EP.2 : เผชิญหน้า

เอิร์ธ...

หลังจากที่ผมวางสายจากน้ำแข็งผู้หญิงที่ผมเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่งผมก็เข้าห้องน้ำจัดการอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะเตรียมตัวนอน

คืนนี้ผมใส่แค่กางเกงบอลสีขาวตัวเดียวไม่ใส่เสื้อช่วงหลังๆมานี้ผมเหงื่อออกง่ายน่ะเลยชอบนอนถอดเสื้อมากกว่า ถึงจะมีความเย็นจากเครื่องปรับอากาศแต่ตกดึกรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตัวผมก็เปียกทุกทีเลย

พรึ่บ!!

" ไอ้เอลฟ์!! มึงเข้ามาได้ยังไง!!" ทันทีที่ผมก้าวขาออกจากห้องแต่งตัวก็เจอกับคนๆหนึ่งนอนแผ่ตัวอย่างสบายใจบนเตียงนอนของผม แล้วตอนเดินเข้ามาทำไมผมไม่เห็นมันวะหรือว่าเพิ่งเข้ามาตอนผมไปอาบน้ำ

" เปิดประตูแล้วเดินเข้ามา " คนบนเตียงลุกขึ้นนั่งเหยียดขาก่อนจะเอนหลังพิงกับพนักเตียงพลางส่งสายตากวนตีนมาให้ผม ไอ้ฉิบหา_

" มึงออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้!! " ผมบอกมันพลางส่งสายตาดุๆไปให้แต่ในใจลึกๆผมกลับดีใจที่ได้เจอมันทั้งๆที่เมื่อปีที่แล้วยังบอกว่าเกลียดมันอยู่เลย

" เมื่อก่อนกูก็นอนห้องนี้ออกจะบ่อยทำไมตอนนี้กูจะนอนไม่ได้" มันพูแบบไม่หันมามองหน้าผมพลางนั่งกดโทรศัพท์ไป ไอ้เวรเอ้ยแมร่ง!!

" นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้..."

" เมื่อก่อนเป็นเพื่อนเลยนอนได้แต่ตอนนี้เป็นผัวมึงแล้วเลยนอนไม่ได้ว่างั้น" คนบนเตียงไม่รอให้ผมพูดจบแต่กลับพูดแทรกขึ้นมาพลางหันมาสบตากับผมด้วยท่าทางซึนๆของมัน ความรู้สึกจุกที่อกและใบหน้าผมเริ่มร้อนขึ้นมาเมื่อมันพูดจบ ผมว่าผมเลิกคิดเรื่องนี้ไปแล้วนะแล้วมันยังจะมาพูดอีก

" ... "

" แล้วนี่มึงจะยืนโชว์นมให้กูดูอีกนานมั้ย " คนบนเตียงพูดต่อพลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ผม คำพูดของมันทำให้ผมรีบกลับเข้าไปในห้องแต่งตัวก่อนจะค้นหาเสื้อในตู้มาใส่เอาไว้ กวนตีน!!

" มึงจะนอนห้องนี้ใช่มั้ย " ผมถามหลังจากเดินออกมาจากห้องแต่งตัวแล้ว

" อืม ถ้าห้องนี้มีมึงกูก็จะนอน " มันพูดก่อนจะละสายตาจากโทรศัพท์มาจ้องหน้าผม ไอ้เหี้ย!!ผมด่ามันในใจกล้าดียังไงมาทำให้ใจผมสั่นวะ

" มานอนได้แล้วกูง่วง "

แปะ แปะ

คนบนเตียงละสายตาจากผมก่อนจะล้มตัวลงนอนตะแคงพลางเอามือตบที่นอนเบาๆ แล้วทำสายตาเชิญชวนซึ่งผมมองว่ามันกำลังกวนตีนผมอยู่

" สัส!! นอนก็นอนวะ " ผมด่ามันไปทีหนึ่งก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงเพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ แต่ผมเลือกนอนชิดขอบเตียงเพราะไม่อยากนอนใกล้กับมัน

" มึงรู้มั้ยว่ากูกลับมาทำไม " คนข้างๆเอ่ยกับผมที่ตอนนี้กำลังนอนหันหลังให้มันส่วนมันน่าจะนอนตะแคงหันหน้ามาทางแผ่นหลังของผมล่ะมั้งฟังจากเสียงแล้ว

" กูจะไปรู้กับมึงหรออีกอย่างผับมึงก็มีบ้านมึงก็มีที่นี่ มึงจะกลับมาก็ไม่แปลก " ผมตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดแต่อันที่จริงผมก็อยากรู้แหละว่ามันกลับมาทำไม กลับมาหาใครหรือเปล่า...

