All Chapters of เมียของขวัญ: Chapter 1 - Chapter 5

“ห้ามรู้สึก ห้ามหึงหวง ห้าม...รัก” เด็กสาวหน้าตาสะสวยน่ารักน่าเอ็นดูอ่านข้อความทั้งหมดในแผ่นกระดาษจบก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน แม้ว่าร้านกาแฟชื่อดังร้านนี้จะมีลูกค้าอยู่เต็มร้าน แต่โต๊ะตรงมุมร้านที่ทั้งสองคนนั่งอยู่มีความเป็นส่วนตัว ห่างไกลจากโต๊ะตัวอื่นๆ มากพอที่จะทำให้บทสนทนาของคนทั้งคู่ไม่ถูกเผยแพร่ไปยังบุคคลที่สาม“หลักๆ ที่หนูต้องจำให้ขึ้นใจก็มีอยู่เท่านี้ ถ้าหนูเป็นเด็กดี เจียมเนื้อเจียมตัว คุณพี่รับรองว่าหนูจะอยู่ได้สบาย มีเงินเหลือเก็บเหลือใช้ คุณคนนี้เขาใจดีมาก ถ้าเด็กไม่มีปัญหาก็ไม่เคยเปลี่ยนคนใหม่” คนที่ร่างกายเป็นผู้ชายแต่จิตใจ ท่าทาง จริตจะก้าน และหางเสียงเป็นผู้หญิงบอกด้วยรอยยิ้ม เอ็นดูและพอใจในรูปร่างหน้าตาของเด็กสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าเป็นอย่างมาก ผู้หญิงตรงปกเคยเจอมาเยอะแล้ว ผู้หญิงไม่ตรงปกนี่นับครั้งไม่ถ้วนจนไม่อยากพูดถึง แต่เด็กสาวคนนี้หน้าตาผิวพรรณตัวเป็นๆ กลับดูดีกว่าในรูป สะสวยน่ารักเกินกว่าที่คิดไว้ไปมากดวงตากลมโตแลดูใสซื่อ ริมฝีปากเล็กแต่ดูอิ่มระเรื่อ จมูกรั้น ที่รวมกันบนใบหน้ากลมเนื้อผิวนวลเนียนน่าสัมผัส มองเท่าไหร่ก็ดูไม่น่าเบื่อ หน้าอกคัพเอที่คิดว่า

1-1เพราะออกมาคุยงานกับคู่ค้าแถวนี้พอดีเลยใช้เวลาเดินทางไม่ถึงสิบห้านาที เอเจนซี่จะว่าเป็นเจ้าประจำก็ว่าได้เพราะไม่เคยติดต่อเจ้าอื่นอีกเลยตั้งแต่รู้จักกันรีบลุกขึ้นต้อนรับ ยิ้มสวัสดีทักทายยกใหญ่ก่อนขยับเก้าอี้เชิญให้นั่ง"ขอบคุณครับ" เสียงทุ้มเอ่ยขอบคุณตามมารยาท กระชับสูทสีเข้มแล้วนั่งลง ใบหน้าเกลี้ยงเกลา หล่อเหลาปรากฏเส้นริ้วรอยเพียงเล็กน้อยเท่านั้นทั้งที่อีกสองปี อายุก็จะเข้าสู่เลขสี่แล้ว เด็กสาวจ้องมองด้วยสายตาประหม่า แต่ผู้ชายแปลกหน้าไม่แม้แต่จะเหลียวตามองมายังเธอเลยสักนิดทั้งที่ก็นั่งอยู่ใกล้ห่างกันแค่คนล่ะฝั่งของโต๊ะคนนี้นั้นเหรอที่จะ... ‘ผูกปิ่นโต’ เธอ“หนูจ้ะ นี่คุณจิรวัฒน์ ชัชวาลไพศาล” คนถูกเรียกเบนสายตาไปมองผู้พูดแต่พอหันกลับมาผู้ชายตรงหน้าที่เมื่อครู่นี้ไม่แม้แต่จะเหลียวตามองเธอกลับกำลังมองจ้องเธออยู่ มือเล็กรีบยกขึ้นพนมก้มศรีษะไหว้ คนถูกเด็กยกมือไหว้ก็รับไหว้เด็กสาว “น้องขวัญบูชา นรเวศสกุลค่ะคุณเจน”แนะนำชื่อเต็มกับเด็กสาวแต่ตนเองกลับเรียกชื่อเล่นอีกฝ่าย เพราะดูแลจัดหาเด็กส่งให้มาหลายปีจนเจ้าตัวอนุญาตให้เรียกแบบนั้นได้“อันนี้เป็นเอกสารเข้ารับการตรวจร่างกายของน้องเมื่อเช้

เครื่องยนต์ดับสนิทเจ้าของรถก็ลงไปจากรถ ขวัญบูชาชั่งใจอยู่ชั่วครู่จึงจะเปิดประตูตามลงไป รีบเดินเข้าไปหาเพื่อขอแบ่งของในมืออีกฝ่ายมาช่วยถือไว้แต่เขากลับเบี่ยงตัวหลบบอกเธอด้วยสายตาที่เธออ่านออกว่าเขาไม่อยากให้เธอยุ่งกับข้าวของของเขา “เดินตามมาก็พอ” เอ่ยบอกแค่นั้นก็เดินนำออกไป ขวัญบูชารีบเดินตามไปตามคำสั่ง ระหว่างทางเดินไม่ลืมที่จะสอดสายตาหันรีหันขว้างมองสำรวจสิ่งแวดล้อมรอบๆ ด้านเอาไว้ เธอเดินตามหลังร่างสูงเข้าไปในลิฟต์ที่ต้องใช้คีย์การ์ดในการกด เห็นเขากดไปที่ชั้น 32 ก็อดที่จะเหลือบสายตาขึ้นมองเขาไม่ได้ พอได้ยืนใกล้กันแบบนี้ทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กมากๆ ไปเลย ความสูงของเธอไม่ถึงช่วงไหล่เขาด้วยซ้ำ ประตูลิฟต์เปิดออกร่างสูงเดินนำออกไปอีกครั้ง ขวัญบูชารีบเดินตามออกไปก่อนที่เขาจะหยุดเดินแล้วประตูห้องด้านหน้าก็ถูกเปิดด้วยคีย์การ์ดใบเดิม “เข้ามา” จิรวัฒน์หันมาเรียกเมื่อเห็นคนที่เดินตามมาตลอดทางหยุดยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง ขวัญบูชาที่ได้สติก็ค่อยๆ เดินเข้าไป ดวงตากลมกวาดมองไปรอบๆ สถานที่แปลกใหม่ เจ้าของห้องเดินเอาของที่แวะซื้อมาระหว่างทางเข้าไปวางบนโต๊ะแล้วจึงเดินกลับมาหาคนที่ยืนอยู่กลางห้อ