LOGINShare
บทที่ 1572
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1574
หลี่หลงหลินส่ายหน้า พูดเสียงเคร่งขรึมว่า “โรคตาบอดตอนกลางคืนจะต้องมีทางรักษาแน่นอน มีเพียงโจมตียามวิกาลถึงจะเป็นแผนรบที่ดีที่สุดในตอนนี้”จู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว โจมตีตอนเผลอเสิ่นชิงโจวหยั่งรากอยู่ในต้าเซี่ยมานานหลายปีเพียงนั้น ย่อมรู้จักกองทัพต้าเซี่ยดีทุกก้าวที่หลี่หลงหลินเดิน จะต้องเป็นสิ่งที่เสิ่นชิงโจวคาดไม่ถึงเมื่อได้ยินถ้อยคำนี้ จางไป่เจิงก็ขมวดคิ้วเขารู้จักอุปนิสัยของหลี่หลงหลินดีหากหลี่หลงหลินตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้เขาหวั่นไหวได้ต่อให้เป็นคำสั่งของฝ่าบาท เขาก็ไม่ฟัง!จางไป่เจิ้งเอ่ยปากว่า “องค์ชาย อิงตามบันทึกทางการแพทย์ในตอนนี้ โรคตาบอดตอนกลางคืนจะยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ ไม่มีทางบรรเทาลงได้”“นี่คือความจริงที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”“หากท่านยังยืนยันจะเมินข้ามความจริงนี้ วู่วามโจมตียามวิกาล ผลลัพธ์ที่ตามมาย่อมเลวร้ายเกินกว่าจินตนาการได้”ซุนชิงไต้พยักหน้า “แม่ทัพจางพูดถูกเพคะ อิงตามจากความรู้ด้านการแพทย์ที่หม่อมฉันมีในตอนนี้ โรคตาบอดตอนกลางคืนเป็นโรคที่ไม่อาจรักษาได้...”“เว้นเสียแต่ว่าไม่ให้ทหารอยู่ในความมืด ก็ไม่มีวิธีอื่นเพคะ”“ต่อให้หม่อมฉันจะค้นตำราแพทย์
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1573
“ยามวิกาล?”จางไป่เจิงได้ยิน สีหน้าพลันเปลี่ยนไปความทรงจำอันน่าอับอายบางอย่างก่อตัวขึ้นภายในใจในทันใด!แม้เขาจะยอมเปิดใจรับฟังกลยุทธ์ของหลี่หลงหลินในกองทัพนั่นก็เพราะกลยุทธ์ของหลี่หลงหลินใช้งานได้จริงแต่ในช่วงเวลาคับขันเช่นนี้หลี่หลงหลินกล่าวถ้อยคำเช่นนั้นต่อหน้าเขา เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่เห็นศักดิ์ศรีของเขาอยู่ในสายตา ต้องการรื้อฟื้นแผลเก่าของเขา!เขาแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ ต่อสู้อย่างยากลำบากมาครึ่งชีวิต ไม่รู้สร้างผลงานให้ต้าเซี่ยมากน้อยเพียงใดไฉนเลยจะทนกับการถูกคนตอกย้ำความผิดพลาดเช่นนี้ได้?จางไป่เจิงส่ายหน้า ถอนหายใจพลางพูดว่า “องค์ชาย ท่านไม่รู้การทำศึกดังคาด! การจู่โจมในยามวิกาล ใช้ไม่ได้กับกองทัพต้าเซี่ย”หลี่หลงหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย “ใช้ไม่ได้?”“เหตุใดจะใช้ไม่ได้! พวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยังสามารถบุกค่ายทหารต้าเซี่ยยามวิกาลได้ เหตุใดพวกเราจะไปโจมตีคูเมืองของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยามวิกาลไม่ได้”จางไป่เจิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “องค์ชาย ท่านเพิ่งเข้ามายังแนวหน้า จึงยังไม่รู้สถานการณ์บางอย่าง ไม่ใช่ว่าทหารต้าเซี่ยไม่อยากบุกโจมตียามวิกาล เพียงแต่ไม่สามารถโจมต
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1572
