บทที่สิบ

"คุณหนูเดินมาถึงนี้มีอะไรเร่งด่วนหรือไม่ขอรับ ทำไมไม่ให้คนมาบอกข้ากับภรรยาข้าจะได้ไปหาที่จวนใหญ่ของนายท่านเองขอรับ นี้ภรรยาของข้าชื่อนางจี้จงอิ้ง ส่วนบุตรชายของข้าชื่อจี้จงเถียน บุตรสาวชื่อจี้จงเหม่ยขอรับคุณหนูเล็ก"

จี้จงฉางบอกชื่อคนในครอบครัวให้รู้จักคุณหนูของเจ้าของจวนทราบ เพราะไม่เคยจะได้พบหน้าคุณหนูเล็กออกมาด้านหลังจวนแบบนี้เลย ตั้งแต่มาอาศัยดูแลสวนผลไม้ให้ฮูหยินผู้เป็นเจ้านายคนก่อน

"อ้อไม่ต้องตกใจเจ้าค่ะข้าเพียงแต่อยากมาปรึกษากับท่านลุงว่าจะนำผลไม้มาลงเพิ่มในจวนจะได้มีกินแล้วเลี้ยงคนงานไปด้วย จะได้ไม่ไปต้องซื้อข้างนอกกิน ปลูกเองกินเองจะดีกว่าข้าจึงมาหาท่านลุงว่าดูแลกันกี่คนไหวไหม ข้าจะได้ให้พี่ใหญ่หาคนมาช่วยครอบครัวของท่านลุงอีกแรงเจ้าค่ะ พอดีข้าอยากจะให้ปลูกผักทำอาหารกินกันเองด้วยตอนนี้ข้าได้มีคนมาเพิ่มเพื่อฝึกซ้อมคณะดนตรีจะไปแสดงในโรงน้ำชาของท่านแม่ด้วยนะเจ้าคะท่านลุง"

"คุณหนูจะปลูกอะไรบ้างขอรับข้าจะได้ช่วยกันปลูกในครอบครัวถ้าเป็นผลไม้จะมาลงเพิ่ม ว่าแต่คุณหนูจะให้ทำอะไรเพิ่มก็สั่งมาได้เลยขอรับ"

"ได้เจ้าค่ะข้าจะไปบอกพี่ชายก่อนว่าข้าอยากจะทำอะไรบ้างแล้วจะหาคนมาช่วยท่านลุงด้วย ว่าแต่ลูกสาวของท่านลุงสนใจจะไปทำงานกับข้าไหมละนางอายุเท่าไรแล้วเจ้าค่ะ  ขี้อายนะเราสงสัยไม่ค่อยได้ออกไปไหนมาไหนข้านี้แย่นะดูแลบ่าวไพร่แทนท่านแม่ท่านพ่อไม่ได้เลยมัวแต่ทำตัวไร้สาระไปวันๆ"

"นางพึ่งจะสิบห้าปีขอรับคุณหนูนางยังไม่เคยออกไปไหนนอกจากช่วยพ่อกับแม่ดูแลสวนเท่านั้นขอรับคุณหนูเล็ก"

