บทที่ 1 หวังดี

ห้องลับ..ประธานหื่น

หวังดี

ค่ำคืนที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงฝีเท้าคัทชูของเธอกระทบกับพื้นต่อกแตกๆ กับชายกระโปรงจีบรอบพริ้วไหวเหนือเข่า

เมื่อ 2 ปีที่แล้ว มีอา หญิงสาวใบหน้าสวยหวาน ตา กลมโต ผิวขาวเนียน ผมดำยาวสลวย นัดเจอเพื่อน มีเพียงหน้ากากปิดบังใบหน้า เพื่อป้องกันโรคระบาดอย่างโควิด แต่ทว่าเธอดันนั่งรถไปลงผิดซอย ด้วยเหตุนี้เธอจึงพลัดหลงเข้าไปยังกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังรวมตัวกันดื่มตั้งแก๊งวงเหล้า เขาทั้งหลายหมายจะ จับเธอมารุมโทรม

มีอามองหาทางที่จะหนี..."ขอโทษค่ะ ฉันมาผิดซอย" เสียงเจื่อนๆ...เธอรู้สึกเหมือนตกอยู่ในอันตราย

หวังอี้ หนุ่มลูกครึ่งไทยจีน ที่มาชุดมหาวิทยาลัย วันนั้นเขาไปงานเลี้ยงรุ่นรำลึกความหลังกันกับเพื่อนๆ จึงใส่ชุดมหาลัยกัน ขากลับจึง รวมตัวดื่มเหล้ากับเพื่อนๆอีกหลายกลุ่ม หวังอี้เห็นอย่างนั้นดูท่าว่าคงไม่ดีแน่ ๆ ถ้าปล่อยไปแบบนั้นเขาจึงคว้าตัวหญิงสาวออกมา

"เร็วเข้า..ทางนี้" เสียงทุ้มดังตะโกนออกมา

"ห๊า..!!!!!!!!!!!"

หญิงสาวอยู่ในอาการตกใจสุดขีด วินาทีนั้นเธอทำอะไรไม่ถูกหน้าตาแต่ละคนถึงจะดูไม่เถื่อนเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่หวังดีแน่ๆ สาวน้อยร่างบางหน้าตาดีอย่างเธอ ต้องตกมาอยู่ท่ามกลางคนเมาพวกนี้ ....

แต่ชายหนุ่มคนที่คว้าตัวเธอวิ่งออกมา ดูท่าก็น่าจะดีที่สุดในประมวลความคิดของในตอนนั้น เธอจึงพลันตัดสินใจวิ่งตามเขาออกมา

ชายหนุ่มร่างสูง นำพาตัวเธอหลบมายังอีกห้องกว้าง ที่มีข้าวของวางเรียงรายเต็มไปหมด แต่เสียดายทว่าห้องนี้ ดันเป็นห้องที่มีกระจกสามารถมองเข้าไปเห็นข้างในได้..

ฉับพลันชายฉกรรจ์พวกนั้นตามมาเห็นเข้า  แต่ดูท่าว่าเหมือนพวกเขาจะรู้จักกันหรือไม่ ก็ไม่อาจแน่ใจ ...

ทันใดนั้นชายหนุ่มผลักร่างบางของเธอให้นอนลงบนโซฟาที่อยู่นห้องนั้น เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่พวกฝ่ายบุรุษกระดิกนิ้วแล้วเธอกระโดดขึ้นเตียงกับใครง่ายๆ ฉะนั้นเธอจึงดิ้นและขัดขืนสุดกำลัง

"โอ๊ย..!!นี่แก จะทำอะไรฉัน ปล่อยนะ" เสียงสั่นโวยวายและดิ้นอยู่

"อยู่เฉยๆอยากตายรึไง...หรือจะออกไปให้พวกนั้นข่มขืนเลยดีมั้ย" เขาตะหวาดเธอออกไปเพื่อให้เธอหยุดดิ้น

หวังอี้ใช้มือหนาปิดปากเธอไว้ แล้วโน้มตัวลงต่ำเพื่อคร่อมตัวร่างบางของเธอ โดยทำท่าราวกับว่ากำลังจะข่มขืนเธอยังไงยังงั้น..

เขาคนนี้กำลังจะทำอะไรกันนะ ชายหนุ่มขยิบตา พยักหน้ากับเธอ เพื่อเป็นสัญญานให้รู้ว่า เธอต้องเชื่อฟังเขา เธอต้องอยู่นิ่งๆอะไรประมานนั้น..

เมื่อกลุ่มเพื่อนชายฉกรรจ์ มองเข้ามาอีก หวังอี้ ทำท่าโยกขยับขึ้นๆลงๆเป็นจังหวะ เธอได้แต่นอนมองหน้าเขาที่กำลังทำท่า ขย่ม ใบหน้าของมีอาในตอนนี้ แดงเป็นมะเขือเทศที่สุขพร้อมทานเลยทีเดียว

ยิ่งเมื่อเวลาเขาโน้มตัวมาใกล้ๆใจเธอแทบจะพุ่งทะลุออกมาจากอก เมื่อหนุ่มหล่อ ปล่อยลมหายใจอุ่นรินรดต้นคอ หยาดเหงื่อหยดรดใบหน้า ยิ่งปลุกเร้าให้เธอยิ่งใจสั่น เขาช่วยเธอโดยที่เราไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ...

