ตอนที่ 20 ของขวัญ

เมสันพาหญิงสาวเดินเข้าร้านเพชรชื่อดังอันดับต้น ๆ ของอเมริกา เมื่อเดินเข้ามาในร้านก็มีพนักงานสาวรีบเข้ามาทักทายต้อนรับชายหนุ่มราวกับว่าเขาเป็นเจ้าของร้านก็ไม่ปาน

“สวัสดีมิสเตอร์เดวาลอฟ...ทางเรารู้สึกยินดีอย่างมากที่คุณให้เกียรติมาถึงที่นี่วันนี้”

“งานที่ผมสั่งทำเรียบร้อยหรือยัง” เมสันเดินตามพนักงานคนเดิมไปยังบริเวณรับรองลูกค้าโดยมีไพลินเดินตามชายหนุ่มไปติด ๆ

“เรียบร้อยค่ะรบกวนคุณรอสักครู่นะคะเดี๋ยวทางเราจะเอาของมาให้ดูค่ะ” เมื่อพนักงานสาวเดินห่างออกไปเมสันก็หันมาทางไพลินที่นั่งตัวลีบมองไปทั่วร้านอยู่ข้างเขา

“เดินดูได้นะอยากได้ชิ้นไหนก็เลือกเอา”

“อย่าเลยค่ะ…ของมีราคาแบบนี้ไม่เหมาะกับลินหรอกค่ะ มันแพงเกินไป” เธอส่ายหน้าปฏิเสธ

พนักงานของร้านเดินถือกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินทั้งกล่องเล็กกล่องใหญ่จำนวนสามกล่องเข้ามาหาแล้ววางตรงหน้าชายหนุ่ม ก่อนจะหยิบกล่องกำมะหยี่รูปหัวใจขึ้นมาแล้วเปิดออก

สร้อยคอทองคำขาวพร้อมจี้ไพลินล้อมเพชรขนาดกะทัดรัดดีไซน์ทันสมัยที่เมสันสั่งทำขึ้นมาถูกยื่นมาตรงหน้าหญิงสาว ไพลินมองเครื่องประดับในกล่องหรูสลับกับมองหน้าชายหนุ่มสีหน้าแสดงออกถึงความสงสัย…แต่ไม่มีคำตอบใด ๆ จากเขานอกจากกล่องกำมะหยี่เล็กอีกสองกล่องที่ถูกเปิดออกตามมาซึ่งมีทั้งต่างหูไพลินและแหวนไพลินรายล้อมไปด้วยเพชรสีใสที่กำลังเปล่งประกายแบบไม่มีที่สิ้นสุด

            “ของขวัญวันเกิดครบรอบ 19 ปี ของเธอ” ในที่สุดของที่เขาบอกจะพาเธอมาซื้อก็คือสิ่งนี้ ไพลินมองหน้าชายหนุ่มเหมือนไม่อยากเชื่อว่าเขาจะซื้อของมีค่าแบบนี้ให้เธอ

            “ของลินเหรอคะ” เธอถามย้ำช้า ๆ

            “นอกจากเธอแล้วมีผู้หญิงคนไหนมาด้วยหรือเปล่าล่ะ”

            “แต่ว่า….” เธอทำท่าจะปฏิเสธ

            “ถ้าเธอพูดอะไรที่ไม่รื่นหูฉัน…คืนนี้เธอจะเจอโทษหนัก” เขาก้มลงมากระซิบข้างหูให้ได้ยินกันสองคน แค่เพียงเขากระซิบเท่านั้นก็ทำให้กายสาวรวนเรจนต้องเปลี่ยนใจไม่พูดอะไรออกมา และรับของขวัญวันเกิดราคาหนักไว้อย่างไม่อาจปฏิเสธได้

                  ------------------------------------------------

            หลังตรวจดูความเรียบร้อยและชำระเงินเครื่องเพชรที่ราคาสามารถซื้อเพนท์เฮ้าส์ที่แพงที่สุดในประเทศไทยได้ เมสันก็พาไพลินแวะทานอาหารโรงแรมที่ชายหนุ่มถือหุ้นอยู่ซึ่งก็เป็นโรงแรมเดียวกับที่ไมร่าเคยพาเธอมาเมื่อครั้งเดินทางมาถึงที่อเมริกาวันแรก

            “แล้วไมร่าล่ะคะ” หญิงสาวถามเมื่อมีเพียงเธอกับเขานั่งร่วมโต๊ะกันในร้านอาหารชั้นที่สูงเกือบสุดของโรงแรม

            “ฉันบอกไมร่าแล้วว่ามีงานกลับดึก และจะพาเธอแวะทานข้าวก่อนกลับ”

            “ไมร่าคงเหงาแย่ที่ต้องทานข้าวคนเดียว” เธอพูดขึ้นมาลอย ๆ

            “ไม่ต้องห่วงหรอกเพราะลูคัสมารับไปทานข้าวนอกบ้านเหมือนกัน เดี๋ยวก็คงถึงบ้านพร้อม ๆ กันนั่นแหละ” เขาบอกเธอให้สบายใจ

