ตอนที่ 123 บัลลังก์ไม่อาจว่างเปล่า

การตายขององค์ชายฟู่ซิวเหิง… เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น เยี่ยจิงหลินไม่ได้คิดจะหยุดเพียงแค่ปลิดชีพองค์ชาย แต่นางกำลังจะทำให้ตระกูลของอ๋องฟู่หยางเซินล่มสลายไปทั้งสายเลือด! ก่อนที่นางจะลงมือ เยี่ยจิงหลินส่งคนของนางออกไปสืบข่าวเกี่ยวกับบุตรชายของอ๋องฟู่หยางเซินทุกคนพวกมันทุกคนล้วนชั่วช้า ไม่ได้ต่างไปจากฟู่ซิวเหิงเลยแม้แต่น้อย

พวกมันฉ้อโกง ฉุดคร่าหญิงสาว กดขี่ชาวบ้าน ใช้อำนาจอย่างอำมหิต...ทุกสิ่งที่ได้รับรายงานมามีแต่สิ่งที่ทำให้นางยิ่งแน่ใจว่าพวกมันสมควรจะถูกกำจัดจนหมด!

เมื่อแผนการถูกวางไว้อย่างรัดกุม ค่ำคืนนี้ก็ไม่ต่างอะไรไปจาก คืนแห่งนรกที่แท้จริงสำหรับท่านอ๋องแม้ว่าตัวของเขานั้นไม่มีสติเป็นของตัวเองแล้วก็ตาม

"ลอบสังหารพร้อมกันในคืนเดียว อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว"

นางออกคำสั่งอย่างเด็ดขาด! เหล่ามือสังหารในเงามืด เคลื่อนไหวอย่างไร้เสียง แต่ละคนได้รับเป้าหมายของตนเอง ไม่มีความผิดพลาด ไม่มีความลังเล มีเพียงจุดจบของเครือญาติแห่งอ๋องฟู่หยางเซินเท่านั้นที่รออยู่!

เสียงกรีดร้องแห่งความตื่นตระหนก ดังขึ้นจากคฤหาสน์หลายแห่งของบุตรชายท่านอ๋อง

"ไม่นะ! ปล่อยข้าไป! ข้าให้เงินเจ้าได้!""อย่า! ข้ายอมแล้ว!"

แต่เสียงร้องเหล่านั้น ไม่มีความหมายใดๆ ทุกชีวิตของบุตรชายฟู่หยางเซินล้วนดับสิ้นไปในค่ำคืนนี้!

ท่ามกลางความโกลาหลและเสียงกรีดร้องจากบุตรชายที่ถูกสังหารทั่วเมือง…อ๋องฟู่หยางเซินยังคงนอนเป็นผักอยู่บนเตียง

เขาไม่ได้ล่วงรู้เลยว่าตระกูลของเขากำลังล่มสลายไปทีละคน... ทีละคน...

แม้แต่ในความฝัน เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่า บุตรชายที่เขาภาคภูมิใจนักหนาจะต้องมาถูกกวาดล้างจนสิ้นตระกูลเช่นนี้!

ไม่มีผู้ใดเหลือรอด!ไม่มีผู้ใดได้รับการละเว้น!

เยี่ยจิงหลินได้กวาดล้างศัตรูของนางจนหมดสิ้นแล้วในค่ำคืนนี้!

พวกมัน… หลงระเริงในอำนาจมากเกินไปพวกมันมัวแต่แย่งชิงผลประโยชน์ สนองตัณหาของตนเอง โดยไม่เคยเหลียวแลความทุกข์ร้อนของผู้คนแต่ตอนนี้… พวกมันได้ชดใช้กรรมที่ก่อขึ้นแล้ว!

แรกเริ่มเดิมที... นางไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของราชสำนักเพราะนางรู้ดีว่า… การแย่งชิงอำนาจของเหล่าขุนนางและเชื้อพระวงศ์ล้วนแล้วแต่เป็นเพียงเกมที่ไม่มีวันจบสิ้น

"คนที่ขึ้นสู่อำนาจ... มักจะใช้มันทำลายผู้ที่ต่ำกว่าเสมอ" แต่สุดท้ายนางก็ต้องลงมือ! เพราะ เมื่อพวกมันกระหายในอำนาจมากเกินไป… สุดท้ายผู้ที่ได้รับผลกระทบก็คือประชาชน!

