ตอนที่10 .

ตอนที่10 .

“หึไอ้พี่บ้า จี้เอวมาได้แทบขาดใจแนะ โอย...เหนื่อย” ดรุณนุช เดินบ่นกระปอดกระแปดเข้าห้องนอนตัวเอง พลางนึกถึงภาพที่ตนนั้น แอบเห็นฉากรักอันเร่าร้อนระหว่างยัยคุณแอนนิต้าหน้าวอก (มันเป็นชื่อที่เธอมักแอบเรียกแอนนิต้าลับหลังซึ่งมันไม่ใช่สิ่งที่ดีนักที่เรียกขานผู้อื่นลับหลังเช่นนั้น หากนายหญิงวารินรู้เธอโดนบิดเนื้อเขียวแน่ๆ) กับไอ้ฝรั่งบ้ากามนั่นอย่างไม่ตั้งใจที่ท้ายเกาะอันเป็นที่พักของชายหนุ่มนามว่าริค เวลส์ไม่ได้ แค่คิดถึงใบหน้านวลของสาวน้อยก็แดงก่ำ นี่ขาดล้างหน้าล้างตาหลายรอบแล้วภาพนั้นยังชัดเต็มสองตา

“ยี้ น่าเกลียดไอ้ฝรั่งบ้าลามก นิสัยไม่ดี” ว่าแล้วร่างบางของสาวน้อยก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนเข้านอนพร้อมกับภาพฝันว่าคนที่กำลังร่วมรักกันอย่างดุเดือดเร่าร้อนนั้นกลับเป็นเธอและไอ้ฝรั่งบ้ากามคนนั้น หาใช่แอนนิต้า รามอสไม่!!!

ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลทองร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลากระชากใจเดินขึ้นเรือนมาหยุดที่ชายหนุ่ม ผู้เป็นเจ้าของเกาะพราวแสงจันทร์ที่ตอนนี้สภาพยับเยิน เมาหยำเป หนวดเครารุงรัง ขวดเหล้าหลายต่อหลายขวดเกลื่อนกลาดทั่วชานบ้าน

เหมันต์มองปลายเท้าขาวสะอาดตรงหน้าพลางสะบัดหัวแรงๆ และขยี้ตาที่บวมแดงของตนแล้วค่อยๆ มองไล่ตามขาแข็งแรงขึ้นไปจนถึงใบหน้า และเมื่อเห็นใบหน้าผู้มาเยือนชัดๆ ร่างที่สิ้นเรี่ยวแรงเพราะดื่มหนักมาเป็นอาทิตย์ก็ยันกายขึ้นพร้อมกับโถมเข้าหาร่างนั้นพร้อมกับปล่อยหมัดออกไปหวังจะให้โดนหน้าหล่อๆ นั่น แต่มันก็โดนแค่ลม ร่างสูงที่ดูหนากว่าเซเซดๆ ไม่เป็นท่าจนเกือบล้ม ดีที่ฝาแฝดจอมป่วนมาช่วยประคองไว้

“มาทำไม นายมาทำไมริค มาเยอะเย้ยฉันเหรอ สมใจแล้วสิแย่งแฟนคนอื่นได้” เหมันต์พูดอ้อแอ้ พลางทำท่าจะเข้าทำร้ายอีกฝ่ายทั้งที่ตัวเองแทบยืนไม่อยู่แต่เด่นดีกับเด่นดังรั้งไว้

“เปล่า ผมแค่มาบอกว่าวันนี้ผมจะกลับแล้ว และแวะมาเตือนคุณเรื่องสัญญาทำธุรกิจของเราแต่ดูเหมือนคุณไม่ได้สนใจมันสักเท่าไร ไหนใครก็ว่านายหัวมาร์คเป็นคนเอาการเอางานและฉลาดหลักแหลม มองการณ์ไกล แต่เท่าที่เห็นก็แค่ไอ้ขี้เมาคนหนึ่งที่จะเป็นจะตายกับอีแค่ถูกผู้หญิงที่ไม่จริงใจทิ้ง” ริค มองเหมันต์อย่างเหยียดหยัดและแววตาเย้ยหยันนั้นทำให้เหมันต์ฉุนขาดโผนเข้าหาชายหนุ่มอย่างรวดเร็วจนสองพี่น้องจับไม่ทัน และคนที่ระวังตัวอยู่แล้วอย่างริคก็หลบหลีกได้ทันเวลา และสวนหมัดลุ่นๆ คืนทันทีจนร่างสูงของเหมันต์ถึงกับคว่ำไม่เป็นท่า ริคถอยมาตั้งหลักเมื่อเห็นลูกน้องทั้งสองของเหมันต์เข้ามาช่วยพยุงร่างของเจ้านายตนเองซึ่งตอนนี้เจ้านายของพวกเขาที่สารรูปดูไม่ได้ก็สลบไปแล้วเรียบร้อย

