Share

หมู่บ้าน

last update Last Updated: 2025-08-20 20:27:34

พวกเขาพักหอบหายใจริมฝั่งได้ไม่นาน เสียง แกรก…แกรก… ก็ดังขึ้นจากพงหญ้ารอบตัว บรรยากาศเงียบวังเวงแปรเปลี่ยนเป็นความกดดันทันที

เสือหาญยกมือขึ้นสัญญาณให้ทุกคนเงียบ สายตาคมจับจ้องไปรอบด้าน ไอ้จอมก็รีบคว้าปืนขึ้นมา แม้จะมือสั่นเล็กน้อยแต่สีหน้าเต็มไปด้วยความตั้งใจ

ทันใดนั้น ชายฉกรรจ์สี่ห้าคนโผล่พรวดออกมาในเงามืด เสื้อผ้าคร่ำคร่า แต่แววตาคมกร้าว พกมีดพกดาบครบมือ

คนหนึ่งก้าวออกมายืนกลาง พลางตะโกนเสียงดัง

"หากอยากผ่านทางมาสู้กับพวกกูก่อนสิวะ"

สันขวานสบถออกมา

"เชี่ยละ…ยังไม่ทันได้พักเลยนะเว้ย"

เสือหาญไม่ตอบ เขาเพียงชักมีดสั้นออกมา จ้องตาพวกนั้นนิ่ง

"ถ้าจะลอง ก็เข้ามา" น้ำเสียงทุ้มต่ำเต็มไปด้วยความมั่นใจ

พวกชายฉกรรจ์ไม่รอช้า บุกเข้ามาทันที การต่อสู้เกิดขึ้นรวดเร็ว!

เสือหาญพุ่งตัวเข้าไปปะทะ ใช้มีดสั้นปัดป้องดาบที่ฟาดลงมา

แคร้ง! เสียงเหล็กกระทบกันสะท้านหู ก่อนเขาจะบิดข้อมือคู่ต่อสู้จนดาบหลุด แล้วสวนกลับด้วยศอกเข้าที่กรามอีกฝ่ายจนร่วง

ไอ้จอมก็ไม่ยอมแพ้ เขายกปืนขึ้นยิง ปัง! กระสุนเจาะแขนศัตรูอีกคนล้มคว่ำลง แต่แทนที่จะกดดันต่อ เขากลับถอยให้เสือหาญเข้ามาแทน พร้อมแกล้งทำเหมือนตัวเองหมดทางสู้

เสือหา
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เมียเสือหาญจอมโจร   จุดเริ่มต้น

    ไฟคบเพลิงในหมู่บ้านสนธยาถูกจุดไว้สว่างไสว ท่ามกลางความเงียบของค่ำคืน แต่เมื่อเงาร่างของเสือหาญกับไอ้สันขวานก้าวเข้ามา ทุกคนก็รีบลุกขึ้นยืนเรียงรายทันทีเสือบุญยืนอยู่แถวหน้า แขนกอดอก ดวงตาคมกริบจ้องทั้งสองคนที่เปื้อนเลือดและเหงื่อเต็มตัว ใบหน้าของเขานิ่ง แต่แววตาแฝงความคาดหมาย"กลับมาแล้วสินะ…" เสือบุญเอ่ยขึ้นด้วยเสียงทุ้มหนัก ก่อนจะกวาดตามองทั้งคู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า"แล้วผลเป็นยังไง?"ทุกสายตาในหมู่บ้านจับจ้องไปยังเสือหาญ บ้างก็เต็มไปด้วยความสงสัย บ้างก็เปี่ยมด้วยความชื่นชมเสือหาญเช็ดเลือดที่เปื้อนข้างแก้ม พลางถอนหายใจเบา ๆ"ศพเกลื่อนป่า…แต่ตัวการยังไม่โผล่" น้ำเสียงเรียบเย็นเหมือนเหล็กแข็งกระแทกหินไอ้สันขวานหัวเราะหึ ๆ แล้วโบกขวานที่ยังเปื้อนเลือดโชว์ "ฮ่า ๆ ฉันว่าโจรมันคงเข็ดจนหัวหดไปพักใหญ่แน่ ๆ ลุงเสือบุญ…แต่เสือใบมันไม่จบง่าย ๆ หรอก"เสียงฮือฮาเบา ๆ ดังขึ้นจากกลุ่มคนในหมู่บ้าน ชายหนุ่มหลายคนมองหน้ากันด้วยความตื่นเต้นปนหวาดกลัว ชาวบ้านที่ยืนมองอยู่ก็ปิดปากตัวเองด้วยความตกใจเสือบุญขยับก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตายังคงตรึงแน่นที่เสือหาญ "ฝีมือเจ้ายังไม่ตกจริง ๆ…เสือหาญ" เขาพูดช้า ๆ"แต

