ตอนที่ 3 เผชิญหน้าและรับคำท้า

ตอนที่ 3 เผชิญหน้าและรับคำท้า

เสียงดนตรีเร้าใจยังคงดังกระหึ่ม แต่ในมุมหนึ่งของคลับที่ถูกจัดให้เป็นส่วนตัวมากขึ้น บรรยากาศกลับตึงเครียดและเต็มไปด้วยความคาดหวัง คีรินทร์ วรวุฒิไกร ผู้ซึ่งก่อนหน้านี้ดูเบื่อหน่ายกับการหา "เหยื่อรายใหม่" กำลังยืนเผชิญหน้ากับหญิงสาวที่แม้เขาจะเคยได้ยินชื่อเสียงมาบ้าง แต่ไม่เคยคิดว่าจะได้มาประจันหน้ากันอย่างจังขนาดนี้ อลิสา อัศววิมล หรือ ลิซ ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในชุดราตรีผ้าไหมสีครีมที่ขับเน้นให้ผิวขาวผ่องของเธอดูโดดเด่นยิ่งขึ้น ดวงตาเรียวสวยของเธอจ้องมองมาที่เขาอย่างไม่เกรงกลัว ราวกับจะอ่านใจเขาให้ทะลุปรุโปร่ง

"นายคีรินทร์ นี่ลิซ อลิสา อัศววิมล เจ้าของแบรนด์ ALISA ที่ฉันเล่าให้ฟังไง" ปกรณ์ สุขสวัสดิ์ เอ่ยแนะนำด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม แววตาเต็มไปด้วยความสนุกสนานที่กำลังจะเกิดขึ้น

"และนี่ก็คุณคีรินทร์ วรวุฒิไกร เจ้าของ VPG Tech ที่เธอเคยบ่นนักบ่นหนาไงยะลิซ" มิ้นท์ นารากุล เพื่อนสนิทของอลิสา เสริมด้วยน้ำเสียงยียวนไม่แพ้กัน

คีรินทร์ปรายตามองอลิสาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า รอยยิ้มหยันผุดขึ้นที่มุมปาก "อืมก็ไม่เลวนี่ครับคุณอลิสา ได้ยินชื่อเสียงมานาน ไม่คิดว่าจะได้เจอตัวจริงใกล้ขนาดนี้"

อลิสาเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มหวานแต่แฝงความร้ายกาจปรากฏบนใบหน้า "เช่นกันค่ะคุณคีรินทร์ ฉันก็ได้ยินชื่อเสียงคุณมาเยอะเหมือนกัน ว่าเป็น 'เพลย์บอยตัวพ่อ' ที่ไม่เคยจริงจังกับใคร" เธอเน้นคำว่า "เพลย์บอยตัวพ่อ" อย่างจงใจ

คีรินทร์หัวเราะในลำคอเบาๆ "คุณอลิสาก็ไม่ต่างกันนี่ครับ 'เพลย์เกิร์ลตัวแม่' ไม่ใช่เหรอครับ"

ประกายไฟแห่งการท้าทายพุ่งออกจากดวงตาของทั้งคู่ บรรยากาศรอบตัวพวกเขาราวกับมีกระแสไฟฟ้าสถิตไหลวนอยู่ แม้จะเป็นการพบกันครั้งแรก แต่ความรู้สึกอยากเอาชนะและพิสูจน์ตัวเองกลับก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ต่างฝ่ายต่างรู้สึกว่าอีกคนคือคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อ และเป็นนักล่าเช่นเดียวกันกับตนเอง

"เอาล่ะๆ พอได้แล้วน่า" ปกรณ์แทรกขึ้นเมื่อเห็นว่าบรรยากาศเริ่มจะคุกรุ่นเกินไป "ที่เราเรียกพวกนายมาเนี่ย มีเรื่องสำคัญกว่าการประชันฝีปากกันนะเว้ย"

มิ้นท์พยักหน้าเห็นด้วย เธอมองหน้าเพื่อนทั้งสองด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง "ใช่ค่ะลิซ คีรินทร์ พวกเรามีข้อเสนอที่รับรองว่าพวกเธอจะต้องสนใจแน่ๆ"

