บทที่ 5 งานพิเศษ

วันต่อมา...

@มหาวิทยาลัย

"งื้อออ!"

"แกคิดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วมีความสุขจัง คนอะไรทั้งหล่อทั้งรวยเพรียบพร้อมไปหมดทุกอย่าง" เสียงของจินทำให้พีชที่กำลังนั่งคิดไม่ตกกับคำพูดของมาเฟียหนุ่มหลุดออกจากห้วงความคิด 

"หล่อ รวยแต่ดูไม่น่าไว้ใจ" เธอส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอากับความช่างเพ้อฝันของเพื่อนสาว แต่เธอเองกลับไม่คิดเช่นนั้นคำพูดของเขายังคงวนเวียนอยู่ในโสตประสาทซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพียงแค่คิดก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบอย่างบอกไม่ถูกสัมผัสได้ถึงรังสีอันตรายในตัวเขา

"แกอะชอบขัดฉันอยู่เรื่อยเลย" จินทำหน้าคว่ำมองค้อนเพื่อนสาวอย่างงอน ๆ ที่ชอบพูดดับฝันเธออยู่เรื่อย พีชเพียงระบายยิ้มบาง ๆ เลือกจะไม่พูดอะไรต่อเพราะอาจารย์เดินเข้ามาพอดี

ติ้ง! ติ้ง!

ระหว่างที่เธอกำลังนั่งเรียนเสียงแจ้งเตือนจากแอปฟลิเคชั่นไลน์ก็ดังขึ้นจนทุกคนในห้องเรียนหันมามองเธอเป็นตาเดียวกัน มือเรียวรีบหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายออกมากดปิดเสียงแล้วเปิดไลน์ดูว่าใครส่งอะไรมา

คิ้วสวยขมวดเป็นปมด้วยความสงสัยเมื่อเห็นข้อความจากเจ๊สวยโชว์หราบนหน้าจอไม่คิดว่าเจ๊สวยจะติดต่อมาอีกเพราะหลังจากคุยกันครั้งที่แล้วก่อนเธอจะมาจีนก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย แต่จู่ ๆ เจ๊สวยก็ทักมาอีกครั้งเธอสลัดความสงสัยออกแล้วพิมพ์ข้อความตอบ

Swy: สวัสดีค่ะน้องพีช"

Peach: สวัสดีค่ะเจ๊สวย"

Swy: สบายดีไหมจ๊ะน้องพีช"

Peach: สบายดีค่ะ..เจ๊สวยละคะสบายดีไหม"

Swy: สบายดีจ้ะ ว่าแต่น้องพีชอยู่จีนรึเปล่าจ๊ะ"

Peach: ใช่ค่ะพีชอยู่ที่จีน"

Swy: เจ๊อยู่ที่จีนเหมือนกันน้องพีชพอมีเวลาว่างมาพบเจ๊หน่อยได้ไหมจ๊ะ"

Peach: เออ...เจ๊สวยมีอะไรรึเปล่าคะ" พีชเลือกจะไม่ตอบคำถามแต่ย้อนถามเจ๊สวยด้วยความสงสัยเพราะเธอจะได้ชั่งใจดูก่อน

Swy: คือเจ๊เพิ่งมาจีนครั้งแรกยังไปไหนไม่ถูกเลยอยากรบกวนน้องพีชช่วยแนะนำหน่อยได้ไหมจ๊ะ"

Peach: ได้ค่ะ..แต่คงเป็นช่วงเย็นนะคะตอนนี้พีชเรียนอยู่" เธอชั่งใจอยู่สักพักก่อนพิมพ์ตอบเจ๊สวย

Swy: ขอบคุณมากนะคะน้องพีช"

พีชเพียงอ่านข้อความที่เจ๊สวยส่งมาไม่ได้ตอบอะไรกดปิดหน้าจอแล้วเรียนต่อ

ที่เธอตกปากรับคำเจ๊สวยไปเพราะคิดว่าเจ๊สวยต้องการความช่วยเหลือจริง ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่ทักมารบกวน ทว่าเธอกลับไม่รู้เลยว่าเจ๊สวยโกหกนั้นเป็นแค่ข้ออ้างที่เจ๊สวยอ้างขึ้นมาเพื่อจะได้เจอเธอและคุยเรื่องอุ้มบุญให้หวงเฟยหงเพราะตั้งแต่เมื่อคืนที่หวงเฟยหงได้เห็นพีชเขาก็ถูกใจเธอเป็นอย่างมากเลยโทรไปเร่งเจ๊สวยให้จัดการเรื่องของเธอให้เร็วขึ้น