            เมสันจองที่นั่งที่วิวดีที่สุดของโรงแรมพร้อมกับสั่งเตรียมทุกอย่างให้อาหารมื้อค่ำกับหญิงสาวเป็นมื้อที่คิดว่าเธอจะประทับใจ…และเธอก็ประทับใจจริง ๆ ทุกอย่างสำหรับไพลินในค่ำคืนนี้มันคือความเพอร์เฟคที่เธอปฏิเสธไม่ได้ว่ามันทำให้เธอมีความสุขเหมือนหลงไปอยู่ในความฝัน แต่ถึงแม้จะได้สัมผัสการใช้ชีวิตแบบที่คนมีเงินเขาทำกัน แต่เธอก็ไม่ลืมสักวินาทีที่จะเตือนตัวเองว่าเธอเป็นใคร

            ทั้งสองไม่ได้สนใจผู้คนรอบข้างเพราะลูกค้าส่วนใหญ่ที่จะจองห้องอาหารระดับนี้ วิวแบบนี้ ถ้าไม่ใช่ผู้ถือหุ้นหรือเจ้าของโรงแรมก็ต้องระดับมหาเศรษฐีหรือคนมีอันจะกินเท่านั้นและทุกคนที่มาก็ต่างมีพื้นที่ส่วนตัวไม่มีโต๊ะไหนล่วงล้ำมาในโซนคนอื่น อาหารแต่ละจานนั้นบางเมนูราคาเท่าเงินเดือนพนักงานทั้งเดือน ยังไม่นับรวมค่าภาษีและค่าบริการที่จะรวมมาตอนเช็คบิลด้วย

เมสันคอยเทคแคร์หญิงสาวเหมือนคนพิเศษที่ดูยังไงก็ลึกซึ้งเกินกว่าคู่รักทั่วไปจนไพลินประหม่าและเขินอายกับการเอาใจใส่และดูแลจากชายหนุ่ม แต่ก็เพียงแค่ช่วงแรก สักพักก็เริ่มชินและทุกอย่างสำหรับการดินเนอร์ครั้งนี้ก็ดูไหลลื่นตามที่เมสันต้องการเพราะไพลินเองก็แสดงออกถึงความสุขที่ได้รับออกมาจนเขาสัมผัสได้

ระหว่างที่เมสันและไพลินกำลังมีความสุขกับการ         ดินเนอร์ครั้งแรกด้วยกัน ในมุมหนึ่งของห้องอาหารนั้นซาร่ากำลังยืนกำหมัดแน่นเมื่อได้เห็นภาพของผู้ชายที่เธอหมายปองและมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยกำลังนั่งมีความสุขกับผู้หญิงอื่นที่ดูยังไงก็อ่อนวัยกว่าเธอไม่ต่ำกว่าสิบปีแน่นอน

“ซาร่าเธอมายืนทำอะไรตรงนี้ ทุกคนรออยู่จะได้สรุปงานพร้อม ๆ กัน” เพื่อนนางแบบเดินมาเรียกเมื่อเห็นซาร่าหนึ่งในนางแบบสาวแถวหน้าของอเมริกายืนแอบมุมอยู่ ซึ่งวันนี้บรรดาเหล่านางแบบมีนัดคุยเรื่องงานเดินแบบของชุดชั้นในแบรนด์ดังที่จะจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์และจัดในโรงแรมที่พวกเธอกำลังยืนอยู่ตอนนี้

“แจ็สกี้เธอดูนั่น” ซาร่าชี้ให้เพื่อนนางแบบดูด้วยสายตาตรงที่เมสันและไพลินกำลังนั่งอยู่ ในใจหล่อนตอนนี้ร้อมรุ่มดั่งมีไฟแผดเผา นัยน์ตาคู่งามที่ถูกแต่งแต้มฉายแววกราดเกรี้ยวจนปิดไม่มิด

“นั่นคุณเมสันคู่ควงคนล่าสุดของเธอไม่ใช่เหรอซาร่าแล้วนั่นทำไมถึง..” เพื่อนนางแบบมีสีหน้าตกใจเพราะถึงแม้เมสันนักธุรกิจหนุ่มผู้ร่ำรวยจะไม่เคยออกมายอมรับหรือเปิดเผยเรื่องราวเกี่ยวกับความรัก แต่เท่าที่มีข่าวและมีคนเห็นก็มีเพียงซาร่านางแบบสาวดาวรุ่งเท่านั้นที่ดูเหมือนเมสันจะควงนานที่สุดจนทุกคนคิดว่าเขาจะจริงจังกับเธอ

“ฉันก็พึ่งเห็นเหมือนที่เธอเห็น” เสียงหวานแฝงไว้ด้วยความกราดเกรี้ยวบอกเพื่อน

“แล้วเธอจะเข้าไปทักเขาหรือไงซาร่า…ดูแล้วเขากำลัง….” จากภาพที่เห็นคนพูดกำลังจะบอกว่าชายหนุ่มนั้นกำลังดูมีความสุข แต่ก็ถูกสายตาดุดันของซาร่ามองมาก่อน

“ฉันไม่โง่พอที่จะเข้าไปขัดขวางความสุขของเขาในตอนนี้หรอกแจ็สกี้..แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะปล่อยให้เขามีความสุขกับผู้หญิงอื่นทั้งที่ฉันยังอยู่”