บทที่เก้า

หลังคัดความถนัดของแต่ละคนได้ตามความต้องการแล้ว ที่ดินหลังจวนของบิดานั้นกว้างยาวไปจรดแม่น้ำสายใหญ่นางจึงให้คนไร้บ้านหรือทาสของนางเกือบยี่สิบคนหญิงสิบชายสิบ นางจึงปรึกษาคนคุ้มกันของพี่ใหญ่ให้พาพวกผู้ชายไปถางหญ้าทำบ้านพักต่อจากเรือนพักฝั่งบ่าวผู้ชาย  ส่วนสาวๆนั้นมีเรือนสาวใช้อีกฝั่งพอจะมีห้องพักได้ห้องละสามคน ส่วนพวกผู้ชายบางคนมีหน้าที่จะได้เฝ้าจวนด้านหลังด้วย เพราะมีผลไม้หลายอย่างตอนมารดามีชีวิตอยู่ปลูกไว้หลายพันธุ์จนต้องมีคนสวนดูแลมีผลไม้ให้มีกินตลอด แต่มีไม่กี่อย่างเดี๋ยวนางจะเอาออกจากมิติให้พวกเขาช่วยกันดูแล จะได้มีกินทุกอย่างเลย ที่ดินท้ายจวนออกจะเยอะแยะตอนนี้ฝึกคนร้องคนรำก่อนแบบยุคเก่าแล้วผสมยุคใหม่สอดแซกเข้าไปให้ลงตัว  ถึงนางจะมายุคใหม่ก็ไม่ได้นำดนตรีใหม่ออกมาใช้หมดเสียหน่อย นางยังรักษาดนตรียุคโบราณแต่เน้นเพลงทั้งยุคเก่ายุคใหม่ให้เข้ากันดีจนนางเองยังทึ่งเลย   งานในสวนบอกพ่อบ้านทำให้ได้ไม่ใช่ปัญหา

วันนี้ได้คนของพี่ชายเจิ้งห่าวฉีที่ร่ำเรียนเครื่องดนตรีมาแต่ละชนิดทำให้นางพอใจมาก พวกเขาเล่นได้หลากหลายเพลงถ้ามีเพลงในยุคของนางมาให้เล่นเข้าไปอีกรับรองได้เลยว่าดังกระหึ่มโรงน้ำชาอย่างแน่นอน แค่คิดข้าก็มีความสุขแล้ว

พวกเครื่องดนตรีมาส่งแล้วสองวันมานี้พี่ใหญ่สั่งให้คนทำสถานฝึกซ้อมให้นางในสวนผลไม้ของมารดานี้แหละสงบร่มรื่นดี นางเองยังชอบเลยหาเปลมานอนเล่นดีกว่าวันหลังหึชีวิตดีๆนางชอบ

"เอาละลองซ้องเพลงที่พวกท่านเรียนมาให้ข้าฟังหน่อยสิเจ้าคะ"  จะให้พี่สาวนางรำฟ้อนใส่เสียหน่อยจิบเบียร์เย็นเข้าท่าดีแฮะนางพูดคนเดียวหัวเราะคนเดียวจนสาวใช้ข้างกายกระตุกแขนเสื้อให้คุณหนูสำรวมหน่อย

"ขอโทษเจ้าค่ะข้าลืมตัวไปหน่อยต่อไปถ้าพี่สาวเห็นข้าแสดงกิริยาอะไรแบบเปิ้นๆไม่ต้องตกในนะเจ้าคะมันขึ้นมาเองแบบไม่ได้ตั้งใจเจ้าคะ"  นางบอกสาวใช้ข้างกายแล้วยิ้มแหะๆ  

"...." สองสาวมองหน้ากันงงๆ

"พวกท่านเล่นให้เข้ากันได้เลยนะเจ้าคะวันหลังข้าจะคัดเพลงของข้ามาให้พวกท่านเล่นลองดูรับรองโจ๊ะครึ้มๆอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ"   ขาเต้นกระจายหน้าเวทีไปเลยคนเราไม่ว่ายุคไหนล้วนแต่ชอบความสนุกกันทั้งนั้นละนะ

