LOGINShare
บทที่ 6. ตอนที่ 3. ต้องตาต้องใจ
Last Updated:
2025-10-20 23:13:49“ข้าเห็นกุ้ยอ้ายป๋อเฉิง เขียนบทความบางอย่าง แล้วม้วนใส่กระบอกไม้เก็บไว้ในชั้นหนังสือ ภายในห้องหนังสือของเขา แล้วก็ภาพเขากำลังป้อนยาให้แม่นางมู่ตัน ที่มีสีหน้าท่าทางที่ยังสดใสสวยงาม ไม่ได้ดูเจ็บไข้ได้ป่วยแต่อย่างใด แต่ดูเขาจะดูแลเอาใจใส่นางมากเป็นพิเศษ”
“ฟังจากที่เจ้าพูด ดูเหมือนคันฉ่องของเจ้า ต้องการชี้ทางให้เรา ช่วงนี้เจ้าพยายามเช็ดมันบ่อย ๆ และส่งจิตไปที่กุ้ยอ้ายป๋อเฉิง บางที่เราอาจทำงานง่ายขึ้น จะดีมากถ้าทำให้กุ้ยอ้ายป๋อเฉิงตื่นก่อนงานอภิเษกที่จะมีขึ้น ข้ากลัวว่าถ้าเขาตื่นที่หลังอาจแก้ไขอะไรไม่ได้อีกตลอดชีวิต”
ฟางเฟยล้วงในแขนเสื้อได้ลูกอมออกมาหลายเม็ด หญิงสาวแกะเปลือกลูกอมแล้วยื่นให้ซื่อเว่ยต้าตี้
“อะไรของเจ้าสาวงาม น้ำตาลปั้นงั้นรึ”
“รับไปเถอะข้าเอามาฝาก”
“เจ้าก็เห็นมือข้าไม่ว่าง ป้อนข้าสิ”
ซื่อเว่ยต้าตี้อ้าปากรอขนม ให้หญิงสาวป้อนให้เขา ฟางเฟยถอนหายใจแต่ก็ยอมส่งลูกอมใส่ปากให้เทพเจ้าดวงดาว
“หือ…น้ำตาลของเจ้ารสชาติดีมาก มีกลิ่นหอมสดชื่นด้วย”
ซื่อเว่ยต้าตี้มองลูกอมที่เหลือในมือฟางเฟย อย่างสนใจ
“นี่ท่านอายุเท่าไหร่ ทำไมเหมือนเด็กจัง”
“3,000 ปีเห็นจะได้ ข้าไม่อยากนับ”
“3,000 ปี ทำไมข้าเหมือนเห็นท่านแค่ 3 ขวบเอง”
“บังอาจเกิดไปแล้ว ข้าเป็นหนุ่มแล้วนะ มิใช่เด็กน้อย 3 ขวบ ข้าสามารถแต่งเจ้าเป็นภรรยาสืบทายาทได้แล้ว”
“ไม่ ท่านมันยังเป็นแค่เด็กน้อย เจ้าเด็กน้อย” ฟางเฟยทำท่าล้อเลียนเขา ยั่วให้เขาหงุดหงิด
ซื่อเว่ยต้าตี้ล่ะมือจากการแขวนดวงดารา แล้วเข้ามาวิ่งไล่จับตัวฟางเฟย ที่กำลังหัวเราะและแกล้งวิ่งหนีเขา เพราะกลัวเขาจะลงโทษ เสียงหัวเราะสนุกสนานดังขึ้นบนแดนห้วงเวหา ที่แสนเวิ้งว้างเงียบเหงา ซื่อเว่ยต้าตี้จับตัวเธอได้ เขาหัวเราะชอบใจกอดหญิงสาวเอาไว้ เพราะกลัวเธอจะดิ้นหนีแล้วหลุดไปอีก
“ปล่อยข้าท่านซื่อเว่ยต้าตี้ ปล่อยข้า”
“ปล่อยก็โง่แล้ว ข้าจะกอดเจ้าไว้เช่นนี้แหล่ะ หรือไม่ก็จับเจ้าแขวนแทนดาว ปล่อยไว้สักคืนดีหรือไม่”
“ไม่ได้นะ ที่นี่ยิ่งดึกยิ่งหนาว ท่านออกจะรูปงาม คงไม่ทำแบบนั้นกับข้าจริง ๆ หรอกใช่ไหม”
“ส่งน้ำตาลปั้นมา ข้าจะยกโทษให้”
เกาฟางเฟยหัวเราะออกมา กับคำตอบที่ได้ยินจากปากเทพเจ้าดวงดาว หญิงสาวล้วงเอาลูกอมออกจากแขนเสื้อจนหมด เธอเอาออกมากองบนพื้นต่อหน้าซื่อเว่ยต้าตี้
“ข้าให้ท่านหมดเลย อันที่จริงข้าก็ตั้งใจเอามาให้ท่านนั่นแหล่ะ ชอบไหม”