  • เมียเสือหาญจอมโจร   ดักรอ

    กลางค่ำคืน ณ เรือนใหญ่ที่ตั้งอยู่ลึกในป่า เสียงฝีเท้าม้าวิ่งตะบึงมาจนฝุ่นตลบ ชายคนหนึ่งร่างกร้านรีบกระโจนลงจากหลังม้า ก่อนจะคุกเข่าลงต่อหน้าเสือใบ หัวหน้าโจรผู้มีชื่อเสียงอันเลื่องลือ"นายท่าน…ข้า…ข้ามารายงาน…แผนลักลอบขนสินค้าครั้งนี้…ล้มเหลวสิ้นครับ!"เสือใบที่นั่งกอดอกอยู่บนเก้าอี้ไม้ไผ่ แววตาเย็นเฉียบ หรี่ตามองคนรายงานด้วยความกราดเกรี้ยว “ล้มเหลว…หมายความว่ายังไง?”"พวกมือสังหารที่ถูกส่งไป…ถูกฆ่าตายหมดสิ้นครับนายท่าน! ที่เหลือก็แตกหนีเอาชีวิตรอดมาเล่า…พวกเขาบอกว่าเป็นฝีมือ…ของเสือหาญ!"สิ้นคำรายงาน ความเงียบงันกดทับไปทั่วเรือนใหญ่ จนเสียงหายใจยังฟังชัดเจน เสือใบค่อย ๆ ลุกขึ้น ดวงตาวาวโรจน์"เสือหาญ…" เสียงต่ำทุ้มเต็มไปด้วยโทสะ "ไอ้ลูกเสือหลงคนนั้น…กลับกล้ามาเหยียบย่ำเส้นทางของกูอีกครั้ง!"เขากำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าฝ่ามือ เลือดซึมออกมาทีละหยด ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความอาฆาต"ดี…ในเมื่อมันอยากเล่นกับกู…กูก็จะทำให้มันรู้ ว่าระหว่าง ‘เสือหาญ’ กับ ‘เสือใบ’…ใครคือเสือแท้ ใครคือหมาไร้เงา!"เสียงหัวเราะก้องสะท้อนลึกในค่ำคืน ทำเอาคนรายงานหน้าซีดเผือด กลัวจนหัวใจแทบหยุดเต้น"ฟังใ