ในช่วงเวลานี้…

ฮ่องเต้ ฟู่ซื่อเทียน นอนเป็นผักส่วนอ๋องฟู่หยางเซินนอนเป็นผักเป็นเพื่อนพี่ชายไปอีกคนองค์ชายฟู่ซิวเหิงสิ้นชีพไปแล้วบุตรชายของอ๋องฟู่หยางเซินถูกสังหารจนหมดสิ้น

"เหลือเพียงราชบัลลังก์ที่ว่างเปล่า… ไม่มีใครเหลืออยู่แล้ว!"เมืองหลวงกำลังไร้ผู้ปกครองราชสำนักถูกเขย่าจนแทบจะพังทลาย เยี่ยจิงหลินยืนอยู่ในตำหนัก มองร่างของอ๋องฟู่หยางเซินที่นอนอยู่บนเตียงราวกับคนไร้สติดวงตาของเขาเหม่อลอย ไม่มีแววแห่งชีวิต ไม่หลงเหลือรัศมีของผู้ที่เคยครอบครองอำนาจยิ่งใหญ่

ภาพของชายผู้เคยคิดคดทรยศ วางยาพิษพี่ชายแท้ๆ ของตนเอง… บัดนี้เหลือเพียงซากของคนที่เคยเป็นทรราช!

เยี่ยจิงหลินไม่รู้สึกยินดีมีเพียงความสมเพชเท่านั้นที่ฉายชัดในแววตาของนาง

ในขณะนั้นเอง เสียงของหมอเทวดาหลานซือหมิง ก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

"สาวน้อย ข้ารู้เป็นอย่างดีว่าเจ้ารู้สึกอย่างไรต่อผู้คนภายในราชสำนัก… แต่บัลลังก์นั้นไม่สามารถว่างเปล่าได้อย่างเด็ดขาด" เขามองเยี่ยจิงหลินด้วยสายตาที่อ่านทุกอย่างได้ทะลุปรุโปร่ง เขารู้ว่านางไม่เคยต้องการอำนาจ ไม่เคยสนใจเรื่องการเมืองแต่…

"ข้าสามารถรักษาได้ทุกคน""ไม่ว่าจะเป็นฮ่องเต้ฟู่ซื่อเทียน… หรือแม้แต่ท่านอ๋องฟู่หยางเซิน"เขากล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แฝงไปด้วยความหนักแน่น

"ไม่ว่าพวกเขาจะโดนพิษร้าย หรือจะตกอยู่ในสภาพน่าสมเพชเพียงใด… ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ข้าย่อมสามารถช่วยได้"

เยี่ยจิงหลินขมวดคิ้ว นางไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องการเมืองมากกว่านี้อีกแล้ว

"สรุปข้าต้องเลือกใช่ไหม?""ว่าจะให้ใครเป็นผู้บริหารแผ่นดินต่อ?"

"คนหนึ่งก็ชื่นชอบคำประจบสอพลอ อ่อนแอ ไม่เด็ดขาด""ส่วนอีกคนก็เป็นทรราชที่กล้าวางยาพี่ชายแท้ๆ ของตัวเอง"

น้ำเสียงของนางแฝงไปด้วยความหงุดหงิดและเบื่อหน่าย ตัวเลือกทั้งสองล้วนไม่น่าพึงใจแม้แต่น้อย

"ข้าคิดว่าผู้ที่เหมาะสมกับบัลลังก์นั้นไม่มีอยู่เลยจริงๆ"

แต่สุดท้าย… นางก็ต้องเลือก!เยี่ยจิงหลินเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปมองหมอเทวดาและในที่สุดนางก็เอ่ยปากออกมา

"รักษาฮ่องเต้ฟู่ซื่อเทียน" แม้ว่าฮ่องเต้จะเป็นเพียงคนอ่อนแอที่เชื่อคำประจบสอพลอของขุนนาง แต่เขาไม่ใช่ทรราช

"บางที แผ่นดินอาจต้องการจักรพรรดิที่อ่อนแอ มากกว่าทรราชที่โหดเหี้ยม"

เยี่ยจิงหลินถอนหายใจออกมาเบาๆ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความครุ่นคิดการเมืองภายในราชสำนักเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม คนที่หิวกระหายในอำนาจมีอยู่ทุกหนแห่งและหากบัลลังก์ยังคงว่างเปล่า...ไม่แน่ว่าหลังจากนี้ อาจเกิดกลียุคที่แท้จริงอำนาจเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการ!

นางรู้ดี…เมื่อไม่มีผู้ปกครองที่ชัดเจน เหล่าขุนนางและขั้วอำนาจต่างๆ จะเริ่มแย่งชิงกันเอง

"รีบรักษาฮ่องเต้ซะ ข้าไม่อยากเสียเวลามากกว่านี้"

นางตัดสินใจแล้ว! ฮ่องเต้ฟู่ซื่อเทียนอาจจะอ่อนแอ อาจจะโง่เขลาแต่เขาจะสามารถเป็นผู้ที่รักษาความสมดุลของอำนาจได้