บทที่9

“จะกินหรือไม่กิน ไม่งั้นพี่เปลี่ยนใจนะ”

“กินสิ พี่จะเลี้ยงทั้งที ถ้าไม่กินเจ้ามือคงเสียใจแย่”

เพียงขวัญยิ้มกว้าง กวาดสายตามองไปรอบ ๆ มีร้านอาหารน่ากินหลายร้าน ทั้งอาหารญี่ปุ่น อาหารจีน อาหารทะเลซีฟู้ด ทั้งแบบปิ้งย่างและชาบู เธอเคยอยากมากินหลายครั้งแต่เกรงใจพี่ขิม เพราะทั้งค่าใช้จ่ายรายวันทั้งค่าเล่าเรียน พี่ขิมเป็นคนจัดการให้ทั้งหมด เธอจึงได้แต่เกรงใจ และที่สำคัญเธอกลัวว่าพี่ขิมจะเข้าใจผิดว่าอาหารที่ร้านไม่อร่อย ถึงได้อยากมากินอาหารนอกบ้าน

“ใครบอกพี่จะเสียใจ ดีซะอีกประหยัดเงินพี่”

“ถ้าเลือกยากนักเดี๋ยวพี่เลือกให้ เอาที่พี่อยากกินก็แล้วกัน”

บดินทร์ส่ายหน้าไปมา มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กให้เดินตาม เพียงขวัญไม่ได้ตั้งตัวจึงเซถลาไปตามแรงดึงของเขา บดินทร์เลือกร้านอาหารญี่ปุ่นแบบบุฟเฟต์

“เอาแบบนี้แล้วกัน อยากกินอะไรมีให้เลือกได้เต็มที่เลย ซูชิที่นี่ก็มีหลากหลายนะ อร่อยด้วย”

“พูดเหมือนมากินบ่อย”

“ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็มาบ่อยน่ะ” เขายิ้ม

“เอาเลยสิ เขาให้เวลาชั่วโมงเดียวนะ”

“อ้าว...จริงเหรอคะ งั้นของขวัญไปตักของที่อยากกินก่อนนะ”

เพียงขวัญรีบลุกขึ้นไปเลือกซูชิหน้าตาน่ากินหลายชิ้น แต่เมื่อเดินกลับมาที่โต๊ะของตัวเอง หม้อชาบูก็ถูกตั้งรอไว้แล้ว พร้อมกับเนื้อวัว หมู ไก่ และผักสดที่ถูกลำเลียงมาจนเต็มโต๊ะ

“เราจะกินกันหมดไหมคะ?” เธอถามด้วยสีหน้ากังวล แต่บดินทร์กลับหัวเราะออกมา แล้วใช้ตะเกียบเคาะศีรษะของเด็กสาวเบา ๆ

“เลิกถามแล้วกินได้แล้ว ถ้ากินไม่หมดนี่โดนปรับด้วยนะ”

“ค่ะ”

เพียงขวัญกินอาหารตรงหน้าท่าทางเอร็ดอร่อย บดินทร์ยิ้มอย่างเอ็นดู เขาพอรู้มาบ้างว่าชีวิตเธอลําบากขนาดไหน ไม่ค่อยมีโอกาสได้กินของแบบนี้บ่อยนัก แม้เจ้าตัวจะมีท่าทางห้าว ๆ ไม่ค่อยมีมารยาทนัก แต่จริง ๆ แล้วเขารู้ดีว่าจิตใจของเธออ่อนโยนและมีน้ำใจกับคนอื่น อย่างน้อยก็กับเขาคนนึงล่ะ

วันนี้เขาเพิ่งทำงานเสร็จตอนรุ่งเช้า ทีแรกคิดจะหลับเป็นตายหลังจากที่นั่งทำงานหลังขดหลังแข็งติดต่อกันมาหลายสัปดาห์ แต่เอาเข้าจริงกลับหลับไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง เขาโทรไปสั่งอาหารกับขิม แต่ปลายสายบอกว่าวันนี้หยุด ซึ่งปกติที่ร้านจะหยุดเดือนละสองวันคือ วันที่ 1 กับวันที่ 16 ของเดือน แต่เขาก็ไม่เคยจำวันหยุดได้สักที

เมื่อรู้ว่าร้านหยุดและท้องก็เริ่มหิว เขาจึงเอ่ยชวนขิมว่าจะพาออกไปหาอะไรกินกันข้างนอก เขาไม่ได้คิดอะไรมากมาย แค่อยากขอบคุณขิมและเพียงขวัญที่ช่วยดูแลเขาเป็นอย่างดีในยามทุกข์ยากหรือมีปัญหาต่าง ๆ

“แหม มีหนุ่มมาชวนไปกินข้าวพี่ก็ดีใจนะคะ แต่พี่มีนัดแล้วล่ะ ชวนของขวัญไปสิ รายนั้นว่างแน่ ๆ”

“ถ้าอย่างนั้นรบกวนพี่ขิมบอกของขวัญด้วยนะครับ อีกครึ่งชั่วโมงให้ขึ้นมาหาผมที่ห้อง”

“เดี๋ยว ๆ คงอีกสักชั่วโมงกว่านะ ของขวัญล้างจานอยู่”

“อ๋อ...ได้ครับพี่ขิม”

หลังจากวางโทรศัพท์แล้ว บดินทร์ก็ทำอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะอาบน้ำสระผมแต่งตัวแล้วมานั่งรอคนที่นัดไว้ที่ห้องนั่งเล่น จากที่คิดว่าจะออกไปหาอะไรกินง่าย ๆ ข้างทาง เขากลับรู้สึกอยากพาเพียงขวัญที่ดูสวยแปลกตากว่าทุกวันไปหาร้านอาหารดี ๆ นั่งกินสบาย ๆ มากกว่า

“พี่ภาคิน”

“ว่าไง?” เขาตื่นจากภวังค์

“อันนี้อร่อยมากเลยนะ พี่ภาคินชิมสิ” เพียงขวัญยิ้มจนดวงตาของเธอเป็นประกาย แล้วใช้ตะเกียบคีบตับที่ลวกน้ำซุปแล้วยื่นให้กับเขา

บดินทร์อ้าปากงับตับลวกชิ้นนั้น แต่เพราะความร้อนทำให้เขาต้องเป่าปาก เด็กสาวหัวเราะคิกคักที่ได้แกล้งเขา แต่บดินทร์กลับหัวเราะตามอย่างไม่รู้สึกโกรธอะไร

“ของขวัญไม่ได้แกล้งนะคะ” เพียงขวัญรีบบอกก่อน ก็ไม่ได้แกล้งจริง ๆ แค่ไม่คิดว่าเขาจะกินเลยก็เท่านั้น พอเห็นใบหน้าที่เคร่งเครียดตลอดเวลามีรอยยิ้มและหัวเราะได้ก็พลอยทำให้เธอมีความสุขไปด้วย ที่น่าประหลาดใจคือหัวใจของเธอเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน