Share

ห้องลับใต้ดิน

last update Last Updated: 2025-06-20 20:29:03

ศาสตราจารย์มาร์ตินนำเมรี่และคณะเดินไปยังส่วนที่ลับที่สุดของหอจดหมายเหตุ พวกเขาเดินลงบันไดวนที่ทอดยาวลงไปใต้ดิน กลิ่นเก่าของกระดาษและฝุ่นคละคลุ้งในอากาศ

"ที่นี่คือที่เก็บเอกสารลับส่วนบุคคลของบุคคลสำคัญในอดีตจ้ะ" ศาสตราจารย์มาร์ตินกล่าว "รวมถึงเอกสารของพวก องค์กรลับ ด้วย"

พวกเขาเดินผ่านชั้นวางเอกสารที่สูงเสียดเพดาน เอกสารนับล้านชิ้นถูกจัดเก็บไว้อย่างเป็นระเบียบ แต่ก็ดูเหมือนเขาวงกตที่ไม่มีที่สิ้นสุด

"เราจะหารหัสลับเจอได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม

"รหัสลับบอกว่า 'ที่ที่ความลับถูกเปิดเผย' " ศาสตราจารย์มาร์ตินกล่าว "นั่นน่าจะหมายถึงเอกสารที่เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' โดยตรง"

เอดิสันหยิบรหัสลับชิ้นที่สองออกมาพิจารณาอีกครั้ง "รหัสลับนี้ไม่ได้ระบุชื่อเอกสารโดยตรงครับ แต่มันมีสัญลักษณ์บางอย่างที่ดูเหมือนจะเป็น ตราประทับของตระกูลแบล็ควู้ด"

เมรี่ อเล็กซานเดอร์ และเฟรเดอริคมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ

"เป็นไปได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม "คุณพ่อของพวกเราเกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' ด้วยหรือคะ!"

"ไม่หรอกจ้ะหนู" ศาสตราจารย์มาร์ตินกล่าว "คุณพ่อของพวกหนูเป็นนักสืบที่ต่อสู้กับองค์กรลับเหล่านี้มาตลอดชีวิต แต่บางที...รหัสลับนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับ ต้นตระกูลของพวกหนู ก็เป็นได้"

พวกเขาใช้เวลาหลายชั่วโมงในการค้นหาเอกสารที่เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' และเอกสารที่มีตราประทับของตระกูลแบล็ควู้ด เมรี่รู้สึกเหนื่อยล้า แต่เธอก็ยังคงค้นหาต่อไป

ในที่สุด อเล็กซานเดอร์ก็พบกับกล่องไม้เก่าๆ กล่องหนึ่งที่ซ่อนอยู่หลังเอกสารอื่นๆ กล่องนั้นมีตราประทับของตระกูลแบล็ควู้ด และดูเหมือนจะเก่าแก่มาก

"เจอแล้วครับ!" อเล็กซานเดอร์กล่าว "น่าจะเป็นกล่องนี้แหละครับ"

เขาพยายามเปิดกล่อง แต่กล่องนั้นถูกล็อกไว้อย่างแน่นหนา

"คุณเอดิสันคะ" เมรี่กล่าว "คุณช่วยเปิดให้เราหน่อยได้ไหมคะ?"

เอดิสันพยักหน้า เขาใช้เครื่องมือสะเดาะกุญแจเปิดกล่องไม้ได้อย่างรวดเร็ว ภายในกล่องมีเอกสารเก่าๆ ม้วนหนึ่ง และมีดสั้นเล่มเล็กๆ ด้ามทองคำสลักลวดลายงดงาม

"นี่มันอะไรกันคะ?" เมรี่ถาม

เอดิสันคลี่เอกสารออกมาอ่าน ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ "นี่มันคือ...พินัยกรรมลับ ครับ!"

"พินัยกรรมลับอย่างนั้นหรือคะ?" เฟรเดอริคถาม

"ใช่ครับ" เอดิสันตอบ "มันเป็นพินัยกรรมของ โรเบิร์ต แบล็ควู้ด ซึ่งก็คือคุณปู่ทวดของพวกคุณครับ!"

เมรี่ อเล็กซานเดอร์ และเฟรเดอริคมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าพวกเขามีปู่ทวดชื่อโรเบิร์ต แบล็ควู้ด และไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีพินัยกรรมลับแบบนี้

"ในพินัยกรรมนี้ โรเบิร์ต แบล็ควู้ดได้ทิ้งเบาะแสเกี่ยวกับ 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' ไว้ครับ" เอดิสันกล่าว "เป็นขุมทรัพย์ที่เกี่ยวข้องกับความลับสูงสุดของ 'เงาแห่งลอนดอน' และความจริงเกี่ยวกับ 'ปรมาจารย์แห่งเงา' "

"ขุมทรัพย์แห่งความรู้!" เมรี่อุทาน "แล้วมันคืออะไรคะ?"

"มันไม่ใช่ทองคำหรืออัญมณีครับ" เอดิสันตอบ "แต่มันคือ บันทึกโบราณ ที่รวบรวมข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับ 'เงาแห่งลอนดอน' ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน รวมถึงตัวตนที่แท้จริงของ 'ปรมาจารย์แห่งเงา' ด้วย"

"แล้วมันอยู่ที่ไหนคะ!" เฟรเดอริคถามอย่างกระตือรือร้น

เอดิสันอ่านพินัยกรรมต่อไป "พินัยกรรมบอกว่า ขุมทรัพย์แห่งความรู้ถูกซ่อนไว้ในสถานที่ที่ 'แสงอาทิตย์ไม่เคยสาดส่องถึง' และ 'เสียงระฆังไม่เคยดังไปถึง' "

ศาสตราจารย์มาร์ตินครุ่นคิด "แสงอาทิตย์ไม่เคยสาดส่องถึง...เสียงระฆังไม่เคยดังไปถึง...อืม...น่าจะหมายถึง อุโมงค์ใต้ดิน หรือ ห้องใต้ดินลับ บางแห่ง"

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอกห้องเก็บเอกสารลับ พวกเขามองหน้ากันด้วยความตกใจ

"พวกมันตามเรามาถึงที่นี่แล้ว!" อเล็กซานเดอร์กล่าว

"ไปครับ!" เอดิสันตะโกน "เราต้องหนีไปจากที่นี่!"

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   ห้องลับใต้ดิน

    ศาสตราจารย์มาร์ตินนำเมรี่และคณะเดินไปยังส่วนที่ลับที่สุดของหอจดหมายเหตุ พวกเขาเดินลงบันไดวนที่ทอดยาวลงไปใต้ดิน กลิ่นเก่าของกระดาษและฝุ่นคละคลุ้งในอากาศ"ที่นี่คือที่เก็บเอกสารลับส่วนบุคคลของบุคคลสำคัญในอดีตจ้ะ" ศาสตราจารย์มาร์ตินกล่าว "รวมถึงเอกสารของพวก องค์กรลับ ด้วย"พวกเขาเดินผ่านชั้นวางเอกสารที่สูงเสียดเพดาน เอกสารนับล้านชิ้นถูกจัดเก็บไว้อย่างเป็นระเบียบ แต่ก็ดูเหมือนเขาวงกตที่ไม่มีที่สิ้นสุด"เราจะหารหัสลับเจอได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม"รหัสลับบอกว่า 'ที่ที่ความลับถูกเปิดเผย' " ศาสตราจารย์มาร์ตินกล่าว "นั่นน่าจะหมายถึงเอกสารที่เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' โดยตรง"เอดิสันหยิบรหัสลับชิ้นที่สองออกมาพิจารณาอีกครั้ง "รหัสลับนี้ไม่ได้ระบุชื่อเอกสารโดยตรงครับ แต่มันมีสัญลักษณ์บางอย่างที่ดูเหมือนจะเป็น ตราประทับของตระกูลแบล็ควู้ด"เมรี่ อเล็กซานเดอร์ และเฟรเดอริคมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ"เป็นไปได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม "คุณพ่อของพวกเราเกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' ด้วยหรือคะ!""ไม่หรอกจ้ะหนู" ศาสตราจารย์มาร์ตินกล่าว "คุณพ่อของพวกหนูเป็นนักสืบที่ต่อส

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   ศาสตราจารย์มาร์ติน

    แสงอาทิตย์ยามสายสาดส่องเข้ามาในรถที่กำลังแล่นไปตามถนนในลอนดอน เมรี่นั่งพิงเบาะด้วยใบหน้าซีดเผือด ต้นแขนของเธอยังคงปวดแปลบจากบาดแผลมีดของมิสเตอร์คลาร์ก เอดิสันได้ทำการปฐมพยาบาลเบื้องต้นแล้ว แต่เมรี่รู้ว่าเธอต้องการการรักษาที่เหมาะสมกว่านี้"ไหวไหมเมรี่?" อเล็กซานเดอร์ถามด้วยความเป็นห่วง"ไหวค่ะพี่" เมรี่ตอบพยายามยิ้ม "แค่เจ็บนิดหน่อย"เฟรเดอริคกุมมือเมรี่ไว้แน่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล "เราจะไปที่หอจดหมายเหตุเลยใช่ไหมคะคุณเอดิสัน?""ใช่ครับ" เอดิสันตอบ "เราต้องไปที่นั่นให้เร็วที่สุด ก่อนที่พวก 'เงาแห่งลอนดอน' จะตามรอยเราเจออีกครั้ง"พวกเขาใช้เวลาไม่นานก็มาถึงหอจดหมายเหตุแห่งชาติ อาคารเก่าแก่ที่ดูเคร่งขรึมและเต็มไปด้วยประวัติศาสตร์ เมรี่รู้สึกถึงความศักดิ์สิทธิ์ของสถานที่แห่งนี้ ที่ซึ่งความลับนับไม่ถ้วนถูกเก็บรักษาไว้"คุณเอดิสันคะ เราจะเข้าไปได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม"หอจดหมายเหตุเป็นสถานที่สาธารณะครับ" เอดิสันตอบ "แต่ส่วนที่เราต้องการเข้าไปน่าจะเป็นส่วนที่ต้องได้รับอนุญาตพิเศษ"พวกเขาเดินเข้าไปในหอจดหมายเหตุ บรรยากาศภายในเงียบสงบ มีเพียงเสียงกระดาษพลิกไปมาและเสียงผู้คนกระซิบกระซา

