ตอนที่ 63 การหาช่องโหว่และกับดัก

ตอนที่ 63 การหาช่องโหว่และกับดัก

หลังจากที่ได้ความร่วมมือจากมิ้นท์และพี่ปกรณ์ในเรื่องการจับตาดูแพรไหมและภูริช อลิสาและคีรินทร์ก็เริ่มปฏิบัติการรวบรวมหลักฐานเพิ่มเติมอย่างเงียบๆ และรัดกุมที่สุด พวกเขาเข้าใจดีว่าการจะเปิดโปงคนร้ายที่ซับซ้อนเช่นนี้ได้ ต้องใช้ความละเอียดรอบคอบและหลักฐานที่หนักแน่นไร้ข้อโต้แย้ง

ทุกวันหลังจากเลิกงาน แทนที่จะกลับบ้านเพื่อพักผ่อน อลิสาจะตรงมาที่คอนโดของคีรินทร์ทันที ห้องทำงานส่วนตัวของเขาถูกดัดแปลงให้กลายเป็นศูนย์บัญชาการลับชั่วคราว โต๊ะทำงานขนาดใหญ่เต็มไปด้วยเอกสาร แผนผังโปรเจกต์คอมพิวเตอร์ที่เปิดค้างไว้ และเครื่องมือต่างๆ ที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล

คีรินทร์ในฐานะนักธุรกิจผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดการและกลยุทธ์ เขาเริ่มตรวจสอบเอกสารสัญญาการจัดซื้อวัสดุของโปรเจกต์อาคารสำนักงานใหญ่ทั้งหมดอย่างละเอียดทุกฉบับ ไล่เรียงตั้งแต่ผู้ผลิต ซัพพลายเออร์ ไปจนถึงยอดเงินที่อนุมัติและเงื่อนไขการชำระเงิน เขามองหาความผิดปกติเล็กๆ น้อยๆ ที่อาจถูกซ่อนไว้ในรายละเอียดปลีกย่อยที่คนทั่วไปมองข้ามไป

“สัญญาฉบับนี้มีข้อแก้ที่ไม่ได้แจ้งให้ฝ่ายกฎหมายทราบ” คีรินทร์ชี้ให้อลิสาดูบรรทัดหนึ่งในเอกสาร

 “ปกติแล้วจะต้องมีการเซ็นรับทราบจากทั้งสองฝ่ายและต้องส่งให้ฝ่ายกฎหมายตรวจสอบก่อนเสมอ”

อลิสาในฐานะสถาปนิกผู้รู้รายละเอียดของโปรเจกต์ทุกซอกทุกมุม เธอรับหน้าที่ในการตรวจสอบแผนผังโครงสร้าง ระบบความปลอดภัยของข้อมูล และขั้นตอนการอนุมัติงานที่เกี่ยวข้องกับเทคนิคทางสถาปัตยกรรม เธอรู้ดีว่าภูริชเคยพยายามแทรกแซงงานในส่วนไหนบ้าง และจะใช้ความรู้ความเข้าใจในกระบวนการทำงานของเธอเพื่อหาช่องโหว่เหล่านั้น

“ในส่วนของการสั่งซื้อกระจกพิเศษสำหรับอาคาร” อลิสาพูดพลางเลื่อนหน้าจอคอมพิวเตอร์ให้คีรินทร์ดู “ปกติเราจะสั่งซื้อจากบริษัท A ซึ่งเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงและมาตรฐานสูง แต่ในเอกสารชุดนี้กลับมีการเปลี่ยนไปใช้บริษัท B โดยไม่มีเหตุผลรองรับที่ชัดเจน และราคาที่เสนอมาก็สูงกว่าบริษัท A อย่างไม่มีเหตุผล”