สองมือได้แต่ขยุ้มที่อกเสื้อตัวเอง นอนมองใบหน้าเขานิ่งๆ เธอต้องถึงกับเม้มปากกลืนน้ำลายเลยเสียทีเดียว วินาทีนี้ใจเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะ หากครานี้ระเบิดได้ใจคงระเบิดไปนานแล้ว.

พิจารณาใบหน้าจมูกโด่งปลายรั้น ของเขาช่างหล่อเหลา ผิวพรรณขาวสะอาดเกลี้ยงเกลา ทรงผมคลุมใบหน้า เธอสามารถจดจำใบหน้าเช่นนี้ได้เป็นอย่างดี

เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ชายหนุ่มเมื่อโน้มตัวลงทีไร คอเสื้อที่ลึกกว้างขยับลง มองทะลุเห็นถึงหัวนมสีชมพู โดยรู้ว่าข้างในมีกล้ามซิกแพ็คแน่นๆแน่ๆ .

นี่ชายคนที่อยู่ตรงหน้าเขากำลังช่วยเธอให้พ้นจากเงื้อมมือชายฉกรรจ์กลุ่มนี้อยู่ใช่มั้ย แทบไม่น่าเชื่อเขาช่างแสนดีและมีน้ำใจยิ่งนัก

สักพักเสียงทุ้มต่ำพลันตะโกนออกไปบอกคนข้างนอกว่า ..

"พวกเมิงอย่าพึ่งขัดจังหวะกู "

ผ่านไปสักพักเมื่อละสายตาจากชายฉกรรจ์ พลันขยับร่างหนาออกจากมีอา

"คุณๆเจ็บตรงไหนรึป่าว"เสียงทุ้มเอ่ยถาม

"ปะเปล่าค่ะ "

"ดึกดื่นขนาดนี้ ออกไปไหนคนเดียวมันอันตรายไม่กลัวหรือไง"

"ฉะ ฉันนัดเพื่อนไว้ตรงนั้น แต่ดันไปผิดซอยเลยมาเจอ พวกนักเลงนี้เข้าค่ะ

"นี่เรียนอยู่ปีใหนเนี่ย..??"

"ฉัน อยู่ ปี 3 นิเทศค่ะ"

"อ่อ เราปี 4 ใกล้จะจบแล้ว" ชายหนุ่มตีเนียนโกหกไป เพราะยังไงคงไม่เจอกันอีกหรอก

''งั้นก็เป็นรุ่นพี่หนูสิ พี่ชื่ออะไรคะ?

"อึม... พี่ชื่อหวังดี"ชายหนุ่มไม่ยอมบอกชื่อที่แท้จริง

"หนูชื่อ..."ฉับพลันชายหนุ่มรีบคว้ามือหญิงสาวออกทางประตูด้านหลัง โดยไม่ทันฟังเสียงทีเธอแนะนำตัว เขามองว่าคนข้างนอกเผลอละสายตาไปแล้วจึงพาเธอหนีออกไป

" เร็วเข้า...วิ่งเร็ว"

"นี่ฟังนะ เธอรีบวิ่งออกไปให้พ้นซอยนี้ข้างหน้าจะมีร้านอาหารขนาดใหญ่ คนจะเยอะๆให้เธอรอแทกซี่ตรงนั้น เธอหาทางกลับบ้านให้ปลอดภัยนะ ฉันจะล่อพวกมันเอง"

'พร้อมนะ.."

"วิ่ง........."

หญิงสาวพลันพยักหน้า แล้วหันมาถาม

"แล้วพี่ล่ะคะ?...

"ไปเถอะน่า...บอกให้วิ่งเดี่ยวมันก็ตามมา"..

สิ้นสุดเสียงพูด หญิงสาววิ่งสุดชีวิตจนไปเจอร้านอาหาร ตามที่ชายหนุ่มบอกไว้ไม่มีผิด แต่เมื่อพอมองหันหลังกลับไปก็ไร้วี่แววชายผู้นั้น

เขาเป็นใครกันนะ เขาจะปลอดภัยมั้ย เราจะได้เจอกันมั้ย ยังไม่ทันได้ขอบคุณเลย...เธออยากจะขอบคุณเขาสักครั้ง..ใบหน้าอันนั้นยังจำได้ติดตา..

......."ฉันจะตามหาเขาให้ได้."..

โปรดติดตามตอนต่อไป..ภารกิจตามหาผู้ชายได้เริ่มขึ้นแล้ว ขอ❤️ขอคอมเม้นน่ารักๆให้ไรท์ด้วย ซัพพอร์ต ผญ.คนนี้หน่อยได้มั้ยคะ...^___^ขอบคุณค่ะ