" กูกลับมาหาเมีย " คนด้านหลังกระซิบที่หลังใบหูของผมอย่างโอนโยนพลันตัวของผมก็ถูกโอบกอดจากคนด้านหลังเอาไว้

เสียงหัวใจผมเต้นเร็วระรัวแทบไม่เป็นจังหวะใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อมันพูดประโยคเมื่อกี้ แต่ผมอยากให้มันมั่นใจในตัวเองให้มากกว่านี้ก่อน อย่าลืมสิมันไม่ชอบไม้ป่าเดียวกันผมจำได้ขึ้นใจ อีกอย่าง เมีย ที่มันพูดถึงอาจจะเป็นผู้หญิงที่ไหนก็ได้ใครจะรู้

ควับ!!

ผมหันหน้าไปหามันก่อนจะสะบัดแขนมันออกจากตัวผมเมื่อตั้งสติได้และก่อนที่ผมจะหวั่นไหวไปมากกว่านี้

" มึงทำเหี้ยไรอย่ามาใกล้กูแล้วก้อย่ามาแตะตัวกู" ผมหันไปบอก

" กูทำอะไร? ก็กอดเมียไงถามแปลก" มันพูดพลางทำตาปริบๆใส่ผม นี่มันเล่นบ้าอะไรของมันเนี่ยผมไม่ตลกนะ

" มึงแหละแปลกลืมแล้วหรอว่ามึงเป็นผู้ชายแล้วกูก็เป็นผู้ชายที่สำคัญจำไม่ได้หรอว่ามึงไม่ชอบไม้ป่าเดียวกัน" ผมหันมานอนตะแคงเถียงกับมัน เอาวะเป็นไงเป็นกันวันนี้ต้องเคลียร์ให้จบจะได้เลิกยุ่งเกี่ยวกันสักที

" ใช่กูเป็นผู้ชายแล้วกูก็ไม่ชอบไม้ป่าเดียวกัน "

นั่นไงผมว่าแล้ว

" ... "

" ถ้าป่านั้นไม่มีมึงกูก็จะไม่เข้าไปเข้าใจยัง "

พรึ่บ!!

คราวนี้มันขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้พร้อมกับพูดด้วยสีหน้าจริงจัง แววตาของมันไม่ได้โกหกผมมองออกว่าแต่...

ผลั่ก!!

ผมออกแรงถีบมันจนตกเตียงไป กล้าดียังไงมาทำให้ใจผมสั่นไอ้เวร!!

ตุบ!!

" โอ้ย!! ไอ้สัสเอิร์ธมึงทำเหี้ยไรของมึงกูเจ็บนะถ้าไม่ติดว่าเป็นเมียกูนะกูจะซัดให้น่วมเลยไอ้เหี้ย!! ถีบมาได้ตีนหนักฉิบหา_ " คนที่กลิ้งตกเตียงไปบ่นหน้ายู่พลางปีนกลับขึ้นมานอนข้างๆผมต่อ

" มึงเลิกพูดคำนี้สักทีดิ๊ได้ยินแล้วขัดหูกูไม่ชอบ" ผมค้อนใส่มันก่อนที่เราสองคนจะนอนหงายหน้าขึ้นเพดานและต่างฝ่ายต่างเงียบไป

" ถ้าไม่ให้เรียกมึงว่าเมียแล้วจะให้เรียกใครว่าเมียวะ" คนข้างๆพูดเสียงอ่อยพลางเอื้อมมือมากุมมือผมเอาไว้ก่อนที่เราสองคนจะหันหน้ามาสบตากัน กลับมาคราวนี้มันเป็นบ้าไปแล้วหรือไง

" หรือมึงจะให้กูเรียกแม่ของลูกก็เรียกไม่ได้อีกอย่าลืมสิว่ามึงน่ะไม่มีมดลูก"

ไอ้สัส!! ว่าจะซึ้งแล้วเชียว

ผลั่ก!! อั่ก!!

