บทพิเศษ
อุ่นรัก(อีกครั้ง)
กลิ่นอาหารที่กำลังปรุงใหม่ๆ ลอยมาจากโต๊ะกลางห้อง กลิ่นนั้นหอมมาก ทั้งยังทำให้กระเพาะของเฟิงหยางถึงกับร้องระงม
ตั้งแต่รับนางกับลูกกลับมาอยู่ด้วยกัน ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แม้นานๆ ครั้งนางจะเข้าครัวสักที แต่เฟิงหยางย่อมรู้ถึงความอร่อยในรสมือของฉินหรู นอกจากนี้ยังทำให้เขาคลั่งไคล้อย่างที่สุด
เช้านี้เฟิงหยางครึ้มอกครึ้มใจเป็นพิเศษ เพราะไม่มีเรื่องใดให้เขาต้องปวดหัวหรือเป็นกังวลอีกแล้ว เหนืออื่นใด คนงามของเขาเป็นยอดภรรยาหาผู้ใดเทียบไม่ได้ หัวใจเขามอบให้นางไปจนหมดสิ้น สิ่งที่ทั้งคู่ยังขาดคือการเติมความหวานละมุนละไมให้แก่กัน
อีกอย่างหนึ่ง ช่วงนี้อาเหยาอ้อนไปอยู่บ้านท่านตาเพราะกำลังเห่อน้องสาว นับว่าทางสะดวก!
หลังจากจบคดีความของเสิ่นเทา ผ่านมาแล้วสองเดือน เขากับนางไม่ได้ร่วมเตียงกันอีกเลย
เขาเองก็เป็นบุรุษ ย่อมมีความใคร่ อยากกอดภรรยาใจจะขาดอยู่รอมร่อ
ตั้งแต่กลับมาอยู่ด้วยกัน เขาเพิ่งจะกอดนางไปแค่คืนเดียวก็ตอนที่อาเหยาไปอยู่กับท่านตาท่านยาย!
เวลานี้ เฟิงหยางกำลังแช่ตัวอยู่ในอ่างน้ำ อากาศเย็นสบายตัว แต่พอคิดถึงความเย้ายวนของภรรยาตอนร่วมเตียงกัน กึ่งกลางลำตัวใต้สะดือพลันขยายตัวขึ้นมา
ทำอย่างไรจะได้กอดนางอีกครั้งกันนะ
เฟิงหยางคิด
เพื่อให้ตนได้ทำในสิ่งที่ปรารถนา สมองของเขาคิดหาวิธีการต่างๆ นานาอย่างรวเร็ว พลันนั้นเอง เฟิงหยางผุดความคิดขึ้นมา
เห็นทีคงต้องใช้ลูกไม้เล็กๆ น้อยๆ เสียแล้ว
“ภรรยารัก เสี่ยวหรู...น้ำร้อนเกินไป เจ้าช่วยมาดูหน่อยได้หรือไม่”
ชายหนุ่มตะโกนเรียกภรรยา ด้วยรู้ว่านางยกกับข้าวมาให้เขาในห้อง
“รอเดี๋ยวนะ ท่านพี่ ข้ายังเตรียมกับข้าวไม่เสร็จ” ภรรยาตอบรับอย่างใจเย็น
แต่เฟิงหยางรอคอยไม่ไหว ตะโกนออกไปอีกครั้ง
“ภรรยาข้า เจ้าช่างเป็นร้ายกาจ คิดต้มสามีในอ่างอาบน้ำ!”
