บทที่25-สามีตกกระป๋อง

บรรยากาศภายในห้องอาหารอึดอัดจนทิพย์ในฐานะแม่บ้านที่คอยยืนดูอยู่ห่างๆ รู้สึกอึดอัดตามไปด้วย

พุดตานไม่พูดกับฐากูรสักคำ ต่างฝ่ายต่างไม่พูดจนเกิดความเงียบ

ฐากูรตักหมูสามชั้นทอดให้พุดตานเพราะเป็นเมนูที่เธอชื่นชอบ ทว่าพุดตานกลับตักมันคืนให้เขาด้วยสีหน้านิ่งเฉย

“เป็นอะไร?”

“ตานอิ่มเเล้ว”

เธอหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับริมฝีปากก่อนจะลุกขึ้นยืน ฐากูรที่เห็นท่าทีเมินเฉยของเธอก็รู้สึกหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย

เขาลุกขึ้นยืนแล้วคว้าแขนของเธอเอาไว้ก่อนจะสาวเท้าเดินไปยังรถยนต์ที่จอดรออยู่

“ปล่อยนะ!”

พุดตานสะบัดมือหนาออกอย่างเเรง เธอจะไม่ยอมให้เขาทำอะไรตามใจตัวเองอีกเเล้ว

“ฉันจะไปส่งเธอ”

“ไม่ต้องค่ะ”

“ขึ้นรถ!” เมื่อเห็นว่าเธอจะเดินหนีเขาก็รีบออกคำสั่งเสียงเข้ม ทว่าเธอกลับยืนนิ่งอยู่ตรงจุดเดิม แม้แต่คำสั่งของเขาก็ไม่มีผลกับเธอแล้วอย่างงั้นหรือ

“อื้อ!!! ปล่อยตาน!”

ฐากูรอุ้มพุดตานขึ้นแล้วดันตัวเธอเข้าไปในรถ

“ล็อครถ!” ก่อนจะออกคำสั่งให้อาโปล็อครถเพื่อป้องกันไม่ให้พุดตานเปิดประตูหนีออกไปได้

พุดตานหันไปมองค้อนชายหนุ่มที่ทำอะไรเอาแต่ใจตัวเอง เธอเบือนหน้าไปทางอื่นเพราะไม่อยากเห็นใบหน้าคมคายของเขา

“เดี๋ยวนี้เธอดื้อมากรู้ตัว