มาเฟียหนุ่มคิดว่าเรื่องแค่นี้แม่เล้าอย่างเจ๊สวยคงจัดการได้ง่ายดายเพียงเสนอเงินหนัก ๆ หน่อยก็สามารถซื้อคนได้แล้ว แต่เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองคิดผิดถนัดเงินไม่ได้สำคัญกับหญิงสาวขนาดที่เธอจะยอมขายศักดิ์ศรี

ทุกวันนี้เธอก็มีเงินใช้ไม่ขาดมือเพราะแม่กับพี่ชายคอยโอนให้ตลอด และเธอเป็นคนรักศักด์ศรีตัวเองมากไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นแน่นอน

ผ่านไปสองชั่วโมงพีชก็เรียนเสร็จเธอเก็บเอกสารใส่กระเป๋าแล้วหันไปเอ่ยปากชวนเพื่อนสาวเพราะจินคุ้นชินกับที่นี่ดีกว่าเธอ "ยัยจินเย็นนี้ว่างไหม"

"ว่างดิจะชวนไปไหน"

"ฉันมีนัดกับพี่ที่รู้จักน่ะเลยอยากชวนไปเป็นเพื่อน พี่เขาเพิ่งมาจีนครั้งแรกยังไปไหนไม่ถูกแกส่งไลน์มาให้ฉันช่วยแนะนำหน่อย"

"ไปสิอยู่ห้องเฉย ๆ ก็เบื่อ" หลังจากคุยเสร็จสองสาวก็พากันเดินไปขึ้นรถขับกลับคอนโดเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วขับตรงไปยังคาเฟ่ที่นัดกับเจ๊สวยไว้ทันที

@คาเฟ่

พีชเดินเข้าไปในคาเฟ่พร้อมกับมองหาเจ๊สวยไปด้วยโดยมีจินเดินตามหลัง

"ทางนี้ค่ะน้องพีช" เจ๊สวยที่รอการมาของพีชร้องเรียกพร้อมโบกไม้โบกมือให้ทันทีที่เห็นเด็กสาว

พีชมองไปตามเสียงเรียกก็เห็นว่าเจ๊สวยกำลังโบกไม้โบกมือให้อยู่เธอจึงหันไปพยักหน้าให้เพื่อนสาว แล้วพากันเดินไปยังโต๊ะที่เจ๊สวยนั่งอยู่

"สวัสดีค่ะเจ๊สวย" พีชกล่าวทักทายเจ๊สวยทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะ ก่อนจะนั่งลงแล้วแนะนำจินให้เจ๊สวยรู้จัก "นี่จินเพื่อนพีชค่ะเจ๊สวย"

"จ้ะ" เจ๊สวยยิ้มรับทั้งที่ในใจแอบไม่พอใจเป็นอย่างมากที่พีชพาเพื่อนมาด้วยเพราะทำให้เธอคุยจุดประสงค์ที่นัดพีชมาวันนี้ยากขึ้น

"เจ๊จะมาอยู่จีนกี่วันค่ะ"

"น่าจะอยู่นานเลยแหละเจ๊มาทำงานที่นี่"

"อ่อค่ะ"

"เจ๊อยากรู้หรือ อยากให้พีชกับเพื่อนแนะนำอะไรยังไงบอกได้นะคะ"

"น้องพีชสนใจมาทำงานพิเศษกับเจ๊ไหม งานสบายเงินดี"

"คะ? " พีชถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมเพราะไม่เข้าใจเท่าไร ไหนเจ๊สวยบอกว่าอยากให้เธอช่วยแนะนำแต่ทำไมตอนนี้กลับมาชวนเธอทำงานเสียงั้น

"เจ๊ขอคุยกับพีชแค่สองคนได้ไหมจ๊ะ" เจ๊สวยหันมาบอกจินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พีช

