บทที่ 4

“อืม...แน่น” เสียงของเขาคราง พร้อมทั้งซบหน้าลงบนไหล่ของฉัน มันเจ็บมากนะเพราะมันคือครั้งแรกด้วยแหละ

“ไม้...เราเจ็บ”

“อย่าดิ้นมันเสียว” เขากอดฉันไว้แน่น กดแช่ทุกอย่างไว้ มันอึดอัดแน่นไปหมด เราทั้งคู่กอดกันแน่น โดยที่ใจเราสองคนก็ยังเต้นตุ๊บ ๆ เพราะความตื่นเต้น และเร่าร้อน

“อื้อ...” พอเขาเริ่มขยับ ฉันกับเขาก็ส่งเสียงร้องครางเพราะความสุข ดีมาก ถึงจะเจ็บแต่ก็ไม่ได้เจ็บมากเท่าตอนแรกที่ตัวเขาเข้ามา

“ไม้..อือ” เราสองคนจูบกันอย่างเร่าร้อน เขามอมเมาฉันด้วยรสจูบอย่างที่ไม่เคยได้รับจากใคร แล้วฉันจะได้รับจากใครในเมื่อฉันเพิ่งเคยจูบ ครั้งนี้เป็นครั้งแรก 

ยิ่งเขาเริ่มขยับมากขึ้น ความเสียวก็มากตาม ร่างกายของฉันเหมือนกำลังจะแตก ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร เหมือนตอนนี้เรากำลังช่วยกันสูบลมลูกโป่งแล้วกำลังรอเวลาให้มันแตกออก แตกออกมาอย่างที่เราตื่นเต้นและรอคอย 

“ไม้...ฮือ..ฮือ” ฉันไม่อาจห้ามตัวเองไม่ให้ร้องไห้ได้ เพราะความเสียวที่เขาส่งให้ฉัน มันอึดอัด อยากให้เขาทำมากกว่านี้

เมื่อร่างกายของเขาขยับเร็วยิ่งขึ้น มันยิ่งทำให้ฉันเอง ก็ร้องครางไม่ต่างจากเขา

“ตอดเยอะเกิน” เสียงเขาพูดกัดกรามแน่น ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรไม่ให้ตอด รู้แต่ว่าตอนนี้มันเสียวไปหมด อยากให้เขาพาฉันออกจากตรงนี้ ไม่ไหวแล้วจริง ๆ

“ไม้ เราไม่ไหวแล้ว เราเสียว” ฉันครางบอกเขาเพียงเท่านี้ จากนั้นเขาก็บดขยี้ปากฉันด้วยปากเขา นี่คือรำคาญกันหรือเปล่านะ อ๊า เสียงฉันร้องออกมาทันทีที่เขาปล่อยปากให้ฉันได้หายใจ

“แตกพร้อมกันนะ” ฉันไม่เข้าใจหรอก คำว่าแตกพร้อมกันของเขาหมายถึงอย่างไร แต่ที่รู้คือตอนนี้ฉันเหมือนโดนเหวี่ยงขึ้นสูงเสียดฟ้า พอเสียงครางของเราทั้งสองประสานกัน

ความสยิวซ่านก็เกิดขึ้นไปทั้งร่าง เราสองคนกอดกันแน่น ซึมซับความรู้สึก ของกันและกัน

ความร้อนแรงของเขาและฉัน ทำให้เราทั้งสองคนหลับใหลในอ้อมกอดของกันและกัน จนกระทั่งแสงแดดอ่อนที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามา ทำให้ฉันตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงใครบางคนเรียก

พฤกษาเหรอ ฉันมองหน้าเขา ตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวและยังเจ็บตรงนั้นไม่หาย แม้แต่ตอนตื่นนอนเขายังหล่อเลย

“ยัยแก้วหน้าม้าตื่น ๆ เธอเข้ามาในห้องฉันได้ไง” หน้าตาหล่อจริงแต่ปากหมา นี่แหละเสน่ห์ของเขา

“นายท่อนไม้แหกตาดูด้วยนี่มันห้องฉัน” โมโห คนนะมาเรียกแก้วหน้าม้าได้ไง อายุแบบนี้ยังรู้อีกเหรอแก้วหน้าม้าคืออะไร จะว่าอะไรสักอย่างก็ว่าที่ทันสมัยหน่อยก็ไม่ได้ 

“เอ้ย” เขาร้องลั่นเพราะไม่ใช่แค่เขานอนอยู่บนเตียงของฉัน แต่ตัวเขายังทับอยู่บนร่างของฉันอีก เสื้อผ้าสักชิ้นก็ไม่มีติดกายทั้งคู่ รอยเลือดบนตัวตนของเขาและดอกไม้ของฉัน แล้วนัวกันอีท่าไหนเนี่ย ฉันก็ดันเผลอใจไปกับเขา เช้ามานี่ตอนตื่นเขาก็คงมานัวฉันอีก

สภาพยับเยินแบบนี้ทั้งคู่คงไม่ต้องบอกว่าอะไรเป็นอะไร คนหน้าซีดไม่เหลือมาดหนุ่มหล่อเดือนมหาวิทยาลัยก็คราวนี้แหละ

“แม่งมันเกิดอะไรขึ้นวะ” ถ้าเขาบ่นขนาดนี้ก็คงจำอะไรไม่ได้ ช่างมันเถอะแก้ว ฉันได้แต่บอกกับตัวเอง แกได้งาบเดือนมหาวิทยาลัยนะ ครั้งแรกกับเดือนที่แกหลงรักมาตั้งสามปีนะ มันก็ไม่เลวใช่ไหมละ  

“ช่างมันเถอะลุกไปอาบน้ำ และกลับห้องนายไปได้แล้ว” ฉันตัดสินใจบอกเขาออกไป 

“ไม่เคยเหรอ”

ฉันรู้ตัวว่าตอนนี้หน้าฉันคงแดง ไม่ต่างกับคนปัดแก้มสีพีช แบบคนสุขภาพดี ถ้าเคยจะสภาพนี้ไหมพ่อคุณ อยากจะถามกลับ ไม่คิดว่าเลือดจะเยอะขนาดพอให้เปื้อนทั้งที่นอน ทั้งตัวเขา

“แก้ว”

“ช่างมันเถอะ จะไปอาบน้ำ” ฉันบอกกับตัวเองว่าจะไม่คิดถึงเรื่องนี้อีก อะไรผ่านแล้วก็ผ่านไป ใช่ว่าเขาได้ฉันคนเดียวที่ไหน ฉันก็ได้เขา อีกอย่างเมื่อคืนถึงจะเจ็บแต่ฉันก็มีความสุขดี ไม่สิฉันมีความสุขมาก ส่วนหนึ่งเพราะเขาอ่อนโยน ไม่เหมือนตอนนี้

น้ำเสียงอ้อน ๆ แบบเมื่อคืนหายไปแล้ว อยากให้เขาเมาทั้งวันทั้งคืนจัง คงไม่ได้สินะเขาคงไม่กินซ้ำ ฉันเองถึงจะชอบเขามากแต่ถ้ามีแค่ความสัมพันธ์ทางกาย ฉันก็ไม่อยากทำแบบนั้น