"สวัสดีจ๊ะจี้จงเหม่ยข้าอยากให้เจ้ามาช่วยงานข้ากับพี่สาวข้างกายข้าทั้งสองคนเจ้าสนใจไหม งานในสวนให้ผู้ชายทำก็พอจ๊ะสาวๆอย่างเราต้องไปหาสิ่งดีๆด้านนอกจะได้ทันคนข้าจะสอนให้เจ้าอ่านออกเขียนได้มีตำลึงรายเดือนให้ด้วยนะ รับรองว่าข้าจะไม่พาเจ้าไปเสียคนแน่นอนจ๊ะแต่ต้องถามพ่อกับแม่ของเจ้าก่อนนะว่าจะยอมให้ไปรับใช้ข้างกายข้าหรือเปล่า อันนี้ข้าไม่บังคับเจ้าไม่ต้องกลัวไปนะท่านลุงท่านป้าด้วยนะเจ้าคะลูกชายของท่านอยากเป็นทหารเหมือนท่านไหมข้าจะบอกพี่ใหญ่ให้เอาเป็นว่าข้าจะไม่เอาคำตอบในวันนี้ แต่พวกท่านค่อยไปบอกกับพ่อบ้านได้เลยหรือจะไปหาพี่สาวซิงซิงพี่สาวผิงผิงได้เลยเจ้าค่ะ  เอาละข้าไม่รบกวนพวกท่านแล้วล่ะแต่ข้าอยากไปดูด้านหลังจวนว่าแม่น้ำพอจะผันเข้ามาเก็บไว้ในบ่อได้หรือเปล่ารบกวนท่านลุงคนเดียวก็พอเจ้าค่ะ  พาข้าเดินดูว่ามีอะไรพอจะทำเพิ่มบ้าง หรือท่านลุงอยากได้อะไรบ้างข้าจะได้หามาให้วันหลังเจ้าค่ะ"

จากนั้นนางก็เดินไปดูด้านหลังจวนด้วยความสนใจ  ดีอีกอย่างคือจวนของท่านพ่อท่านแม่นั้นได้มาจากมรดกของปู่ย่าจึงไม่ใช่จวนของหลวง จึงทำให้มีที่ดินเยอะยาวจรดแม่น้ำสายหลักด้านหลังหล่อเลี้ยงคนในเมืองฝั่งนี้มีแม่น้ำแต่ก็ไม่ได้ไกลจากตัวเมืองหลักมาก นั่งรถม้าก็ประมาณสองเค่อนิดหน่อยก็จะถึงแหล่งการค้าของเมืองหลวงของโรงน้ำชาของท่านแม่นั้นเอง นอกเมืองหน่อยอากาศดีๆนางชอบ

"ท่านแม่เมื่อก่อนคุณหนูไม่เคยคุยกับบ่าวไพร่อย่างนี้เลยข้าอยากไปทำงานกับคุณหนูเจ้าค่ะ ข้าอยากไปช่วยงานคุณหนูให้เก่งๆเหมือนพี่สาวข้างกายของคุณหนูเจ้าค่ะข้าขอให้ท่านแม่คุยกับท่านพ่อด้วยนะเจ้าค่ะ พี่ชายด้วยอยากเป็นทหารเหมือนท่านพ่อแต่ไม่กล้าบอกนายท่านวันนี้มีโอกาสแล้วท่านแม่จะอนุญาติข้ากับพี่ใหญ่ไหมเจ้าคะ"   จี้จงเหม่ยถามมารดาด้วยความหวัง

"เอาไว้ค่อยคุยกับพ่อของเจ้าคืนนี้ไปทำอาหารกันเถอะลูกรอพ่อของลูกก่อนค่อยว่ากันคืนนี้" 

    "ขอรับ/เจ้าคะ ท่านแม่"    ทั้งสองรับปากมารดาแล้วพากันไปทำอาหารรอบิดา

"ท่านลุงจี้จงฉางตอนนี้ในจวนอีกฝั่งมีคนงานไปซื้อมาจากโรงค้าทาสข้าให้ทำห้องพักฝั่งทางโน้นกับเรือนพักของบ่าวผู้ชายข้ากำชับพ่อบ้านเอาไว้แล้วห้ามข้ามมาทางฝั่งนี้ มีคนของท่านพ่อพักอยู่จะได้ไม่ล้ำมาให้ท่านลุงลำบากใจเจ้าค่ะ"    

 "ขอรับคุณหนู"