"ไม่ต้องหรอกจิน" พีชรีบห้ามเพื่อนสาวที่กำลังจะลุกขึ้น แล้วหันไปคุยกับเจ๊สวยต่อ ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกว่าเจ๊สวยมีจุดประสงค์ไม่ดีแอบแฝงอยู่แน่ ๆ "มีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะเจ๊สวย"

"คือ...น้องพีชสนใจไปทำงานกับเจ๊ไหม" เจ๊สวยอ้ำอึ้งอยู่สักพักก่อนจะพูดออกมา

"ไม่ทำค่ะ " พีชตอบเจ๊สวยกลับโดยไม่ต้องคิด

"ฟังเจ๊ก่อนสิคะแล้วค่อยตัดสินใจ"

"งั้นเจ๊ก็รีบ ๆ พูดมาเถอะค่ะพีชจะได้กลับ"

"งานที่เจ๊ว่านี้เป็นงานสบายนะคะค่าตอบแทนสูงมาก ถ้าน้องพีชตกลงทำงานนี้เจ๊รับรองได้ว่าน้องจะสุขสบายไปทั้งชาติเลย"

"มันมีด้วยเหรองานที่ทำแล้วสบายไปทั้งชาติ" จินพูดขึ้นพร้อมหันหน้ามองพีชเชิงตั้งคำถาม

พีชส่ายหน้าให้เพื่อนสาวแทนคำตอบเธอเองก็ไม่รู้เช่นคงจะมีแต่เจ๊สวยที่ให้ทำตอบได้ "งานอะไรคะเจ๊สวย"

"อุ้มบุญให้คุณเฟยหงไงจ๊ะน้องพีช" เจ๊สวยบอกหญิงสาวด้วยใบหน้าระรื่น ทว่าพีชกับจินที่ได้ยินถึงกับขมวดคิ้วเป็นปม

"พีชไม่ทำค่ะ" พีชตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เจ๊สวยเห็นเธอเป็นคนยังไงกันถึงมาพูดกับเธอแบบนี้

"ทำเถอะนะน้องพีช" เจ๊สวยยังคงไม่ละความพยายามที่จะโน้มน้าวหญิงสาวให้ยอมตกลงเพราะถ้าพีชรับงานนี้เธอก็จะได้ค่าตอบแทนจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว

"เจ๊อยากได้เงินเจ๊ก็รับงานเองเลยสิคะ" พีชตอกกลับเจ๊สวยจนเธอหน้าเหวอ

"แต่คุณเฟยหงอยากให้น้องพีชเป็นคนอุ้มบุญให้เขานะคะ"

"ทำไมคะคุณเฟยหงของเจ๊ไม่มีปัญญาหาผู้หญิงเองเหรอถึงต้องให้เจ๊หาให้ มีเงินมากก็ไปหาเอาสิคะผู้หญิงที่เขาเต็มใจทำงานนี้ 

อย่าคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะเห็นแก่ของเขากันทุกคนสิคะ หรือถ้าหาผู้หญิงดี ๆ มาเป็นแม่ของลูกไม่ได้ก็อย่ามีเลยค่ะลูกอะฝากไปบอกคุณเฟยหงของเจ๊ด้วยนะคะ" หญิงสาวพูดออกไปด้วยความโมโหโดยไม่รู้เลยว่าทุกประโยคที่เธอพรั่งพรู่ออกไปนั้นถูกเจ๊สวยบันทึกเสียงไว้หมดแล้ว 

"หึ...แล้วน้องจะเสียใจที่พูดแบบนี้ออกมา" เจ๊สวยแสยะยิ้มอย่างร้ายกาจ

"พีชไม่เสียใจกับคำพูดของตัวเองหรอกค่ะเจ๊สวย" พีชพูดกระแทกใส่หน้าเจ๊สวยก่อนจะลุกเดินออกไปโดยไม่มีแม้แต่คำร่ำลา

"คอยดูแล้วกันนังพีช" เจ๊สวยยืนมองพีชที่เดินจากไปด้วยความโกรธ เธอโกรธมากที่โดนเด็กเมื่อซืนอย่างพีชว่าแถมยังทำให้เธออดได้เงินก้อนโตอีก