น้ำเสียงของเฟิงหยางติดจะหงุดหงิดนิดๆ
ชายหนุ่มว่าจบ ฉินหรูเลยหน้าตื่น แหวกม่านเดินเข้ามา เนื้อตัวมีกลิ่นอาหารยิ่งสร้างแรงปรารถนาแก่เฟิงหยางมากขึ้นหลายเท่า
“น้ำร้อนเกินไปหรือ แต่อาเต๋อบอกว่า น้ำร้อนกำลังดีนี่น่า”
“อาเต๋อยังเด็ก เขาคงวัดอุณภูมิไม่ถูก” เฟิงหยางบอก ทั้งยังยิ้มอย่างทะเล้น กล่าวต่ออีกว่า “ตอนนี้ข้าร้อนจนไข่สองฟองของข้าพองไปหมดแล้ว หากใช้งานไม่ได้ขึ้นมา เกรงว่าชาตินี้อาเหยาคงไม่มีน้องให้เรียกว่าพี่จ๋าเป็นแน่”
เป็นครั้งแรกที่สามีโพล่งคำทะลึ่ง ฉินหรูปฏิเสธไม่ว่าตกใจ แต่กระนั้น คำพูดของเฟิงหยางก็ทำเอาฉินหรูขบขันยกใหญ่
ไม่คิดเลยว่า คนนิ่งๆ อย่างเขาจะพูดเล่นเป็นด้วย
“ท่านพี่ ท่านพูดตลกอะไร”
คำหยอกเย้าของสามี ยิ่งทำให้ฉินหรูไม่เชื่อว่าน้ำจะร้อนเกินไป นางจึงจุ่มมือลงในอ่างน้ำเพื่อวัดอุณหภูมิ
ทันทีที่มือเรียวสวยสัมผัสผิวน้ำเพื่อพิสูจน์ความจริง เฟิงหยางพลันคว้ามือแล้วดึงนางลงมา
น้ำสาดกระเซ็นออกมาจากถังอาบน้ำ ร่างกายของฉินหรูเปียกปอนตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ท่านพี่ ท่านเล่นอะไรเนี่ย” นางเอ็ดเขาเบาๆ
หากกะนั้น เฟิงหยางกลับโอบเอวบาง แล้วจัดวางท่าทางของนางใหม่ โดยอุ้มนางขึ้นมานั่งคร่อมบนเอวของเขา
ทันใดนั้น ฉินหรูสัมผัสได้ถึงกลางกายอันใหญ่โตของสามีที่อยู่ใต้ผิวน้ำ
“ทะ ทะ ท่านพี่!”
“เชื่อข้าหรือไม่ มันร้อนจัดจนพองไปหมดแล้ว”
พอง ในความหมายของเขาคือแบบนี้หรอกหรือ
ฉินหรูเขินอายเกินกว่าจะกล่าวออกมา
“เสี่ยวหรู สามีร้อนรุ่มขนาดนี้แล้ว ควรทำอย่างไรดี หือ?”
“ท่านพี่เจ้าขา ขอเวลาข้าออกไปเตรียมอาหารก่อนไม่ได้หรือ หาข้าไม่ออกไป เพ่ยเหนียงต้องสงสัยแน่”
“ภรรยา... อย่าพึ่งใส่ใจเรื่องอื่นเลย สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้เห็นจะเป็น การร่วมมือกัน ต่อแขนเติมขาให้เพื่อนเล่นของอาเหยาต่างหากเล่า”
“ท่านกล่าวเสียงดังเกินไปแล้ว!” นางทุบอกเปลือยเปล่าของเขาทีหนึ่ง
“ยิ่งดังก็ยิ่งดี ถือเป็นการประกาศให้ผู้อื่นรู้ว่า ข้าอยากมอบทายาทให้เจ้าอุ้มท้องไวๆ”
บอกนางจบ มือใหญ่ถอดเสื้อผ้าของนางออกด้วยความฉับไว
“ชะ ช้า...ช้าหน่อย ท่านพี่”
“ช้าไม่ได้แล้ว” เสียงทุ้มแหบพร่าอย่างยิ่ง
เฟิงหยางจูบปากของภรรยารัก มือหนึ่งก็ลูบส่วนเว้าส่วนโค้งอันเย้ายวนของนาง
“อื้อ อ๊า...”
