บทที่ 8. ตอนที่ 4. หน้าที่ทายาท

หลังจากวันนั้นจางจิ้งยิ่งตามติดฟางเฟยมากกว่าเดิม เธอไปถ่ายแบบเขาก็ไปด้วย เสื้อผ้าที่ทีมงานเตรียมมาถ้าเปิดเผยเนื้อหนังเกินไป ก็ไม่ผ่านต้องเปลี่ยนใหม่ ท่าทางที่ทีมงานต้องการถ้าเย้ายวนเกินไปก็ไม่ผ่าน จนบางครั้งดูวุ่นวาย แต่ก็ไม่มีใครกล้าขัดเขา จนทุกอย่างผ่านไปด้วยดี 

“เสร็จงานสักที พรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้ว” ฟางเฟยทิ้งตัวลงบนโซฟาพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุขในห้องของจางจิ้ง

“ดีที่ทุกอย่างเสร็จเร็วกว่ากำหนด”

“ใช่ค่ะ พี่จางจิ้งมาติดอยู่กับฉันแบบนี้หลายวัน ไม่กระทบกับงานใช่ไหม”

“ไม่มีปัญหา มีคนอื่นทำแทน มาที่นี่นอกจากพี่จะได้ดูแลเธอแล้ว ก็ถือโอกาสมาตรวจงานไปด้วย เห็นไหมว่าไม่เสียงาน"

“ค่า ไม่เสียงาน"

“จบเรื่องงานแล้ว ถึงเวลาตอบแทนคุณแล้วสินะ”

เกาจางจิ้งมองดูหน้าหญิงสาว ที่จากยิ้มสดใสเริ่มฉายแววกังวลขึ้นมา

“เธอจะทำได้ ตอนแรก ๆ พี่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้พี่เริ่มเข้าใจแล้ว ฐานที่แข็งแกร่งมั่นคง ถึงจะดูแลทุกอย่างได้ รวมทั้งดูแลเธอเมื่อถึงเวลา ตอนนี้ดาบยังไม่ตอบสนองแต่พี่เชื่อว่า ถ้าสวรรค์ต้องการให้เป็นแบบนี้ เราสองคนถูกสวรรค์ชี้ชะตาไว้แล้ว มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่มันคือหน้าที่ที่ต้องทำ”

“ค่ะ ฉันจะทำให้ได้ อย่างน้อยที่นั่นก็มีคนนำทาง"

“กลับไปถึงบ้าน พี่จะให้ของชิ้นนึงกับเธอ และจะฝึกวิชาต่อสู้ง่าย ๆ ให้ เผื่อจำเป็นต้องใช้พี่จะได้ไม่ห่วงมาก”

“ค่ะ ก็ดีเหมือนกัน ฉันควรป้องกันตัวเองได้บ้าง”

กลับมาถึงบ้านตระกูลเกา ซินมายืนรอที่ลานจอดรถด้วยท่าทางดีใจ 

“สนุกไหมคะ คุณหนู เมื่อวานก่อน เพื่อนคุณหนูเอาเอกสารมาฝากไว้ เขาฝากบอกว่าถ้าคุณหนูว่าง ๆ ให้โทรหาเธอด้วย”

“ใครเหรอ บอกชื่อรึเปล่า”

“ค่ะ ชื่อหลีอิงค่ะ”

“เพื่อนที่มหาวิทยาลัย ตายล่ะมีอะไรรึเปล่า ฉันมั่วแต่ยุ่งกับงานจนไม่ค่อยได้เข้าไป สงสัยฉันคงต้องทำเรื่องพักการเรียน”

“พี่เห็นด้วย เธออาจจบช้า แต่อย่างน้อยก็ตัดปัญหาความยุ่งยากใจออกไปก่อน ไปกันเถอะ เราควรไปพบคุณปู่ก่อน”

“นายน้อยครับ” คนของเกาจางจิ้งรีบเดินเข้ามากระซิบเขา โดยระวังไม่ให้หญิงสาวได้ยิน

“ฟางเฟย เธอไปพบคุณปู่ก่อน พี่มีธุระต้องไปทำ พักผ่อนให้เต็มที่เย็นนี้เธอมีนัดกับพี่นะ"

พูดจบจางจิ้งก็รีบเดินไปขึ้นรถ ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไปพร้อมรถของคนติดตาม 

“ตงเจ๋อเกิดอะไรขึ้น พี่จางจิ้งมีอะไรสำคัญ”

“ไม่รู้ครับ”

ตงเจ๋อตอบสั้น ๆ ตามนิสัย แล้วรีบพาคนในบ้านขนกระเป๋าไปเก็บ

“พอกันทั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง”

ฟางเฟยเข้าไปพบคุณปู่เกาซูว่าน ดูเหมือนคุณปู่จะรออยู่ก่อนแล้ว

“เป็นอย่างไงบ้างเหนื่อยไหม จางจิ้งล่ะไม่มาพร้อมกันเหรอ”

“กลับมาพร้อมกันค่ะ แต่พี่จางจิ้งรีบไปทำธุระก่อน”

“คงมีงานสำคัญ จางจิ้งให้ปู่เลือกชิ้นที่เหมาะสมกับเธอ ปู่เลือกชิ้นนี้ให้”

คุณปู่เกาซูว่าน วางมีดสั้นขนาดความยาวเกือบศอก ลงบนโต๊ะตรงหน้าหญิงสาว ฟางเฟยหยิบมีดสั้นขึ้นมาดู ฝักทองเหลืองหุ้มหนังสีดำ ขนาดพอดีมือ คุณปู่เลือกของได้เหมาะกับเธอจริง ๆ 

“ขอบคุณมากค่ะคุณปู่”