บทส่งท้าย 2

บทส่งท้าย

กันตยศมาถึงก่อนเป็นคนแรก ชายหนุ่มยื่นกล่องของขวัญเล็ก ๆ ให้ พร้อมกล่าวแสดงความยินดีกับเพื่อนสาวและสามีของเธอ

“ขาดเหลืออะไรบอกนะ ไม่ต้องเกรงใจ” วินทร์บอกพลางยื่นมือตบบ่าหนุ่มรุ่นน้อง ก่อนหน้านี้เขาอาจจะรู้สึกเคือง ๆ ที่กันตยศใกล้ชิดและสนิทสนมกับภรรยาเขามากเกินไป แต่เมื่อได้รู้ว่าอีกฝ่ายให้ความช่วยเหลือ หยิบยื่นเงินก้อนให้ยืมในยามที่ภรรยาเขาลำบาก เพราะต้องใช้เงินจำนวนมากในการไปทำงานต่างประเทศ เขาก็เลือกมองข้ามความรู้สึกมากกว่าเพื่อนที่หนุ่มรุ่นน้องคนนี้มีต่อภรรยาของตนไป

ณิชาเล่าให้ฟังว่าตอนจะไปทำงานที่ฝรั่งเศส เธอมีปัญหาเรื่องเงิน จริงอยู่ว่าบริษัทออกค่าใช้จ่ายเกือบทั้งหมดให้ แต่ก็มีอีกส่วนที่เธอต้องเป็นคนจ่ายเอง ซึ่งมันก็มากพอสมควร ถ้าไม่ได้กันตยศช่วยเหลือในตอนนั้น เธอก็คงแย่

“นายไปนั่งรอตรงนั้นก่อนก็ได้ เดี๋ยวเราเดินไปหา” ณิชาชี้ไปยังโต๊ะเล็ก ๆ ที่จัดไว้สำหรับนั่งเล่น กันตยศพยักหน้าแล้วยักคิ้วให้อย่างกวน ๆ ก่อนจะเดินแยกออกไป พร้อมกับสุดโปรดกับเด็กชายปลื้มเดินเข้ามาพอดี

“ยินดีด้วยนะครับ” สุดโปรดในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสแล็กส์สีดำอย่างไม่เป็นทางการนักยื่นขวดไวน์แดงยี่ห้อดังราคาแพงจากฝั่งยุโรปให้เป็นของขวัญ

“แม่ชา ปลื้มยินดีด้วยนะครับ” เด็กชายปลื้มที่ยืนข้างพ่อยื่นกระดาษที่ถูกม้วนแล้วผูกโบไปให้ณิชา หญิงสาวยิ้มพลางยอบตัวลงไปคุยกับหนุ่มน้อยที่อยู่ในชุดทักซิโด้สีเดียวกับผู้เป็นพ่อ

“ขอบคุณครับ” ณิชารับของขวัญมา ยื่นมือไปลูบศีรษะทุยของเด็กชาย

“แม่ชาแกะเลยครับ” หนุ่มน้อยบอกอย่างตื่นเต้น

ณิชายิ้มพร้อมแกะม้วนกระดาษตามที่เด็กชายบอก ก่อนจะยิ้มกว้างว่าเห็นว่าเป็นภาพวาดฝีมือของเด็กชาย หญิงสาวหันภาพไปให้คนวาดดูแล้วเอ่ยถาม “มีใครบ้างคะเนี่ย”

“คนนี้คุณอาวินทร์ คนนี้แม่ชา คนนี้หนูณิ ส่วนคนนี้...คุณพ่อบอกว่าเป็นน้องของหนูณิครับ”

ผู้ใหญ่ทั้งสามคนหัวเราะขึ้นมาพร้อมกันด้วยความเอ็นดูเด็กชาย วินทร์ยอบตัวลงนั่งข้างณิชา วางมือบนศีรษะของเด็กชายแล้วโยกเบา ๆ “ขอบคุณมากนะครับ”

“หนูณิกำลังจะมีน้องเหรอครับ” หนุ่มน้อยเอียงคอถามอย่างสงสัย

วินทร์ยิ้มตอบ “ใช่ครับ แต่ตอนนี้น้องยังไม่มา คงต้องรอไปก่อน”

เด็กชายปลื้มเงยหน้าขึ้นไปมองพ่อของตน “คุณพ่อครับ ปลื้มอยากมีน้องเหมือนหนูณิ”

“เอ่อ...พ่อว่าอย่าเพิ่งมีเลยดีกว่า” สุดโปรดลำบากใจ ไม่รู้จะตอบลูกชายว่าอย่างไร จึงรีบเบี่ยงประเด็นไปเรื่องอื่นแทน “พ่อว่าเราไปหาหนูณิตรงนู้นดีไหม เหมือนจะมีขนมอร่อย ๆ เยอะเลย”

