แต่งงานแทน

(พระเอกนางเอกเก่ง + การต่อสู้ในวังหลวง + แก้แค้น + แต่งแทน + แต่งก่อนแล้วค่อยรัก) น้องสาวฝาแฝดได้รับความอัปยศจนเสียชีวิตก่อนแต่งงาน เฟิ่งจิ่วเหยียนได้รับคำสั่งในยามคับขัน ถอดเครื่องแบบทหารไปแต่งงานแทน กลายเป็นฮองเฮาแห่งแว่นแคว้น ฮ่องเต้ทรราชผู้นี้มีนางในดวงใจที่ตายไปแล้วคนหนึ่ง เหล่าสนมในวังล้วนแต่เป็น ‘ตัวแทน’ ของนางในดวงใจผู้นั้นทั้งสิ้น มิหนำซ้ำยังโปรดปรานหวงกุ้ยเฟยแต่เพียงผู้เดียว ขณะที่เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่มีความคล้ายคลึงกับนางในดวงใจผู้นั้นเลยสักนิด คิดว่านางคงจะถูกฮ่องเต้ทรราชรังเกียจเดียดฉันท์ และคงจะถูกปลดจากตำแหน่งฮองเฮาไม่ช้าก็เร็ว หลังอภิเษกสมรสได้สองปี ฮ่องเต้กับฮองเฮาก็จะหย่ากันดังคาด ทว่ามิใช่ฮองเฮาที่ถูกหย่า แต่เป็นฮองเฮาที่ต้องการหย่าสามีต่างหาก คืนนั้น ฮ่องเต้ทรราชจับชายอาภรณ์ฮองเฮาไว้แน่น “ถ้าจะไปก็ต้องข้ามศพเราไป!” เหล่าสนมร่ำไห้รำพัน ขวางฮ่องเต้ทรราชเอาไว้ “ฮองเฮา อย่าทิ้งพวกหม่อมฉันไปเลยเพคะ ถ้าจะต้องไปก็ต้องพาพวกหม่อมฉันไปด้วย!”

หนึ่งในแผนการร้ายที่ทำให้เธอถูกนำตัวมาจากชนบทเพื่อแต่งงานกับเขา ภาพลักษณ์ที่สำคัญ ความสามารถทางการแพทย์ที่ล้าสมัย? เธอจะสามารถเปลี่ยนเป็นหญิงสาวที่งดงามและมีเสน่ห์อย่างล้นเหลือได้อย่างไร! หญิงสาวจากเมืองไห่เฉิงล้วนต้องการพบเจอกับเขา คุณชายลู่…เรื่องอื่น ๆ คือ เธอได้แต่งงานกับนักธุรกิจแห่งวงการธุรกิจอุตสาหกรรมยักษ์ใหญ่เพียงหนึ่งเดียวโดยไม่คาดคิด เธอโผเข้ากอดขาเขาแน่นพร้อมกับพูดว่า ที่รัก คุณกำลังจะตายเหรอคะ?เขารู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับท่าทีของเธอจึงพูดขึ้นว่า “ภรรยาที่น่ารัก คุณต้องลืมตาขึ้นซะ!”

ซือเจ๋อเยว่ถูกบังคับให้แต่งงานกับเยียนอ๋องซื่อจื่อผู้ล่วงลับไปแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าคนที่มารับตัวเจ้าสาวนั้นคือบุรุษที่นางเคยได้ร่วมหลับนอนด้วยมาก่อน! ชะตาชีวิตช่างบัดซบเสียจริง! นางครุ่นคิดอยู่ว่าแต่งก็แต่งไปเถิด อย่างไรเสียเขาก็จำนางไม่ได้อยู่ดี ทว่านางคิดไม่ถึงว่าบุรุษผู้นี้คือคนที่สวรรค์ลิขิตมาเพื่อแก้ไขชะตาอายุสั้นของนาง หากกอดเขาหนึ่งครั้งจะมีชีวิตยืนยาวขึ้นหนึ่งวัน หากจุมพิตเขาหนึ่งทีจะมีชีวิตยาวขึ้นสามวัน หากร่วมเรียงเคียงหมอนกับเขาหนึ่งคืน...จะมีอายุยืนยาวขึ้นได้กี่วันยังต้องรอการพิสูจน์เสียก่อน นางจึงวางกลอุบายเพื่อความอยู่รอดของตน ในคืนเดือนมืดที่ลมพัดแรง นางปีนหน้าต่างเข้าไปในห้องของเขา แหวกผ้าม่านออกแต่กลับไม่พบใคร... พอหันกลับไป นางก็เห็นเขายืนอยู่ด้านหลัง สายตาเยือกเย็นลึกล้ำมองมาที่นาง “องค์หญิง ข้ารอท่านอยู่นานแล้ว” ซือเจ๋อเยว่ “!!!”