  • เมียเสือหาญจอมโจร   สำเร็จ

    ภายในพริบตาเดียวพวกลูกน้องพ่อค้าเศรษฐีวิ่งหนีกระเจิดกระเจิงไปคนละทิศคนละทาง ตอนนี่เหลือแต่มือสังหารที่คุมขบวนที่ยืนประจันหน้ากับพวกเสือบุญในขณะนั้นเสือหาญเดินขึ้นมาจากด้านหลังหลังจากไล่ฆ่าทีเหลือทิ้งไว้ในป่า เขาจับไหล่บอกให้จอมนั้นถอยออกไปอย่ามายืนอยู่ตรงนี่"เอ็งหลบไปไอ้จอม" น้ำเสียงทุ้มต่ำพร้อมสีหน้าดุดันเขาจับไหล่บางๆไอ้จอมขยับออกเล็กน้อยแล้วเดินขึ้นนำด้านหน้าทันใดนั้น...มือสังหารยกดาบสั้นออกมา ดวงตาเจือรอยยิ้มเย็น "มึงคือเสือหาญสินะ…ได้ยินชื่อมานานแล้ว"ยังไม่ทันที่ใครขยับ ร่างนั้นก็พุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว เสือหาญยกดาบรับทัน ดาบทั้งสองกระแทกกันเสียงแหลม เคร้ง! จนสะเก็ดไฟปลิวว่อนไอ้จอมที่อยู่ไม่ไกลตะโกน "พี่หาญ!! ระวังมันนะโว้ย!!"เสือหาญไม่ตอบ เขารู้ดีว่านี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่จะประมาทได้มือสังหารชำนาญเคลื่อนไหวรวดเร็ว วาดดาบเข้าใส่จากมุมที่ยากจะป้องกัน ทุกครั้งที่เสือหาญรับไว้ได้ แขนก็ชาหน่วงเพราะแรงกดมหาศาลแต่แล้วดวงตาคมของเสือหาญวาววับ มือซ้ายที่ซ่อนอยู่ในเสื้อค่อย ๆ เลื่อนลงไปคว้ามีดเล่มเล็ก ขนาดเท่าฝ่ามือที่เหน็บไว้ตรงข้างเอว"คราวนี้…ถึงตาข้าแล้ว"เพียงเสี้ยววินาที เสื

  • เมียเสือหาญจอมโจร   ออกเดินทาง

    รุ่งเช้าของหมู่บ้านสนธยา แสงแดดแรกลอดผ่านยอดไม้ลงมาทาบกับหลังคาเรือน เสียงไก่ขันประสานกับเสียงคนในหมู่บ้านที่ตื่นกันตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง บรรยากาศเต็มไปด้วยความคึกคักผิดจากความเงียบสงบเมื่อคืนพวกผู้หญิงช่วยกันห่อข้าวต้มมัด ทำห่อข้าวใส่กระบอกไม้ไผ่สำหรับพกติดตัว ส่วนชายหนุ่มแต่ละคนก็เดินตรวจอาวุธ มีทั้งดาบสั้น ดาบยาว ธนู และปืนที่ซ่อนพกไว้เสือบุญยืนกอดอกอยู่หน้าลาน สายตาคมกวาดมองลูกน้องทีละคน ก่อนตะโกนเสียงดัง "วันนี้…เราจะออกไปล่าของจริง! ใครใจไม่ถึงก็ถอยตั้งแต่ตอนนี้"เสียงโห่รับจากพวกโจรดังลั่นสนั่นป่า ทำเอาบรรยากาศฮึกเหิมทันตาเสือหาญยืนอยู่ข้างไอ้จอม กำลังตรวจดาบที่ผูกกับเอว เขาก้มลงนิดหนึ่งก่อนกระซิบ "อย่าลืม…ตามฉันให้ติดล่ะ ไอ้จอม อย่าทำตัวซุ่มซ่ามเหมือนเมื่อคืนอีก"ไอ้จอมหน้าขึ้นสีเล็กน้อย แต่ก็พยายามทำเสียงแข็งกลบเกลื่อน "เออ ๆ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะพี่หาญ ฉันดูแลตัวเองได้"เสือหาญหัวเราะหึในคอ พลางยกมือขึ้นยีหัวมันเบา ๆ จนผมกระจุกยุ่ง "ถ้าไม่อยากให้ฉันเป็นห่วง ก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วกัน"ระหว่างนั้น ไอ้สันขวานกับไอ้กระบานก็เดินถือกระสอบใบใหญ่เข้ามา แอบหันมากระซิบกันเองเสียงเจ