จางไป่เจิงชะงักไป แผน?หากเขามีแผนจัดการชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ป่านนี้ก็คงถล่มพวกมันจนแตกพ่ายหนีหัวซุกหัวซุน ทำลายล้างแคว้นจนสิ้นซากไปแล้ว!ไฉนเลยจะต้องมาหลบอยู่ในเมืองซั่วเป่ยเหมือนเต่าหดหัวอยู่ในกระดอง?ใครเล่าจะไม่อยากสร้างผลงาน?ใครเล่าจะไม่อยากนำทัพฝ่าศึกแนวหน้า?ก็เพราะไม่มีหนทางรับมือดีๆ จึงทำได้เพียงถอยกลับมาตั้งรับในเมืองซั่วเป่ยเท่านั้น!เขาต่อสู้กับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมาทั้งชีวิตนี่นับเป็นครั้งแรกที่เขาได้เป็นฝ่ายเปิดศึกก่อนสำหรับชัยชนะในครั้งนี้ จางไป่เจิงนับว่าน่าพอใจมากแล้วแต่หลี่หลงหลินกลับยังไม่พอใจ คิดจะขยายผลแห่งชัยชนะให้มากกว่านี้อีก?ช่างเพ้อฝันโดยแท้!จางไป่เจิงส่ายหน้า ถอนหายใจและพูดว่า “องค์ชาย แม้ข้าน้อยจะต่อสู้อย่างยากลำบากมาครึ่งชีวิต แต่กับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ข้าน้อยยังไม่มีแผนที่ดีอันใด....” “ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้แตกต่างจากศึกทุกครั้งที่ผ่านมา ครั้งนี้ต้าเซี่ยเป็นฝ่ายรุก ไม่ใช่ตั้งรับที่คูเมือง”“ข้าน้อยไม่เชี่ยวชาญในสถานการณ์เช่นนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”หลี่หลงหลินจึงหันไปมองซูเฟิ่งหลิง แล้วเอ่ยถามว่า “สนมรัก เจ้ามีความคิดดีๆ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1571
ซุนชิงไต้ยิ้มกว้างพูดว่า “ไฉนเลยจะมีเพียงสูตรยาชิงไต้! ยังมีสารสกัดจากกระเทียมและยาสมุนไพรหยุนหนานอีกด้วย ล้วนเป็นรัชทายาทคิดค้นทั้งสิ้น เพียงแต่เขาไม่ชอบออกหน้า นี่ถึงให้ข้าอ้างชื่อแทน”ซี้ด...จางไป่เจิงหายใจเย็นเฮือกหนึ่งสูตรยาชิงไต้ก็ช่างเถอะ อย่างไรเสียก็ผ่านไปนานมากแล้ว คนไม่น้อยล้วนลืมไปตั้งนานแล้วสารสกัดจากกระเทียมและยาสมุนไพรหยุนหนาน บัดนี้กำลังเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลายภายในกองทัพนับตั้งแต่หลี่หลงหลินต่อสู้โดยไม่เสียกำลังพล โจมตีเมืองซั่วเป่ย สังหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนับแสนคนชื่อเสียงของเขาก็โด่งดัง รบจนชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือถอดเกราะทิ้ง รีบเผ่นลงจากกำแพงเมืองอย่างไรเสีย ตราบใดที่ยังมีการต่อสู้ ก็ย่อมต้องมีคนบาดเจ็บล้มตายยิ่งไปกว่านั้น พวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก็กล้าหาญดุดัน เชี่ยวชาญทั้งธนูและม้าต่อสู้แต่ละครั้ง ทหารได้รับบาดเจ็บจำนวนมากในยุคสมัยโบราณ ไม่ว่าจะเป็นแผลจากดาบหรือธนูก็ล้วนรักษายากทั้งสิ้นในสนามรบที่ขาดทั้งหมอและยา แม้เป็นเพียงแผลจากลูกธนูเล็กๆ หากไม่ได้รับการรักษาทันท่วงที ก็อาจลุกลามจนติดเชื้อเป็นหนอง เบาหน่อยก็ต้องตัดอวัยวะ เป็
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1570
