บทที่สิบสอง

ออกมาจากในมิตินางได้พาพี่ชายไปเลือกเอาผ้าห่มผืนใหม่หมอนรองคอตุ๊กตาตัวใหญ่ไปนอนกอดแล้ว ไม่ลืมเอาออกมาคนสนิทข้างกายของตัวเองกับคนของพี่ชายด้วย พอออกมาในห้องรับแขกแล้วนางเรียกพี่สาวสองคนเข้ามาก่อนจะให้ผ้าห่มกับตุ๊กตาตัวใหญ่ไปคนละตัว แต่ห้ามถามถึงที่มาแม่ทัพใหญ่สั่งด้วยน้ำเสียงเข้มน่ากลัว    

"ขอรับ/เจ้าค่ะท่านแม่ทัพ"

"เอาละน้องไปเข้านอนได้แล้ว " ถึงแม้ว่าข้างในเขาจะอยู่คุยกับน้องสาวเกือบหนึ่งชั่วยามออกมานี้พึ่งจะไม่ถึงสองเค่อเลยจึงทำให้โล่งใจว่าน้องสาวจะไม่นอนดึกมาก

"เจ้าค่ะพี่ใหญ่ราตรีสวัสดิ์พรุ่งนี้เจอกันในห้องอาหารเจ้าค่ะ"  

นางบอกพี่ชายแล้วก็เดินเข้าห้องนอนไป   

 "พี่สาวพวกท่านไม่ต้องนอนเฝ้าข้าหรอกเจ้าค่ะข้านอนคนเดียวได้สบายมาก กลับไปนอนกอดพี่หมีให้อุ่นเถอะห้องติดกันไม่ไกลมีอะไรข้าจะตะโกนเรียกพวกท่านเองเจ้าค่ะ" นางพูดแล้วปิดประตูลงดานข้างในเลย

"เจ้าค่ะคุณหนูมีอะให้รีบตะโกนเรียกบ่าวได้เลยนะเจ้าคะ"  

สาวใช้บอกเจ้านายก่อนจะหอบผ้าห่มผืนใหม่กลับไปห้องด้วยรอยยิ้มตั้งแต่คุณหนูหายจากป่วยไปหนึ่งอาทิตย์ฟื้นมากลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน แต่พวกนางกับชอบแบบนี้มากกว่าจะได้ไม่ต้องทนเห็นน้ำตาของเจ้านายพอได้ยินข่าวเรื่องแม่ทัพลู่จากคุณหนูไป๋อี้หลันทำให้มีน้ำตาทุกครั้ง ซึ่งสองสาวใช้เองต่างก็ไม่ชอบเพื่อนคนนี้ของเจ้านายสาวเช่นเดียวกันมาทีไรคุณหนูของพวกนางไม่เคยมีความสุขเลย หาแต่เรื่องทุกข์ใจมาให้ไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนแบบไหนกัน ดีแล้วเมื่อสามวันก่อนโดนคุณหนูด่าคืนไปกลางโรงน้ำชาคงจะหายหน้าไปอีกนาน

แม่ทัพหลี่เดินออกมาจากเรือนนอนของน้องสาวแล้วสั่งคนสนิทให้หาคนมาคุ้มกันน้องสาวเพิ่มอีกสักสิบคน

"คัดเอาคนมีฝีมือดีที่สุดนะข้าคิดว่าน่าจะมีเรื่องให้ปวดหัวอีกนาน "  เพราะนิสัยของน้องสาวเปลี่ยนไปเป็นคนละคนถ้าแม่ทัพลู่จะเจอศึกหนักกับการพูดให้น้องสาวข้าเสียใจปางตาย ดีนะท่านแม่กับท่านย่าพานางกลับคืนมาส่งให้ข้ากับท่านพ่อ ถ้านางจากไปเลยข้ากับท่านพ่อจะอยู่ได้อย่างไรเขาเลี้ยงนางมาถนอมเหมือนไข่ในหิน

 

ตัดมาจวนของแม่ทัพลู่ตอนนี้เขานั่งอยู่ในห้องหนังสือหลังจากกลับมาจากไปทำธุระจนเจอกับหลี่ซูเหยียน นางในสามวันก่อนแตกต่างจากเมื่อก่อนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว ในโรงน้ำชาเสียงเพลงของนางสะกิดใจจนวูบโหว่งรวมถึงนางประกาศต่อหน้าคนในโรงน้ำชาว่าจะไม่วิ่งตามหึงหวงเป็นเจ้าของเขาเหมือนแต่ก่อน ตลอดสามปีกับการมีนางคอยตามเวลากลับจากชายแดน มีปีนี้หนักสุด เพราะเขาพึ่งจะได้กลับมาประจำการในค่ายทหารเดียวกับพี่ชายของนางยิ่งทำให้นางตามติดเขาไปแทบจะทุกที่ จนนางทำสำเร็จเมื่ออาทิตย์ก่อนเขาได้ด่าว่านางไร้ยางอายอีกทั้งยังไม่ฟังนางอธิบายอะไรเลยสักอย่างจึงได้เห็นแววตาของนางส่งมาให้เขาแบบต้อพ้อ

 แต่เหมือนเมื่อสามวันก่อนนางไม่แม้จะมองเขาแบบคนรัก  แต่มองแบบว่างเปล่าไร้เยื่อใยแล้วยังคำพูดออกมาแบบไม่สนใจแม้ว่าสถานะของเขากับนางคือสามีภรรยา แม้ว่าจะยังไม่แต่งให้เขาก็ตามคืนนั้นเขาเคี่ยวก่ำนางเกือบสว่าง แต่ด้วยทิฐิจึงด่าว่านางไปจนทำให้นางไม่สบายเป็นอาทิตย์แล้วยังไม่ไปเยี่ยมนางอีก เพราะอยากดัดนิสัยนางเขาคิดว่านางจะยังรักหลงเขาอยู่เหมือนเดิน แต่สิ่งที่เห็นในวันนั้นมันไม่ใช่เลย นางถึงกับประกาศจุดยืนแบบไม่สนใจเขาอีกต่อไปทำให้เขากลับมาถึงจวน ฉุกคิดคำพูดของนางว่าถูกเพื่อนวางแผนช่วยทุกอย่าง อีกทั้งด่าเพื่อนคนที่นางไว้ใจมากที่สุดไปพร้อมกับเขาแบบไม่สนใจเพื่อนสาวคนนั่นอีก  ทั้งยังประจานในโรงน้ำชาพร้อมเขาอีกด้วย รวมถึงจ้าวอวี้หลิงคู่ปรับของนางกล้าถึงกับยกเขาให้คุณหนูพวกนั้นอย่างไม่สนใจ 

ในร้านขายเครื่องดนตรีนั้นอีกกลิ่นหอมของนางยังติดอยู่ในหัวของเขา การกอดประชิดตัวนางยังแสดงท่านทางรังเกียจเขาอีกทำให้ชายหนุ่มใจกระตุกได้เหมือนกันกับคำพูดของนางด่าจนเขาหน้าชาได้เช่นกัน

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะห้องหนังสือของแม่ทัพ  

 "เข้ามาได้เรื่องอะไรบ้างกับเรื่องให้ไปสืบ"  ตั้งแต่วันเกิดเรื่องในโรงนำชาเพราะฉุกใจในคำพูดของนางว่าเขาใจบอดตาบอดไม่มีเหตุผลในเมื่อไม่รับฟังนางแล้ว ไม่ต้องมาพูดถึงเรื่องผ่านมาถือว่าให้หมามันกิน นางจะหาสามีใหม่กี่คนก็ได้มันไม่ได้ติดตัวเขาไปเสียหน่อยถือว่าวินๆกันทั้งสองคน  มันคืออะไรวินๆคำพูดแปลกๆนั้นอีก  คำตอบคือมีความสุขด้วยกันทั้งสองฝ่าย จบแล้วคือแยกย้ายไม่ผูกพันธ์ไม่ทวงถามหาความรับผิดชอบอะไรจากอีกฝ่าย พอได้คำตอบเขายอมรับว่าโกรธจนลมออกหูกับคำตอบของนางแบบไม่สนใจอะไรกับสิ่งนั้นอีกต่อไป

"ได้เรื่องอะไรบ้าง"   พอคนให้ไปสืบมาในห้องแล้ว  

"เอ่อเหมือนคำพูดของคุณหนูหลี่ซูเหยียนทุกอย่างขอรับท่านแม่ทัพ คุณหนูไป๋อี้หลันคือคนวางแผนการให้แล้วดูต้นทางให้ด้วยขอรับ รวมถึงยาก็เป็นคุณหนูไป๋อี้หลันหามาให้ อ้างว่าถ้าคุณหนูหลี่ซูเหยียนไม่รีบลงมือจะไม่โอกาสเดี๋ยวคุณหนูจ้าวอวี้หลิงจะตัดหน้าแย่งท่านแม่ทัพไปในอีกไม่ช้า เป็นการยิงนกทีเดียวได้สองตัวเลยทำลายความรักของคุณหนูหลี่ซูเหยียนแล้วก็ทำมันสำเร็จด้วยขอรับ ในคืนนั้นพอท่านแม่ทัพให้ไปสืบเรืองคุณหลี่ไป๋อี้หลันกำลังโกรธคุณหนูหลี่ซูเหยียนมาก เพราะโดนด่าประจานนางในโรงน้ำชาจนระเบิดคำพูดทุกอย่างออกมาในห้องนอนขอรับสืบไปจนไปรู้ทุกเรื่อง คือแผนการของคุณหนูไป๋อี้หลันขอรับเพราะอยากจะเข้าหาท่านแม่ทัพตอนเลิกกับคุณหนูหลี่ซูเหยียนแล้ว ตอนนี้เหมือนทุกอย่างจะถูกคุณหนูหลี่ซูเหยียนจับได้แล้ว ด่าประจานในโรงน้ำชารวมถึงคุณหนูจ้าวอวี้หลิงเอ่อแล้วท่านแม่ทัพด้วยขอรับ"   คำหลังนี้เขาพูดเบาๆเพราะมองหน้าของแม่ทัพใหญ่ดำเหมือก้นหม้อไปแล้วในตอนนี้

"พวกนางอยากมีสามีมากก็จัดไปให้นางหน่อยก็แล้วกันจะได้เลิกมาวุ่นวายกับข้าเสียที ส่วนหลี่ซูเหยียนให้ตามคุ้มกันนางอีกทางด้วยข้าจะจัดการเองเรื่องอื่นเพราะอีกสามวันจะต้องไปทำงานให้องค์รัชทายาท วันพรุ่งนี้ให้พ่อบ้านเตรียมสินสอดส่งไปจวนของแม่ทัพหลี่ซูหยางด้วย"

เขาสั่งก่อนจะเดินไปในห้องเปลี่ยนชุดเป็นสีดำก่อนจะพลิ้วกายออกจากจวนในเวลายามจือมีคนสนิทตามหลังไปด้วยติดๆ