เสียงครางหวานของฉินหรูเล็ดลอดออกมาตามแนวฟันขาว ยิ่งกระตุ้นความปรารถนาให้เลือดในกายของเฟิงหยางร้อนระอุ
ชายหนุ่มผละริมฝีปากออก ลากลิ้นร้อนลงมาตามซอกคอขาว จากนั้นสอดแขนข้างหนึ่งเข้าใต้วงแขนนาง จุดหมายก็คือหน้าอกขนาดพอดีมือที่เขาปรารถนาอยากนวดคลึง
เมื่อมือเขาสัมผัสส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของฉินหรู นางอ่อนระทวย ซบร่างอิงแอบเฟิงหยาง
“ท่านพี่...อา...”
ทันทีที่นางเปิดทางให้เขา มือของเฟิงหยางเลื่อนต่ำลงไปจนถึงจุดไวสัมผัส
เขาใช้นิ้วยาวนำทาง กระตุ้นและเร่งเร้ากระทั่งฉินหรูพร้อมรองรับความใหญ่โตที่จะแทรกผ่านเข้าไปในไม่กี่อึดใจ
นางเปล่งเสียงครวญคราง ขณะที่ภายในบ่อน้ำหวานบีบรัดนิ้วแกร่ง
“เรามามีเจ้าตัวน้อยอีกคนเถอะนะ”
ฉินหรูพยักหน้า ส่งเสียงครางเครือ “อื้อ...”
ชายหนุ่มดึงนิ้วออก แทนที่ด้วยความใหญ่โต
ภายในอ่างอาบน้ำ เฟิงหยางมอบความสุขให้ฉินหรูระลอกแล้วระลอกเล่า ผิวน้ำกระเพื่อมไหว สาดกระเซ็นออกมาเกือบครึ่งถัง
ต่อมา เขาจัดท่าให้นางยืน มือของนางเกาะขอบอ่างไม้ โดยที่ขาข้างหนึ่งนั้น มีแขนกำยำช่วยรองรับเอาไว้
ฉินหรูหวาดเสียวกลัวว่าท่านี้จะให้นางพลาดจนลื่นล้ม แต่กระนั้น ความหวาดกลัวกลับคงอยู่เพียงครู่เดียว เมื่อความใหญ่โตค่อยๆ เคลื่อนไหวภายในส่วนเร้นลับของนางอีกครั้ง
“ท่านพี่...ข้าอึดอัด ทะ ท่านพี่มันแน่น ของท่านใหญ่มาก อื้อ ไม่ไหว ละ ลึกเกินไปแล้ว”
นางคิดอะไรก็พูดออกมาจนหมด
ถึงอย่างนั้น คำพูดของภรรยารักกลับยิ่งกระตุ้นให้เขาอยากรังแกนางมากขึ้น
เฟิงหยางเคลื่อนเร็วขึ้น เมื่อแก่นกายของเขากระแทกเข้าไปอยู่ในจุดที่ลึกที่สุด ทันใดนั้น จุดเร้นลับของนางพลันบีบรัด มิหนำซ้ำ นางยังร้องครวญอื้อๆ อ๊าๆ อย่างไม่ได้ศัพท์
เฟิงหยาพบว่าฉินหรูไปถึงจุดสุดยอดแล้ว
ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงจูบท้ายทอย ลำคอ และหัวไหล่ของภรรยา บั้นเอวยังคงเคลื่อนไหวระรัว ไม่นานนัก เขาก็ไปถึงจุดสุดยอดเช่นกับนาง
“เสี่ยวหรูคนดี...ข้ารักเจ้า...รักเจ้า...”
