วันนี้เป็นวันหยุดของ สาริศาหญิงสาวตื่นนอนค่อนข้างสายกว่าทุกวัน เธอเห็นว่าด้านล่างมีฟิตเนสจึงลงไปออกกำลังกายสักหน่อยเพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ยังไม่เคยได้ออกกำลังกายเลย
หลังจากออกกำลังกายเสร็จแล้วสาริศาก็กลับขึ้นมาบนห้องเธอ เห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องของปีขาล ก็รู้สึกแปลกใจเพราะเพิ่งคุยกับปีขาลอยู่เมื่อวานเขาบอกว่าไม่มีแฟนแล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
สาริศาเก็บความสงสัยไว้กับตัวเองได้ไม่นานหลังจากอาบน้ำแต่งตัวและลงไปหาข้าวกินด้านล่างคอนโดแล้วก็ขึ้นมากดออดเรียกปีขาลเพราะอยากจะถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เพราะเธอรับปากกับมารดาของเขาแล้วว่าจะเคยหาผู้หญิงที่เหมาะสมให้
ชายหนุ่มปลดล็อกจากด้านในหญิงสาวก็รีบเปิดเข้าไปตอนนี้ปีขาลยังอยู่ในชุดนอนใบหน้าของเขาเหมือนคนเพิ่งตื่น
“อาเสือเพิ่งตื่นเหรอคะ นี่มันจะเที่ยงแล้วนะ”
“เที่ยงเราไงวันนี้วันหยุดนี่แล้วเจ้าเอยมาห้องอาทำไม ไม่พักผ่อนเหรอ”
“หนูมีเรื่องจะถามอาเสือนิดหน่อย” หญิงสาวนั่งบนโซฟาเอามือสองข้างทับกันบนพนักแล้วเกยคางไว้บนนั้นเพื่อหันหน้าคุยกับปีขาลที่ยืนพิงประตูห้องนอนด้วยสีหน้าบูดเพราะถูกรบกวนการนอนในเช้าวันหยุด
“เรื่องมันด่วนมากถึงขนาดมาปลุกเวลานอนของอาเลยใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ มันสำคัญมาก”
“ว่ามาสิ”
“ผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นใคร”
“คนไหน”
“ก็คนที่เพิ่งเดินออกจากห้องเอยเสือไปไงคะ เมื่อวานอาเสือบอกว่าไม่มีแฟนนี่โกหกคุณป้าใช่ไหม”
“ไม่ได้โกหกอายังไม่มีแฟนจริงๆ”
“แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ”
“ก็แค่ผู้หญิงที่เจอกันในผับ”
“เธอชื่ออะไรทำงานอยู่ที่ไหนคะแล้วเธอโสดหรือเปล่า”
“ไม่รู้สิอาจำไม่ได้เหมือนกันเมื่อคืนก็มึนๆ นิดหน่อย”
“อาเสือคะ มันไม่ตลกนะพาผู้หญิงมานอนถึงที่ห้องแล้วไม่รู้ชื่อเนี่ยนะ”
“ทำไมต้องรู้ชื่อด้วยล่ะ มันก็แค่วันไนท์สแตนด์นะเจ้าเอยไม่เห็นต้องทำหน้าเครียดแบบนั้นเลย”
“หนูไม่คิดเลยว่าไอ้เสือจะเป็นคนแบบนี้” สาริศาค่อนข้างจะผิดหวังกับพฤติกรรมของปีขาล
“อาทำอะไรผิดผู้หญิงกับผู้ชายเจอกันถูกใจกันเรื่องมันก็จบลงบนเตียงแบบนี้ใครๆ เขาก็ทำกัน แต่มันไม่ให้เกียรติผู้หญิงเลยนะแล้วแบบนี้คนที่จะมาคบอาเสือเป็นแฟนเขาจะไม่เสียใจเหรอ”
