เธอเพียงคนเดียว 4

“…..” สไนเปอร์ได้แต่อดทนไม่ให้ตัวเองโมโหไปกับการยั่วอารมณ์ของอีกฝ่ายเพราะรู้ถึงความกวนของน้องชายดี

“เงียบแสดงว่าตกลง ว่าแต่คู่หมั้นนี้เอาได้มั้ย แต่ได้แหละได้ข่าวว่าพี่กับพี่ดาวก็ทำ ไม่ได้เป็นแฟนกันด้วยซ้ำเท่าที่ผมรู้มา เนี่ยผมนับถือพี่แค่ไหนมาขอหมั้นก่อน เวลาพาน้องไปนอนบ้านด้วย น้องจะได้ไม่เสียหาย แต่ถ้าพี่ไม่สะดวกผมย้ายมาอยู่กับเมียได้” เมื่อเห็นพี่ชายเงียบไรเฟิลก็ยิ่งพูดยั่วโมโหเข้าไปใหญ่

“ไอ้ไรเฟิล!!!!!!” สไนเปอร์ตะโกนเสียงแข็งอย่างหมดความอดทน

“ครับคุณพ่อตาขอตัวก่อนนะ ว่าแต่ว่านี่เมียผมตื่นยังนะ” แล้วคนเจ้าเล่ห์สุดกวน ก็รีบวิ่งขึ้นไปหาเด็กสาวที่ยังนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มหลังจากที่แม่พึ่งปลอบและเดินออกจากห้องไม่ถึงสิบนาที

“ไอ้ไรเฟิล ไอ้ฉิบหาย มึงตาย!!!!!!!!” สไนเปอร์รีบวิ่งตามไปเพราะเป็นห่วงถึงความปลอดภัยลูก

“ไรเฟิล กูขอร้องภูพิงค์ยังเด็ก มึงมีทุกอย่างจะหาผู้หญิงกี่ร้อยกี่พันคนก็ได้ ทำไมต้องมายุ่งกับภูพิงค์” สไนเปอร์พูดอย่างใจเย็น พยายามไม่ให้ตัวเองสติแตกไปมากกว่านี้

“ไม่ว่าจะใครหน้าไหน ผมก็ไม่เอา ผมจะเอาภูพิงค์คนเดียว!” ไรเฟิลพูดจริงจัง สายตาที่ขี้เล่นเจ้าเล่ห์เปลี่ยนเป็น ดุดัน ทรงพลังดูน่ากลัวขึ้นมาทันที

“โอเคกูผิดที่พูดกับมึงไปแบบนั้น กูขอโทษลืม ๆ มันไปซะ แล้วปล่อยภูพิงค์ไป” สไนเปอร์ถอนหายใจแรง พร้อมเอ่ยขอโทษน้องชายออกมาจากใจจริง

“ผมคงทำตามที่พี่บอกไม่ได้ เพราะภูพิงค์คือคนที่ผมเลือกแล้ว ถ้าพูดกันดี ๆ ไม่รู้เรื่อง...ผมไม่อยากทำร้ายใคร พี่ก็รู้ว่าผมทำได้ทุกอย่าง”

“ผมรักภูพิงค์ผมสัญญา จะดูแลหลานให้ดีที่สุด”

พรึบ!!

ไรเฟิลคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อแสดงความจริงใจ เพราะตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยก้มหัวให้ใครแม้แต่พ่อผู้ที่ให้กำเนิด

“มึงก็รู้ไรเฟิล ว่าทำไมกูถึงยอมไม่ได้ กูจะไม่ยอมให้ลูกสาวต้องไปตกอยู่ในอันตราย ที่ไม่รู้ว่าอันตรายมันจะมาถึงตัวตอนไหน” ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อในคำพูดน้องชายแต่อะไรจะยืนยันได้ว่าลูกสาวคนเดียวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจจะปลอดภัยถ้าอยู่กับผู้ชาย ที่มีอันตรายรอบด้านแบบนี้

“ผมสัญญาผมจะปกป้องหลานด้วยชีวิต” ไรเฟิลจ้องหน้าสไนเปอร์ สายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ก่อนเขาจะค่อย ๆ ก้มหัวลงกับพื้นเพื่อแสดงความจริงใจ

“เฮ้อ... กูต้องยอมมึงใช่มั้ยไอ้บ้า!” สไนเปอร์ถึงกับพูดอะไรไม่ออก เมื่อเห็นชายหนุ่มไม่ยอมอ่อนข้อให้ใคร แต่กลับยอมก้มหัวให้เขาเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว

“ทุกอย่างมันไม่ได้อยู่ที่กู มันอยู่ที่ตัวภูพิงค์ และแน่นอนกูไม่มีทางบังคับลูกให้แต่งงานกับมึงแน่นอน” สไนเปอร์ถึงกับกุมขมับกับความดื้อรั้นของน้องชาย

“แค่พี่ยอม เรื่องอื่นก็ไม่เป็นปัญหา” เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นพร้อมกับสีหน้าท่าทางที่เปลี่ยนไป ความขี้เล่นทั้งหมดก่อนหน้านี้หายไป เหลือไว้แค่เพียงความฮึกเหิมน่ายำเกรง

“เออ... แต่อย่าทำให้ลูกกูกลัวไปมากกว่านี้ ห้ามบังคับและจนกว่าลูกกูจะเรียนจบ มึง!” สไนเปอร์เดินเข้าไปใกล้ กระชากคอเสื้อไรเฟิล สายตาคู่นั้นมองน้องชายที่ทำหน้านิ่งอย่างเอาเรื่อง

“มึง... ห้ามแตะต้องล่วงเกินลูกสาวกู จนกว่าจะถึงวันที่ภูพิงค์ยอมแต่งงานกับมึง”

“ไม่รับปาก ถ้าทนได้ก็จะทนถ้าทนไม่ได้ผมจะรับผิดชอบทุกการกระทำของตัวเองแน่นอน พี่ไม่ต้องห่วง” ไรเฟิลปัดมือพี่ชายออก พูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ

“ไอ้ ไรเฟิล!!” สไนเปอร์ถึงกับพูดไม่ออก เมื่อเห็นถึงสีหน้าที่นิ่งเรียบของอีกฝ่าย

“เอาเป็นว่าผมจะดูแลหลานให้ดี ผมรู้ว่าพี่รักลูกมากแค่ไหน แต่ผมก็อยากให้พี่รู้ไว้ว่าผมเองก็รักภูพิงค์ไม่น้อยไปกว่าพี่ ผมยอมให้เธอได้ทุกอย่างแม้แต่ชีวิตของผม ผมก็ให้เธอได้!”

ไรเฟิลมองหน้าสไนเปอร์อย่างไม่เกรง เพราะในชีวิตเขาไม่เคยกลัวอะไร นอกจากกลัวว่าเด็กสาวที่เขาหมายปองจะหลุดมือไปเป็นของคนอื่น

แต่มันจะไม่มีทางเป็นอย่างนั้นไปได้เพราะเธอต้องเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว...