บทที่สิบสาม

ตัดมาทางหลี่ซูเหยียนนั้นเข้าห้องนอนมาได้นางถอดเสื้อคลุมออกเหลือเพียงเสื้อสายเดี่ยวกับกางเกงขาสั้นเสมอหู นางนำเอาตุ๊กตาหมีพูตัวใหญ่ออกมานอนกอดอีกฝั่งก็หมอนข้าง เข้าชุดกันทั้งที่นอนกับห่มผ้า นางจึงห่มแค่เอวเพราะยังไม่หนาวอากาศพอดีไม่หนาวไม่ร้อนก่อนจะหลับไปทั้งรอยยิ้มกับสิ่งค้างคาใจ นางได้ปลดปล่อยระบายออกมาให้พี่ชายรู้หมดแล้วทำให้หลับไปทั้งรอยยิ้ม

แม่ทัพลู่เทียนหรงนั้นรอเวลาจนดึกก็พลิ้วกายเข้าเรือนนอนของหลี่ซูเหยียน ในห้องนอนของคุณหนูในห้องหอนั้นมีตะเกียงดวงเล็กหรี่แสงลงลิบหรี่นางนอนหลับไปด้วยความสุข ต่างกันกับอีกคนตอนนี้ตกกตะลึงในท่านอนของนางนอนถ่างขาเตะผ้าห่มออกจนหมดยังไม่พอชุดบ้าอะไรของนางใส่นอน นี้มันไม่ได้ปิดบังอะไรเลยล้นออกมาบังทรงไม่ใส่เขายืนตะลึงมองสิ่งควรมีของหญิงสาว เพราะเขามีวรยุทธทำให้สาวน้อยหลี่ซูเหยียนไม่รับรู้นอนไม่สนโลกเก้าสิบห้าองศากับท่านอน แต่คนมองนี้ตะลึงงันทำอะไรไม่ถูกจะถอยก็ไม่ได้ ก็เพราะมีสิ่งดึงสายตาคือผิวขาวนวลผ่องทำให้เขาเดินไปนั่งบนเตียงนอนหญิงสาวเหมือนละเมอ นี้นางเป็นจิ้งจอกหรือทำให้ขาเหมือนต้องมนต์สะกดเขาก้มมองร่างบางเย้ายวนจนอดใจไม่ไหวก้มลงจะหอมแก้มนวลของนาง  หลี่ซูเหยียนกำลังฝันว่าได้เล่นกับเจ้าเหมียวในห้องนอนในภพเก่า ปกติมันก็จะคลอเคลียนางตลอดซุกตามคอนางข้างแก้มเป็นประจำ   

"งืมเหมียวเหมียวอย่ากวนสิคนกำลังจะนอน"   เสียงนางพรึมพำทำให้ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากกับท่าทางน่ารักของนาง ถ้าตัดนิสัยเอาแต่ใจออกไปนางจะสวยและน่ารักมาก

ก่อนนางจะตกใจกับการกอดรัดของคนหรือเปล่านางยกขาขึ้นถีบสุดแรงเกิด แม่ทัพหนุ่มไม่ทันระวังตัวหงายหลังตกเตียงอย่างไม่ตั้งตัวก่อนเขาจะรีบลุกขึ้นมาสะกดจุดของหลี่ซูเหยียนไม่ให้ตะโกนเรียกใครได้เพราะสัญชาตญาณของนางกำลังหลับแต่ถีบทั้งที่ยังไม่ลืมตาก่อนจะรีบตื่น  แต่ก็ยังช้ากว่าแม่ทัพลู่เทียนทรงเอามือปิดปากนางไว้ทันก่อนจะพูดให้นางรู้ว่าเป็นเขา  หลี่ซูเหยียนตอนแรกตกใจจนจะสติแตกพอรู้ว่าเป็นแม่ทัพลู่นางยิ่งโกรธ แต่เพราะนางโดนนางสกัดจุดเอาไว้จึงท่าทางบอกให้ปล่อยนางเดียวนี้  

 "ถึงกับถีบสามีตกเตียงเลยไม่ธรรมดานี้นาแล้วเจ้าใส่ชุดบ้าอะไรนอนกางขาไม่มีคุณสมบัติของคุณหนูในห้องหอเลย ถ้ามีคนเข้ามาเห็นนอกจากข้าแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นใส่ล่อลวงให้ใครมาหาเจ้ากันแน่หลี่ซูเหยียน"   เขากระซิบใส่หูนางแบบแนบชิดลมหายใจเป่ารดหูรดคอนางจนขนลุกเกียว

"อ่อยอ้าไอ้าเอ้ย"   นางได้แต่ส่งเสียงอือๆนอกจากจะขยับไม่ได้เลยจึงตกอยู่ในกำมือของแม่ทัพบ้านี้อีก นางคิดในใจไม่มีใครมองเห็นคนร้ายเข้าจวนของนางเลยหรือไรนะ คงเพราะแม่ทัพลู่วรยุทธล้ำเลิศจนคนคุ้มกันของพี่ชายจับไม่ได้เลยหรือเยี่ยงไร

"ที่จริงเราสองคนมันเกินเลยกันไปแล้วนะวันนี้ข้าจะถือว่าเจ้านอนรอสามีเลยก็แล้วกัน" หลี่ซูเหยียนตาเบิกค้างด้วยความตกใจนางอ้าปากจะด่าแต่กลายเป็นว่าแม่ทัพปิดปากนางด้วยปากของเขาอีกทั้งสอดลิ้นเข้าพัวพันกรวดชิมไล่ต้อนจนนางตัวอ่อน สองมือแกร่งบีบเค้นหน้าอกอวบอิ่มอย่างห้ามใจไม่อยู่ เพราะนางไม่ได้สวมบังทรงนอนจึงทำให้เสื้อสายเดียวนั้นปิดบังอะไรไม่ได้เลย มันล้นทะลักออกมาให้เขาสัมผัสนางจนสั่นไหวไปหมดในตอนนี้ ทั้งปากของเขายังก้มลงดูดดึงจนนางครางเสียงสั่นเพราะความเสียวซ่าน นอกจากจะขยับตัวไม่ได้นางนางทรมารกับสิ่งที่ชายหนุ่มปรนเปรอให้นางจนหลุดครางออกมาในตอนนี้

"เหยียนเอ๋อร์เรามาลำลึกความหลังกันแบบไม่ได้วางยากันดูดีไหม ข้าอดใจไม่ไหวกับร่างกายของเจ้าแล้วนะในเมื่อข้าเป็นของเจ้าแล้วก็อย่าได้คิดไปมีคนอื่นได้อีกข้าจะฆ่ามันทุกคนถ้ามาชอบเมียของข้าเจ้าต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เจ้าทำ ข้าบอกเจ้าไปแล้วในร้านขายเครื่องดนตรีให้ยอมรับให้ได้กับการกระทำของเจ้าเองด้วย"

พูดจบเขาก้มลงปิดปากนางอีกครั้งหลี่ซูเหยียนส่ายหัวอย่างไม่ยินยอม แต่นางกับห้ามร่างกายตัวเองตอนนี้มันไหวมันปั่นป่วนมวนไปทั่วท้องน้อยของนางเหมือนผีเสื้อขยับปีกบินว่อนไปทั่ว นอกจากนางจะอ่อนด้านความรักจากภพเก่านางยังโสดซิงไหนเลยจะทันคนเล่ห์เหลี่ยมเหมือนชายหนุ่น ตอนนี้เขาได้กลืนกินนางไปทั้งตัวแม้ว่าเขาจะคลายจุดให้นางมันก็สายไปแล้วเพราะตอนนี้ร่างสูงใหญ่หนากำลังขยับใส่นางจนหัวสั่นหัวคลอนกับบทลงโทษแสนหวาน เสียงนางกรีดร้องตอนเสร็จสมแต่เขาปิดปากนางเอาไว้ไม่ให้เสียงเล็ดรอดออกไปด้านนอก แล้วขยับเร่งสะโพกถี่ๆ แล้วคำรามเสียงต่ำปลดปล่อยลูกชายของเขาเข้าร่างของนางจนล้นอุ่นวาบไหลอาบหน้าขา  

  "พรุ่งนี้ข้าจะมาสู่ขอเจ้าเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวได้เลยในเมื่อเจ้าจับข้าทำสามีไปแล้วต้องรับผิดชอบในสิ่งจะเกิดต่อไปให้ได้ด้วยนะภรรยารัก"   นางส่ายหัวจะตอบไล่เขาให้ออกไปจากห้องกลายเป็นเสียงครวญครางแทนเพราะแม่ทัพลู่ไม่ยอมปล่อยให้นางได้พูดเลย เขายังคงเคี้ยวกรำนางอีกต่อไปเพราะทนความเย้ายวนของนางไม่ไหว จนหลี่ซูเหยียนหลับไปในอ้อมแขนของแม่ทัพหนุ่ม เขาใส่เสื้อคลุมตัวใหม่ให้นางเกือบจะสว่างแล้วค่อยเร้นกายออกไปทิ้งรอยรักเอาไว้บนตัวของนางเป็นหลักฐาน ก่อนจะไปยังก้มลงหอมแก้มนวลทั้งสองข้าง 

  "ยามเจ้าหลับช่างน่ารักยิ่งเหยียนเอ๋อร์ข้าต้องกลับก่อนนะจะเช้าแล้ว"   เขากระซิบข้างหูนางก่อนจะตัดใจยอมออกไปจากร่างบาง

หลี่ซูเหยียนตื่นตอนพี่สาวทั้งสองเคาะห้องเรียกนางเพราะว่านางตื่นสายมากกว่าทุกวัน  

 "คุณหนูตื่นสายมากแล้วเจ้าค่ะท่านแม่ทัพรอทานมื้อเช้าแล้วนะเจ้าคะคุณหนู"

นางสะดุ้งตื่นแล้วรีบเข้าไปอาบน้ำต้องสะดุ้งกับรอยรักของไอ้แม่ทัพหื่นทิ้งเอาไว้ให้นางจนทั่วทั้งตัวไหนบอกว่าเกลียดข้านักหนาตอนนี้นางเดินลงเตียงยังขาสั่นแทบจะล้มมารังแกกันอยู่ได้คอยดูนะข้าจะเอาคืนให้เจ็บแสบเลยคอยดู  ก่อนนางจะเข้ามิติหายาคุมยาแก้ปวดมากินรีบแต่งตัวไปหาพี่ชายด้วยความเร่งรีบ และไม่ลืมหยิบกาแฟมาดื่มเองแล้วนำไปฝากพี่ใหญ่ด้วย

"วันนี้ตื่นสายหรือเหยียนเอ๋อร์ไม่สบายอีกหรือเปล่าให้คนมาแจ้งพี่ก่อนก็ได้นะ มาทานข้าวก่อนแล้วค่อยคุยกันไหนละกาแฟของน้องว่าจะนำมาให้พี่ชิมวันนี้"หลี่ซูหยางถามน้องสาว