“ก็ตอนนี้อายังไม่มีแฟนไง”
“หมายความว่าถ้าเสือมีแฟนแล้วเสร็จจะเลิกทำแบบนี้เหรอคะ”
“ถ้าอามีแฟนอาก็ต้องนอนกับแฟนสิ จะไปนอนกับผู้หญิงอื่นทำไม”
“ถ้างั้นหนูจะหาแฟนให้อาเสือจะได้ไม่มั่วแบบนี้”
“อาไม่ได้มั่วนะอย่ามาใส่ร้ายกันสิ อาก็แค่มีความสุขในแบบของคนโสด”
“แล้วไอ้เสือได้ป้องกันหรือเปล่าถุงยางอนามัยน่ะใช้เป็นไหมคะ” สาริศาเผลอทำเสียงไม่พอใจเหมือนกับตอนที่จับได้ว่าพี่ชายตนเองแอบพาผู้หญิงมานอนที่บ้านตอนมารดาไม่อยู่
“เจ้าเอยอายุสามสิบสี่แล้วนะเรื่องแบบนี้ไม่ต้องให้เรามาสอนหรอก เรานั่นแหละเพิ่งมาอยู่กรุงเทพใหม่ๆ อย่าเผลอไม่มีวันไนท์สแตนด์กับใครเขาล่ะ”
“หนูไม่มีทางทำแบบนั้นหรอกค่ะ”
“ก็ดีเป็นเด็กเป็นเล็กไปทำแบบนั้นพ่อแม่รู้เขาจะเสียใจแย่”
“แต่มันก็แปลกนะคะผู้ชายทำได้ผู้หญิงทำไม่ได้ผู้หญิง ต้องรักนวลสงวนตัวแต่ผู้ชายล่ะกว่าจะมาถึงเราผ่านมาเป็นร้อย”
“เราก็พูดเกินไปเจ้าเอย ไม่เยอะขนาดนั้นหรอก”
“หนูว่าอาเสือต้องหาใครจริงจังสักคนแล้วค่ะ พาผู้หญิงที่ไหนมานอนด้วยแบบนี้ไม่โอเคเลยเกิดเขาขโมยของหรือเขาแอบถ่ายคลิปไปแบล็กเมลขึ้นมาไม่แย่เหรอคะ”
“อายังไม่กลัวเลยเจ้าเอยจะมากลัวทำไมแล้วถ้าเกิดถ่ายคลิปคนที่เสียหายก็คือผู้หญิงนะ”
“แล้วไอ้เสือไม่กลัวจะติดโรคเหรอ”
“โลกนี้เขามีถุงยางอนามัยเจ้าเอยพูดเองนี่อย่าห่วงอาเลยอาโตแล้วดูแลตัวเองได้ กลับห้องไปได้แล้วอาจจะนอนต่อ”
“หนูอยากชวนอาไปเดินเที่ยว”
“ถ้าอยากไปก็ให้อานอนก่อนถ้าตื่นเมื่อไหร่อาจะไลน์ไปบอก เอง”
“แล้วถ้าเอาเสือนอนถึงเย็นล่ะ”
“ไม่มีใครนอนถึงเย็นหรอกนะเอางี้ไม่เกินบ่ายสี่โมงเย็นเราอาบน้ำแต่งตัวรอได้เลยจะได้ออกไปหาอะไรกินด้วย”
“แล้วเช้าวันนี้อาเสือกินข้าวหรือยังเอาอะไรไหมเดี๋ยวหนูไปซื้อให้”
“ไม่เป็นไรอาไม่หิวข้าวอาอยากนอนตกลงตามนี้นะ จะกลับห้องเลยไหมหรือจะเล่นนั่งดูทีวีในห้องอาก็ตามใจแต่อย่าเสียงดังเกินไปก็แล้วกัน” พูดจบปีขาลก็เดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเองสาริศาก็เลยเดินกลับห้อง
เมื่อใกล้ถึงเวลานัดสาริศาก็เลือกชุดสำหรับออกไปเดินเที่ยวกับปีขาลหญิงสาวเลือกเป็นกางเกงเอวต่ำตัวโตยาวถึงข้อเท้าและส่วนรองเท้าผ้าใบ ส่วนเสื้อเธอเลือกเป็นเสื้อครอปสายเดี่ยวสีครีม จากนั้นก็แต่งหน้านิดหน่อยจากนั้นก็ไปรอที่ห้องของปีขาลซึ่งเธอไม่ต้องกดออดเนื่องจากเขาให้รหัสเข้าห้องมาแล้ว
