บทที่6

หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาสามทุ่มเศษแล้ว เพียงขวัญยังคงอยู่ในครัว สองมือยังคงยุ่งกับการล้างทำความสะอาดอุปกรณ์เครื่องครัว แต่ในขณะเดียวกันปากสวย ๆ ก็ส่งเสียงร้องเพลงอย่างรื่นเริงใจ ราวกับไม่เหน็ดเหนื่อยจากการงานที่ทำมาตลอดทั้งวัน

งานในครัวไม่ใช่เรื่องสนุกแต่เธอทำมันด้วยความสุขและเต็มที่กับงานทุกวันเพื่อเป็นการตอบแทนพี่ขิมที่ให้ที่พักที่ซุกหัวนอนยามยากลำบาก ขิมโผล่หน้าเข้ามาในครัว เห็นเด็กสาวร้องเพลงโยกตัวไปมาพลางเก็บหม้อกระทะเข้าชั้นวาง เธอก็อดยิ้มให้กับการกระทำของเด็กสาวไม่ได้

“พี่บอกให้ไปประกวดร้องเพลงก็ไม่ยอมไป ต้องมาร้องเพลงอยู่ในก้นครัวแบบนี้”

“ก็ของขวัญไม่อยากดังนี่คะ ขวัญมีความสุขในการร้องเพลงอย่างนี้มากกว่า” เธอพูดตามตรง เหมือนทุกครั้งเวลาที่ขิมถาม เธอก็ตอบแบบนี้

“จะอายอะไรล่ะ ถ้าเราได้ดีพี่ก็พลอยได้ดีเกาะแกกินไปด้วยไง”

ขิมเดินมาจับมือเพียงขวัญที่เธอเอ็นดูเหมือนน้องสาวแท้ ๆ คนหนึ่ง เธอเองก็ออกจากบ้านมาอยู่คนเดียวนานนับสิบปีเพราะครอบครัวยอมรับเรื่องที่เธอเป็นสาวประเภทสองไม่ได้ เธอเริ่มทำงานโชว์ตัวในผับแถวพัทยา แต่ก็ประสบอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์ถูกชนอย่างจังหลังเลิกงาน กระดูกหักหลายแห่งและทำให้เธอเคลื่อนไหวร่างกายได้ไม่เต็มที่

จากนางโชว์กลายเป็นนางก้นครัว ชีวิตไม่มีทางเลือกนัก เพราะปากท้องก็ยังหิว ยังต้องกินต้องใช้ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ เมื่อทำงานครัวได้สักระยะ เธอก็ฝันถึงการมีร้านอาหารของตัวเอง อาชีพที่มั่นคงยั่งยืนกว่านางโชว์ที่เธอกลับไปทำงานนั่นไม่ได้อีก แม้ว่าร้านอาหารในฝันจะยังไปไม่ถึงเพราะเรื่องทุนทรัพย์ แต่ก็ยังได้เปิดเป็นร้านอาหารตามสั่งเล็ก ๆ ที่พอเลี้ยงตัวเองกับเพียงขวัญได้

ขิมรู้จักกับขวัญข้าว แม่ของเพียงขวัญ ตั้งแต่ทำงานนางโชว์ด้วยกัน ขวัญข้าวเป็นดาวเด่น เป็นที่หมายปองของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่เศรษฐีกระเป๋าหนัก จนวันหนึ่งขวัญข้าวตั้งท้องโดยไม่ได้ตั้งใจจนให้กำเนิดเพียงขวัญออกมา ขวัญข้าวจึงเอาเพียงขวัญไปฝากญาติที่บ้านนอกให้ช่วยเลี้ยงดู ขวัญข้าวทำหน้าที่แม่เพียงส่งเงินให้เดือนละสามหรือสี่พันบาทเท่านั้น

จนเมื่อเพียงขวัญเติบโตเรียนจบมัธยมต้นแล้ว เพียงขวัญจึงขอมาอยู่กับแม่ ซึ่งตอนนั้นขวัญข้าวก็มีผู้ชายคนใหม่ที่อยู่กินด้วยกัน ทว่าความสวยน่ารักก็ไม่อาจปกปิดได้ เพียงขวัญน่าจะได้เชื้อพ่อมาเต็ม ๆ เธอตัวสูงหุ่นนางแบบ แถมมีผมเป็นสีน้ำตาลประกายแดงและดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ถึงไม่รู้ว่าพ่อเป็นใคร แต่ก็รู้ว่าพ่อเป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติที่มาติดพันขวัญข้าว ซื้อบริการแม่ของเธอบ่อย ๆ ในช่วงนั้น

ขวัญข้าวดูไม่ค่อยพอใจที่ลูกสาวสวยวันสวยคืน และเธอไม่เคยสนใจใยดีเพียงขวัญเพราะมันตอกย้ำความผิดพลาดในวันเก่า ๆ ขวัญข้าวจึงเป็นแม่ที่ดีให้เด็กสาวไม่ได้ ทำให้แฟนใหม่ของขวัญข้าวหรือพ่อเลี้ยงของเพียงขวัญได้ใจที่จะลวนลามลูกเลี้ยง เพราะถึงจะทำอย่างไรกับเพียงขวัญ ผู้เป็นแม่แท้ ๆ ก็ไม่แม้แต่จะเหลียวแล

“นี่หล่อนเป็นแม่ภาษาอะไรยะ ลูกเต้าทั้งคนปล่อยให้คนอื่นมารังแกได้ยังไง?” ขิมจำได้ว่าตอนนั้นตนต่อว่าขวัญข้าวไปพอสมควร แต่อีกฝ่ายทำหน้าเบื่อหน่ายไม่สนใจกับเรื่องลูกสาวตัวเองนัก

“ใครอยากจะเอาไปเลี้ยงก็เอาไป เอามันไปไกล ๆ ฉันได้ยิ่งดี”

“ว้าย...ยายขวัญข้าว พูดจาแบบนี้แกไม่น่าเกิดมาเป็นแม่คนได้เลยนะยะ เอาอย่างนี้...ฉันจะดูแลของขวัญเอง ให้มาอยู่เป็นลูกมือที่ร้านของฉัน แล้วหล่อนอย่ามาเรียกร้องสิทธิ์อะไรจากของขวัญอีกเด็ดขาดล่ะ”

“ก็เอาสิ”

นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของเพียงขวัญที่ได้มาอยู่กับขิม ขิมได้แต่ถอนหายใจสงสารเด็กสาวที่สวยขึ้นทุกวันคนนี้ เธอไม่มีเงินมากพอที่จะส่งเสียเพียงขวัญให้ได้เรียนโรงเรียนดี ๆ ค่าเทอมแพง ๆ แต่เพียงขวัญพอใจที่จะเรียนในระดับปวช. แถมยังได้ผลการเรียนเป็นที่น่าพึงพอใจ เมื่อขึ้นในระดับปวส. เพียงขวัญก็ยังช่วยงานที่ร้านพร้อมกับเรียนไปด้วย