แม้ทั้งคู่สุขสมอารมณ์หมายแล้ว แต่เฟิงหยางกลับไม่คิดจะปล่อยโอกาสดีๆ ให้หลุดลอยไปง่ายดายนัก สะโพกแกร่งขยับเคลื่อนไหวอีกครั้ง
ทางด้านภรรยา เรียวขาของนางสั่นระริกแทบยืนไม่ไหว หากกระนั้น กลับกลืนกินเขาไม่คิดจะปล่อยเช่นกัน
บทพิเศษมิตรภาพ หลังจากเฟิงหยางออกบ้านไปได้สักพัก เสี่ยวจินกับไป๋เหิงก็มาเยือน หญิงสาวทั้งสามยังคงสนิทสนมกันดี แม้ภายหลังต่างแยกย้ายไปมีเส้นทางของตนเอง แต่พวกนางมักมารวมตัวกันบ้านเฟิงบ่อยๆ ไป๋เหิงกับคุณชายใหญ่เซวียเยี่ยนจื่อ คุยกำหนดการและวันแต่งงานเรียบร้อยแล้ว เห็นว่าพธีแต่งงานจะจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า เสี่ยวจินลงเอยกับเฉินต้านเมื่อไม่นานมานี้ แม้ไม่ได้จัดงานแต่งงานใหญ่โตเหมือนกับไป๋เหิง แต่อย่างน้อย นางได้กราบไหว้ฟ้าดินและทำพิธีคารวะญาติผู้ใหญ่ “เสี่ยวหรู สามีเจ้าเพิ่งออกไปค่ายทหารหรือ ระหว่างทางพวกข้าเห็นเขาควบม้าออกไปพอดี นี่ๆ เจ้ากับสามีหักโหมเกินไปหรือไม่ ทำเขาไปสายแล้ว” เสี่ยวจินเปิดประเด็น ท้ายประโยคยังแซวสหายพลางหัวเราะคิก “ใช่ๆ ไปค่ายเวลานี้ ไม่นับว่าสายไปหรือ” ไป๋เหิงยิ้มแย้ม เอ่อออกับเสี่ยวจิน ฉินหรูแกล้งทำหน้ามุ่ย โบกมือแล้วกล่าวตัดบทพวกนางทั้งสอง “ช่างเรื่องของสามีเถอะ ข้าสนใจเรื่องของพวกพี่สาวมากกว่า พี่เสี่ยวจิน วันนี้ปักปิ่นมาสวยเชียว ไม่คิดเลยว่าเฉินต้านจะเป็นสามีที่เอาอกเอ
บทพิเศษเป็นวันที่ดี รุ่งอรุณมาเยือน แสงอาทิตย์สีทองทอประกายเข้ามาทางหน้าต่าง ทันทีที่เฟิงหยางลืมตาตื่นขึ้น พลันพลิกตัวนอนตะแคง มุมปากยกยิ้มขณะมองภรรยาที่ยังหลับใหลบนที่นอน เมื่อคืนเขาคงรังแกนางมากไปหน่อย ทำให้นางอ่อนเพลียต้องตื่นสายแล้ว คิดจบ เฟิงหยางก็ยื่นมือออกไปลูบไล้แก้มเนียนของภรรยาแผ่วเบา ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด เขารู้สึกถึงความสุขและอุ่นหัวใจเมื่อเห็นว่านางยังอยู่เคียงข้าง ครู่ต่อมา ขนตาหนาเป็นแพรของหญิงสาวขยับไหวราวกับปีกผีเสื้อ ก่อนดวงตาคู่สวยจะเปิดปรือขึ้น ฉินหรูค่อยๆ ลืมตาตื่น ทันใดนั้นก็เห็นว่าสามีกำลังยิ้มมองนางอยู่ ริมฝีปากของนางพลันคลี่ยิ้มให้เขาด้วยความอ่อนเพลีย ขณะเดียวกัน ดวงตาคู่สวยก็เต็มไปด้วยความรักที่ไม่มีวันหมด “ท่านพี่...” ริมฝีปากของฉินหรูขยับเรียกสามีแผ่วเบา “ข้าทำเจ้าตื่นหรือ” แม้เฟิงหยางจะถามเช่นนั้น หากนิ้วมือกลับเลื่อนลงมาลูบไล้กลีบปากอิ่มสวย ราวกับไม่อาจหักห้ามใจให้ปล่อยมือจากนาง “ปกติข้าตื่นเช้ากว่