คำพูดเหล่านี้ ทำให้จางไป่เจิงถึงกับพูดไม่ออก ความน่าสะพรึงกลัวของโรคระบาด เขาย่อมรู้ดีกว่าใคร พูดตามตรง ภาพนรกเช่นนั้น ในชีวิตนี้จางไป่เจิงไม่อยากเห็นเป็นครั้งที่สอง และเขาก็ไม่อยากให้เหล่าพี่น้องที่ร่วมเป็นร่วมตายกับเขา ต้องตกอยู่ในขุมนรกเช่นเดียวกับพวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ แต่ทว่า การกระทำของหลี่หลงหลินเพียงไม่กี่อย่าง จะสามารถกำจัดโรคระบาดและป้องกันไว้ก่อนได้หรือ? สิ่งนี้เกินกว่าความเข้าใจของจางไป่เจิง เขาไม่สามารถเชื่อได้จริงๆ นัยน์ตาของหลี่หลงหลินฉายแววคมกริบ มองเห็นความลังเลของจางไป่เจิง และกล่าวอย่างจนใจว่า “ถึงแม้เจ้าจะไม่เชื่อคำพูดของข้า แต่คำพูดของหมอเทวดาซุน เจ้าก็น่าจะเชื่ออยู่บ้างกระมัง?” วิชาแพทย์ของซุนชิงไต้ก็ไร้เทียมทานอยู่แล้ว หลังจากเข้าวังก็ช่วยชีวิตฮ่องเต้หวู่ไว้หลายครั้ง ที่สำคัญที่สุด ตำรับยาสำหรับรักษาโรคมาลาเรีย มีชื่อว่า “สูตรยาชิงไต้” ตำรับยาเพียงแผ่นเดียวนี้เอง ที่ช่วยชีวิตจางไป่เจิงและเหล่าทหารใต้บังคับบัญชา รวมถึงประชาชนทางเหนืออีกมากมายนับไม่ถ้วน ในหมู่ชาวบ้าน เพื่อเป็นการขอบคุณซุนชิงไต้ พวกเขาได้สร้างศิลาจารึก สร้างวัด สร้าง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1569
หลี่หลงหลินพยักหน้า: “เจ้าพูดถูก จากเมืองหลายแห่งที่เราตีแตกไปก่อนหน้านี้ เจ้าคิดว่าตอนนี้พวกชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยังเป็นคู่ต่อสู้ของต้าเซี่ยอยู่อีกหรือ?” จางไป่เจิงตกอยู่ในห้วงความคิด เมื่อมองเช่นนี้ ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก็มิใช่คู่ต่อสู้ของต้าเซี่ยอย่างจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากตีเมืองแตกได้หลายเมืองติดกัน ขวัญกำลังใจของเหล่าทหารต้าเซี่ยก็สูงส่งขึ้น การต่อสู้ก็ดุดันยิ่งขึ้น ราวกับว่าเห็นเมืองของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือสร้างจากกระดาษ หลี่หลงหลินกล่าวเสียงทุ้ม: “จากสถานการณ์ปัจจุบัน ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมิใช่คู่ต่อสู้ของต้าเซี่ยอีกต่อไป การควบม้าเหยียบย่ำที่ตั้งศูนย์กลางของผู้นำ กวาดล้างชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ เป็นเรื่องที่อยู่แค่เอื้อมแล้ว” “แต่...” ม่านตาของจางไป่เจิงหดเล็กลงเล็กน้อย จ้องมองหลี่หลงหลินอย่างตั้งใจ เพราะอยากเห็นว่าหลี่หลงหลินมีความเห็นอันใดต่อสถานการณ์นี้ หลี่หลงหลินกล่าว: “ท่านแม่ทัพจาง ท่านอย่าลืมว่าตอนนี้คู่ต่อสู้ของเรามิใช่แค่ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ แต่ยังมีเสิ่นชิงโจวด้วย!” แผ่นหลังของจางไป่เจิงรู้สึกเย็นวาบ ความสุขจา
You may also like
ผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา775 viewsองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง164.1K viewsศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา
สายลมไร้กาลเวลา1.3K viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน250.1K viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา584 viewsองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย354.6K viewsข้ามภพไป-กลับ แบบฉบับของชิงชิง
ไป๋เหลียนฮวา103 views