เธอนั่งรอปีขาลจนเกือบจะเผลอหลับกว่าเขาจะออกมาจากห้องนอน
“รออานานไหม”
“ก็นานพอดู ไปกันเลยไหมคะ”
“วันนี้จะให้อาพาไปไหนล่ะ”
“หนูอยากไปซื้อชุดว่ายน้ำค่ะ”
“จะไปเที่ยวทะเลเหรอเจ้าเอย”
“เปล่าหรอกค่ะ หนูเพิ่งเห็นว่าสระว่ายน้ำของคอนโดน่าว่ายมากๆ แต่หนูไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำมาเลยสักชุด”
“อือ”
เมื่อปีขาลพยักหน้าสาริศาก็รีบลุกอย่างรวดเร็ว เธอรีบเดินนำเขาไปก่อนเพราะรู้ว่าเขาก้าวเท้ายาวกว่าตนเอง
สาริศาเคยคิดว่าตัวเองเป็นคนที่สูงแต่พอยื่นใกล้กับปีขาลก็ดูธรรมดาไปเลย
ปีขาลไม่ค่อยมีสมาธิขับรถเท่าไหร่เพราะวันนี้สาริสาแต่งตัวเซ็กซี่จนเขาต้องคอยหันไปมองบ่อยๆ เท่าที่ได้คุยเขาก็พอรู้ว่าเธอเป็นคนไม่เรียบร้อยเท่าไหร่แต่ไม่คิดว่าความเซ็กซี่จะมากมายขนาดนี้
“เจ้าเอยจะซื้อชุดว่ายน้ำแล้วมีอย่างอื่นอีกไหม”
“ไม่รู้ค่ะขอดูก่อน แต่ตอนที่หนูไปซื้อชุดว่ายน้ำอาเสือไปหาร้านกาแฟนั่งรอก็ได้นะ”
“ไม่ให้อาไปช่วยเลือกเหรอ” ปีขาลคิดว่าเขาควรใช้สิทธิ์ของความเป็นอาช่วยเธอเลือกชุดว่ายน้ำเพราะกลัวว่าเธอจะเลือกชุดที่มันไม่ค่อยเรียบร้อย
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูเลือกเองได้ ถ้าให้อาไปช่วยเลือกเดี๋ยวก็เหมือนพี่เจ้าเอกเลือก” สาริศาหมายถึงเจ้าเอกหรือศรัณย์พี่ชายของเธอ
“ทำไมเหรอ”
“ก็ชุดที่เขาเลือกมันเป็นชุดว่ายน้ำแขนยาวขายาวปิดตั้งแต่คอถึงข้อเท่าเลยค่ะ”
“แต่อาว่าดีนะใส่แบบนั้นว่ายน้ำผิวจะได้ไม่เสีย”
“มันก็ดีตรงผิวไม่เสียแต่มันไม่โอเคเลยค่ะ ใส่แล้วเหมือนตัวตลกเลย”
“แล้วเจ้าเอยอยากได้ชุดแบบไหน”
“หนูอยากแบบที่เซ็กซี่หน่อยค่ะ”
“แบบที่นางแบบชอบใส่กันเหรอ”
“ค่ะแบบนั้นเลย
“เรากล้าใส่เหรอเจ้าเอย”
“กล้าสิคะ หนูเคยใส่แล้วแต่น่าเสียดายที่ไม่ได้หยิบมาถ้าอาเสืออยากเห็นก็ไปส่องไอจีเอานะคะหนูใช้ชื่อไอจีว่า Sexy Jao-oei ค่ะ”
ครอบครัวของปีขาลเดินทางมาถึงสนามบินเชียงใหม่ในเวลาสาย พวกเขาเช่ารถตู้พร้อมคนขับให้ไปส่งที่ไร่ส้มของสาริศาซึ่งบิดามารดาและพี่ชายของเธอรอต้อนรับอยู่แล้ว“สวัสดีค่ะพี่นิตตราพี่ประสานไม่ได้เจอกันนานเลยสบายดีนะคะ”“พี่สบายดีแล้วทุกคนที่นี่เป็นยังไงบ้าง”“ผมสบายดีครับ”“นั่นเจ้าเอกใช่ไหมเป็นหนุ่มหล่อแล้ว