ตอนที่ 13 อาบน้ำให้ท่านพี่ nc

ยามที่แม่ทัพหยางเจี้ยนและฮูหยินเหม่ยฟางได้มีช่วงเวลาอยู่ด้วยกันในค่ำคืนนี้ ความเหนื่อยล้าจากศึกสงครามดูเหมือนจะถูกแทนที่ด้วยความอบอุ่นและใกล้ชิดที่ทั้งสองต่างเฝ้ารอ น้ำอุ่นในอ่างทำให้ทั้งสองรู้สึกผ่อนคลาย เลือดลมสูบฉีดอย่างเต็มที่ ความรู้สึกที่เก็บกดไว้จากวันที่ต้องเผชิญหน้ากับสงครามและความเหนื่อยยากต่างๆ ก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง

หยางเจี้ยนมองเหม่ยฟางด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา เขาจดจำได้ถึงความอ่อนโยนและความงามที่เขาไม่เคยพบเจอจากที่ใดมาก่อน และในยามนี้เมื่อได้เห็นเรือนร่างที่แสนเย้ายวนของนาง ความรู้สึกที่หลั่งไหลออกมานั้นช่างแรงกล้าเสียจนเขาไม่อาจละสายตาได้ แม้จะอยู่ท่ามกลางค่ายทหารและสงคราม เขาก็ไม่อาจห้ามใจจากความปรารถนาที่มีต่อนางได้

เขาเอื้อมมือไปจับมือนางไว้ นางเองก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและความกระหายอันลึกล้ำในแววตาของเขา ทั้งคู่ปล่อยใจไปกับช่วงเวลาที่หายากเช่นนี้ ชั่วขณะนั้น ภาระหน้าที่และศึกสงครามได้เลือนหายไป เหลือเพียงความใกล้ชิดและความรู้สึกที่ทั้งสองมีให้กันในคืนอันเงียบสงบ

"ท่านแม่ทัพ…" นางเรียกหาเขาด้วยเสียงแผ่วเบา ทว่าชัดเจน ราวกับเรียกเขาด้วยมนต์สะกด ดวงตาที่มองเขานั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความเร่าร้อน สายตาของนางเลื่อนไล้ไปมองเขาอย่างช้าๆ ราวกับจะบอกให้รู้ว่าเรือนร่างของนางพร้อมแล้วที่จะปลอบประโลมเขา และมอบความอบอุ่นที่เขาขาดหายมานาน

หยางเจี้ยนรู้สึกถึงความปรารถนาที่พุ่งพล่านภายในใจ พร้อมทั้งกุมมือนางอย่างแผ่วเบา พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงลุ่มลึก "ข้าเหน็ดเหนื่อยจากศึกหนักเหลือเกิน… และเจ้าคือสิ่งเดียวที่ทำให้ข้าลืมความเหนื่อยล้าได้"

เหม่ยฟางยิ้มบางๆ ยื่นมือประคองใบหน้าเขาไว้เบาๆ ก่อนกระซิบตอบ "เช่นนั้น… ข้าจะดูแลท่านเองเจ้าค่ะ ท่านแม่ทัพ"

ฮูหยินเหม่ยฟางยื่นใบหน้าเข้าใกล้แม่ทัพหยางเจี้ยน ก่อนจะประกบปากกับเขาด้วยจูบที่เร่าร้อน ลิ้นของนางพลิ้วไหวไปมาราวกับกำลังปลุกเร้าและท้าทายให้เขาตอบรับ ความรู้สึกที่ค่อยๆ เพิ่มพูนทำให้หัวใจของแม่ทัพเต้นแรง ราวกับความเหนื่อยล้าทั้งหมดได้มลายหายไปเมื่อสัมผัสกับความอ่อนหวานและเร่าร้อนที่นางมอบให้

แม่ทัพหยางเจี้ยนรู้สึกตื่นเต้นและสะท้านลึกถึงหัวใจ ราวกับได้หวนกลับไปสู่ช่วงเวลาอันอบอุ่นที่เขาเคยแบ่งปันกับนาง ในค่ำคืนนี้ที่มีเพียงทั้งสองท่ามกลางอ่างน้ำอุ่น ความใกล้ชิดที่แสนหวานนี้ทำให้เขารู้สึกถึงสายสัมพันธ์อันลึกซึ้งที่ไม่อาจหาได้จากที่ใด

