บทที่ 2/1 เครื่องต่อชีวิตน้อยๆของนาง

หากเป็นเมื่อก่อน นางคงตอบรับคำเชิญด้วยความยินดี แต่เมื่อนึกถึงเรื่องที่เขาส่งคนไปที่เมืองตงเฉิงจริงๆตามคาด ความหมั่นไส้อยากเอาคืนว่าที่สามีตัวร้ายสักเล็กน้อยเลยเกิดขึ้นในความคิด

“รบกวนองครักษ์หานเย่ช่วยแจ้งท่านอ๋องให้ที ว่าหลายวันนี้ข้าไม่สะดวกจริงๆ ที่เร่งมาเมืองหลวงก่อนกำหนดคราวนี้ ก็เพราะมีธุระสำคัญต้องจัดการอย่างเร่งด่วน หากมีเวลาเมื่อไหร่ ข้าจะรีบไปพบท่านอ๋องทันที ขอทรงโปรดอภัยให้เหว่ยซินด้วย”

คำตอบที่ได้รับอยู่เหนือความคาดหมายของหานเย่ เพราะปกตินายน้อยเหว่ยไม่เคยปฏิเสธหรือบ่ายเบี่ยงคำเชิญของฉีอ๋อง เห็นทีว่าอีกฝ่ายคงติดธุระสำคัญจริงๆ

หานเย่กลับมารายงานนายเหนือหัวอย่างไม่มีตกหล่น เฟิ่งเสวียนจีฟังแล้วก็พยักหน้าร้บ แม้จะรู้สึกเหมือนถูกขัดใจอยู่กลายๆก็ตาม

หลังจากผ่านไปห้าวัน ในที่สุดเฟิ่งเสวียนจีก็อดทนรอต่อไปไม่ไหว เขาถือวิสาสะเดินเข้าไปถึงห้องทำงานของนายน้อยเหว่ยซินในหอโอสถเหว่ยตี้ หลังทราบว่าอีกฝ่ายเดินเข้าไปในหอโอสถเมื่อครึ่งชั่วยามที่ผ่านมา

เรียวคิ้วงามภายใต้หน้ากากสีเงินกระตุกยิกๆ มองบุรุษตัวโตจอมเผด็จการตรงหน้าอย่างหมดคำพูด ถึงแม้จะพอเดาได้อยู่แล้วว่า เขาต้องบุกมาทวงลูกอาชาเหงื่อโลหิตที่เคยคุยกันไว้แน่ๆ นี่เพิ่งผ่านไปแค่ห้าวันเท่านั้น หมดความอดทนเสียแล้ว เข้าข่ายวัยรุ่นใจร้อนสินะ

ทว่าก็ประจวบเหมาะ มู่ซูซินตั้งใจใช้เรื่องลูกม้า มาเป็นเครื่องต่อชีวิตน้อยๆของนาง ให้อยู่รอดปลอดภัยไปจนถึงหลังแต่งงานอยู่พอดี

แม้ว่าลูกม้าเหงื่อโลหิตจะราคาแพงและหาซื้อไม่ได้ง่ายๆ แต่เมื่อเทียบกับชีวิตอันมีค่าของนางแล้ว ต่อให้มองลงมาจากดวงจันทร์ยังเห็นว่าคุ้มที่จะแลก!

หลังดีดลูกคิดในรางแก้ว นั่งคิดนอนคิดมาหลายวัน มู่ซูซินจึงตัดสินใจวัดดวง เอาลูกม้ามาเป็นโล่กำบังชีวิตจากเงื้อมมือของว่าที่สามี

ร่างบางระบายยิ้มการค้า ก้าวออกมาจากหลังโต๊ะทำงาน เชิญคนตัวโตนิสัยเสียเอาแต่ใจนั่งลงด้วยท่าทางประจบประแจง

“ท่านอ๋อง พระทัยเย็นๆฟังกระหม่อมอธิบายก่อน พอกระหม่อมได้ยินว่าจะทรงอภิเษกสมรส กระหม่อมก็ตั้งใจจะมอบลูกม้าตัวนี้เพื่อเป็นของขวัญแสดงความยินดีกับท่านอ๋อง ทรงรออีกสักนิดเถิดนะพะย่ะค่ะ กว่าลูกม้าจะหย่านม ก็หลังจากที่ท่านอ๋องอภิเษกผ่านไปได้หนึ่งเดือนพอดี กระหม่อมยังได้ม้าสายพันธุ์จากปอซือ*เพศเมียมาด้วยตัวหนึ่ง ตั้งใจมอบให้พระชายาของท่านอ๋องเป็นของขวัญ เพราะฝึกง่ายเหมาะกับสตรี ถือว่าเป็นเรื่องมงคลฉลองครบรอบวันอภิเษกครบหนึ่งเดือนพอดี เข้าท่าใช่ไหมพะย่ะค่ะ”

นางลงทุนยอมทิ้งเงินจำนวนไม่น้อย เพื่อแลกกับชีวิตเลยนะ ท่านอ๋องได้กำไรเห็นๆ หากทรงรักม้าก็ได้โปรดปล่อยลูกนกลูกกาตัวเล็กๆให้มีชีวิตต่อไปเถอะ นางออกจะน่ารักน่าเอ็นดูแถมอยู่เป็นด้วยนะ