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   ความเจ็บปวดและเบาะแส

    การต่อสู้ดำเนินไปอย่างรุนแรง เสียงหมัดกระทบเนื้อดังสนั่นไปทั่วหอนาฬิกา อเล็กซานเดอร์ใช้ทักษะการต่อสู้ที่เหนือกว่าในการรับมือกับมิสเตอร์คลาร์ก แต่มิสเตอร์คลาร์กก็แข็งแกร่งและว่องไวไม่แพ้กันในขณะเดียวกัน เฟรเดอริคก็กำลังต่อสู้อย่างยากลำบากกับลูกสมุนอีกคน แม้ร่างกายของเขาจะเริ่มฟื้นตัวแล้ว แต่เขาก็ยังไม่แข็งแรงเต็มที่นัก ลูกสมุนคนนั้นใช้จังหวะที่เฟรเดอริคพลาดท่า ถีบเข้าที่ท้องของเขาอย่างแรง เฟรเดอริคล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด"พี่เฟรเดอริค!" เมรี่ร้องเรียกด้วยความตกใจ เธอวิ่งเข้าไปหาพี่ชายทันทีลูกสมุนคนนั้นฉวยโอกาสที่จะซ้ำเติมเฟรเดอริค แต่เอดิสันก็พุ่งเข้ามาขวางไว้ เขาจัดการกับลูกสมุนคนนั้นได้อย่างรวดเร็ว"พี่เฟรเดอริคเป็นอะไรไหมคะ!" เมรี่ถามด้วยความเป็นห่วง เธอช่วยประคองพี่ชายขึ้นมาเฟรเดอริคกัดฟันด้วยความเจ็บปวด "ไม่เป็นไรเมรี่ แค่จุกนิดหน่อยเท่านั้น"ในขณะที่มิสเตอร์คลาร์กกำลังต่อสู้กับอเล็กซานเดอร์อย่างดุเดือด เขาก็เหลือบไปเห็นเมรี่และเฟรเดอริค เขายิ้มเหยียด แล้วโยนมีดสั้นเล่มเล็กๆ ออกไปอย่างรวดเร็ว มีดเล่มนั้นพุ่งตรงไปยังเมรี่!"เมรี่! ระวัง!" เ

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   เงา

    รุ่งเช้าอันหนาวเหน็บของลอนดอน เมฆหนาทึบปกคลุมท้องฟ้า เมรี่ เฟรเดอริค อเล็กซานเดอร์ และเอดิสัน ยืนอยู่บนสะพานเวสต์มินสเตอร์ มองไปยังหอนาฬิกาบิ๊กเบนที่สูงตระหง่าน เสียงระฆังบ่งบอกเวลาเจ็ดโมงเช้าดังแว่วมาตามลม หอจดหมายเหตุแห่งชาติอยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก แต่เอดิสันเชื่อว่าบิ๊กเบนคือจุดเริ่มต้น"รหัสลับบอกว่า 'ที่ที่เวลาหยุดนิ่ง' " เอดิสันกล่าว "นั่นน่าจะหมายถึงบิ๊กเบนครับ""แล้ว 'ประวัติศาสตร์ถูกจารึก' ล่ะคะ?" เมรี่ถาม"นั่นน่าจะหมายถึงหอจดหมายเหตุ" อเล็กซานเดอร์ตอบ "แต่เราจะเริ่มต้นจากบิ๊กเบนก่อน เพราะมันน่าจะเป็นจุดที่สังเกตได้ง่ายที่สุด"เฟรเดอริคพยักหน้า สีหน้าของเขายังคงซีดเซียวเล็กน้อย แต่แววตาของเขากลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "เราต้องระวังให้ดี พวกมันน่าจะรู้แล้วว่าเรากำลังตามหารหัสลับพวกนี้อยู่""ใช่ครับ" เอดิสันเสริม "และผมคิดว่า มิสเตอร์คลาร์ก จะต้องอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน"พวกเขาค่อยๆ เดินตรงไปยังหอนาฬิกาบิ๊กเบน ท่ามกลางผู้คนที่เริ่มออกมาใช้ชีวิตประจำวัน เมรี่สอดส่องสายตาไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง เธอรู้สึกถึงสายตาหลายคู่ที่กำลังจับจ้องมาที่พวกเขากับดักบน

