LOGINShare
บทที่ 596
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1606
เบื้องหน้าเมืองซงหลินใบหน้าของเหล่าทหารเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ เผยให้เห็นความซื่อตรงอันเป็นเอกลักษณ์ของชายชาวต้าเซี่ยเมื่อเหล่าทหารได้เห็นหลี่หลงหลิน ต่างก็ชูแขนขึ้นโห่ร้องหากมิใช่เพราะหลี่หลงหลินช่วยรักษาอาการตาบอดกลางคืนของพวกเขาในครั้งนั้น สงครามครั้งนี้คงไม่ราบรื่นและสะใจถึงเพียงนี้!“องค์รัชทายาททรงพระปรีชา!”“องค์รัชทายาททรงเกรียงไกร!”“...”หลี่หลงหลินแย้มยิ้มเล็กน้อย พลางโบกมือให้เหล่าทหารหลังจากรักษาอาการตาบอดกลางคืนแล้ว พลังรบของทหารม้าเหล็กต้าเซี่ยก็เพิ่มขึ้นอย่างน้อยหนึ่งระดับในอนาคต ความเร็วในการยึดเมืองจะยิ่งรวดเร็วยิ่งขึ้น!รอยยิ้มบนใบหน้าของเหล่าทหารก็จะยิ่งมีมากขึ้นหลี่หลงหลินเดินฝ่าเหล่าทหารมายังเบื้องหน้าเมืองซงหลินก็เห็นทรัพย์สมบัติเงินทองที่ยึดมาได้จากในเมืองกองอยู่หน้าประตูเมือง และยังมีม้าชั้นดีอันเป็นเอกลักษณ์ของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนืออีกหลายตัวซูเฟิ่งหลิงมองไปยังจางไป่เจิงแล้วกล่าวว่า “ท่านแม่ทัพจาง ทรัพย์สินเงินทองและม้าเหล่านี้ล้วนเป็นของที่ยึดมาได้จากในเมืองซงหลินหลังจากตีเมืองสำเร็จ ข้าให้ทหารนำทั้งหมดมากองไว้ที่นี่แล้ว”“ท่าน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1605
ขวานผ่าภูเขาขนาดมหึมาฟาดฟันเข้าใส่ซูเฟิ่งหลิงราวกับพายุคลั่งซูเฟิ่งหลิงไม่ลังเลแม้แต่น้อย นางยกทวนขึ้นรับนางรู้ดีว่ายิ่งเป็นสถานการณ์เช่นนี้ ยิ่งไม่อาจหลบหนีต้องใช้กำลังหักล้างด้วยกำลัง!เสียงขวานและทวนปะทะกันราวกับเสียงตีเหล็ก จนถึงขั้นมีประกายไฟกระเด็นออกมาการต่อสู้ระหว่างซูเฟิ่งหลิงและเซียวลี่นั้นรวดเร็วจนน่าตื่นตาตื่นใจภายใต้กระแสลมที่รุนแรงแผ่กระจายออกไปทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนายหนึ่งหลบไม่ทัน ถูกทวนยาวของซูเฟิ่งหลิงแทงทะลุศีรษะจนระเบิด!หากขวานผ่าภูเขาของเซียวลี่คือกระทิงที่มิอาจต้านทานทวนยาวของซูเฟิ่งหลิงก็คือมังกรวารีในสายน้ำ พลิกแพลงนับพันหมื่น ใช้ความอ่อนโยนสยบความแข็งกร้าว คอยหาโอกาสแทงเข้าใส่ร่างของเซียวลี่ ทำให้ร่างกายกำยำของเขาพรุนไปด้วยบาดแผลเกิดเป็นดอกไม้โลหิตเบ่งบานขึ้นทีละดอก ทีละดอกแกร็ก!ซูเฟิ่งหลิงหาจังหวะได้เหมาะเจาะ นางไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ออกแรงตวัดเพียงครั้งเดียวก็ส่งขวานผ่าภูเขาในมือของเซียวลี่ลอยกระเด็นออกไปขวานผ่าภูเขาหนักร้อยชั่งในมือของเซียวลี่หล่นลงมาทับทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนายหนึ่งตายทันทีเขามองไปยังขวานที่อยู่ไก
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1604