ลูกชายคล้อยตามของกินที่ผู้เป็นพ่อยกขึ้นมาหลอกล่อ กอปรกับเห็นเด็กหญิงณิศรากวักมือเรียกด้วยความดีใจ หนุ่มน้อยจึงไม่ลังเลที่จะวิ่งเข้าไปหาเพื่อนตัวน้อย โดยมีคนเป็นพ่อเดินตามหลังไปด้วย

“พี่โชคดีนะที่ได้ครอบครัวกลับคืนมา” วินทร์เอ่ยพร้อมโอบไหล่ภรรยาเอาไว้หลวม ๆ สถานการณ์อย่างเมื่อสักครู่นี้เขาก็เคยเจอมาก่อน เพราะฉะนั้นเขาจึงเข้าใจความรู้สึกสุดโปรดเป็นอย่างดี

“ค่ะ ชาก็โชคดีที่ได้กลับมาอยู่กับพี่วินทร์อีกครั้ง” แม้เป็นอะไรที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยก็ตาม “แล้วพี่ภูกับพี่เปียวจะมาตอนไหนคะ”

“ไม่รู้สิ แต่ไอ้ภูส่งข้อความมาบอกพี่สักพักใหญ่แล้วนะ ว่าออกจากบ้านมาแล้ว” บอกจบเขาออกมองออกไปนอกบ้าน เห็นรถของเพื่อนตัวดีแล่นเข้ามาจอดพอดี “นั่นไง พูดถึงก็มาเลย ตายยากจริง ๆ”

“ที่รัก เหมือนจะมีคนนินทาเราอยู่เลย” ภูวิศทำเนียนขยับเข้าไปชิดแล้วกระซิบกับคนรัก เมื่อเห็นวินทร์ยืนจ้องด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยน่าไว้ใจสักเท่าไร

เปียวดีตีมือที่วาดมาโอบไหล่อย่างเนียน ๆ ดังเพี้ยะ “เดินดี ๆ ไม่ต้องมาโอบ แค่นี้เอง เปียวเดินเองได้”

“โธ่ ก็ภูเป็นห่วงนี่นา” ชายหนุ่มทำหน้างอน ๆ

“อย่ามาเวอร์ เปียวไม่ได้เป็นง่อย” หญิงสาวส่ายหน้าเอือม ก่อนจะเดินเข้าไปหาวินทร์กับณิชาที่ยืนรออยู่ “ขอโทษที่มาช้านะ พอดีมีคนลีลาน่ะ”

“ไม่เป็นไร” วินทร์บอกอย่างไม่ถือสา ส่วนณิชายิ้มรับโดยไม่พูดอะไร “แล้วนั่น ทะเลาะกันเหรอ หน้าบึ้งมาเชียว”

เปียวดีหันกลับไปมองคนรักที่เดินเข้ามาสมทบ “เปล่า ไม่ได้ทะเลาะอะไรเลย ปกติเขาแหละ”

ภูวิศยกแขนโอบไหล่เปียวดีอีกครั้ง คราวนี้หญิงสาวไม่ได้ว่าอะไร เพราะว่าไปก็คงเปล่าประโยชน์ จึงเลือกที่จะมองข้ามแล้วยื่นของขวัญให้กับอดีตคนรักและหญิงสาวตรงหน้า

“นี่ของขวัญของเปียวกับภู ยินดีกับวินทร์ด้วยนะ มีความสุขสักที” บอกกับชายหนุ่มจบก็หันไปพูดกับณิชาด้วยความจริงใจ “พี่ยินดีด้วยนะชา ดีใจที่ชากลับมานะ”

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เปียวดีคงจะเสียใจอยู่บ้างที่เห็นว่าคนที่ยืนข้างวินทร์ในวันนี้ไม่ใช่ตน ทว่าตอนนี้เธอกลับไม่รู้สึกอย่างนั้นแม้แต่นิดเดียว ด้วยเธอเดินออกมาไกลมากแล้ว เธอไม่เสียใจเลยที่ตัดสินใจเลือกภูวิศ เขาทั้งดี ทั้งเอาใจใส่เธอทุกอย่าง เขาทำให้เธอรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายของเธอคนเดียว ทั้งตัวและหัวใจ

วันนี้เธอจึงพูดคำว่ายินดีกับอดีตคนรักได้เต็มปาก โดยไม่รู้สึกเศร้าแต่อย่างใด

ณิชายกมือไหว้ “ขอบคุณพี่เปียวมากนะคะ”

“พี่ก็ยินดีด้วยนะชา” ภูวิศเอ่ยขึ้นมาบ้าง

“ชาก็ยินดีกับพี่ภูแล้วก็พี่เปียวด้วยเช่นกันนะคะ จะมีข่าวดีเมื่อไหร่คะเนี่ย” ณิชาถามยิ้ม ๆ

คนถูกถามหันไปยิ้มให้คนรัก แล้วขยับเข้าไปโอบกอดโดยประคองท้องที่ยังแบนราบไว้เป็นพิเศษ วินทร์เห็นแบบนั้นจึงเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม ภูวิศจึงไม่รีรอรีบเฉลยอย่างภาคภูมิใจทันที