คีรินทร์เลิกคิ้วขึ้น "ข้อเสนอเรื่องอะไรครับ"

อลิสาเองก็มีสีหน้าสงสัยไม่แพ้กัน "เรื่องอะไรกันยะมิ้นท์ดูแกจริงจังผิดปกติ"

ปกรณ์ส่งสัญญาณให้บริกรนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ ก่อนจะหันมามองเพื่อนทั้งสองอย่างจริงจัง "พวกนายสองคนน่ะ เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่าไม่เคยผูกมัดกับใคร รักสนุกไปวันๆ ไม่เคยมีความรักที่จริงจัง"

คีรินทร์ยิ้ม "แล้วไงครับ มันเกี่ยวอะไรกับข้อเสนอของคุณปกรณ์?"

"ก็พวกเราอยากให้พวกนายลองเปลี่ยนดูไง" มิ้นท์พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "อยากให้พวกนายได้ลองสัมผัสกับความรักที่แท้จริงดูบ้าง"

อลิสาหัวเราะหึๆ "ความรักที่แท้จริง บ้าไปแล้วย่ะมิ้นท์ แกก็รู้ว่าฉันไม่เชื่อเรื่องไร้สาระแบบนั้น"

"ฉันก็เหมือนกันครับคุณมิ้นท์" คีรินทร์เสริม "ความรักน่ะมันก็แค่เรื่องตลกสำหรับผม"

"นั่นแหละคือประเด็น!" ปกรณ์โพล่งขึ้น "พวกนายต่างก็เป็นนักล่าที่เก่งกาจ ไม่มีใครยอมใคร พวกนายมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองว่าสามารถจีบใครก็ได้"

มิ้นท์สบตากับปกรณ์ ก่อนจะยิ้มกว้าง "งั้นเรามาเล่นเกมกันดีไหมล่ะ เกมที่จะพิสูจน์ว่าใครคือสุดยอดนักล่าตัวจริง!"

คีรินทร์และอลิสาต่างหรี่ตาลงมองเพื่อนทั้งสองด้วยความไม่เข้าใจ แต่ก็รู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นบางอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้น

"เกมอะไรครับ" คีรินทร์ถาม

"เกม...จีบกัน!" มิ้นท์ตอบเสียงหนักแน่น "จีบอีกฝ่ายให้ตกหลุมรัก!"

อลิสาถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดัง "ฮ่าๆๆๆ แกบ้ารึเปล่ายะมิ้นท์? ให้ฉันจีบไอ้เพลย์บอยนี่เนี่ยนะ ไม่มีทาง!"

"แล้วผมก็ไม่มีทางจีบคุณเพลย์เกิร์ลนี่เหมือนกันครับ" คีรินทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงติดตลก แต่ในใจกลับเริ่มรู้สึกถึงความท้าทายที่น่าสนใจ

"ใจเย็นๆ ก่อนครับเพื่อน" ปกรณ์ยกมือขึ้นปราม "ฟังข้อเสนอของเราให้จบก่อน"

มิ้นท์พยักหน้า ก่อนจะเปิดไพ่ใบสำคัญออกมา "ถ้าพวกนายสามารถ 'จีบ' อีกฝ่ายให้ 'ตกหลุมรัก' และยอม 'หยุด' ความเจ้าชู้ได้ก่อน...เรามีเงินรางวัลให้!"

คีรินทร์และอลิสาต่างชะงัก สายตาของทั้งคู่เต็มไปด้วยความสงสัยระคนกับความสนใจ

"เงินรางวัลเท่าไหร่ครับ" คีรินทร์ถามด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น

"สิบล้านบาท!" ปกรณ์ตอบเสียงดังฟังชัด

คำว่า "สิบล้านบาท" ทำให้ดวงตาของคีรินทร์และอลิสาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย แม้ทั้งคู่จะไม่ได้เห็นแก่เงินมากนัก แต่ตัวเลขที่มหาศาลขนาดนี้ก็เป็นสิ่งที่ดึงดูดความสนใจได้ไม่น้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมันมาพร้อมกับ "ศักดิ์ศรี" ของการเป็นผู้ชนะในเกมนี้

"สิบล้าน? พวกแกบ้ารึเปล่ายะ" อลิสาเอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตา

"จริงจังครับคุณอลิสา" มิ้นท์ยืนยัน "สิบล้านบาท สำหรับผู้ชนะเพียงคนเดียว!"