เซียวลี่เคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับซูเฟิ่งหลิงมาก่อนวันนี้เมื่อได้มาเห็นกับตา จึงได้รู้ว่านางแข็งแกร่งถึงเพียงนี้!เขารู้สึกราวกับมีภูเขาทั้งลูกกดทับอยู่บนร่างจนแทบหายใจไม่ออกเซียวลี่ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดผลักทวนเงินของซูเฟิ่งหลิงออกไปด้วยขวานผ่าภูเขาท่วงท่าของซูเฟิ่งหลิงนั้นต่อเนื่องไหลลื่นไม่มีสะดุดนางหมุนปลายทวนกลับทันที และฟาดเข้าใส่เซียวลี่อีกครั้งอย่างรุนแรง!เซียวลี่รู้ดีว่าตนไม่อาจประมาทได้ซูเฟิ่งหลิงผู้นี้มิใช่คู่ต่อสู้ธรรมดา จะต้องทุ่มสุดกำลัง!เซียวลี่พลิกตัวหลบทวนเงินก็เฉียดเกราะบริเวณอกของเขาไปทิ้งรอยบุบไว้บนเกราะอกอันแข็งแกร่ง!หากเขาหลบไม่ทันเมื่อครู่ เกรงว่าทรวงอกคงถูกทวนเงินแทงทะลุไปแล้ว!สีหน้าของเซียวลี่เคร่งขรึมลง ไม่กล่าววาจาใด มืออันใหญ่โตทั้งสองข้างกำขวานผ่าภูเขาแน่นแล้วฟันลงไปยังซูเฟิ่งหลิงอย่างเต็มแรง!ซูเฟิ่งหลิงยกทวนเงินขึ้นขวางไว้ตรงหน้าอกเคร้ง!เมื่ออาวุธปะทะกันก็เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว!แรงปะทะอันมหาศาลเกือบจะซัดซูเฟิ่งหลิงให้กระเด็นออกไปอาชาสีขาวใต้ร่างนางถูกแรงกดจนทรุดเข่าลงกับพื้นเซียวลี่เผยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม “เจ้าไม่ใช่คู่ต่อส
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1603
ในชั่วพริบตา ศีรษะของทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือหลายนายก็ลอยละลิ่วขึ้นไปในอากาศ โลหิตจากลำคอพุ่งกระฉูดดั่งน้ำพุบนทวนเงินกลับไม่เปื้อนเลือดแม้แต่น้อยแม้แต่บนเกราะเงินของซูเฟิ่งหลิง ก็มีเพียงหยดเลือดเกาะอยู่ไม่กี่หยด เลือดของทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือทำให้ผ้าคลุมสีแดงของนางยิ่งแดงฉานขึ้นเหล่าทหารที่ทะมึนอยู่เบื้องหลังนางประดุจคลื่นสีดำถาโถมเข้าใส่เมืองซงหลินทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่เฝ้าเมืองแทบไม่เชื่อสายตาตนเองซูเฟิ่งหลิงนำทัพบุกตะลุยด้วยตนเองราวกับเทพเซียนจุติลงมาโปรด มีพลังอำนาจที่จะกวาดล้างศัตรูให้สิ้นซาก!เหล่าทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่ประจำการในเมืองซงหลินถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงระฆังเตือนภัย ต่างพากันออกจากเมืองเพื่อรับศึกในชั่วพริบตานอกเมืองซงหลินก็เกิดความโกลาหลวุ่นวายธงรบโบกสะบัด เสียงฆ่าฟันดังกึกก้อง ม้าวิ่งชนกันไปทั่ว ดินทรายสาดกระเซ็นไปทุกหนทุกแห่งทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยเสียงอาวุธกระทบกันทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยแขนขาที่ขาดวิ่น เลือดข้นหนืดไหลนองเต็มพื้นผืนดินนอกเมืองกลายเป็นโคลนตมเหล่าทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือไม่เคยเห็นทหารต้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1602
