พิศวาสทาสเสน่หา Chapter 30

พิศวาสทาสเสน่หา Chapter 30

แน่นอนว่า ชะตาชีวิตของโจรทะเลทราย หนีไม่พ้นความตาย ตายอย่างทุกข์ทรมาน จากการลงทัณฑ์ของชีคหนุ่ม ก่อนโยนร่างไร้ลมหายใจให้เสือ สิงโตหรือไม่ก็จระเข้ กินเป็นอาหาร ใครทำให้อาซาร์โกรธแค้น ไม่ได้ตายดีแน่ ยิ่งมาทำร้ายสร้อยระย้า อย่าหวังว่าจะตายอย่างสงบ จากโลกนี้ไปอย่างสบาย

ผู้หญิงของอาซาร์ ใครอย่าแตะ จำเอาไว้...

ความมืดโรยตัวอยู่ทั่วบริเวณทําให้เธอหวาดกลัว ความเวิ้งว้างแสนกว้างใหญ่มองไปทางไหนก็มีแต่เม็ดทราย ทำให้เธอไม่อยากจะก้าวเดินต่อ สร้อยระย้ากลัวว่ายิ่งเดินไปข้างหน้า เธอจะยิ่งเดินหลงทางมากยิ่งขึ้น และความหนาวเย็นทำให้ร่างกายสาวแทบจะก้าวเดินต่อไปไม่ได้ มันหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจ สะท้านไปทั้งกาย

พระจันทร์ลอยอยู่บนฟ้าคืนนี้ เป็นแสงเดียวนำทาง แม้ว่ามันจะมีไม่มากก็ตาม ขาทั้งสองข้างของเธอเริ่มจะยกไม่ขึ้น ก้าวไม่ออก รู้สึกปวดฝ่าเท้าเป็นอย่างมาก เนื่องจากเธอเดินและเดิน มากกว่าสามชั่วโมงแล้ว แต่ทุกย่างก้าวและสายตาที่มองเห็น ทุกอย่างล้วนมีแต่ภาพของเม็ดทรายทั้งสิ้น

“พ่อจ๋า แม่จ๋า พี่ป้อง ท่านชีค ช่วยกระรอกด้วย”

ร่างเล็กล้มลงไปนอนแน่นิ่งอยู่บนผืนทราย ดวงตาทั้งสองข้างหนักอึ้ง