คีรินทร์หันมามองอลิสา ใบหน้าของเขาฉายแววกรุ้มกริ่ม "น่าสนใจนี่ครับคุณอลิสา คุณคงไม่ถอยหรอกใช่ไหมครับ หรือกลัวว่าจะแพ้ผม"

อลิสายิ้มยั่ว "หึ! ใครบอกว่าจะกลัวคะคุณคีรินทร์ ฉันต่างหากที่อยากรู้ว่าคุณจะยอม 'ตกหลุมรัก' ฉันได้นานแค่ไหนก่อนที่จะยอมแพ้"

ปกรณ์และมิ้นท์มองหน้ากันอย่างพอใจ แผนของพวกเขาเริ่มได้ผล

"มีข้อแม้ด้วยนะครับ" ปกรณ์กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง "การเดิมพันนี้จะต้องถูกเก็บเป็นความลับสูงสุด ห้ามไม่ให้พวกนายสองคนรู้เด็ดขาดว่านี่คือเกมที่ถูกจัดฉากขึ้นมา หากความลับรั่วไหล การเดิมพันจะถือเป็นโมฆะทันที"

"และที่สำคัญ" มิ้นท์เสริม "ห้ามใช้กำลัง บังคับขู่เข็ญ หรือทำให้เสียชื่อเสียงของอีกฝ่ายเด็ดขาด การจีบจะต้องเป็นไปตามความสมัครใจและเป็นธรรม ห้ามโกง หรือใช้กลอุบายที่ผิดศีลธรรม เพื่อให้ได้มาซึ่งชัยชนะ"

คีรินทร์และอลิสาต่างมองหน้ากันอีกครั้ง ดวงตาของทั้งคู่เต็มไปด้วยความมั่นใจเกินร้อย ต่างฝ่ายต่างเชื่อว่าตัวเองคือผู้ชนะในเกมนี้ เพราะพวกเขาไม่เคยแพ้ใคร ไม่เคยตกหลุมรักใคร และเชื่อว่าตัวเองจะไม่มีวันตกหลุมรักคนอย่างอีกฝ่ายเด็ดขาด

"ตกลง!" คีรินทร์เอ่ยขึ้นก่อน ใบหน้าของเขาฉายแววท้าทายอย่างชัดเจน "ผมรับคำท้าครับ"

อลิสายิ้มมุมปาก ก่อนจะตอบรับด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจไม่แพ้กัน "แน่นอนค่ะ! ฉันก็รับคำท้าเหมือนกัน"

ประกายไฟแห่งการท้าทายที่เคยมีอยู่ก่อนหน้านี้ บัดนี้ได้ลุกโชนขึ้นกลายเป็นเปลวเพลิงที่ร้อนแรงกว่าเดิม คีรินทร์และอลิสาต่างมองหน้ากันด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มในแบบฉบับของนักล่าที่มั่นใจในฝีมือตัวเอง

"เกมนี้ใครจะตกหลุมรักก่อน คนนั้นแพ้" ทั้งคู่ต่างคิดในใจ พร้อมกับความรู้สึกที่ว่าชัยชนะเป็นของพวกเขาอย่างแน่นอน

ปกรณ์และมิ้นท์มองดูเพื่อนทั้งสองด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง พวกเขาไม่รู้หรอกว่าเกมที่พวกเขาจัดฉากขึ้นมานี้ จะนำพาอะไรมาสู่ชีวิตของคีรินทร์และอลิสาบ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่พวกเขามั่นใจคือ ชีวิตของ "เพลย์บอยตัวพ่อ" และ "เพลย์เกิร์ลตัวแม่" จะไม่มีทางเหมือนเดิมอีกต่อไป