บทพิเศษอุ่นรัก(อีกครั้ง) กลิ่นอาหารที่กำลังปรุงใหม่ๆ ลอยมาจากโต๊ะกลางห้อง กลิ่นนั้นหอมมาก ทั้งยังทำให้กระเพาะของเฟิงหยางถึงกับร้องระงม ตั้งแต่รับนางกับลูกกลับมาอยู่ด้วยกัน ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แม้นานๆ ครั้งนางจะเข้าครัวสักที แต่เฟิงหยางย่อมรู้ถึงความอร่อยในรสมือของฉินหรู นอกจากนี้ยังทำให้เขาคลั่งไคล้อย่างที่สุด เช้านี้เฟิงหยางครึ้มอกครึ้มใจเป็นพิเศษ เพราะไม่มีเรื่องใดให้เขาต้องปวดหัวหรือเป็นกังวลอีกแล้ว เหนืออื่นใด คนงามของเขาเป็นยอดภรรยาหาผู้ใดเทียบไม่ได้ หัวใจเขามอบให้นางไปจนหมดสิ้น สิ่งที่ทั้งคู่ยังขาดคือการเติมความหวานละมุนละไมให้แก่กัน อีกอย่างหนึ่ง ช่วงนี้อาเหยาอ้อนไปอยู่บ้านท่านตาเพราะกำลังเห่อน้องสาว นับว่าทางสะดวก! หลังจากจบคดีความของเสิ่นเทา ผ่านมาแล้วสองเดือน เขากับนางไม่ได้ร่วมเตียงกันอีกเลย เขาเองก็เป็นบุรุษ ย่อมมีความใคร่ อยากกอดภรรยาใจจะขาดอยู่รอมร่อ ตั้งแต่กลับมาอยู่ด้วยกัน เขาเพิ่งจะกอดนางไปแค่คืนเดียวก็ตอนที่อาเหยาไปอยู่กับท่านตาท่านยาย! เวลานี้ เฟิงหยางกำลังแช่ตัวอยู่ใน
บทที่ 45บทสรุป ย้อนกลับมา ณ ที่ว่าการอำเภอเมืองฉาง หลังจากหัวหน้ามือปราบยกหีบเก็บเงิน เอกสารรายรับรายจ่ายและสมุดรายชื่อเข้ามาในที่ว่าการ เสิ่นเทาก็ทรุดลงกับพื้นทันที คร่ำครวญว่าตนเป็นผู้บริสุทธิ์ หีบเงินและสมุดรายชื่อเหล่านี้เป็นของผู้อื่น ตนถูกคนใส่ความ แน่นอนว่า คำพูดของเสิ่นเทาโกหกอย่างเห็นได้ชัด ตอนที่หัวหน้ามือปราบไปยังห้องลับนั้น หนิงลี่กำลังสั่งให้พวกบ่าวขนย้ายข้าวของออกไปพอดี เรียกได้ว่าจับได้แบบคาหนังคาเขา ในเมื่อหลักฐานแน่นหนาถึงเพียงนี้ เหล่าขุนนางกังฉินยังประทับลายนิ้วมือ สารภาพผิดกันหมดแล้ว เสิ่นเทาก็ไร้หนทางรอดเช่นกัน วันต่อมา เสิ่นเทายอมรับสารภาพ ทั้งยังขอร้องให้ละเว้นชีวิตของเสิ่นเซียวอวี้และหลานที่กำลังจะคลอด นายอำเภอเซวียไม่ได้ตอบทันที แต่ใช้เวลาพิจารณคดีสองวันสองคืน ในที่สุด การตัดสินคดีก็ถูกติดบนป้ายประกาศ ขุนนางกังฉินและเสิ่นเทาเกี่ยวข้องกับคดีมากมาย ทั้งคดีฆาตกรรมทั้งหาเงินมาอย่างมิชอบ ได้รับโทษประหารในอีกเจ็ดวันให้หลัง เสิ่นเซียวอวี้ผู้เป็น
