ตอนที่5

ต้นหวายที่อี้ซินกำลังตัดลักษณะของลำต้นหวายยาวจากโคนถึงยอดและมีขนาดเท่า ๆ กัน หวายมีความเหนียว ยืดหยุ่น แข็งแรง สามารถดัดโค้งงอได้ง่าย นอกจากนี้ยังมีน้ำหนักเบาและทนนาน หวายมีลักษณะเฉพาะตัว คือ มีความสวยงามตามธรรมชาติที่นิยมนำมาทำเครื่องจักสานหรือเครื่องมือเครื่องใช้ เพราะเนื้อและผิวหวายมีลักษณะสวยงามเหนียวทนทาน ส่วนต่าง ๆ ของหวายยังสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง ผิวที่ลอกออกจากลำหวายนำมาจักสานทำเสื่อ ตะกร้า เครื่องดักปลา เก้าอี้ โต๊ะ และเครื่องเรือนเครื่องใช้ต่าง ๆ ใบและใบย่อยใช้ทำแฝกมุงหลังคา เครื่องจักสาน มู่ลี่และใช้แทนเชือกในการผูกมัด ไส้ใช้ในการจักสานและใช้เป็นส่วนเสริมแต่งให้ประดิษฐ์กรรมชนิดต่าง ๆ แลดูสวยงามยิ่งขึ้น ราก ผล และหน่อหวายบางชนิดสามารถนำมาใช้ทำยาและเป็นอาหารของมนุษย์และสัตว์ได้

 อี้ฟงที่ยืนมองพี่สาวพยายามตัดหวายด้วยความสงสารเพราะสังเกตเห็นมือบอบบางนั้นมีเลือดไหลแต่เจ้าตัวก็ยังไม่ละความพยายาม จนได้หวายมาจำนวนมาก 

อี้ซินที่เห็นว่าเยอะพอแล้วจึงลอกเอาเปลือกหวายมาเส้นหนึ่งแล้วมัดเข้าด้วยกันเพื่อง่ายในการพากลับ และเหมือนกับได้โชคสองชั้นเพราะด้านหลังพุ่มต้นหวายแน่นขนัดที่นางตัดจนโล่งเตียนนั้นเป็นดินเหนียวนางมองเห็นบ้านหลังน้อยๆ ของนางกับอี้ฟงอยู่รำไร จึงมีแรงฮึดสู้ขึ้นมาเป็นกอง หันหน้าไปหาร้างเล็กเพื่อให้ช่วยกันรากกองหวายกลับกระท่อมกลับเห็นเจ้าตัวเล็กดวงตาแดงก่ำ รู้สึกตกใจยิ่งนักคิดว่ามีอะไรกัดเอาหรือไม่จึงรีบถามพร้อมเข้าไปจับร่างเล็กหมุนดู

"ฟงเอ๋อเป็นอะไร เจ็บตรงไหนหรือไม่" 

อี้ฟงที่ส่ายหน้าปฏิเสธแล้วจับมือบางของพี่สาวขึ้นมาลูบเบาๆ

"พี่ใหญ่เจ็บมากหรือไม่ ข้าจะรีบโตๆ ไวไวนะขอรับ จะได้ดูแลท่าน" 

อี้ซินที่มองดูฝ่ามือตนเองที่มีรอยเลือดเกรอะกรังและห้อเลือดจึงได้เข้าใจว่าเหตุใดเจ้าตัวเล็กถึงร้องไห้

" ไม่เป็นไรอี้ฟง แผลนิดเดียวไม่นานก็หายแล้ว เจ้าอย่าได้ห่วง" 

ยกมือบางขึ้นลูบศีรษะเล็กอย่างเอ็นดู

" ไป เรารีบพาหวายพวกนี้กลับบ้านกันดีกว่า เดี๋ยวพี่จะทำอะไรให้เจ้าดู"

แล้วสองพี่น้องก็ช่วยกันลากหวายกองใหญ่กลับกระท่อม ก่อนอี้ซินจะทำการตัดคัดแยกเป็นส่วนๆ ใบของมันนางจะเก็บไว้ทำหลังคาบ้านหลังน้อยของนาง และจัดการกับลำหวาย ลอกผิวจากลำหวายอย่างชำนาญแล้วให้อี้ฟงขนไปผึ่งไว้ กว่าจะลอกหวายหมดก็ตอนดวงตะวันขึ้นตรงหัวพอดีจึงชวนอี้ฟงไปล้างไม้ล้างมือแล้วมากินซุปเห็ดที่ทำเอาไว้เมื่อเช้า ก่อนจะเริ่มลงมือสานตะกร้าหวายใบใหญ่ด้วยความรวดเร็วจนอี้ฟงที่มองอย่างตกตะลึงเมื่อเห็นเป็นรูปเป็นร่าง

"พี่ใหญ่ เก่งจังเลย" 

อี้ซินที่หันไปส่งยิ้มกว้างให้น้องชายก่อนจะเอ่ยขึ้น

"พี่จะทำตะกร้าใบใหญ่ไว้ใส่เครื่องใช้ที่พี่จะสานจากหวายพวกนี้แล้วนำไปขายจะได้มีเงินมาซื้อข้าวให้เจ้ากินอย่างไรเล่า" 

ใช้เวลาเพียงไม่นานนางก็ได้ตะกร้ารูปทรงสี่เหลี่ยมใบโตและมีน้ำหนักเบากว่าตะกร้าในยุคนี้ และจะมีน้ำหนักเบาขึ้นเรื่อยๆ เมื่อหวายเริ่มแห้ง จากนั้นจึงได้นำหวายเส้นเล็กมาถักเป็นสายไว้สะพายหลัง 

" เสร็จแล้ว"

อี้ฟงที่วิ่งเล่นอยู่ข้างๆ รีบมาชะโงกคอดูเห็นเป็นตะกร้ารูปทรงประหลาดตาจึงมองดูด้วยความสนใจ 

"โอ้โห! พี่ใหญ่สอนข้าบ้างได้หรือไม่" 

"ได้สิ มานั่งนี่มาพี่จะสอนเจ้าทำตะกร้าใส่ของแบบมีหูหิ้ว พรุ่งนี้เราจะพาไปขายในตลาดกัน" 

เสียงสองพี่น้องที่นั่งพูดคุยด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะช่วยกันสานข้าวของเครื่องใช้ดูแปลกตาแต่ดูสวยงามและสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้สารพัด จนดวงตะวันเริ่มคล้อยต่ำ อี้จึงได้ลุกขึ้นไปก่อกองไฟ แล้วลงมือทานอาหารซึ่งจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากซุปเห็ด มองดูทั่วบริเวณที่เริ่มจะมืดลง หากมีตะเกียงก็คงจะดี แต่กระท่อมแห่งนี้ไม่มีอะไรเลย นางคงต้องเร่งมือหารายได้โดยด่วน จึงบอกให้อี้ฟงเข้านอนก่อนนางจะสานกระเป๋าอีกสักพัก นางกะจะทำให้ได้สักห้าใบเพื่อจะพาไปขายในวันรุ่งขึ้น ตอนนี้ยังได้เพียงแค่สามใบเท่านั้น