เฟิ่งสวียนจีตกตะลึงกับถ้อยคำของบุรุษตัวบางตรงหน้า คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะใจป้ำ ถึงขนาดยกลูกอาชาเหงื่อโลหิตให้เขาเป็นของขวัญแต่งงาน! ผู้เป็นอ๋องรีบประสานมือกล่าวขอบคุณอย่างไม่ลังเล

“นายน้อยเหว่ยช่างมีจิตใจกว้างนัก ข้ารู้สึกเกรงใจยิ่งนัก จึงขอขอบคุณท่านล่วงหน้าไว้ ณ ที่นี้”

และด้วยความหลงใหลในอาชาสายพันธุ์นี้จนขึ้นสมอง เฟิ่งเสวียนจียกเลิกความคิดที่จะสังหารว่าที่ชายาทิ้งก่อนแต่งทันที เขาเรียกหานจิ้งมากระซิบบางอย่าง จากนั้นจึงปั้นหน้าขรึม พยายามเก็บซ่อนรอยยิ้มแห่งความยินดีไว้เต็มกำลัง…

ทว่าภายในใจกำลังคิดว่า เดี๋ยวค่อยหาทางกำจัดนางหลังแต่งเข้าตำหนักก็แล้วกัน หากมู่ซูซินได้ยินความคิดนี้ของเฟิ่งเสวียนจี นางคงกระโดดหยุมหัวเขาอย่างไม่กลัวตาย!

ทั้งคู่สนทนาเรื่องม้าๆกันต่ออีกพักหนึ่งเฟิ่งเสวียนจีจึงขอตัวกลับ ดวงตาคู่งามภายใต้หน้ากากสีเงินมองตามแผ่นกว้างสง่างามด้วยความคิดหลากหลาย เหตุผลที่นางไม่อยากให้ผู้อื่นรู้ตัวตนที่แท้จริงนั่นเป็นเพราะ

~ประการแรก สตรีในยุคสมัยนี้ยังถูกจารีตประเพณีตีกรอบให้อยู่ภายใต้อำนาจของบุรุษ การทำตัวเป็นแม่ไก่ขันแทนไก่โต้ง*ยังไม่เป็นที่ยอมรับ หากทราบว่าแท้จริงนายน้อยเหว่ยซินเป็นสตรี คงยากที่จะเจรจาต่อรองทางการค้า กับบรรดาวาณิชเขี้ยวลากดินทั้งหลายได้อย่างราบรื่น

~ประการที่สอง เพื่อความปลอดภัยของครอบครัว บนเส้นทางการค้ายังมีอำนาจมืดที่มองไม่เห็นแฝงตัวอยู่ หลายคนต้องการสูตรยาของนางซึ่งถือเป็นความลับสูงสุด เพราะหากคนเหล่านั้นรู้ว่านางเป็นลูกเต้าเหล่าใคร ครอบครัวของนางอาจตกเป็นเป้าหมาย นำมาใช้ข่มขู่เพื่อให้นางมอบสูตรยา กระทั่งตัวนางเองยังถูกลอบโจมตีระหว่างเดินทางอยู่หลายหน รถม้าของนางจึงต้องสั่งทำเป็นพิเศษ

~ประการที่สาม ต้องทำตัวให้ลึกลับเข้าไว้ หลายคนจะได้ไม่กล้าหาเรื่องทำลายชื่อเสียงหอเหว่ยตี้สุ่มสี่สุ่มห้า เพราะมิอาจคาดเดาว่ามีใครคอยหนุนหลังอยู่บ้าง หอเหว่ยตี้ไม่เพียงขายโอสถให้แคว้นต้าเฟิ่ง แต่ยังขายโอสถบางตัวให้กับแคว้นพันธมิตรอย่างต้าโจวอีกด้วย

กรณีมีผู้สนใจอยากติดต่อทำการค้าด้วย ก็ให้ไปติดต่อผู้ดูแลของหอโอสถเหว่ยตี้ในแต่ละเมือง จากนั้นนายน้อยจะเป็นคนติดต่อพวกเขากลับไป

คำสั่งยกเลิกภารกิจ ส่งไปกับพิราบสื่อสารถึงอาเต๋อ ครั้นสายสืบหนุ่มได้เห็นข้อความในจดหมาย เขาแทบลุกขึ้นมาโห่ร้องด้วยความดีใจ นั่นเป็นเพราะยิ่งนานวันเข้า เขายิ่งเวทนาคุณหนูใหญ่มู่จับใจ

หลังหายจากอาการหัดและอาหารเป็นพิษ สองวันถัดมานางก็ดันเป็นลมล้มพับ ขณะออกมาเดินเล่นรับลมจนพลัดตกสระบัว อะไรจะซวยขนาดนั้น! อาเต๋อเห็นแล้วทำใจสังหารนางไม่ลงจริงๆ!

หากให้เดา นางคงกำลังดวงตก เพราะโดนดาวมฤตยูอย่างฉีอ๋องแทรกเข้ามาในดวงชะตา การตกน้ำจนเกือบม้วยมรณาในครานี้ คงเป็นการฟาดเคราะห์ใหญ่ ฉีอ๋องถึงได้เปลี่ยนใจละเว้นชีวิตน้อยๆของนาง

*******************

*ปอซือ : เปอร์เซีย

*แม่ไก่ขันแทนโต้ง : สตรีที่ทำหน้าแทนบุรุษ หรือสตรีที่ทำตัวเป็นผู้นำ