ซื่อเว่ยต้าตี้ยิ้มให้เธอแล้วพยักหน้า ฟางเฟยยิ้มตอบให้เขา เมื่อเห็นว่าสิ่งที่เธอตั้งใจลองเอาติดตัวมา กลายเป็นของที่ชายหนุ่มพอใจ
ฟางเฟยอยู่เป็นเพื่อนซื่อเว่ยต้าตี้ทั้งคืน หญิงสาวนั่งดูเขาทำหน้าที่ของตนเอง ภายใต้แสงดาวน้อยใหญ่ในห้วงเวหาใบหน้างดงามกับเส้นผมดำยาวสลวยของเทพเจ้าซื่อเว่ยต้าตี้ งดงามภายใต้แสงดวงดาว เธอหลับอยู่บนโต๊ะดาราศาสตร์ของชายหนุ่ม จนแสงดวงอาทิตย์เริ่มโผล่พ้นขอบจักรวาล ซื่อเว่ยต้าตี้จึงส่งฟางเฟยกลับสู้เวลาของเธอ
หญิงสาวต่อโทรศัพท์เข้ากับลำโพงพกพา เปิดเพลงที่ต้องใช้ในการแสดง เธอฝึกซ้อมทบทวนท่ารำที่ต้องใช้ในการถ่ายทำ ลานยุทธตอนสายแบบนี้ไม่มีผู้คนมาใช้พื้นที่ ทำให้เธอมีสมาธิในการซ้อม ฟางเฟยร่ายรำพลิ้วไหวงดงาม พัดในมือที่ทำจากผ้าพลิ้วไหวตามแรงมือที่วาดลวดลายบังคับทิศทาง ทันทีที่เพลงจบลงเสียงปรบมือก็ดังขึ้น เกาจางจิ้งเดินออกมาจากมุมหนึ่งของลานซ้อมยุทธ
“สวยงามมาก”
“ขอบคุณค่ะพี่จางจิ้ง วันนี้ไม่ไปไหนเหรอคะ” ฟางเฟยเดินไปปิดเสียงเพลงในโทรศัพท์
“ไม่ พี่ตั้งใจมาซ้อมดาบ แต่ได้ยินเสียงเพลงของเธอเลยแอบยืนดูตรงนั้น กลัวทำเธอเสียสมาธิ”
“ฉันเลือกเวลานี้มาใช้ลานยุทธในการซ้อมรำ เพราะคิดว่าไม่ค่อยมีคน”
“เหตุผลเดียวกัน”
“เชิญพี่จางจิ้งค่ะ ฉันจะพักพอดี ให้ฉันดูพี่จางจิ้งบ้าง” ฟางเฟยเดินไปยกขวดน้ำขึ้นดื่ม แล้วตั้งท่านั่งดูชายหนุ่ม
Latest chapter
ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ บทที่ 11. ตอนที่ 4. ความหลังที่หวนคืน
ฟางเฟยและทุกคนหันไปมองต้นเสียงที่มาถึง เทพธิดารูปโฉมงดงามนางหนึ่งพร้อมเทพธิดารับใช้ ใบหน้ายิ้มสดใสทอดสายตาไปที่ซือเว่ยต้าตี้ “นาน ๆ ทีท่านจะกลับมาแดนสวรรค์ ไม่คิดกลับตำหนักซื่อเว่ย ไปเข้าเฝ้าองค์ฮั่นยูหวี่ ก็จะกลับแดนห้วงเวหา ดูจะไม่ค่อยเหมาะสมนะ”“ข้ากำลังพานางไปเข้าเฝ้า แล้วจะกลับห้วงเวหา ไม่คิดจะพักที่นี่ ข้าทิ้งงานมาหลายวัน ข้าไม่อย่าต้องโทษมีความผิดใด ๆ ทั้งสิ้น”“ช่างใจร้ายนัก ท่านไม่คิดถึงข้าบางเลยรึ แดนห้วงเวหาท่านก็ปิดผนึกเอาไว้ ไม่ว่าผู้ใดก็เข้าออกมิได้ ข้าไปหาหลายหน ทหารยามก็ปฏิเสธทุกครั้ง จะฝ่าผนึกพลังเวทย์ก็ทำมิได้ ท่านจะหลบหน้าข้าแบบนี้ตลอดไปเช่นนั้นรึ”เทพเจ้าหนุ่มทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินสิ่งที่นางพูด "ท่านเทพไท่ไป๋จิงซิง รบกวนจัดยาให้นางแล้วให้คนไปส่งให้ข้าด้วย” ซื่อเว่ยต้าตี้หยิบชิ้นเห็ดหลินจือ ส่งให้เทพผู้เฒ่าหนึ่งชิ้น เป็นสินน้ำใจ แล้วเขาก็รีบเดินมาประคองฟางเฟย เพื่อเดินออกจากห้องปรุงยา แต่ก็ถูกเทพธิดาบริวารของนางผู้มาเยือนขวางไว้“บังอาจ” ซื่อเว้ยต้าตี้ตวาดใส่พวกนาง “พวกเจ้าเป็นแค่สาวใช้ อย่ากำเริบกับข้า”พวกนางได้แต่ก้มศีรษะตัวสั้นด้วยความหวาดกลัว“ซื่อเว่ยต้าตี้ ท่
ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ บทที่ 11. ตอนที่ 3. ความหลังที่หวนคืน
หมอลี่จู ส่งจูบให้จางจิ้งก่อนจะเดินออกจากห้องไป จางจิ้งได้แต่ขำกับท่าทีของลี่จู เธอเป็นผู้หญิงน่ารักและใจดี เสียก็แต่เขาไม่ได้ชอบเธอ จางจิ้งเดินกลับไปยืนข้างเตียงของฟางเฟย แค่คืนกับวัน ตอนนี้สีหน้าของฟางเฟยดูดีขึ้นจริง ๆ หวังว่าเธอในอีกช่วงเวลาคงปลอดภัย จางจิ้งกุมมือของหญิงสาวเอาไว้ ส่งพลังไปถึงฟางเฟย รีบกลับมานะพี่รออยู่เสียงหัวเราะเฮฮาดังออกมาจากห้องพักฟื้นบนแดนสวรรค์ เกาฟางเฟยเล่าเรื่องมากมายบนโลกมนุษย์ ณ เวลาปัจจุบันให้กับ ซื่อเว่ยต้าตี้ กุ้ยอ้ายป๋อเฉิง และมู่ตัน ฟัง ชายหนุ่มทั้งสองเล่นหมากไปดื่มน้ำชาไป และกินขนมปังกรอบที่เธอเอาติดตัวมา ฟังเรื่องต่าง ๆ ที่เธอเล่า ประหนึ่งฟังนิทานหลอกเด็ก เจ้าเด็กน้อยก็พลอยหัวเราะชอบใจไปด้วย“นี่อะไรกัน พวกเจ้าเป็นถึงเทพระดับสูง มานั่งจับกลุ่มส่งเสียงดังอะไรกัน พวกเจ้านะ พวกเจ้า เห็นสถานพยาบาลของข้าเป็นบ้านของพวกเจ้ากันรึไง”เทพไท่ไป๋จิงซิง ยืนเท้าเอวบ่นพวกเขา ซื่อเว่ยต้าตี้ถึงกับหัวเราะกับท่าทางของท่านเทพอาวุธโส“เกาฟางเฟย ซื่อเว่ยต้าตี้ ข้ากับมู่ตันกลับก่อนดีกว่า ตาเฒ่าอารมณ์เสียแล้ว ข้าเพิ่งก่อเรื่องจากตำหนักสวรรค์มาหมาด ๆ จะมาโดนเรื่องนี้อีก ค
ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ บทที่ 11. ตอนที่ 2. ความหลังที่หวนคืน
ซื่อเว่ยต้าตี้ทำตามที่เขาบอก แล้วมองใบหน้าของฟางเฟย นับเลขในใจ เป็นอย่างที่กุ้ยอ้ายป๋อเฉิงพูด เกาฟางเฟยค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ใบหน้าแรกที่หญิงสาวเห็นคือซื่อเว้ยต้าตี้ ที่ยิ้มกว้างเทพเจ้าหนุ่มเข้ามากอดเธอเอาไว้ด้วยความดีใจ“โอะ…โอ๊ย ๆ…ซื่อเว่ยต้าตี้ ข้าเจ็บ ข้าจะตายเพราะท่านนี่แหละ เบา ๆ หน่อย”“ขอโทษ ข้าดีใจ เจ้าเจ็บหนักมาก รู้ไหมข้ากังวลมากแค่ไหน เมื่อเช้าท่านพ่อส่งเห็ดหลินจือมาให้ ข้าให้เจ้ากินไปหลายครั้งก็ยังนิ่งอยู่ รู้ไหมข้าเริ่มใจไม่ดีแล้วนะ”หญิงสาวจับมือของเขาไว้ พร้อมส่งยิ้มให้“ข้ารู้ ท่านจะไม่ทิ้งข้า ท่านซื่อเว่ยต้าตี้ ข้าดีใจที่ลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นหน้าท่าน กระเป๋าข้าอยู่ไหน”"อยู่นี่เจ้าต้องการอะไรบอกข้า"“ลูกอม อ้อ…น้ำตาลก้อน”“ได้ ๆ ข้าแกะให้ นี่ข้าป้อน” แค่พอเข้าปาก ฝางเฟยก็รีบคายออกทันที“เอาสีอื่น ท่านซื่อเว่ยต้าตี้ นี่มันรสกาแฟ ข้าปากคอขมไปหมด ท่านยังจะให้กินรสกาแฟอีก เอาสีแดง”“ได้ ๆ ก็ข้าไม่รู้ เจ้าขนเอามาซะเยอะเลย รสชาติไหนเป็นรสอะไรข้าจะรู้ได้อย่างไร”กุ้ยอ้ายป๋อเฉิงและมู่ตันก้มดูชายหญิงตรงหน้า ด้วยความสนใจ ในกระเป๋าของฟางเฟยนอกจากคันฉ่องทองแดงกับมีดสั้น ก็มีขนมน่าตาแปล
ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ บทที่ 11. ตอนที่ 1. ความหลังที่หวนคืน
องค์ไท่จื่อไฉเหลี่ยงหวง หลับตาลงสูดลมหายใจเข้าปอด มู่ตันคือเทพธิดาที่เขาหลงรักและพอใจ ถึงขั้นจะแต่งนางขึ้นเป็นชายา โดยไม่สนคำทักท้วงถึงความเหมาะสมคู่ควรใด ๆ แต่ในเมื่อเวลานี้ กุ้ยอ้ายป๋อเฉิงได้มาแสดงตัวถึงความเป็นเจ้าของ มีหรือที่คนหยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา จะดื้อดึงเอาของที่มีเจ้าของมาเป็นของตน ต่อให้ต้องการมากแค่ไหนก็ตาม“ในเมื่อเจ้าพูดถึงเพียงนี้ ข้าดูไม่มีความหมายในชีวิตเจ้าเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมา ความดีที่เจ้าแสดงต่อข้า ทุกอย่างข้าคงคิดไปเอง”ไฉเหลี่ยงหวง คุกเข่าลงต่อหน้าองค์ฮั่นยุหวี่ ผู้เป็นบิดา“ท่านพ่อ ลูกโง่เขลา ดวงตามืดบอดในรัก ขอท่านได้โปรดยกเลิกการเสกสมรสของข้า ด้วยเถิดพระเจ้าข้า”องค์ฮั่นยุหวี่เงยหน้ามองเพดาห้องโถง รู้สึกสงสารบุตรชาย แต่ในเมื่อความจริงประจักษ์ชัดถึงเพียงนี้ คงต้องปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามหนทางของมัน“ได้ ประกาศออกไป ข้าขอยกเลิกงานสมรส องค์ไท่จื่อไฉเหลี่ยงหวงกับเทพธิดามู่ตันแดนบุปผา การหมั้นหมายระหว่างทั้งสองถือว่าขาดต่อกัน จะไม่มีการเสกสมรสระหว่างคนทั้งสองเกิดขึ้นอีกต่อไป”“ขอบพระทัยพระเจ้าข้า” บุคคลทั้งสามกล่าวขึ้นพร้อมกันกุ้ยอ้ายป๋อเฉิงอุ้มบุตรชายเดินจูงม
ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ บทที่ 10. ตอนที่ 4. เผชิญหน้า
“อย่ามากพิธี กลับมาแล้วรึ นางหนูตระกูลเกาผู้นี้ใช้ได้ทีเดียว งานแรกก็เจอเจ้าเล่นงานซะปางตาย ถนอมนางหน่อย หน้าที่ของนางยังไม่จบ"“ขออภัย ในเวลานั้นข้าไม่สามารถควบคุมตนเองได้ จึงพลั้งมือทำร้ายนาง และข้าไม่รู้ว่านางเป็นเพียงมนุษย์ ปิ่นเมฆาสวรรค์ของท่านซื่อเว่ยต้าตี้ ดูจะปิดบังทุกสิ่งได้มิดชิด จนข้ายังคิดว่านางเป็นเทพบนชั้นฟ้า ด้วยพลังแบบนั้นนางน่าจะรับมือได้ ไม่คิดว่าผลจะเป็นเช่นนี้"“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เรื่องมันผ่านไปแล้ว นางเองตอนนี้ก็ปลอดภัยดี อยู่ในความดูแลของไท่ไป๋จิงซิง เมื่อเช้าข้าได้ส่งเห็ดหลินจือไปให้ อีกไม่นานก็จะกลับมาปกติ ว่าแต่เจ้าเถอะมีอันใดจะบอกข้าอีกหรือไม่”“ข้ามีเรื่องต้องกราบทูล ขอท่านฮั่นยุหวี่ ทรงโปรดอภัย”เทพเจ้ากุ้ยอ้ายป๋อเฉิง วาดแขนทำพิธีคารวะชุดใหญ่ แล้วคุกเข่าลงคำนับ ท่านฮั่นยูหวี่มองดูท่าคารวะแล้วรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ ด้านหลังกุ้ยอ้ายป๋อเฉิง มีเทพธิดามู่ตันว่าที่สะใภ้หลวงที่กำลังอุ้มทารกน่ารักในอ้อมอก “ข้า ใคร่ขอให้ท่านช่วยเหลือ ขอทรงโปรดยุติการเสกสมรสระหว่างมู่ตันกับไท่จื่อไฉเหลี่ยงหวง ด้วยนางเป็นภรรยาของข้า จึงมิอาจแต่งไปเป็นภรรยาผู้อื่นได้”องค์ฮั่นยุหวี
ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ บทที่ 10. ตอนที่ 3. เผชิญหน้า
“ท่านคิดทำสิ่งใด”“พูดความจริง ต่อให้ต้องถูกลงโทษ ข้าก็ต้องยอมรับมัน”“ลงโทษ ความรักระหว่างเรามีโทษด้วยเหรอ ต่อให้วันนี้ท่านไม่มา ข้าก็คิดไว้แล้วว่าวันแต่งงาน ข้าจะบอกความจริงต่อตำหนักสวรรค์ ดินแดนสูงส่งเช่นนั้น คงไม่อยากรับผู้หญิงมีตำหนิไปเป็นชายาหรอก”“ทำเช่นนั้นมิได้ ทุกชีวิตที่นี่จะเดือดร้อน ถ้าความเข้าใจกลับแปลเปลี่ยนเป็นความโกรธเคือง”“แล้วแบบนี้จะทำอย่างไง”“เราจะไปกันสามคน เราจะไปกันเฉพาะครอบครัวของเรา เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคนอื่น เราสร้างเรื่องนี้ขึ้นมาเราต้องจบมันด้วยตนเอง”กุ้ยอ้ายป๋อเฉินอุ้มลูกชายของเขาในอ้อมอก แขนอีกข้างก็โอบเอวมู่ตันไว้ เสกตัวเองเป็นพญานกยักษ์ บินขึ้นสู่เวหา ทหารแดนบุปผาต่างตกตะลึง กับนกยักษ์ที่โฉบเอามู่ตันกับลูกชายของนางบินขึ้นสู่ท้องฟ้า กว่าจะตั้งสติได้ง้างคันธนูยิงออกไป พญานกยักษ์ก็พาสองแม่ลูกบินไปจนลับสายตาเสียแล้วเกาจางจิ้งยืนมองดูร่างของฟางเฟย ที่ถูกโยงไปด้วยอุปกรณ์ทางการแพทย์ ภาพที่ฟางเฟยสำลักเอาลิ้มเลือดออกมา ยังคงติดตาเขาจนถึงตอนนี้ เสื้อผ้าของเขายังเต็มไปด้วยเลือดของหญิงสาว แม้เขาจะผ่านการเข่นฆ่ามานับไม่ถ้วน แต่กับผู้หญิงคนนี้มันต่างกันออกไป บุ
You may also like
5/B กับหีบต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก502 viewsหลินหลินกับระบบมิติผันผวน
หลินหลินสาวน้อยนักผจญภัย12.3K viewsศึกเทพชิงพิภพ
นักเขียนบ้านนา486 viewsขังรักมังกรไร้ปีก
นางเฉื่อยเหมียวเหมียว506 viewsThe Witcher นักล่าเเวมไพร์
จันตรา406 views5/B โรงพยาบาลต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก442 viewsตื่นขึ้นในร่างท่านหญิงตัวร้าย
หลูซื่อเต๋อ343 viewsบันทึกของเจ้าหญิงผู้ลืมเลือน
Aesmech285 views