ลุงไม่เจอแค่ไม่กี่ปีเองแล้วยังไงล่ะ แต่งงานหรือยัง”“ยังเลยครับ ผมคิดว่าอยู่เป็นโสดแบบนี้ดีกว่าครับคุณลุง”“นั่นไงตาใหญ่มีเพื่อนแล้วแหละ”“มากันเหนื่อยๆ เข้าไปนั่งข้างในกันก่อนนะคะ” คุณพัชรีเชิญแขกทั้งหมดเข้าไปยังรับแขกเมื่อพักเหนื่อยกันพอสมควรแล้วคุณนิตตราก็เริ่มบทสนทนา“วันนี้ที่ครอบครัวพี่มาที่นี่ไม่ใช่แค่จะมาเที่ยวอย่างเดียวนะเรามีเรื่องจะคุยกับน้องพัชด้วย”“เรื่องอะไรคะพี่นิตหรือว่าเจ้าเอยไปทำเรื่องอะไรให้พี่ต้องปวดหัวหรือเปล่า”“ไม่เลยเจ้าเอยเป็นเด็กดีมาก ดีจนพี่อยากได้เป็นลูกสะใภ้”“อะไรนะคะพี่นิต พัชฟังผิดใช่ไหม”“ไม่ผิดหรอกจริงๆ แล้วที่พี่มาที่นี่วันนี้ก็อยากจะมาพูดจาสู่ขอเจ้าเอยให้ลูกชายของพี่” คุณพัชรีมองหน้าลูกชายทั้งสองของรุ่นด้วยความสับสนเพราะไม่รู้ว่าคนไหนคือคนที่รุ่นพี่ของเ
หลังจากเดินซื้อหนังสืออยู่เกือบสามชั่วโมง ปีขาลก็พาสาริศาแวะทานเค้กที่ร้านโปรดของเธอแล้วพาไปยังบ้านของตนเองก่อนเวลานัดเพราะขี้เกียจจะกลับไปที่คอนโดมารดาของชายหนุ่มดีใจมากที่เห็นทั้งสองมาถึงก่อนเวลาเพราะเธอจะได้มีเวลาพูดคุยกับทั้งสองคนมากขึ้น“สวัสดีค่ะคุณป้า”“สวัสดีจ้ะ ไปไหนกันมาล่ะเจ้าเอย”“หนูให้อาเสือพาไปซื้อหนังสือมาค่ะ“ได้มาเยอะไหมล่ะลูก”“ได้เกือบสิบเล่มเลยค่ะ ดีนะคะที่อาเสือไปด้วยถ้าหนูไปเองคงหิวปวดไหล่แย่เลยค่ะ”“ลูกชายของแม่นี่ก็มีประโยชน์กับเขาเหมือนกันนะ”“พี่ใหญ่กับพ่อไปไหนเหรอครับ”“พ่อไปตีกอล์ฟกับเพื่อนน่าจะกลับเย็นๆ ส่วนพี่ชายของลูกก็นั่งทำงานอยู่ในห้อง”“อาใหญ่ขยันจังเลยนะคะคุณป้าวันอาทิตย์ก็ยังทำงาน”“ก็เพราะขยันแบบนี้ไงล่ะ ถึงยังไม่มีแฟนสักที” ปีขาลได้ทีก็ว่าพี่ชายเพราะตอนนี้ตัวเองถือไพ่เหนือกว่าเนื่องจากสาริศาเริ่มเปิดใจให้ตนเองมากขึ้นแล้ว“ว่าแต่พี่เขาแล้วเสือล่ะ เมื่อไหร่จะพาผู้หญิงคนนั้นมาเจอแม่”“รออีกสักพักครับแม่”“จะรออะไรล่ะเสือ”“รอให้เธอมั่นใจในตัวผมอีกนิดครับแม่ แล้วผมจะพามารับรองว่าแม่จะดีใจมาก”“เสือจริงจังกับผู้หญิงคนนี้จริงๆ ใช่ไหมจะไม่หลอกเธอจะไม่