ค่ำคืนนั้นมืดมิดและลมแรงเมืองซงหลิน เมืองยุทธศาสตร์สำคัญของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือสายลมรุนแรงพัดกรูเกรียวผ่านไปเป็นระลอกกองไฟลุกโชนเต้นระบำไปตามสายลมทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือสองสามนายถือถุงเหล้า นั่งล้อมวงรอบกองไฟลมหนาวพัดลอดผ่านช่องว่างของชุดเกราะ ทำให้พวกเขาหนาวสั่นไปทั้งตัวทหารนายหนึ่งเปิดถุงเหล้า กรอกเหล้าแรงเข้าปากพลางสบถว่า “ให้ตายสิ อากาศหนาวมากขึ้น อาศัยแค่กองไฟนี่เอาไม่อยู่เลยจริงๆ จะให้ร่างกายอบอุ่นได้ต้องพึ่งเหล้าแรงๆ นี่แหละ!”“เหล้าแรงๆ อึกเดียวลงท้องไป ร่างกายก็อุ่นขึ้นมาทันที ถ้าไม่มีเหล้าพวกนี้ ป่านนี้คงแข็งตายอยู่ที่นี่ไปแล้ว”เหล่าทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือต่างพากันเห็นด้วย“ใช่แล้ว อากาศหนาวขนาดนี้ยังจะให้พวกเรามาเฝ้าประตูเมืองอีก”“ไม่รู้ว่าแม่ทัพใหญ่เซียวลี่คิดอะไรอยู่ หรือว่าเขากลัวว่าต้าเซี่ยจะบุกโจมตียามวิกาลหรืออย่างไร?”ทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือนายหนึ่งอาศัยความเมากล่าวเย้ยหยัน “ต้าเซี่ย? จะเป็นไปได้อย่างไร!”“ป่านนี้พวกนั้นคงถอนทัพกลับไปนานแล้ว!”“เจ้าไม่คิดดูบ้างหรือว่า พวกเราไม่ได้ข่าวคราวของต้าเซี่ยมานานแค่ไหนแล้ว”“อีก
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1601
“พวกเจ้าก็ได้เห็นแล้วว่าจางไป่เจิงมีท่าทีต่อพวกเจ้าอย่างไร พูดได้เลยว่าเขาไม่เห็นพวกเจ้าเป็นผู้ใหญ่เลยด้วยซ้ำ”“พวกเจ้าเป็นเพียงแค่ทหารเลวที่ไร้ค่าและต่ำต้อยที่สุดในกองทัพต้าเซี่ยเท่านั้น”ในชั่วพริบตาเหล่าทหารก็พลันเดือดดาลขึ้นมาภายในใจของพวกเขาเกิดการต่อสู้กันอย่างรุนแรงด้านหนึ่งคือการอดทนอดกลั้นอีกด้านหนึ่งคือการสร้างผลงานและชื่อเสียงตราบใดที่ไม่ใช่คนโง่ พวกเขาย่อมรู้ว่าควรเลือกข้างไหนเพียงแต่ว่าสิ่งที่องค์ชายเจ็ดทำไปก่อนหน้านี้มันทำให้เหล่าทหารเดือดร้อนกันถ้วนหน้าภายในใจของเหล่าทหารจึงเกิดความไม่ไว้วางใจต่อเขาองค์ชายเจ็ดกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย”“ผู้ใดที่ยินดีจะบุกตีเมืองและสร้างผลงานไปพร้อมกับข้า จงก้าวออกมาเดี๋ยวนี้”“ข้ารับรองว่าจะไม่ทำให้พวกเจ้าต้องลำบากอย่างแน่นอน!”“และข้าจะทำให้จางไป่เจิงต้องเบิกตากว้างดูให้ดีว่า ทหารใต้บัญชาของข้า องค์ชายเจ็ด ไม่ใช่พวกขี้ขลาดตาขาว!”“ทหารใต้บัญชาของข้านั้นล้วนแล้วแต่กล้าหาญองอาจยิ่งนัก!”อารมณ์ที่อัดอั้นอยู่ในใจของเหล่าทหารก็ระเบิดออกมาทันที “ข้าไม่ใช่คนขี้ขลาด! ข้าจะตามท่านแม่ท
You may also like
ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว
หออักษร54 viewsหลังจักรพรรดินีขึ้นครองบัลลังก์ นางกลับคิดเอาชีวิตข้า
เสี่ยวหมิงผู้โดดเดี่ยว303 viewsเจาะเวลาหาบูเชคเทียน
ไป๋เหลียนฮวา10 viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล624 viewsองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง165.9K viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน251.2K viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา819 viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์161 views
