ตอนที่ 14 หญิงชาวบ้านกับยอดวีรบุรุษ nc

ความเร่าร้อนของฮูหยินเหม่ยฟางทำให้แม่ทัพหยางเจี้ยนหลงลืมเวลาไปอย่างสิ้นเชิง ความสุขและความใกล้ชิดที่เขาได้สัมผัสกับนางในขณะแช่น้ำ ทำให้พวกเขาบรรเลงเพลงรักกันด้วยความหลงใหลอย่างลืมตัว จนกระทั่งเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง โดยไม่รู้ตัว

ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ในน้ำอย่างเต็มที่ ทุกสัมผัส ทุกจุมพิต เป็นการเติมเต็มความรักและความปรารถนาที่คอยหลั่งไหลออกมาในค่ำคืนอันแสนหวานนี้ เสียงหัวเราะและเสียงกระซิบอันหวานชื่นสะท้อนอยู่ภายในกระโจม สร้างบรรยากาศอันเปี่ยมไปด้วยความรักและความอบอุ่น

ในที่สุด เมื่อพวกเขาอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว แม่ทัพหยางเจี้ยนและเหม่ยฟางได้ล้มตัวนอนลงบนเตียง นอนกอดกันอย่างอบอุ่น ท่ามกลางแสงจันทร์ส่องสว่างและหมู่ดาวที่ระยิบระยับบนท้องฟ้า เสียงลมหายใจของทั้งสองคนค่อยๆ สงบลง และความเหนื่อยล้าจากความรักที่ได้ใช้เวลาร่วมกันก็ทำให้พวกเขาเผลอหลับไปอย่างสงบสุข

แสงของวันใหม่เริ่มส่องสว่างขึ้นทั่วแดนเหนือ เสียงของธรรมชาติเริ่มกึกก้องท่ามกลางอากาศเย็นยะเยือก ทำให้แม่ทัพ

หยางเจี้ยนต้องตื่นขึ้นจากความฝันอันแสนหวานที่ยังคงมีเหม่ยฟางอยู่ในใจ วันนี้คือวันสำคัญ วันที่เขาต้องยกทัพไปปราบกองทัพของฝ่ายศัตรูให้สิ้นซาก

แม้ในใจจะมีความอบอุ่นจากเมื่อคืนที่ใช้เวลาร่วมกับฮูหยิน แต่หน้าที่ของเขาคือการนำทัพเข้าสู้ การที่เขามาเยือนแดนเหนือในครั้งนี้ก็เพื่อวางแผนการรบและกวาดล้างกองทัพของศัตรูที่เป็นอุปสรรคต่อความสงบสุขของแผ่นดิน ด้วยทักษะการรบที่เฉียบขาดและความกล้าหาญที่เป็นที่ยอมรับ เขาตั้งใจจะไม่ให้เหลือซากของศัตรูในพื้นที่นี้

ในช่วงเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ แม่ทัพหยางเจี้ยนและกองทัพของเขาสามารถพุ่งทะยานเข้าสู่สนามรบได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ ด้วยการวางแผนที่รัดกุมและการจัดการทัพอย่างฉลาด ในแต่ละวันเขาทำการโจมตีอย่างต่อเนื่อง ปรับกลยุทธ์ตามสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป ทำให้ศัตรูตกอยู่ในความหวาดกลัวและไม่สามารถตั้งตัวได้

การรบในแต่ละวันนั้นเต็มไปด้วยความเข้มข้น ทหารทุกนายภายใต้การนำของหยางเจี้ยนต่างมุ่งมั่นและมีความเชื่อมั่นในชัยชนะ เมื่อเวลาเดินทางผ่านไป ความสำเร็จของเขาก็เริ่มปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน

ภายในหนึ่งสัปดาห์นั้น เขาสามารถกวาดล้างกองทัพของศัตรูให้สิ้นซากได้ตามที่ตั้งใจ ทั้งยังสามารถจับเชลยศึกจำนวนมากมายที่ถูกส่งมาเป็นหลักฐานแห่งชัยชนะในครั้งนี้ การจับเชลยไม่เพียงแค่เป็นชัยชนะที่ภาคภูมิใจ แต่ยังเป็นการส่งข้อความไปถึงศัตรูว่าเขาและกองทัพของเขาไม่สามารถถูกท้าทายได้

