บทที่สิบหก

ออกจากจวนของหลี่ซูเหยียนแม่ทัพลู่เทียนหรงก็มุ่งหน้าไปโรงเตี๊ยมกลางเมืองหลวงเพื่อทำการบางอย่างให้เสร็จก่อนจะออกเดินทางไปทำธุระสำคัญ   

"ทำตามแผน"  เขาหันไปบอกคนสนิทเพียงแค่สบตาเป็นอันเข้าใจ

ตัดมาทางสายสืบของคุณหนูทั้งสองให้คอยตามส่งข่าวของแม่ทัพลู่เทียนมาบอกว่าตอนนี้แม่ทัพลู่เข้าไปโรงเตี๊ยมหรูของเมืองหลวง ทั้งสองดอกบัวขาวสาวจึงพากันรีบแต่งตัวเพื่อจะไปทำคะแนนให้อยู่ในสายตาของแม่ทัพคนเก่ง  ตอนนี้ตัดหลี่ซูเหยียนคู่แข่งไปหนึ่งทำให้นางทั้งสองคนมีความหวังจะเป็นคนพิเศษของท่านแม่ทัพหนุ่มไฟแรง

แต่สองสาวนั้นกับกลัวท่านแม่ทัพหลี่ซูหยางเพราะกลิ่นอายรอบตัวน่ากลัวเด็ดขาดทั้งคนสนิทนั้นโหดเหี้ยมมากถ้าท่านแม่ทัพสั่งไม่ชอบอย่าได้หวังจะได้เข้าใกล้ได้   แม้แต่ไป๋อี้หลันจะไปมาหาสู่กับหลี่ซูเหยียนก็ยังไม่กล้าสู้หน้าของแม่ทัพหลี่ซูหยาง แค่มองตานางก็หลบแล้วเพราะกลัวว่าแผนการเข้าหาหลี่ซูเหยียนจะพังแต่กับน้องสาวเขาจะตามใจนางทุกอย่างเพราะรักนางมากจนไม่กล้าขัดใจน้องสาวเลยสักครั้ง แต่เตือนให้ระวังตัวตลอดทำให้ไป๋อี้หลันต้องระวังตัวอย่างมาก ยามนางไปจวนท่านแม่ทัพหลี่ซูหยางถ้าชายหนุ่มยังไม่ไปค่ายทหาร

สองสาวได้รับข่าวจากคนของตนเองต่างก็แต่งตัวอย่างสวยงามเพื่อจะพบหน้าท่านแม่ทัพตามข่าว แต่หารู้ไม่ว่าท่านแม่ทัพนั้นได้ออกไปแล้วเพี่อลวงคนคอยส่งข่าวให้สองคุณหนูผู้เป็นอริกับหลี่ซูเหยียน

พอลงรถม้าได้สองสาวต่างรีบเข้าโรงเตี๊ยมไปเพื่อจะรอทำให้เหมือนบังเอินมาดื่มน้ำขนมแบบไม่ตั้งใจมาพบท่านแม่ทัพลู่เทียงหลง  พอเห็นหน้าคู่ปรับต่างก็เชิดหน้าเมินไปคนละทางแล้วรีบไปโต๊ะใกล้ทางลงจากด้านบนจะมาพบพวกนางพอดี ต่างรอคอยด้วยใจจดจ่ออยากเห็นคนในดวงใจ

สั่งขนมน้ำชามาหลายกาก็ไร้วี่แววต่างชะเง้อมองทางลงจากบันไดโรงเตี๊ยมจนคอแทบหักก็ยังไม่มีคนที่ตนรอคอยลงมาจากด้านบนน้ำชาหมดไปสามกา รอแล้วรอเล่าจนตะวันบ่ายค่อย  พวกนางยังมีความอดทนและแล้วมีคนเดินขึ้นไปด้านบนโรงเตี๊ยมรูปร่างสูงใหญ่หุ่นเหมือนท่านแม่ทัพลู่เทียนหรง แต่ปิดบังใบหน้าใส่หน้ากากเดินขึ้นไปด้านบน สองสาวคิดว่าท่านแม่ทัพลู่ไปนอกด้านพึ่งจะกลับมาก็รีบลุกขึ้น แล้วค่อยเดินตามขึ้นไปจนถึงชั้นสามแล้วมันเงียบมากมองไปห้องไหนก็ปิดประตูหมด แล้วท่านแม่ทัพอยู่ห้องไหนละนี้ตามมาติดๆยังไม่ทันเลยพอสองคนคิดในใจจบ  แต่พอหันมาก็ต้องตกใจแล้วล้มลงหมดสติไป