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   การไล่ล่าในโรงละคร

    "พวกแกตามเรามาได้อย่างไร!" อเล็กซานเดอร์ถาม"พวกเรามีดวงตาและหูอยู่ทุกที่ครับมิสเตอร์แบล็ควู้ด" มิสเตอร์คลาร์กตอบ "พวกเราเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของพวกคุณมาตั้งแต่ต้นแล้ว""ส่งรหัสลับมาให้เราซะ!" ชายอีกคนหนึ่งกล่าว น้ำเสียงแข็งกร้าว"ไม่มีทางหรอก!" เฟรเดอริคตอบ เขาจับม้วนกระดาษไว้แน่น"ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องเสียใจนะ" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว เขาให้สัญญาณกับลูกสมุนลูกสมุนทั้งสองพุ่งเข้าใส่เมรี่และคณะทันที การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างฉับพลันในโรงละครที่เต็มไปด้วยผู้คน เสียงต่อยตีและเสียงร้องด้วยความตกใจดังขึ้นระงม แขกคนอื่นๆ ที่กำลังนั่งชมการแสดงต่างลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นตระหนกเอดิสันจัดการกับลูกสมุนคนหนึ่งได้อย่างรวดเร็ว ส่วนอเล็กซานเดอร์และเฟรเดอริคก็เข้าจัดการกับอีกคนหนึ่ง เมรี่ฉวยโอกาสวิ่งตรงไปที่เวที"เราต้องหนีไปจากที่นี่!" เมรี่ตะโกนพวกเขาปีนขึ้นไปบนเวที ท่ามกลางความตกตะลึงของนักแสดงและผู้ชม การแสดงหยุดชะงักลง นักแสดงหญิงคนหนึ่งกรีดร้องออกมา"จับพวกมันไว้!" มิสเตอร์คลาร์กตะโกนไล่ตามมาติดๆพวกเขาวิ่งเข้าไปในส่วนหลังเวที ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ประกอบฉ

  • เมรี่ยอดนักสืบหญิง   รหัสลับในโรงละคร

    แสงจันทร์สีเงินสาดส่องลงมาบนโต๊ะไม้ในห้องสมุดเก่าแก่ ม้วนกระดาษที่ได้มาจากสุสานไฮเกตถูกคลี่ออก เผยให้เห็นลายมือที่เขียนด้วยหมึกโบราณ มันไม่ใช่ตัวอักษรธรรมดา แต่เป็น แผนผังดวงดาว ที่ซับซ้อน พร้อมด้วยสัญลักษณ์แปลกๆ บางอย่าง"นี่มันอะไรกันคะ?" เมรี่ถามด้วยความสับสนเอดิสันหยิบแว่นขยายขึ้นมาส่อง "ดูเหมือนจะเป็นแผนที่ท้องฟ้าจำลองครับ และสัญลักษณ์เหล่านี้ก็น่าจะเป็นตัวแทนของดวงดาวหรือกลุ่มดาวบางอย่าง"อเล็กซานเดอร์ที่ยังคงดูอ่อนล้าจากการผจญภัย แต่แววตายังคงเฉียบคม ก้มลงมองแผนผัง "และนี่...รหัสตัวเลขชุดหนึ่งที่อยู่ด้านล่างสุด"เฟรเดอริคซึ่งเริ่มมีเรี่ยวแรงกลับคืนมาแล้ว พิจารณาแผนผังอย่างละเอียด "มันไม่ใช่แค่แผนที่ดวงดาวธรรมดาหรอกครับ ผมว่ามันเป็น รหัสตำแหน่ง บางอย่าง"มิสซิสเพอร์ซิวัลเดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับถ้วยชาอุ่นๆ "ศาสตราจารย์มอร์ริสันเป็นคนที่หลงใหลในดาราศาสตร์มากจ้ะ เขาเชื่อว่าความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดมักจะถูกซ่อนอยู่ในที่ที่ไม่มีใครคาดคิด""ถ้าอย่างนั้น เราก็ต้องถอดรหัสนี้ให้ได้" เมรี่กล่าวอย่างมุ่งมั่นพวกเขาใช้เวลาหลายชั่วโมงในการพยายามถอดรหัส แผนผังดวงด

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status