"เรื่องอาหารข้าให้พ่อบ้านสั่งแม่ครัวทำแบบข้าวราดแกงไปเลยง่ายฝึกให้ได้สักอาททิตย์เข้ากันดีแล้วเราจะย้ายไปแสดงจริงเลยนะเจ้าคะ ในโรงน้ำชาของครอบครัวข้าเองขอให้ทุกคนตั้งใจทำหน้าทีของตัวเองออกมาให้ดีที่สุดก็พอ ห้ามทะเลาะเบาะแว้งกันนะกินข้าวหม้อเดียวกันการเล่นดนตรีต้องมีความสามัคลีกัน ทุกคนมีความสำคัญเท่ากันหมดขาดคนใดคนหนึ่งเสียงของดนตรีจะเพี้ยนไปทันทีเข้าใจที่ข้าพูดใช่ไหมและข้าถึงจะใจดีแต่จะลงโทษทันทีกับคนคิดร้ายต่อองค์กรของตัวเอง ทำงานได้ตำลึงได้อนาคตที่ดีหรืออยากตกงานเร่ร่อนคิดเอา ข้าช่วยทุกคนออกมาเพราะจะให้งานให้อาชีพกับพวกท่านรวมถึงตัวข้าเองก็ได้เหมือนกัน เพราะข้าคือผู้ลงทุนพวกท่านใช้แรงกับพรสวรรค์ที่มี ข้าจะเป็นผู้ลงทุนให้ทุกคนส่องแสงจรัดบนเวทีอย่างสวยงามอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ"

"ขอรับ/เจ้าค่ะคุณหนูพวกเราจะตั้งใจทำงานออกมาให้ดีที่สุดขอรับเจ้าค่ะ"

ใครไม่ทำก็โง่แล้วมีที่พักมีข้าวกินแถมได้ค่าจ้างอีกนายจ้างบางคนซื้อทาสไปไม่เคยให้ตำลึงแถมข้าวให้กินอดๆอยากๆอีกต่างหาก อนาคตพวกเขาต้องดีอย่างแน่นอนทุกคนต่างมองคุณหนูด้วยความซาบซึ่งในใจ

"ข้ามีท่ารำท่าเต้นใหม่ๆให้พวกท่านด้วยนะวันนี้พอแค่นี้ก่อนก็ได้ พวกพี่นักเล่นดนตรีใครไม่มีบ้านพักให้มาแจ้งพ่อบ้านได้นะข้าจะให้พ่อบ้านหาห้องพักให้ใครมีบ้านก็ไปกลับได้เลยถ้ามันไกลมากไม่อยากเดินทางก็พักที่นี้ชั่วคราวไปก่อน ข้าจะถามพี่ชายให้ดูจวนพอจะมีที่พักได้บ้างหรือเปล่า เวลามาทำงานจะได้สะดวกใครมีปัญหาอันไหนให้บอกพ่อบ้านได้เลยจะได้รู้ว่าทุกคนขาดเหลืออะไรบ้าง ส่วนสาวๆให้มาแจ้งพี่สาวผิงผิงกับพี่สาวซิงซิงส่วนผู้ชายไปทางพ่อบ้านได้เลยไม่ต้องอายนะเจ้าคะ"

"ขอรับ/เจ้าค่ะคุณหนู"   วันนี้ไปดูห้องพักก่อนก็แล้วกันส่วนมากคนของพี่ชายไปซื้อมาจากโรงค้าทาสทุกคนไม่มีที่พักอยู่แล้วชายสิบคนหญิงสิบคน ส่วนคนของพี่เจิ้งห่าวฉีมีบ้านไกลจากเมืองหลวงสามคนทุกจึงขอพักในจวนบ้านพักคนงานด้วยเลยเลย หลี่ซูเหยียนก็ไม่ว่านางเข้าไปดูผ้าห่มในมิติออกมากแจกให้ทุกคนนางได้ไปสั่งซื้อเสื้อผ้าชุดสำเร็จให้คนละสามชุด กับพี่สาวสองคนทำให้มีสิ่งของมอบให้ทุกคนจากโรงค้าทาสเพื่อให้ได้ใส่ ตอนรับของใช้เครื่องนอนทุกคนถึงกับน้ำตาคลอกันเลยทีเดียว ได้รับเหมือนกันทุกอย่างแม้แต่ผู้ชายบางคนบ้านอยู่ไกลครอบครัวไม่คอยดีออกมาหางานทำจุนเจือครอบครัวเหมือนกัน  ใช่ว่านักดนตรีจะมีงานให้ทำกันทุกวันถ้าไม่ใช่หอละครใหญ่เขาจะจ้างประจำไปเลย  ทุกคนต้องดิ้นรนจึงรับจ้างทำงานทุกอย่างเหมือนกัน  บางคนโชคดีได้รับให้ไปสอนถึงบ้านลูกหลานคนรวยก็ถือว่าดีแล้ว กว่าจะหางานได้ในแต่ละวันไม่ใช่ง่ายเลย