คนใช้ติดตามเจ้านายมาต่างก็สลบไม่มีใครมาช่วยเจ้านายสาวสักคน ตื่นมาอีกทีคนได้แห่มาในห้องตอนคุณหนูทั้งสองกรีดร้องโหยหวนเพราะเปลือยกายนอนกับคุณชายเสเพบุตรชายของเจ้าของโรงเตี๊ยมกับเพื่อนสนิทก๊วนเดียวกัน  ผู้คนแตกตื่นกับเสียงร้องของคุณหนูทั้งสองจนวิ่งชนกันออกมาจากในห้องแทบจะไม่ทัน พวกเขาคิดว่าไฟไม้จึงทำให้คนมามุงดูกันเยอะมากจึงทำให้ข่าวดังไปอย่างรวดเร็ว

   "เจ้าเข้ามานอนกับข้าได้เยี่ยงไรมันเกิดอะไรขึ้นข้าไม่ยอมข้าจะให้ท่านพ่อเอาเรื่องให้ถึงที่สุดเจ้ากล้าล่วงเกินข้าคุณหนูของจวนโยธาฮือ"

นางตะโกนเรียกหาสาวใช้เสียงดังลั่น อีกมือหนึ่งจับผ้าห่มคุมกายมองเจ้าคนถ่อยรังแกนางในโรงเตี๊ยม

   "เอ่อข้าเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกันจึงมานอนกับคุณหนูปากร้ายไปได้" เสียงของชายหนุ่มพูดขึ้นมาบ้างเพราะโดนถีบตกจากเตียง

"คุณหนูเจ้าขาคุณหนูข้าขอโทษข้าไม่รู้ใครตีหัวข้ากับคนขี่รถม้าจนสลบในห้องเก็บของเจ้าค่ะมันเกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ"   สาวใช้รีบวิ่งเข้าไปช่วยเจ้านายสาวก่อนจะกันคนออกจากห้อง พร้อมคนติดตามข้างกาย  ซึ่งคุณหนูทั้งสองต่างก็มีสภาพเดียวกันคิดว่าเจ้าคนเสเพลูกชายของเจ้าของโรงเตี๊ยมวางแผนเล่นงานพวกตน

"ข้าจะให้ท่านพ่อมาจัดการให้หมดเลยคอยดู" ไป๋อี้หลันถีบร่างของเจ้าคนถ่อยเพื่อนกินเที่ยวของลูกชายเจ้าของโรงเตี๊ยมแห่งนี้

"ข้าเองก็ไม่รู้ว่ามานอนกับคนสวยปากร้ายอย่างเจ้าได้เยี่ยงไรโอ้ยๆเจ็บ" แถมโดนนางตุบตีจนทนไม่ไหวด่าให้นางกลับไปเช่นเดียวกัน ต่างคนต่างโมโหตะโกนด่ากันไปมาจนสาวใช้ส่วนตัวมาลากออกไปด้วยสภาพดูไม่จืดกันเลยทีเดียว  เพราะชายหนุ่มสองคนนั้นเป็นลูกคนมีอันจะกินแต่นิสัยไม่ดีชอบกินชอบเที่ยวสถานบังเทิงกับหอโคมแดงไปวันๆ  เพราะมีพ่อแม่รวยจึงเอาแต่ใจไม่ต่างกันกับคุณหนูทั้งสองคนเหมือนกับว่ามุดน้ำมาเจอกันเลย  ผู้คนมามุ่งดูต่างพูดกันแล้วหัวเราะไปด้วย กับสภาพดูไม่จืดเลยของสองคู่ชูชื่นในโรงเตี๊ยมดัง แล้วลือกันไปเหมือนไฟลามทุ่งกลบข่าวลือของหลี่ซูเหยียนสนิท

ด้านคนสั่งให้จัดการนั่งฟังลูกน้องรายงานจิบน้ำชาในอีกเมืองหนึ่งหลังออกเดินทางมาจากจวนของหลี่ซูเหยียนจึงแกล้งแวะโรงเตี๊ยมให้คุณหนูสองคนติดกับ ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว อยากมีสามีก็หาให้พวกนางจะได้จบๆไป ไม่มีใครไปทำตัวน่ารำคาญให้ภรรยาตัวน้อยของเขาอีกต่อไป

 "ทำได้ดีเรื่องงานละสืบไปถึงไหนแล้วได้เรื่องคืบหน้าบ้างหรือเปล่า"

เขาหันไปหาคนสนิทออกไปสืบข่าวกันตั้งแต่เช้าพึ่งจะกลับมาเหมือนกันกับตัวของท่านแม่ทัพเอง

เขาพึ่งจะอาบน้ำมานั่งรอฟังข่าวในโรงเตี๊ยมทำตัวเป็นพ่อค้าออกไปเล่ขายของ หาข่าวกองกำลังลับของกบฎทุกคนต้องปลอมตัวกันตลอดตอนทำงานด้านนอกนี้คือหอข่าวลับของแม่ทัพลู่เทียนหรงเขาจึงไม่ต้องปลอมตัวในที่ของตัวเอง

"เห็นมีคนเข้าออกหมู่บ้านห่างออกไปจากเมืองนี้ถัดไปสามหมู่บ้านมีภูเขาล้อมรอบแต่เหมือนว่าพ่อค้าจะเข้าไปส่งเสบียงทุกอาทิตย์ขอรับท่านแม่ทัพ มีหัวหน้าหมู่บ้านคุมเข้มห้ามคนแปลกหน้าเข้าออกอ้างว่ามีขุนนางจ้างชาวบ้านทำงานเกษตรให้จึงมีคนมาส่งเสบียงให้ตลอด เพราะมีทาสให้ทำงานด้วยเป็นร้อยกว่าคนจึงต้องเข้มงวดไม่อยากให้คนต่างหมู่บ้านหรือพ่อค้าเข้าออก อ้างว่าคนในหมู่บ้านเยอะมากแล้วถ้านับรวมคนของขุนนาง  ซึ่งเป็นบิดาของพระสนมมีโอรสคือองค์ชายรองจึงไม่มีคนกล้าเข้ามาวุ่นวายเพราะอำนาจขององค์ชายรองขอรับ"  ท่านแม่ทัพ

นี้คืองานหนักของท่านแม่ทัพลู่เทียนหรงต้องทำงานให้องค์รัชทายาท พระโอรสของฮองเฮาเพราะจะนั่งบัลลังก์ต่อจากพระบิดาจึงต้องคอยระวังตัวเรื่องของกบฎจะมีแทบทุกสมัยเลย เพราะมีเมียมีลูกเยอะจึงทำให้แก่งแย่งชิงดีกันเพื่อครองบัลลังก์มังกรทำให้พี่น้องต่างมารดาฆ่ากันตายมาเพื่อสิ่งเดียวนี้

แม่ทัพหนุ่มนั่งคุยงงานกับลูกน้องคนสนิทจนดึกวางแผนของการเข้าหมู่บ้านแห่งนั้นไปอีกทางหนึ่ง แต่ต้องอ้อมไปไกลทางด้านหลังจะแยกทีมกันไปสามชุดเมื่อวางแผนจบก็ปาไปเกือบบค่อนคืน ในห้องนอนเขานอนคิดถึงใครบางคนเมื่อคืนยังได้นอนกอดนางทำรักนางไปหลายรอบเขายกยิ้มมุมปาก พอคิดถึงความเร่าร้อนตอนร่วมรักกับนางตอนไม่โดนวางยากำหนัดร่างบอบบางน่ารักซ่อนรูปจนเขาอดใจไม่ไหวกับการใส่ชุดนอนอะไรนั้นของนาง เขายังนำมาด้วยเพราะกลัวนางจะใส่อีกตอนเขาไม่อยู่เมืองหลวง เขาดึงเสื้อมาจากห่อผ้ามายกดูทีละตัว ว่านางไปสรรหามาจากไหน เพราะไม่เคยรู้เรื่องของสาวๆเขาจึงไม่ติดใจสงสัยอะไรว่ามันไม่ใช่เสื้อผ้าของคนในยุคนี้ คืนนี้เขาดมกลิ่นของนางจากเสื้อสายเดี่ยวมันหอมมากจนเขาคิดในใจว่ากลิ่นน้ำหอมชนิดกัน เพราะมันปนกันสองกลิ่น คือกลิ่นของนางเองกับ กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มเขาดมแล้วดมอีกจนหลับไป