปเถิด” ฮ่องเต้หนุ่มเห็นใจพี่ชายที่ต้องทนแบกรับหลายอย่างเมื่อตอนอยู่วังหลวง ตัวเขานั้นกลับอยู่ได้รับอิสระอย่างสุขสบายกับท่านตา บัดนี้ก็ถึงคราวที่พี่ชายจะได้ใช้ชีวิตของตนเองเสียบ้าง แต่นี่อะไรกลับเข้ามายุ่งเกี่ยวเรื่องบ้านเมืองไม่เว้นแต่ละวัน ความหวังดีของน้องชายผู้นี้มิเท่ากับสูญเปล่าหรอกหรือ“ลู่หมิงเจ้าน่ะยังด้อยประสบการณ์ไม่ท
หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ บทที่ 7 พี่ชายที่แสนดี [2]
ยิ่งพูดก็ยิ่งเหมือนว่าสาวน้อยตรงหน้าร้องหนักกว่าเดิม ชายหนุ่มไม่รู้จะทำเช่นไรจึงได้แต่คว้าตัวนางเข้ามากอดพลางตบหลังเบา ๆ เพื่อช่วยให้อีกฝ่ายผ่อนคลายความเศร้าหมองลงเหตุผลที่ซิ่วเปาเอ็นดูซินอ้ายมากเป็นพิเศษ เป็นเพราะนางเหมือนน้องสาวที่ตายไปเมื่อห้าปีก่อนด้วยโรคติดต่อ เขาที่ต้องติดตามท่านอ๋องไปทั่วสารทิศไม่มีเวลาให้เลี้ยงนางด้วยเงินที่หามาได้ เพื่อหวังว่าน้องสาวจะอยู่อย่างสุขสบาย จำต้องฝากนางไว้กับญาติในวาระสุดท้ายเขากลับมาไม่ได้อยู่ดูใจน้องสาวอันเป็นที่รัก ความรู้สึกผิดบาปยังคงติดค้างอยู่ในใจมาช้านาน เมื่อได้เห็นซินอ้ายคราแรกก็ทำให้ซิ่วเปานึกถึงน้องสาว ทั้งใบหน้าและรูปร่างใกล้เคียงกันมาก นอกจากเอ็นดูนางเป็นการส่วนตัวแล้ว ส่วนหนึ่งสงสารในโชคชะตาของซินอ้ายที่นางต้องพบเจอ“ฮึก ฮือ ตั้งแต่พ่อแม่ข้าตายก็ไม่มีใครดีกับข้าเท่านี้มาก่อนเลยเจ้าค่ะ” นับตั้งแต่ท่านพ่อถูกประหาร ญาติพี่น้องต่างพากันหนีหายไม่มีใครอยากเกี่ยวข้อง แม้แต่ตอนทุกอย่างคลี่คลายคนเหล่านั้นก็ยังไม่คิดจะออกตามหา หรือแสดงตัวว่าเป็นห่วงกันเลยสักนิด ในตอนที่ไม่เหลือใครแล้วก็ได้แต่หลบซ่อนอยู่ใต้ร่มเงาใครสักคนเพื่อเอาตัวรอด“ต่อไปน
หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ บทที่ 6 พี่ชายที่แสนดี [1]
ซินอ้ายตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเพื่อจะได้รีบเข้าไปช่วยงานในโรงครัว หน้าที่หลัก ๆ ของนางก็คือช่วยท่านป้าหวังแม่ครัวใหญ่เตรียมอาหาร การได้ทำงานในโรงครัวมีข้อดีที่หญิงสาวรู้สึกชอบมากที่สุดก็คงจะเป็น ในระหว่างทำงานที่นี่เหล่านางกำนัลตัวปัญหาจะไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งมิใช่เพราะทุกคนกลัวป้าหวังแต่เป็นเพราะกฎของที่นี่ต่างหาก เพื่อป้องกันการวางยาพิษผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้ามิเช่นนั้นจะต้องโทษหนัก เบาสุดก็คือโดนโบยหนักสุดก็คือออกจากวังอ๋องไปอย่างไร้ลมหายใจ ซึ่งนั่นซินอ้ายเห็นอยู่บ่อยครั้งเสียจนชินตาแม้การเมืองจะเปลี่ยนขั้วอำนาจใหม่แต่ก็ใช่ว่าจะสงบสุข คลื่นใต้น้ำยังคงพัดโหมกระหน่ำแย่งชิงอำนาจกันอย่างดุเดือด เหล่าผู้ทรงอำนาจเก่าที่ยังคงหยัดยืนอยู่ได้ เพื่อไม่ให้ตนต้องเสียผลประโยชน์ที่เคยได้จำต้องหาวิธีต่าง ๆ ให้ตนยังคงอำนาจเช่นเดิมโดยเฉพาะแผนวีรบุรุษมักตายเพราะสาวงามไม่ว่ากี่ยุคกี่สมัยก็ยังคงเป็นที่นิยมใช้กัน ดังเช่นสิ่งที่ซินอ้ายคาดเดาไว้ก็ไม่ผิดนัก เมื่อนางบังเอิญเห็นคุณหนูวั่งซู่นั่งรับอาหารเช้าพร้อมท่านอ๋อง ราวกับพวกเขาคือคู่สามีภรรยาที่ต้องทำอะไรพร้อม ๆ กันเป็นเช่นนี้ชวนให้คิดดีไม่ได้เอา
หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ บทที่ 5 สตรีแพศยา [2]