เขาเอื้อมมือไปสัมผัสเรือนร่างของนางอย่างอ่อนโยน ลูบไล้ไปตามผิวพรรณที่อ่อนนุ่ม ดั่งต้องการจดจำทุกส่วนสัดที่ทำให้เขาหลงใหล หยางเจี้ยนสัมผัสนางอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่มือของเขาสั่นไหวด้วยความรู้สึกที่ยากจะควบคุม ฮูหยินเหม่ยฟางหลับตาพริ้ม ปล่อยตัวไปตามสัมผัสของเขา

ความหื่นกระหายของท่านแม่ทัพยังไม่ได้หยุดลงเพียงแค่นั้นลิ้นของเขาแตะสัมผัสไปที่หน้าอกของนางพร้อมทั้งดูดเลียด้วยความหิวกระหายฮูหยินเหม่ยฟางถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งร่างเมื่อได้พบเจอ ลิ้นอันดิบเถื่อนของท่านแม่ทัพทั้งพลิ้วไหวและหนักหน่วง มือที่หยาบหนาของท่านแม่ทัพบีบนวดคลึงหน้าอกของนางด้วยความหลงใหลราวกับว่าตัวเขาในช่วงเวลานี้กำลังหลงเมามัวในเรือนร่างของนางอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

“อ๊า...ท่านแม่ทัพข้าเสียว” นางส่งเสียงร้องครางออกมาอย่างน่าสงสารเรือนร่างของนางในช่วงเวลานี้เปรียบเสมือนของเล่นของท่านแม่ทัพยิ่งนางส่งเสียงร้องครางดังมากขึ้นเท่าไหร่เขาก็ยิ่งที่จะเล่นสนุกกับเรือนร่างของนางมากขึ้นเท่านั้น

“เรือนร่างของเจ้ามันไม่เคยทำให้ข้าเบื่อเลย” แม่ทัพ หยางเจี้ยน กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความพึงพอใจเมื่อเขาพูดจบเขาก็ค่อยใช้ลิ้นเลียไปตามส่วนต่างๆของร่างกายนาง

เรือนร่างของฮูหยินเหม่ยฟางนั้นทั้งขาวเนียนและอวบใหญ่ ประกอบไปด้วยเส้นสายที่งดงามราวกับประติมากรรมที่สร้างขึ้นอย่างตั้งใจ ทุกส่วนของร่างกายของนางช่างชวนมอง เปล่งประกายความเร่าร้อนในแบบที่น่าสัมผัส ทำให้มันกลายเป็นเรือนร่างที่ผู้ชายใฝ่ฝันถึง

ผิวของนางเนียนละเอียดเหมือนผ้าฝ้าย ชวนให้สัมผัสอย่างแผ่วเบา ส่วนสะโพกและหน้าอกที่อวบอิ่มยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้กับนาง ความอวบใหญ่ที่น่าสัมผัสทำให้แม่ทัพหยางเจี้ยนไม่อาจละสายตาไปจากนางได้ นางเป็นสัญลักษณ์แห่งความงามและความดึงดูดที่ส่งผ่านความรู้สึกอันร้อนแรง

ในค่ำคืนที่อ่อนละมุนเช่นนี้ เมื่ออยู่ใกล้กัน ทั้งคู่ดื่มด่ำในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความร้อนแรงและความปรารถนา ร่างกายของแม่ทัพหยางเจี้ยนรู้สึกถึงความต้องการอันลึกซึ้ง

เมื่อนางถูกท่านแม่ทัพปลุกอารมณ์ความเร่าร้อนมานานในที่สุดเปลวไฟแห่งความหื่นกระหายของนางก็ถูกจุดติดอีกครั้ง ที่ตรงกลางระหว่างขาของนางในส่วนจุดอ่อนไหวต่อการสัมผัสนั้นน้ำราคะของนางนั้นหลั่งไหลออกมาเป็นจำนวนมากตัวของนางกำลังกระสันที่ต้องการจะโดนท่อนเนื้อของผู้ชายมือของนางลูบไล้ไปที่บริเวณท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพในช่วงเวลานี้มันเกิดการแข็งตัวสู้มือนางเป็นอย่างมาก

“อ๊า...ฮูหยินของข้ามันต้องเป็นนางร่านเช่นนี้” ท่านแม่ทัพพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความหื่นกระหายอย่างถึงขีดสุดเมื่อถูกฮูหยินผู้อันเป็นที่รักกำลังเล่นงานท่อนเนื้อของตนแววตาของนางในช่วงเวลานี้นั้นเต็มไปด้วยความเร่าร้อน