จวนกว้างใหญ่ที่ดินท่านปู่เยอะมากทำให้สถานที่สร้างบ้านพักได้อย่างไม่แออัด   

"ในตรงนี้ข้าคิดว่าน่าจะขุดบ่อน้ำเอาไว้นะจะได้มีแหล่งน้ำเป็นของตัวเองปลูกอะไรก็ไม่ต้องเดินไปถึงแม่น้ำ ข้าเห็นมีแต่บ่อชักลอกขึ้นมาจากดินมาใช้ในจวนแต่ไม่เห็นบ่อน้ำในสวนนี้เลย นอกจากสระบัว กับศาลานั่งพักให้นางแล้ว  แบบนี้ก็ต้องเดินไปตักน้ำมารดผักผลไม้ไกลนะสิเจ้าคะเดี๋ยวข้าจะบอกพี่ใหญ่ให้มาช่วยดูอีกทีจะได้ปลูกผักตามร่องน้ำขุดรอบทั้งสวนเลย ร่องน้ำจะได้สะดวกมีปลามาปล่อยด้วยอาหารการกินจะได้ไม่ต้องซื้อมากประหยัดได้เยอะเลยทีเดียวเลยละเจ้าค่ะท่านลุง"

"คุณหนูเจ้าคะตะวันคล้อยต่ำแล้วรีบกลับจวนเถอะเจ้าค่ะป่านนี้ท่านแม่ทัพคงจะกลับมาถึงจวนแล้วถ้าไม่พบคุณหนูจะเป็นห่วงตามหานะเจ้าคะ"   พี่สาวผิงผิงกระซิบบอกนางเบาๆ

"อ้อข้าก็บอกพ่อบ้านเอาไว้แล้วนี้นาแล้วก็มีคนของพี่ชายตามข้ามาตั้งหลายคนแล้วนี้ในจวนของท่านพ่อนะไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกเจ้าค่ะพี่สาว อย่าคิดมากเดี๋ยวข้าก็กลับแล้ว"   นางบอกสาวใช้ข้างกาย

"เอ้อท่านลุงเดี๋ยวให้ข้าปรึกษาพี่ใหญ่ก่อนนะเจ้าคะจะให้พ่อบ้านมาแจ้งท่านลุงอีกที ตอนนี้จะค่ำแล้วมันจะไม่งามเอาดูท่าพี่สาวจะเป็นห่วงข้ามากจนเกินไป กลับก็กลับจะได้ไม่ถูกพี่ใหญ่บ่นเหมือนคนแก่เข้าไปทุกวัน" นางก็พูดไปเองนั้นละ พี่ชายนางใจดีจะตายเพราะตามใจน้องสาวมากจนเคยตัวจนกลายเป็นคนนิสัยไม่ดีทำให้คนเกลียดขี้หน้ามากมายยังไงล่ะ โดยเฉพราะสาวๆในเมืองหลวง

"ขอรับคุณหนูถ้าอยากพบข้าให้คนมาตามได้ตลอดเวลาเลยนะขอรับ"  ลุงจี้จงฉางบอกนางก่อนจะแยกย้ายกันกลับนางเดินสำรวจทุกอย่างมาเรื่อยๆจนมาถึงจวนใหญ่ของบิดา มองขึ้นไปด้านบนเห็นพี่ใหญ่ยืนจ้องเขม็งเลยยังไม่มืดเสียหน่อยทำหน้าดุอีกแล้วเมื่อไรจะมีภรรยากับเขาเสียทีละเหอะพี่ชายเรา

"เหยียนเอ๋อร์มันค่ำแล้วน้องไปเล่นถึงไหนมาไหนพ่อบ้านบอกไปหาลุงจี้จงฉางทำไมนานจังเลยมีอะไรหรือเปล่า" เขาถามน้องสาว

"อ้อข้าแค่เดินสำรวจว่าจะลงผลไม่ในสวนเพิ่มและมีอีกหลายอย่างข้าอยากจะทำ เอาไว้กินมื้อค่ำอาบน้ำเสร็จพี่ใหญ่มาหาข้าด้วยนะเจ้าคะมีความลับจะบอก"   นางตอบพี่ชายแล้วรีบเดินไปห้องอาหารก่อนเลยตอนนี้นางหิวมากแล้วเพราะเดินจนเหนื่อยเหมือนกันนะเรา