“ ไอ้เอิร์ธ!! ” ผมถีบมันแรงๆไปทีจนมันกลิ้งไปถึงขอบเตียงก่อนจะหล่นตุบลงไปกับพื้น หมั่นไส้ไงกวนตีนอยู่ได้ไอ้เวร

" ไอ้เหี้ย!! เมียใครวะเอะอะถีบเอะอะถีบนี่มึงไม่มีวิธีเขินที่ฟรุ๊งฟริ๊งกว่านี้แล้วหรือไงเอิร์ธ กูเจ็บนะ " เสียงคนที่เพิ่งปีนขึ้นมาเตียงบ่นพลางกลิ้งตัวมานอนข้างๆผมเหมือนเดิม

" แล้วมึงจะนอนได้ยัง กง่วงแล้วสัส " ผมบอก

" เออนอนก็นอนว่าแต่มาให้กูกอดหน่อยดิ" มันหันมากอดผมไว้โดยที่ผมยังไม่อนุญาตก่อนจะดันหัวผมให้แนบกับแผ่นอกแข็งๆของมันซึ่งวิธีนี้ไม่ดีต่อใจผมเท่าไหร่และผมคิดว่าควรถีบมันอีกรอบ

" ถ้ามึงถีบกูอีกทีนี้กูจะอัดให้ตูดบวมเลยไอ้สัส " เหมือนมันได้ยินเสียงผมคิดในใจงั้นคงถีบมันไม่ได้แล้วล่ะ

" เออนอนก็ได้วะพรุ่งนี้กูต้องตื่นเช้ามึงห้ามปิดเสียงนาฬิกาปลุกกูนะ เข้าใจ๊!! " ผมบอกคนที่นอนกอดผมอยู่

ก็เมื่อก่อนมันชอบตื่นมาปิดเสียงนาฬิกาปลุกผมแล้วมันก็นอนต่อแต่นั่นไม่เจ็บเท่าที่มันรู้สึกตัวตื่นก่อนแล้วไม่ยอมปลุกผม ปล่อยให้ผมนอนต่อเพราะคิดว่านาฬิกายังไม่ปลุกหรอก

" มึงยุ่งกับเมียชาวบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่" อยู่ๆมันก็ถามผมขึ้นขณะที่มันแขนของมันยังกอดผมไว้แนบอก

" ใครวะ " เออผมไปยุ่งกับเมียชาวบ้านตอนไหนแล้วคนที่ว่านั่นคือใคร

" ก็คนที่ชื่อน้ำแข็งอะไรนั่นไง พรุ่งนี้มึงจะไปรับเขาไม่ใช่หรอได้ยินว่าแฟนเขาไม่อยู่" มันผละผมออกจากอกมันก่อนที่มือข้างหนึ่งของมันจะจับไหล่ผมไว้แล้วนอนตะแคงจ้องตากันอย่างนั้นจน...

" น้ำแข็งเป็นหลานแม่กูแล้วก็เป็นน้องกูด้วย เขาอยู่บ้านหลังนี้ได้ปีกว่าแล้วส่วนที่ว่าแฟนเขาไม่อยู่แล้วกูจะไปรับก็คือเพื่อนเขาที่ชื่อแฟนพรุ่งนี้ต้องไปทำงานไม่มีเวลาไปส่งน้ำแข็งที่งานวันเกิดรุ่นพี่ เข้าใจ๊!! " ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องอธิบายอะไรยืดยาวขนาดนี้ให้มันฟัง รู้ตัวอีกทีคือไม่อยากให้มันเข้าใจผมผิด แต่ผมไม่ได้คิดอะไรเข้าข้างตัวเองว่ามันจะหึงหรืออะไรผมหรอกนะแต่แค่...กลัวมันเข้าใจผิดก็แค่นั้น

" ก็ดีที่เป็นแบบนั้น และจากนี้ไปกูอยากให้มึงจำไว้ว่ามึงเป็นเมียกูมึงไม่มีสิทธ์ไปเป็นผัวใครเพราะถ้ามึงจำไม่ได้เมื่อไหร่กูจะเตือนสติมึงเองเข้าใจมั้ยครับเมีย" พูดจบมันก็กอดผมไว้แนบอกอีกครั้งคราวนี้ผมได้ยินเสียงหัวใจมันดังสนั่นในอกซึ่งเสียงหัวใจของผมก็เต้นแรงไม่แพ้มันหรอกเวลานี้

" อยากถีบมึงชิบหาย " ผมพูดเสียงแผ่วก่อนจะหลับตาลงในอ้อมกอดของคนที่ยังไม่มีสถานะชัดเจน

" ถีบดิกูจะอัดให้ตูดบวมเลย " มันพูดเสียงแผ่วก่อนที่เราต่างคนต่างเงียบไปจนได้ยินเพียงเสียงลมหายใจที่ดังแข่งกับเสียงเครื่องปรับอากาศ