“บางทีนี่มันอาจจะเป็นตัวตนที่แท้จริงของข้า” นางพูดจาออกมาด้วยน้ำเสียงที่นิ่มนวลอ่อนหวานแต่การกระทำของอุ้งมือของนางนั้นกับเต็มไปด้วยความเร่าร้อนจนท่านแม่ทัพแทบที่จะน้ำแตกออกมาแล้ว

อู๊ยยยย อ๊า....บรรยากาศภายในอ่างน้ำในช่วงเวลานี้นั้นเต็มไปด้วยความเร่าร้อนท่านแม่ทัพส่งเสียงร้องครวญครางออกมาอย่างไม่ขาดปากเขาเสียวสะท้านเสียจนพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ฮูหยินเหม่ยฟางในยามนี้นางไม่เพียงแต่ใช้อุ้งมือของนางนวดท่อนเนื้อให้ท่านแม่ทัพเท่านั้นแต่นางยังใช้หน้าอกคู่ใจที่มีขนาดใหญ่ของนางมาใช้ในการนวดด้วย

ฉวบ ฉวบ ฉวบ หน้าอกของนางนวดท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพอย่างหนักหน่วงและรุนแรงบวกกับแรงกระเพื่อมของน้ำในอ่างภาพที่บริเวณตรงหน้าของท่านแม่ทัพนั้นเป็นภาพที่ร้อนแรงและสุดแสนจะเย้ายวนมากจนเกินไปจนทำให้ตัวของท่านแม่ทัพนั้นพร้อมที่น้ำจะแตกออกมาได้ทุกเมื่อ

“ฮูหยินเหม่ยฟาง ที่รักของข้า ข้าเสียวจนข้าจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว” แม่ทัพ หยางเจี้ยน ส่งเสียงร้องครวญครางออกมาเขายังไม่ทันได้นำท่อนเนื้อสุดที่รักของตนสอดใส่เข้าไปภายในเรือนร่างของนางด้วยซ้ำตัวเขาก็น้ำจะแตกเสียแล้วอาจจะเป็นเพราะตัวของเขานั้นเป็นคนที่หลั่งไวจนเกินไปหรือไม่ก็อาจที่จะเป็นเพราะตัวของนางที่มีความเร่าร้อนและความร่านอย่างผิดมนุษย์จนทำให้คู่นอนของนางนั้นอดทนต่อความเสียวสะท้านไม่ไหว

“ท่านพี่ ท่านปลดปล่อยมันออกมาเลยข้าจะลองรับน้ำของท่านเอง” นางอยากที่จะเห็นท่านแม่ทัพปลดปล่อยน้ำราคะใส่หน้าอกที่อวบใหญ่ของนางยิ่งท่านแม่ทัพเสียวสะท้านมากแค่ไหนนางก็ยิ่งที่จะยั่วยวนเขามากขึ้นเท่านั้น

“อ๊า...อ่า...ข้าไม่ไหวแล้ว พร๊วดดดด” ในที่สุดตัวของท่านแม่ทัพก็ปลดปล่อยน้ำราคะของตัวเองออกมามันอัดฉีดใส่หน้าอกที่อวบใหญ่อย่างเต็มที่ ที่บริเวณหน้าอกของฮูหยินเหม่ยฟางในยามนี้ล้วนแล้วแต่เปรอะเปื้อนน้ำราคะของท่านแม่ทัพนางจ้องมองภาพผลงานตรงหน้าด้วยความพึงพอใจ

“ท่านพี่ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง ท่านรู้สึกสบายตัวขึ้นไหม” ในขณะที่นางกล่าวถามนางก็ค่อยๆช่วยทำความสะอาดที่บริเวณท่อนเนื้อของท่านแม่ทัพอย่างอ่อนโยนพร้อมทั้งใช้ริมฝีปากที่สุดแสนจะเย้ายวนของนางกลืนกินมันไปทั้งด้าม

“อู๊ยยย อ๊า..ข้าสบายตัวจนข้าหลงคิดว่าตัวเองขึ้นดินแดนสวรรค์” แม่ทัพ หยางเจี้ยน ส่งเสียงร้องครวญครางออกมาด้วยความพึงพอใจนางช่างเป็นสตรีที่เพียบพร้อมแล้วแบบนี้จะไม่ให้เขาทั้งรักทั้งหลงในตัวนางได้อย่างไร