"เสร็จไปหนึ่งวันพี่สาวเราไปเดินสำรวจด้านหลังจวนกันดีไหม เผื่อว่าจะมีอะไรในสวนผลไม้ของท่านแม่ว่ามีอะไรพอจะปลูกเสริมเอาไว้เลี้ยงคนในจวนอย่างไม่ต้องควักกระเป๋าก็ดีนะเจ้าคะ" ปลูกแตงโม แตงกวา ถั่วฝักยาวเอาที่สามารถทำกินทำขายได้ นางจะเอาในมิตินี้ละออกมาเมล็ดพันธุ์เยอะแยะ มะลอต้องมีจะตำให้ระเบิดแซ่บสะเดิดเลยคอยดู คืนนี้นางจะบอกความลับกับพี่ชายจะได้ช่วยนางออกหน้าได้ทุกอย่าง ในเมื่อมีพี่ชายแสนดีขนาดนี้ต้องใช้ให้คุ้มอิๆคิดไว้ในใจด้วยความคิดชั่วร้าย

อือที่จริงที่ดินของเราก็เยอะเหมือนกันนะนี้ดูสิต้นผลไม้ของท่านแม่มีหลายอย่างแต่ไม่ได้ปลูกเพิ่มเลยสินะมีแค่ไหนก็เท่านั้น เพราะพี่ใหญ่ไม่ได้มีเวลามาดูแลหรือสั่งมาให้ปลูกเพิ่ม

"พี่สาวมีคนดูแลสวนกี่คนเจ้าคะถ้าไม่พอข้าจะให้พี่ใหญ่หามาเพิ่มข้ามีหลายอย่างให้ทำต่อไป ผักทำอาหารปลูกเองจะดีกว่าดูสิที่ดินท่านพ่อออกจะเยอะแยะปล่อยไว้ให้เสียของทำไมกัน ไปดูแม่น้ำกันดีกว่าข้าจะได้วางแผนถูกว่าจะทำอะไรต่อดีบ้างเจ้าค่ะ"

"เจ้าค่ะคุณหนูไปถามลุงคนสวนเลยดีไหมเจ้าคะว่ามีกี่คน"  สาวใช้ข้างกายตอบก่อนจะเดินนำทางคุณหนูของตัวเองไปด้านหลังจวน  หลี่ซูเหยียนเองเดินไปนางก็มองสำรวจไปด้วยก่อนจะไปถึงบ้านพักของคนดูแลสวนที่อยู่เกือบท้ายจวน

"ท่านลุงจี้จงฉางอยู่ไหมเจ้าคะคุณหนูหลี่ซูเหยียนต้องการคุยด้วยเจ้าค่ะ "  พี่สาวซิงซิงตะโกนเรียกที่หน้าเรือนพัก

สักพักมีชายคนหนึ่งเดินออกมาร่างกายสูงใหญ่เหมือนคนเคยเป็นทหารมาก่อนแต่คงจะได้รับบาดเจ็บท่านลุงเอาเศษผ้าปิดตาไว้ข้างหนึ่ง อายุน่าจะห้าสิบขึ้นแล้วมีผู้หญิงเดินออกมาตามหลังคงจะเป็นภรรยาของท่านลุงจี้จงฉางและลูกๆของท่านกระมัง