ถึงแม้ว่าเมื่อคืนจะกลับจากงานเลี้ยงและมาถึงบ้านก็เกือบจะตีสองแต่ปภังกรก็ตื่นเช้าตามปกติ เขาลงมาทานอาหารเช้ากับครอบครัวและนั่งคุยกับมารดาอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนบิดานั้นออกไปตีกอล์ฟกับเพื่อนหลังจากทานอาหารเสร็จ“เป็นยังไงบ้างล่ะใหญ่ เมื่อคืนผ่านไปได้ด้วยดีไหม”“ครับแม่ไม่มีใครสงสัยอะไรเลย”“โล่งใจไปทีนะ แล้วนี่เขาจะกลับอเมริกาเมื่อไหร่”“ผมไม่ได้คุยกับเขาเลยครับ แต่ได้ยินจากเพื่อนคนอื่นบอกว่าน่าจะอาทิตย์หน้า”“แล้วกับเจ้าเอยเป็นไงบ้าง ออกงานด้วยกันรู้สึกอะไรเป็นพิเศษกับเธอไหม” คุณนิตตราถามอย่างมีความหวัง“ไม่เลยครับแม่ ผมรู้ว่าแม่พยายามจะจับคู่ให้ผมกับเจ้าเอยแต่มันเป็นไปไม่ได้เลยจริงๆ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเจ้าเอยและเจ้าเอยก็มองผมเหมือนญาติผู้ใหญ่จริงๆ ครับแม่ อายุของเราห่างกันเกินไป“แม่เสียดายจังจริงๆ เลย ตอนแรกแม่อยากจะให้เจ้าเอยกับตาเสือคบกันนะ แต่ลูกชายแม่ก็บอกว่าตอนนี้กำลังดูใจกับผู้หญิงอื่นอยู่ แบบนี้สงสัยแม่จะไม่ได้เจ้าเอยเป็นลูกสะใภ้แล้วแน่ๆ ใช่ไหม”“ถึงเจ้าเอยไม่ได้เป็นลูกสะใภ้เธอก็ยังเป็นลูกสาวของแม่ได้นี่ครับ อย่าคิดมากไปเลย”“ในเหมือนกันที่ไหนล่ะ เห้อ” เธอถอนหายใจ“แล้วเรื่องแ
ตลอดเวลาที่อยู่ในงานแต่งงานมีสายตาหลายคู่จับจ้องมาทางสาริศาและปภังกรทำให้ทั้งสองต้องทำตัวสนิทสนมกันมากขึ้นเพราะกลัวความลับจะแตกปภังกรก็รู้สึกเกรงใจหญิงสาวมากๆ แต่มันก็เลี่ยงไม่ได้หลังจากงานแต่งก็มีอาฟเตอร์ปาร์ตี้เล็กๆ จากนั้นเพื่อนสนิทก็ชวนกันไปเที่ยวกันต่อซึ่งร้านที่ไปก็เป็นร้านของเพื่อนปีขาลพอดีระหว่างนั่งรถสาริศาก็ไลน์บอกกับปีขาลว่าเธอกำลังมาที่ร้าน“เจ้าเอยยังไม่ง่วงใช่ไหม”“ยังค่ะอาใหญ่”“อาว่าเราจะเข้าไปในผับไม่นานหรอก สักพักก็จะขอตัวกลับ เจ้าเอยอดทนอีกนิดนะ” ปภังกรบอกอย่างเกรงใจเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว“ค่ะอาใหญ่”เมื่อเข้ามาในผับสาริศาก็มองหาปีขาลและดูเหมือนเขารู้ว่าหญิงสาวกำลังมองหาปีขาลเลยไลน์บอกว่าตอนนี้เขาอยู่บริเวณชั้นสองสาริศาเงยหน้ามองแล้วยิ้มให้สาริศานั่งดื่มกับปภังกรและเพื่อนๆ อยู่สักพักเพื่อนๆ ของเขาก็พากันออกไปเต้นรำเมื่อทางร้านเปลี่ยนเพลงเป็นจังหวะช้าๆ และเธอก็เลียงไม่ได้เลยพี่จะต้องไปเต้นรำกับปภังกรหญิงสาวรู้สึกเกร็งมากๆ ขณะที่กำลังเต้นรำอยู่กับปภังกรก็มีสายตาคนจ้องจับผิดอยู่ทางด้านบนเมื่อเพลงแรกจบหญิงสาวก็เลยขอตัวมานั่ง“หนูว่าหนูคงยืนนานๆ ไม่ไหวหรอกค่ะอาใหญ่”