บทที่ 44ชะตากรรมของบ้านเสิ่น ตั้งแต่เสิ่นเทาถูกทางการเรียกตัว หนิงลี่ร้อนรนเหมือนไฟลนก้น เรียกทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องโถง หารือว่าจะช่วยเสิ่นเทาอย่างไร เพียงไม่นาน เสิ่นเซียวอวี้กับจางเหมยเหมยก็มาถึง พ่อบ้านเสิ่นกับไฉ่ไฉ่มารอก่อนแล้ว จึงไม่ต้องเสียเวลานาน หนิงลี่นั่งไม่ติดเก้าอี้ เดินกลับไปกลับมาพลางว่า “สามีข้าถูกทางการเรียกตัว ไต่สวนคดีปล่อยกู้และติดสินบน พวกเจ้าช่วยคิดหาวิธีช่วยเขาออกมาหน่อย” พ่อบ้านเสิ่นครุ่นคิด ก่อนจะเสนอให้ยัดเงินนายอำเภอเซวีย ไฉ่ไฉ่นั้นจนปัญญา ไม่มีความคิดดีๆ เนื่องจากยังตรอมใจที่คนรักทอดทิ้งนางไป ด้านจางเหมยเหมยกลุ้มใจยิ่งกว่า เป็นแค่สะใภ้ที่แต่งเข้า ไม่คิดว่าจะต้องมาติดร่างแหไปด้วย ทั้งยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ในขณะที่ทุกคนร้อนใจจะเป็นจะตายเรื่องที่เสิ่นเทาถูกจับ กลับมีเพียงคนคนเดียวที่ไม่ทุกข์ร้อน นั่งหัวเราะคิกคักราวกับเห็นเป็นเรื่องตลก คนคนนั้นก็คือเสิ่นเซียวอวี้! เสิ่นเซียวอวี้กวาดสายตามองสีหน้าเป็นทุกข์ของทุกคนในห้องโถง ชี้หน้าเรียงตัวพร้อ
บทที่ 43ไต่สวน คดีขุนนางทุจริตเกี่ยวโยงกับคดีปล่อยกู้ของเสิ่นเทา นอกจากนี้ พบว่าวิธีการทวงหนี้ของเสิ่นเทานั้นยังโหดร้ายทารุณ ถึงขั้นมีผู้เสียชีวิตไม่น้อย ในเมื่อมีผู้เสียชีวิตย่อมเป็นคดีฆาตกรรม แต่เสิ่นเทารอดพ้นความผิดมาได้เพราะความช่วยเหลือจากขุนนางกังฉิน อย่างไรก็ตาม การฆาตกรรมที่เกิดขึ้นซ้ำๆ ย่อมมีหลักฐาน บัดนี้ หลักฐานและพยานบุคคลครบเรียบร้อย นายอำเภอเซวียจึงเรียกขุนนางกังฉินเหล่านั้นสอบสวนทีละคน สุดท้ายถึงค่อยเป็นเสิ่นเทา หลายวันต่อมา เสิ่นเทาถูกเรียกตัวมายังที่ว่าการอำเภอ จากนั้นผู้ช่วยนายอำเภออ่านสรุปสำนวนคดี เสิ่นเทาเบื้องหน้าทำธุรกิจค้าขาย แต่เบื้องหลังปล่อยกู้ มอบเงินสินบนแก่ขุนนาง และยังชุบเลี้ยงโจรกลุ่มหนึ่ง หากลูกหนี้ใช้หนี้คืนไม่ตรงตามกำหนด เสิ่นเทาจะใช้วิธีทวงเงินอย่างโหดเหี้ยมทารุณ กังขังหน่วงเหนี่ยว ทรมานจนถึงแก่ชีวิตก็มี ญาติของลูกหนี้ที่เป็นผู้หญิง จะถูกจับไปขายให้กับหอคณิกา อ้างว่าเพื่อขัดดอก... ทั้งที่เสิ่นเทาทำการอุกอาจ แต่ยังลอยนวลม