พวกเขาทำงานร่วมกันอย่างเป็นทีมที่สมบูรณ์แบบ คีรินทร์จะมองหาความผิดปกติในแง่ของตัวเลขและกลยุทธ์ทางธุรกิจ ส่วนอลิสาจะตรวจสอบในแง่ของกระบวนการทำงานและข้อมูลทางเทคนิค ทุกๆ วันหลังจากเลิกงาน พวกเขาจะใช้เวลาหลายชั่วโมงจมอยู่กับการวิเคราะห์ข้อมูลที่ซับซ้อนเหล่านี้ แลกเปลี่ยนความคิดเห็น และช่วยกันต่อจิ๊กซอว์ของแผนการร้ายที่ซ่อนอยู่

“นี่มันต้องเป็นฝีมือภูริชแน่ๆ” อลิสาขบกรามแน่นเมื่อพบความผิดปกติที่เกี่ยวกับการเลือกใช้วัสดุ ซึ่งจะส่งผลให้โปรเจกต์มีต้นทุนสูงขึ้นโดยไม่จำเป็น “เขาคงพยายามยักยอกเงินจากส่วนต่างตรงนี้”

“เป็นไปได้สูงครับ” คีรินทร์พยักหน้า “ข้อมูลที่มิ้นท์กับพี่ปกรณ์ส่งมาก็มีส่วนช่วยให้เราเห็นภาพชัดขึ้นนะ”

ข้อมูลที่มิ้นท์และพี่ปกรณ์รวบรวมมาได้ถูกส่งมาให้พวกเขาเป็นระยะๆ แม้จะเป็นข้อมูลเล็กน้อย เช่น รูปถ่ายการนัดพบบุคคลปริศนาของแพรไหม หรือบันทึกเวลาที่ภูริชใช้โทรศัพท์คุยกับคนภายนอกอย่างมีพิรุธ แต่ข้อมูลเหล่านั้นก็เป็นเหมือนชิ้นส่วนเล็กๆ ที่ช่วยให้อลิสาและคีรินทร์สามารถนำมาเชื่อมโยงและสร้างภาพรวมของแผนการร้ายได้ชัดเจนขึ้น พวกเขาพบว่าบุคคลปริศนาที่แพรไหมนัดพบน่าจะเป็นหนึ่งในผู้มีอิทธิพลในวงการก่อสร้างที่เคยมีประวัติไม่โปร่งใส ส่วนบทสนทนาของภูริชก็สอดคล้องกับการแก้ไขสัญญาและการเปลี่ยนซัพพลายเออร์ที่พวกเขาพบ

บรรยากาศการทำงานร่วมกันเต็มไปด้วยความร่วมมือและความใกล้ชิด แต่ในความตึงเครียดของการทำงานก็ยังคงมีโมเมนต์หวานๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างอลิสาและคีรินทร์

คืนหนึ่ง พวกเขาทำงานจนดึกดื่นเกือบจะเช้า อลิสาที่นั่งพิงไหล่คีรินทร์ขณะที่เธอกำลังวิเคราะห์ข้อมูลอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ก็ค่อยๆ เคลิ้มหลับไปโดยไม่รู้ตัวด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงานหนัก

คีรินทร์รู้ตัวเมื่อศีรษะของเธอเอนมาซบไหล่เขาอย่างเต็มที่ เขาก้มลงมองใบหน้าหวานที่หลับพริ้มอย่างอ่อนโยน เขารู้ว่าเธอเหนื่อยมากแค่ไหน และรู้สึกสงสารจับใจ เขาค่อยๆ ใช้มือข้างหนึ่งลูบไล้เส้นผมของเธอเบาๆ ด้วยความรัก ก่อนจะค่อยๆ ปิดคอมพิวเตอร์และเก็บเอกสารอย่างเบามือที่สุด เพื่อไม่ให้รบกวนการนอนของเธอ

เขาค่อยๆ ช้อนตัวอลิสาขึ้นมาในอ้อมแขนอย่างแผ่วเบา ร่างกายของเธอบอบบางแต่กลับรู้สึกหนักอึ้งด้วยความห่วงใยในใจของเขา เขาอุ้มเธอแนบชิดอก แล้วค่อยๆ เดินไปยังห้องนอนอย่างระมัดระวังที่สุด

เขาบรรจงวางเธอลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน ห่มผ้าห่มให้เธอจนถึงคอ และจูบหน้าผากเธอเบาๆ “ฝันดีนะครับคนเก่ง” เขาบอกด้วยเสียงกระซิบเบาๆ ก่อนจะไปอาบน้ำและกลับมานอนกอดเธอจากด้านหลังอย่างอ่อนโยน

ในอีกคืนหนึ่งที่พวกเขาต้องทำงานจนถึงเที่ยงคืน อลิสาเริ่มรู้สึกง่วงและอ่อนเพลีย ดวงตาเริ่มปรือลงเล็กน้อย คีรินทร์เห็นท่าไม่ดี เขาลุกไปที่ครัว และกลับมาพร้อมกับกาแฟร้อนๆ สองแก้ว กลิ่นหอมของกาแฟช่วยให้อลิสารู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาบ้าง

“กาแฟครับคนดี” คีรินทร์ยื่นแก้วให้เธอ พร้อมกับใช้มืออีกข้างลูบหัวเธอเบาๆ อย่างปลอบโยน “สู้ๆ นะ อีกนิดเดียวเราก็จะได้รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว”

อลิสารับแก้วกาแฟมาจิบ รสชาติขมอมเปรี้ยวช่วยทำให้เธอตื่นตัวขึ้นมาได้บ้าง “ขอบคุณนะคะพี่คี” เธอยิ้มให้เขาอย่างอ่อนล้า แต่แววตาเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ

คีรินทร์นั่งลงข้างๆ เธอ แล้วจ้องเข้าไปในดวงตาของเธออย่างลึกซึ้ง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความรักและความเข้าใจที่ส่งตรงมาถึงเธอ ทำให้อลิสารู้สึกเหมือนมีพลังบางอย่างส่งมาถึงใจ

เธอรู้ว่าเขาอยู่เคียงข้างเธอเสมอ ไม่ว่าเธอจะรู้สึกท้อแท้แค่ไหน การได้เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยกำลังใจของเขา ก็ทำให้เธอพร้อมที่จะสู้ต่อไป

“อย่าเครียดมากนะครับ” คีรินทร์พูดพลางเอื้อมมือไปบีบมือเธอเบาๆ “ถ้าเหนื่อยก็พักบ้างนะ พี่ไม่อยากให้ลิซไม่สบาย”

อลิสาพยักหน้า เธอกำลังรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านมาจากมือของเขา มันเป็นความรู้สึกที่ปลอบประโลมหัวใจได้อย่างประหลาด

การทำงานร่วมกันภายใต้สถานการณ์กดดันเช่นนี้ กลับยิ่งทำให้ความรักของพวกเขาลึกซึ้งและแข็งแกร่งขึ้น

พวกเขาไม่ได้แค่ทำงานเพื่อโปรเจกต์ แต่ทำงานเพื่อปกป้องความรักและความสุขของกันและกัน ทุกๆ รายละเอียดที่พวกเขาค้นพบ ทุกๆ ช่องโหว่ที่พวกเขาระบุได้ ล้วนเป็นเหมือนชิ้นส่วนของจิ๊กซอว์ที่กำลังจะประกอบรวมกันเป็นภาพใหญ่ และภาพใหญ่นั้นก็คือชัยชนะที่พวกเขาจะได้รับร่วมกัน ด้วยความรักที่เป็นพื้นฐานที่มั่นคงที่สุด

ในที่สุดหลังจากใช้เวลาหลายวันหลายคืน พวกเขาก็สามารถรวบรวมหลักฐานและวางแผนกับดักที่จะมัดตัวแพรไหมและภูริชได้อย่างสมบูรณ์แบบ มันเป็นแผนที่ซับซ้อนแต่มีประสิทธิภาพ และมันจะนำไปสู่การเปิดโปงครั้งใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า