บ่ายวันเสาร์สาริศาแต่งตัวด้วยเดรสสีชมพูกลีบบัวเธอแต่งหน้าอ่อนๆ เกล้าผมเป็นมวยสูงทำให้ใบหน้าที่สวยวันนี้ดูสวยเด่นมากยิ่งขึ้น ขณะที่แต่งตัวเสร็จแล้วยังไม่ทันได้สวมสร้อยคอเสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังสองจากนั้นปีขาลก็เปิดประตูเข้ามา“อาเสือมีอะไรหรือเปล่าหนูยังแต่งตัวไม่เสร็จเลย”“อาจะมาช่วยดูเผื่อว่าเจ้าเอยจะแต่งตัวโป๊”“ไม่โป๊หรอกค่ะ” สาริศายืนขึ้นแล้วหมุนตัวให้ดูเดรสยาวคลุมเข่าเล็กน้อย ด้านหน้าคอค่อนข้างลึกจนเกือบจะเห็นร่องอกอวบอิ่มสาวด้านหลังก็เว้าลงเกือบถึงกลางแผ่นหลังขาวถึงแม้จะดูไม่โป๊เท่าไหร่แต่เธอก็เซ็กซี่ในสายตาของปีขาลอยู่มาก“เจ้าเอยของอาสวยมากจริงๆ อาชักไม่อยากให้ไปแล้ว” ปีขาลเดินเข้ามาใกล้กอดและหอมแก้มทั้งสองข้าง“อาเสือหนูแต่งหน้าแล้วเดี๋ยวก็เปื้อนหมดหรอก”“เปื้อนก็ไม่ต้องไปสิ อาชักไม่อยากให้ไปแล้วจริงๆ นะ”“ได้ยังไงกันคะ อาเสือก็หนูรับปากอาใหญ่กับคุณป้าไว้แล้ว หนูไม่อยากเป็นคนผิดคำพูดแล้ว”“คุยกับพี่หรือยังว่างานแต่งเลิกแล้วจะกลับมาเลยหรือเปล่า”“คุยแล้วค่ะอาใหญ่บอกว่าเพื่อนเขาอาจจะชวนไปดื่มกันต่อก็คงจะเป็นผับที่เอาเสือไปนั่นแหละ”“แน่นะถ้าเจ้าเอย”“ค่ะ”“ถ้าเขาเปลี่ยนไปที
ปีขาลขับรถรับส่งสาริศาอย่างเคยและบางครั้งในตอนเย็นเขาก็จะเลิกงานก่อนเวลาและมารอสาริศาในหอสมุด ทำทีเป็นอ่านหนังสือแต่จริงๆ แล้วก็แอบมองว่าตอนเธอทำงานจะจริงจังมากแค่ไหนเขาเห็นสาริศายิ้มแย้มแจ่มใสกับเพื่อนร่วมงานและผู้รับบริการเห็นแววตาของเธอเต็มไปด้วยความสุข เขาก็รู้สึกมีความสุขไปด้วยที่เคยบอกว่าอยากจะให้เธอลาออกไปทำงานกับตนเอง ปีขาลก็คิดว่าบางครั้งคนเราก็ไม่จำเป็นต้องตัว ติดกันตลอดเวลาก็ได้ ถ้าให้เธอได้ทำในสิ่งที่รักและชอบมันคงจะดีกว่ามากเมื่อสาริศาเลิกงานและเดินไปรูดบัตรแล้วเขาก็เดินออกมารออยู่ด้านหน้าจากนั้นก็พากันเดินไปขึ้นรถที่จอด“วันนี้ทำงานเหนื่อยไหม”“ไม่ค่ะวันนี้คนไม่ค่อยเยอะ อาเสือมาดูยิมเหรอคะ”“อามาคุยงานกับผู้รับเหมาเสร็จเร็วก็เลยไม่รู้จะไปไหนเจ้าเอยไม่ว่าอะไรใช่ไหมที่อาเข้าไปรอข้างใน”“ไม่ว่าหรอกค่ะ”“ตอนนี้หิวหรือยังวันนี้ไปกินอาหารเหนือกันไหม”“ตอนแรกหนูยังไม่หิวค่ะ แต่พออาเสือพูดว่าอาหารเหนือปุ๊บหนูก็หิวขึ้นมาทันทีเลยค่ะ”“ถ้างั้นเราไปร้านเดิมกันดีไหม แต่รถติดมากเจ้าเอยจะทนหิวได้หรือเปล่า”“ได้ค่ะไม่มีปัญหาเลย”ระหว่างทางรถก็ติดมากจริงๆ แต่คนขี้หงุดหงิดอย่างปีขาลกลับไ