เมื่อข่าวการชนะดังไปทั่ว เขากลายเป็นวีรบุรุษในสายตาของทหารและประชาชน ความสามารถและความกล้าหาญของเขาถูกพูดถึงอย่างกว้างขวาง ทุกคนต่างมองเขาด้วยความเคารพและศรัทธา ความสำเร็จในครั้งนี้ไม่เพียงเป็นการปราบปรามศัตรูเท่านั้น แต่ยังเป็นการสร้างความมั่นใจและความเป็นหนึ่งเดียวกันให้กับทัพของเขา สร้างชื่อเสียงและความรุ่งโรจน์ให้กับแม่ทัพหยางเจี้ยนไปตลอดกาล

แม้สงครามในแดนเหนือจะสิ้นสุดลงอย่างมีชัย แต่แม่ทัพหยางเจี้ยนกลับยังไม่รีบเดินทางกลับสู่เมืองหลวง เขารู้ดีว่าสิ่งที่สำคัญไม่แพ้ชัยชนะคือการฟื้นฟูและช่วยเหลือประชาชนที่ได้รับผลกระทบจากภัยสงคราม บ้านเรือนหลายหลังในแดนเหนือได้รับความเสียหายจากการรบ ปราชญ์ที่เคยมีชีวิตอยู่ในสงบสุขต้องเผชิญกับความทุกข์ยากและสูญเสีย

ด้วยเหตุนี้ ท่านแม่ทัพจึงตั้งใจที่จะอยู่ที่นี่เป็นเวลานานเพื่อช่วยให้การซ่อมแซมบ้านเรือนและฟื้นฟูความเป็นอยู่ของประชาชนเป็นไปอย่างรวดเร็ว เขาสั่งการให้ทหารของเขาช่วยกันทำงานร่วมกับช่างฝีมือท้องถิ่น ในการซ่อมแซมบ้านเรือนและสร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชนที่ถูกทำลาย

เสียงของเลื่อยไม้และเสียงงานก่อสร้างดังไปทั่วหมู่บ้าน ขณะที่ทหารและประชาชนร่วมมือกันสร้างบ้านใหม่ สร้างโครงสร้างพื้นฐานและคืนความสงบสุขให้กับพื้นที่นี้ แม่ทัพหยางเจี้ยนไม่เพียงแค่สั่งการ แต่ยังร่วมมือทำงานด้วยมือของเขาเอง เพื่อให้ประชาชนเห็นถึงความตั้งใจและความใส่ใจของเขา

ความเอื้อเฟื้อและความตั้งใจของท่านแม่ทัพทำให้เขาได้รับความเคารพนับถือจากผู้คนในแดนเหนืออย่างล้นหลาม ประชาชนต่างมองเขาเป็นมากกว่าวีรบุรุษในสนามรบ เขาคือผู้ปกป้องที่คอยดูแลและช่วยเหลือพวกเขาในช่วงเวลาที่ยากลำบาก ผู้คนพูดถึงเขาในเชิงยกย่องและสรรเสริญ ว่าเขาเป็นผู้นำที่ไม่เพียงแต่มีความสามารถในการรบ แต่ยังมีหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความเห็นอกเห็นใจและการเสียสละ

ท่ามกลางการตรวจสอบความเรียบร้อยของหมู่บ้านที่แม่ทัพหยางเจี้ยนได้ช่วยฟื้นฟู แล้วก็ได้พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่ถือดอกไม้ป่ามาให้เขา ใบหน้าของนางสดใสและงดงามอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ ราวกับดอกไม้ในมือที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและความสดใหม่ เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของนาง เขาสัมผัสได้ถึงความซื่อตรงและความขอบคุณที่มีต่อเขา

“ท่านแม่ทัพ ข้าอยากจะขอบคุณท่าน ข้าไม่รู้ว่าควรจะขอบคุณท่านอย่างไรดี” เสียงของนางแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความจริงใจ นางยิ้มให้เขาอย่างอบอุ่น ขณะที่ยื่นดอกไม้ให้แม่ทัพ