“สิบสี่สัปดาห์แล้วครับผม”

“จริงเหรอคะ” ณิชาตาโตขึ้นด้วยรู้สึกตื่นเต้นกับข่าวดีในวันนี้

“จริงค่ะ” เปียวดีตอบยิ้ม ๆ เธอเองก็เพิ่งรู้ตัวเมื่อสามวันก่อน และเพิ่งไปฝากครรภ์มาเมื่อวานจึงไม่ได้บอกใคร

“ยินดีด้วยนะคะ” ณิชาบอกอีกครั้ง

“ยินดีด้วยนะ ทั้งสองคนเลย” วินทร์บอกเพื่อนทั้งสองด้วยรู้สึกยินดีด้วยจริง ๆ ก่อนจะกันไปถามคนที่ยืนข้าง ๆ “เปียวท้องแล้วนะ แล้วเราล่ะเมื่อไหร่”

“ชาจะไปรู้ไหมเนี่ย”

ภูวิศหัวเราะ “ไม่ต้องอิจฉากูหรอก มึงก็ลูกโตนำกูไปแล้วคนนึง ปล่อยให้กูได้ทำแต้มบ้างเถอะ จริง ๆ กูตั้งใจว่าจะยังไม่บอก เพราะไม่อยากแย่งซีนมึงกับน้องชา แต่กูอดไม่ได้จริง ๆ ว่ะ”

“เออ ไม่เป็นไร” วินทร์บอกอย่างไม่คิดอะไรมาก ก่อนจะเอ่ยชวนทุกคนเข้าไปในงาน

เมื่อแขกมากันครบทุกคนแล้ว คุณชาญวิทย์กับคุณวราพรซึ่งเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ก็อวยพรให้แก่ลูกชายและลูกสะใภ้ เพื่อให้ชีวิตคู่ต่อจากนี้ราบรื่น ไม่มีอุปสรรคใด ๆ มาขวางกั้นอีก มีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง

ซึ่งวินทร์ชอบอย่างหลังมาก เขาหันไปส่งยิ้มล้อ ๆ ให้ภรรยา ก่อนจะยิ้มกว้างมากกว่าเดิมเมื่อเธอถลึงตา ส่งค้อนวงโตกลับมาให้ ชายหนุ่มสุขใจที่เธอเป็นอย่างนี้ เพราะมันเหมือนเขาได้ณิชาคนเดิมกลับมา คนที่เขาเอาแต่ยัดเยียดสถานะน้องสาวให้เธอในตอนนั้น

ตอนแรกเขารู้สึกโกรธที่ตนถูกวางยา ทว่าตอนนี้เขากลับรู้สึกอยากขอบคุณเหตุการณ์นั้น เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่ได้ลงเอยกับเธอและมีความสุขด้วยกันอย่างนี้ อีกอย่างหากเขาไม่โง่งม หน้ามืดตามัวเข้าใจผิดเธอไปไกล เขาคงไม่เสียเวลาที่ควรจะมีความสุขไปถึงหกปี

แต่จะคิดอย่างนั้นก็ไม่ถูกเสียทีเดียว เพราะตอนนั้นเขายังมีใครอีกคนอยู่ข้างกาย ถึงจะรักก็คงรักได้ไม่เต็มที่ ที่เขาและเธอได้มาลงเอยกันเอาป่านนี้ก็คงเป็นเพราะโชคชะตาได้กำหนดเอาไว้แล้ว ทุกอย่างล้วนมีเวลาที่เหมาะสมและลงตัว ไม่มีใครบอกได้ว่าเมื่อไร แต่ถ้าถึงเวลามันก็จะเป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น...ความรักระหว่างเขากับณิชาเช่นกัน

“พี่รักชานะ” บอกจบวินทร์ก็โน้มใบหน้าเข้าไปจูบเธออย่างนุ่มนวล และอ้อยอิ่ง ท่ามกลางเสียงโห่แซวของคนที่มาร่วมแสดงความยินดี เนิ่นนานกว่าจะยอมผละออกมา ณิชายิ้มให้ด้วยความสุขสุดหัวใจแล้วบอกรักตอบ

“ชาก็รักพี่วินทร์ค่ะ”

“หนูณิก็รักคุณพ่อกับคุณแม่ด้วย” เด็กหญิงณิศราที่คุณปู่กับคุณย่าบอกให้วิ่งเข้ามาหาตะโกนบอกเสียงดัง วินทร์ย่อตัวลงอุ้มสาวน้อยขึ้นมา พร้อมยกมือหนึ่งโอบไหล่ภรรยาขึ้นมาใกล้ จากนั้นทั้งสามคนก็หันไปยิ้มให้กล้อง เพื่อให้ช่างภาพจำเป็นอย่างกันตยศได้เก็บภาพครอบครัวสุขสันต์เอาไว้...