ตอนที่สิบแปด ตัวร้ายจะมาแล้ว

ตอนที่สิบแปด

ตัวร้ายจะมาแล้ว

สายจนตะวันสาดส่อง จ้าวเฟยเฟิ่งเพิ่งรู้สึกตัวด้วยมีความชื้นจากผ้าอุ่นมาลูบไล้บนเนื้อตัว

หญิงสาวค่อยๆลืมตามองมือหนาซึ่งบรรจงลูบไล้เช็ดตัวให้อย่างอ่อนโยน อีกทั้งยังทายาบนส่วนทรวงอกอิ่มและร่องกลางกายอย่างทะนุถนอม ชายหนุ่มช่วยประคองสวมใส่อาภรณ์ให้ร่างบางอย่างไม่ยอมเรียกนางกำนัลส่วนตัวมารับใช้เช่นเคย

“พี่ชงไม่ต้องทำเองเช่นนี้”

“ข้าควรต้องทำเอง น้องเฟย พี่เป็นผู้ทำให้เจ้าปวดเมื่อยและบวมช้ำ จึงควรต้องทายาและดูแลด้วยตนเองจึงจะถูกต้อง อีกอย่างพี่มีฐานะเป็นเพียงอนุชาย การได้ดูแลเจ้าจึงถือเป็นหน้าที่ที่ถูกที่ควรแล้ว”

“พี่ไม่รู้สึกย่ำแย่หรือที่ต้องอยู่เบื้องหลังสตรีเยี่ยงนี้”

“ไม่ หากเป็นน้องเฟย พี่ยินดีอย่างยิ่ง”

“สายมากแล้ว พวกเรารีบไปที่ท้องพระโรงเถิด”

สองหนุ่มสาวประคับประคองกันไปที่ท้องพระโรงเพื่อออกว่าราชการตามปกติ แม้จางชงเมิ่งจะเป็นเพียงอนุ แต่ด้วยเขายังมีฐานะเป็นผู้ช่วยอัครเสนาบดี อีกทั้งจ้า