ท่านแม่ทัพไม่สามารถละสายตาจากเรือนร่างของนางได้ ความงามของนางนั้นช่างดึงดูดใจ ช่วงเวลานี้ทำให้เขารู้สึกถึงแรงดึงดูดที่รุนแรง ไม่เพียงแต่ความงามภายนอก แต่ยังมีเสน่ห์ที่อยู่ในตัวนางด้วย เขาไม่สามารถต้านทานได้

“หากเจ้าอยากที่จะขอบคุณข้าจริงๆ” แม่ทัพพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความหื่นกระหาย “เจ้าอาจจะช่วยตอบแทนข้าด้วยเรือนร่างของเจ้าได้หรือไม่”

คำพูดนั้นหลุดออกมาจากปากเขาอย่างไม่เกรงกลัว ทำให้บรรยากาศรอบตัวเกิดความเงียบลง เสียงของลมที่พัดผ่านไปกลายเป็นเสียงอันชัดเจน ขณะที่ดอกไม้ในมือของหญิงสาวนั้นสั่นไหวด้วยความตื่นเต้นและตกใจ

หญิงสาวเผลอทำหน้างุนงง ก่อนที่ความแดงร้อนจะปรากฏบนใบหน้าเธอ “ท่านแม่ทัพ!” นางอุทานอย่างตกใจ นางไม่รู้ว่าจะตอบรับคำพูดของเขาอย่างไร แต่ในใจกลับมีความรู้สึกสับสนระหว่างความเคารพและความดึงดูด

ท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป เขาเข้ามาใกล้นางมากขึ้น สายตาของเขาจับจ้องไปที่นางอย่างไม่ลดละ “ข้าเห็นความงามของเจ้าอย่างชัดเจน และรู้ดีว่าเรือนร่างของเจ้าเป็นดั่งงานศิลป์ที่ผู้ชายใฝ่ฝันถึง”

นางสะอึกอยู่ในคำพูดของเขา ความร้อนในหน้าเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย จนสุดท้ายเธอตัดสินใจวางดอกไม้ลง แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ต่ำ “หากท่านแม่ทัพมีความปรารถนา ข้าก็ยินดี”

คำพูดนั้นทำให้ท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนรู้สึกถึงความตื่นเต้น เขารู้ว่าความปรารถนาของเขาในค่ำคืนนี้อาจจะกลายเป็นจริง เสน่ห์ระหว่างทั้งสองเริ่มสานต่อ ทำให้ท่านแม่ทัพไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไปในช่วงเวลานี้

นางดึงมือท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนเข้าไปภายในบ้านที่ซอมซ่อของตนด้วยความเร่าร้อนใจ สายตาของนางเต็มไปด้วยความหวาดกลัวว่าผู้อื่นจะพบเห็นถึงการกระทำนี้ การได้หลับนอนกับยอดบุรุษที่มีชื่อเสียงในสงคราม คือสิ่งที่นางเฝ้าฝันถึงมาตลอดชีวิต การได้ใกล้ชิดกับเขาคือโอกาสที่อาจจะไม่มีวันกลับมาอีก

“กรุณาเข้าไปด้านในเถอะ ท่านแม่ทัพ” นางพูดด้วยเสียงกระซิบ อารมณ์ของนางเต็มไปด้วยความรู้สึกผสมปนเปกันระหว่างความตื่นเต้นและความกลัว ทั้งสองย่างก้าวเข้าไปในบ้านที่อัดแน่นไปด้วยความทรงจำอันเจ็บปวดจากสงคราม บ้านที่เคยเต็มไปด้วยชีวิตชีวา ตอนนี้กลับเหลือแต่ซากของความสูญเสีย

เมื่อปิดประตูลง นางหันกลับมาจ้องตาสีเข้มของท่านแม่ทัพ นางสามารถรู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดที่ทำให้หัวใจของนางเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงหัวใจที่เต้นถี่แสดงให้เห็นถึงความปรารถนาที่มีอยู่ภายใน ความรู้สึกนี้คือสิ่งที่นางไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตน