บทที่ 11 ในที่สุดก็ได้พบปะสหายเก่า (4/6)

         “แต่ข้าก็ไม่อยาก...” นางตั้งใจจะเอ่ยวาจาเปลี่ยนใจเพื่อชื่อเสียงของตัวเขาเองแต่เขากลับไม่ยอมให้นางได้เอ่ยวาจาต่อ

            มือใหญ่จับยึดคางนางเอาไว้ไม่ให้หลบหลีก ริมฝีปากร้อนกดลงบนกลีบปากสีอ่อน ลิ้นร้อนบุกรุกเข้าไปด้านในอย่างง่ายดายเรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดพัวพันหยอกเย้าอ่อนโยนก่อนจะบดขยี้ระคนรุกเร้าอย่างเอาแต่ใจ

            “อื้อ!” สัมผัสเร่าร้อนนั้นทำให้นางแทบลืมหายใจ หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวและสั่นไหว

            “หากเจ้ายังคิดเกลี้ยกล่อมข้า ข้าคงต้องช่วยอุ่นเตียงให้เจ้ามั่นใจในตัวข้าเสียแล้ว” เขาเอ่ยเสียงแหบพร่าที่ข้างหูนางก่อนจะอ้าปากงับใบหูนางคล้ายกับต้องการสะกดกลั้นความปรารถนาที่มีต่อนาง

            การร่วมรักที่เกิดขึ้นเพราะฤทธิ์ยาปลุกกำหนัดในตอนนั้น น่าจะทำให้นางเจ็บตัวและรู้สึกเข็ดหลาบ จึงไม่