ทำอย่างกับไม่เคยเห็น

“หรือถ้าไม่สะดวกใจก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเป็นอะไรขึ้นมา ก็จะหาทางงัดเข้าไปช่วยเอง”

“ไม่ล็อค...”

ได้ยินแล้วปริญญ์ก็ถึงกับสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดจนอกยก คำสั้นๆ ที่ปั่นป่วนไปทั่วช่องท้อง มันทำให้เธอแทบระงับอาการตัวเองไม่ไหว แต่มันไม่ใช่ที่ไม่ใช่ทางไม่ใช่เวลา เธออยากจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง

“งั้นคีย์จะลงไปหาอะไรนิดๆ หน่อยๆ ขึ้นมาให้กินนะ”

“อยากกินเยลลี่อ่า” กิดากานต์เผลอทำเสียงอ้อนไม่รู้ตัวขึ้นมาทันที

“มีสิ ซื้อมาสองถุง พอมั้ย”

“รู้ใจ”

“...................”

แต่กลายเป็นปริญญ์ที่สะอึกน้ำตารื้นขึ้นมาเสียเอง มันคือความสุขที่พวกเธอเคยดูแลกันมาเช่นนี้ เมื่อคิดย้อนไปถึงอดีต มันก็เต็มไปด้วยความตื้นตัน

“ไป...จะอาบน้ำแล้ว” กิดานกานต์บอกพลางผละตัวออกจากกัน

“อย่าอาบนานนะ”

“ค่ะ...” กิดากานต์บอกแล้วก็ค่อยๆ ขยับตัวลงจากเตียง

“พูดเพราะแล้วใจเหลวอ่ะ อยากกอดจริงๆ นะเนี่ย” ปริญญ์พูดลอยๆ ออกมาด้วยสายตาแ