“พานายหัวของพวกนายเข้าไปพักผ่อนได้แล้ว อ้อแล้วช่วยอาบน้ำโกนหนวดโกนเคราซะด้วยล่ะ เพราะถ้าคุณป้าวารินกลับมาจะได้ไม่ตกใจ” ทั้งเด่นดีและเด่นดังมองตามหลังแกร่งของชายหนุ่มที่เดินจากไปอย่างไม่เข้าใจนักแต่ก็ทำตามคำบอกของริคอย่างไม่อิดออด เพราะกลัวว่าถ้าหากนายหญิงวารินกลับมาเห็นสภาพนายหัวมาร์คของพวกเขาเป็นอย่างนี้มีหวังเกาะแตกแน่ๆ และหาที่หลบดีๆ

“โฮ่งๆๆ” เสียงเห่าของเจ้าคอบร้า เจ้าสุนัขแสนรู้ดังขึ้นทำให้ร่างสูงของเจ้านายมันตื่นจากภวังค์ความคิดที่ยาวนาน ซิก้าชั้นดีหมดมวนลง ชายหนุ่มมองไปทางเสียงที่เจ้าคอบร้าครางหงิงๆ แล้วยังทำท่าทางให้เขามองตามมันไป และเขาก็ได้พบว่าคืนนี้มีฝนดาวตกนั่นเอง ใช่สินะวันนี้เขาดูข่าวและนักข่าวบอกว่าจะมีฝนดาวตกนี่นา

“ไงคอบร้า แกขอพรจากฝนดาวตกด้วยเหรอ หือ ว่าไงแกขออะไร”

ชายหนุ่มลูบหัวมันเบาๆ และถามมันอย่างอ่อนโยนราวกับถามคนๆ หนึ่ง และมันก็ตอบด้วยอาการที่ทำเหมือนพยักหน้า ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอก่อนทอดสายตาคมเข้มแหงนมองฟ้างามที่พราวพร่างด้วยดวงดาว ซึ่งมีบางดวงที่ร่วงเป็นลำแสงสีทองลากเป็นทางยาวอยู่บนฟากฟ้าโปรยปรายราวสายฝน

เจ้าคอบร้ามองเจ้านายที่เหม่อมองฟ้าอย่างเป็นห่วง ตามประสาหมาๆ มันอยากบอกเจ้านายมันเหลือเกินว่ามันอธิษฐานอะไรให้เจ้านาย และมันคิดแบบหมาๆ อีกล่ะว่า ผมจะหาเจ้าสาวให้นายได้ในเร็วๆ นี้ นายจะได้เลิกทำหน้าเศร้าและจมอยู่กับความผิดหวังจนไม่มีความสุขแบบนี้ ผมอยากเห็นรอยยิ้มอย่างอ่อนโยนสดใสของนายเหมือนวันแรกที่เราได้พบกัน หมาน้อยคิดไปเรื่อยเปื่อยตามประสาหมาๆ

ที่ร้านต้นไม้และกาแฟอิ่มรัก

“เฮ้ย เนตรแกดูสิมีฝนดาวตกด้วย ที่ร้านเรามองเห็นฝนดาวตกชัดจังเลยแก” อรุณนารีบอกเพื่อนรักอย่างตื่นเต้น

“เออเห็นแล้ว”

“อธิษฐานสิแก เขาว่าจะได้ในสิ่งที่ขอ” ว่าแล้วคนบอกก็นั่งหลับตาทำปากขมุบขมิบ นานจนอีกคนแทบจะหลับคาเก้าอี้โยกที่ทั้งสองนั่งอยู่นอกชานบ้านหลังน้อยที่ทำไว้รับลมเย็นๆ

“อธิษฐานอะไรน่ะนานโคตรๆ อ่ะ ไปนอนแล้วนะ”

“แกนี่ไม่โรแมนติกเอาซะเลย”

หญิงสาวร่างเล็กบ่นตามหลังเพื่อนรักที่เดินปิดปากหาวหวอดๆ เข้าบ้านไป พลางปิดประตูตรวจดูความเรียบร้อยในบ้านและร้านกาแฟก่อนเข้ามาล้มตัวนอนลงข้างๆ เพื่อนรักที่ทำท่าว่าจะหลับไปก่อน

“นี่ๆๆ แกอย่าเพิ่งหลับสิ คุยกันก่อน”

“อะไรของแกนี่ยัยแมง คนจะนอน”

“อีกแล้วเรียกแมงอีกแล้ว เขาไม่ชอบเลยนะ” น้ำเสียงที่เริ่มจะงอนนิดๆ ทำให้เพื่อนรักต้องลืมตาขึ้นมาพูดเอาใจคนตัวเล็กที่ขี้ใจน้อย

“โอ๋ๆ แมงปอที่รักแกนี่ช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีและน่ารักมากๆ ไม่น่ารำคาญไม่จู้จี้ขี้บ่นเลยสักนิ้ดดด”

“นี่เขาเรียกว่าชมใช่มั้ย ก็ได้ๆ ยอมๆ”

อรุณนารีตีขลุมให้ตัวเองหน้าตาเฉย เนตรนารามองย่างเซ็งๆ ก็ทำตัวพูดจ้อไม่หยุดเหมือนแมงกัดไม้นี่แหละทั้งอโนมาและเนตรนาราจึงชอบเรียกแมงปอ แค่ แมง สั้นๆ เป็นอันรู้กัน