“นอกจากแพศยาแล้วยังเป็นใบ้ด้วยหรือ ได้! ไม่ยอมตอบดีนักเช่นนั้นวันนี้เจ้าก็กวาดใบไม้ในลานฝึกให้เรียบร้อย ถ้าไม่เสร็จก็ไม่ต้องกินข้าวเย็น” ชิงชิงใช้เท้าเตะเข้าที่ข้างก้นหญิงรับใช้ พร้อมกับสั่งงานให้อีกฝ่ายทำเพราะรู้ว่าซินอ้ายไม่สามารถทำคนเดียวได้ทันเวลาหลังจากเหล่านางกำนัลสลายตัวไปแล้ว ซินอ้ายจึงได้ลุกขึ้นพร้อมกับปัดฝุ่นที่เกาะติดเสื้อผ้าออก ก่อนจะเดินไปหยิบไม้กวาดขึ้นมา กวาดเศษใบไม้ใบหญ้าออกจากลานฝึกไม่แม้แต่จะปริปากบ่นหญิงสาวมองลานกว้างพร้อมกับถอนหายใจ อย่างไรเสียก็ไม่มีทางทำเสร็จทันอยู่แล้ว กวาดตรงนี้เสร็จสักพักใบไม้แห้งก็ร่วงลงตามแรงลมอยู่ดี กระนั้นนางก็มิได้สนใจหรอกว่าจะได้กินข้าวเย็นหรือไม่ ก็ในเมื่อมีซาลาเปาที่ท่านป้าหวังแม้ครัวใหญ่ให้ตั้งสามลูกกวาดใบไม้ไปก็หวนนึกถึงตนเองเมื่อครึ่งปีก่อนที่ยังเป็นคุณหนูบุตรสาวเสนาบดีซิน ในตอนนั้นตื่นเช้ามาก็มีหญิงรับใช้คอยรองมือรองเท้า ทำแค่ชี้นิ้วสั่งก็ได้สิ่งที่ต้องการ ใครเลยจะรู้เพียงแค่ชั่วข้ามคืนกลับกลายเป็นว่าตนต้องมาทำเรื่องพวกนี้เสียเองชีวิตคนเรามันช่างไม่แน่นอนโดยแท้ รู้สึกเหนื่อยกับสิ่งที่ต้องแบกรับเหลือเกิน แต่จะทำอย่างไรได้ก็ในเมื
หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ บทที่ 4 สตรีแพศยา [1]
หลังจากได้ระบายความแค้นจนหนำใจ ซินอ้ายจึงได้รู้สึกตัวรีบทิ้งปิ่นปักผมอาบเลือดนั้นไป ก่อนจะนั่งหมอบกราบลงแทบเท้าคนผู้นั้น มีผู้ใดไม่รู้จักเสวียนหยางอ๋องทรราชบ้าง ข่าวการปลงพระชนม์อดีตฮ่องเต้ดังกระฉ่อนไปทั่วแคว้น กระนั้นก็ไม่อาจทำให้ความรู้สึกยกย่องที่อยู่ในใจลดน้อยลงไปได้ แต่การกระทำของนางกลับทำให้อีกฝ่ายเข้าใจไปอีกอย่าง“ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอกไม่ต้องกลัว กลับไปหาครอบครัวเจ้าเสีย” สิ่งที่เขาต้องทำก็ได้ทำไปแล้ว คนที่ต้องการไปจากที่นี่ก็จะไม่บังคับเช่นกัน“ท่านอ๋องบัดนี้หม่อมฉันไร้ที่พึ่งบิดามารดาตายหมดไม่มีที่ให้ไป หม่อมฉันขอติดตามรับใช้ได้หรือไม่เพคะ” ซินอ้ายไม่ต้องการกลับไปตระกูลซินอีกต่อไปแล้ว นางไม่อยากกลับไปเห็นความทรงจำเก่า ๆ ที่เคยมีความสุข ในตอนที่ไม่มีคนสำคัญอยู่ด้วยกันแล้ว หากให้นางกลับไปก็คงไม่พ้นคงต้องตายตามในสักวัน“ก็ตามใจ”“ขอบพระทัยเพคะ” ซินอ้ายไม่สนใจบาดแผลบนแก้มตนเองสักนิด นางทำเพียงแค่ใช้ผ้าเช็ดหน้ากดไว้เพื่อให้เลือดหยุดไหล ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วก้าวตามท่านอ๋องโดยไว เมื่อออกจากตรงนั้นกงกงได้พาไปยังอีกสถานที่หนึ่ง ซึ่งไม่ใช่วังหลวง แต่เป็นจวนหลังเก่าตระกูลเดิมของมารดาเสวียนอ
You may also like
ครูสาวข้ามมิติกับท่านอ๋องปากแข็ง
ชาไทยเย็น10.8K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้21.4K viewsเกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่13.2K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว344.0K viewsดอกท้อบานยามวสันต์
องค์หญิงโนเนม230 viewsทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงใจร้าย
วริษา8.9K viewsนางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ
ชาไทยเย็น2.5K viewsเชลยรักของฮองเฮาตัวร้าย
วันว่างว่างของหญิงใหญ่381 views