  • เมียเสือหาญจอมโจร   อาบน้ำ

    ในช่วงเวลาการต่อสู้ที่ดุเดือดเสือหาญเอาชนะทั้งสามคนได้อย่างง่ายดายพร้อมกับคำติชมตลอดเวลาที่ยืนอยู่กลางลานการต่อสู้เสือบุญนั้นสั่งให้ทุกคนแยกย้ายกลับบ้านเพราะการปะลองจบลงเพียงเท่านี่ หลังจากนั้นเสือหาญกับไอ้กระบานไอสันขวานก็เดินกลับไปพร้อมกันด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ"โห…พี่หาญ นี่แม่งอย่างกับคนเหล็กนะ"ไอ้สันขวานบ่นอุบ มองตามอย่างตะลึงไอ้กระบานก็พยักหน้าแรง "จริง มึงเห็นมั้ยว่าพี่เสือหาญตั้งรับกี่ไม้แล้วไม่ล้มสักที กูยังขาสั่นอยู่เลย"เสือหาญไม่พูดอะไร เขาเดินไปยังบ่อน้ำที่อยู่ไม่ไกล หยิบขันไม้ตักน้ำขึ้นมาล้างหน้าเสียงดัง ซู่! ก่อนจะปลดเชือกคาดอกแล้วถอดเสื้อเก่า ๆ ออกด้วยท่าทางปกติ เหมือนเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับนักสู้ทว่า…สำหรับไอ้จอมไม่ธรรมดาเลยดวงตาของมันเบิกกว้างทันทีที่เห็นแผ่นหลังเสือหาญเต็มไปด้วยรอยแผลเก่า บางรอยเป็นทางยาวเหมือนรอยดาบ บางรอยเป็นจุดเล็กคล้ายรอยไฟไหม้ ทุกแผลบอกเรื่องราวการต่อสู้ที่ผ่านมาได้เป็นสิบครั้งร้อยครั้งไอ้จอมยืนนิ่งตรงบานหน้าค่างไปชั่วขณะ หัวใจเต้นแรงแบบไม่รู้สาเหตุ "เฮ้ย…ทำไมฉันต้องตกใจด้วยเนี่ย…" ไอ้จอมพึมพำกับตัวเองเบา ๆ แต่สายตาก็ยังไม่ยอมละไปจากร่าง

  • เมียเสือหาญจอมโจร   สบตากัน

    เสียงเชียร์ เสียงหัวเราะ และเสียงพูดคุยยังดังลั่นรอบลาน ทุกคนต่างเข้ามารุมล้อมเสือหาญ บ้างก็ปรบมือ บ้างก็เอ่ยชมไม่หยุด "ยอดฝีมือจริง ๆ!" "ฉันไม่เคยเห็นใครสู้ได้แบบนี้มาก่อน!"แต่ท่ามกลางความวุ่นวายนั้น เสือหาญกลับหันสายตาไปยังจุดหนึ่ง หน้าต่างเรือนที่ไอ้จอมยืนพิงอยู่แสงแดดอ่อน ๆ ส่องกระทบใบหน้าของไอ้จอมที่ยังมีร่องรอยงัวเงียจากการตื่นนอน แววตาของมันมองเสือหาญอย่างไม่ละไปไหน เต็มไปด้วยทั้งความทึ่ง ภูมิใจ และบางอย่างที่เจ้าตัวเองก็อธิบายไม่ถูกเสือหาญสบตากับมันนิ่ง ๆ เพียงเสี้ยวอึดใจ แต่กลับเหมือนเวลาหยุดเดินมุมปากเสือหาญยกขึ้นเล็กน้อย คล้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่เต็มยิ้ม แค่แววตาที่เปล่งประกายเฉียบคม ทว่าก็แฝงความอบอุ่นที่มีไว้ให้เพียงไอ้จอมไอ้จอมชะงักไป หัวใจเต้นแรงแบบไม่ทันตั้งตัว มันรีบเบือนหน้าหนีพลางพึมพำเบา ๆ"…มองอะไรกันวะ ใครเขาจะใจเต้นกับผู้ชาย…"แต่ทันทีที่มันก้มหน้า ความร้อนก็แผ่ซ่านขึ้นแก้มจนห้ามไม่อยู่เสือหาญที่ยืนอยู่กลางลานฝุ่นยังไม่ละสายตา เขายกมือขึ้นปัดคราบเลือดที่ติดปลายนิ้ว แต่ในใจกลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นเงียบ ๆ"ถ้าไอ้จอมเป็นผู้หญิง…ก็คงน่ารักไม่เบา"ไอ้สันขวานซึ่งยืนอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status