หนานกงเยี่ยวางนางลงยังไม่ทันจะเปิดปากด่าก็ถูกเขาจุมพิตเรียกร้อง  จางซูฉีประท้วงแต่เขาไม่ใส่ใจ  กลิ่นกายนางบวกกับเรือนร่างระหงเขาอยากกดนางลงตรงนี้นัก "ท่านทำอะไร  เยี่ยอ๋องท่านคิดว่าพวกข้าสามคนพี่น้องรังแกง่ายนักหรือ" จางซูฉีโมโหนางตบหน้าเขาอย่างแรง  หนานกงเยี่ยไม่โกรธเขารั้งนางเข้ามากอด จางซูฉีดิ้นรนแต่ไม่สามารถหลุดจากอ้อมกอดเขาได้  หนานกงเยี่ยจูบนางอีกครั้ง  กำปั้นน้อยทุบไหล่เขาประท้วง  จนเขาถอนริมฝีปากออก "เจ้าเขียนนิยายวสันต์เหล่านั้นได้อย่างไร  เวลาโดนเองถึงไม่ประสานักหื้ม  ไปเอาความรู้มาจากไหนทั้งที่ตัวเองแค่จูบยังทำไม่เป็นเลย" จางซูฉีหน้าแดงเขารู้หรือ  จางซูฉีก้มหน้าซบอกหนานกงเยี่ย  ไม่ยอมให้เขาเห็นสีหน้าตนเองตอนนี้  "ทำไมอายหรือ" หนานกงเยี่ยเชยคางนางกระซิบข้างหู "มาเด็กดีข้าสอนให้ดีกว่า  เผื่อนิยายเรื่องต่อไปของเจ้าจะเร่าร้อนกว่าเดิม" "ข้าไม่ได้อยากรู้สักหน่อย อื้อๆ"

มโนราห์ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทำตามสิ่งที่แม่ต้องการ คือเป็นเมียสวมรอยของผู้พันกองทัพ ที่จริงแล้วผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วยไม่ใช่เธอ แต่เป็นพี่สาวต่างมารดา ___________ ตุ๊บ! กำปั้นเล็กทุบลงแผ่นหลังของคนที่นั่งหันหลังให้ แบบโมโหจนลืมตัว "ออกไป" "เธอจะโมโหให้ฉันทำไม เรากำลังคุยกันด้วยเหตุผล อยากให้ท่านนายพลได้ยินนักหรือไง" "เหตุผลบ้าบออะไรของคุณ ใครเขาจะบ้าไปมั่วเหมือนที่คุณทำล่ะ" "เธอไม่รู้เหรอว่าเรื่องแบบนี้มันโกหกกันไม่ได้" "ฉันไม่ได้โกหก ฉันไม่เป็นเหมือนคุณแล้วกัน" เอาสิ! ขนาดเขายังคิดว่าเราไม่บริสุทธิ์เราก็มีสิทธิ์คิดว่าเขาไม่บริสุทธิ์เหมือนกัน แต่ดูแล้วเขาก็คงเป็นแบบที่เธอคิด คนร่างสูงยืนขึ้นจากที่นั่งอยู่ แล้วถอดกางเกงชั้นในที่มีติดตัวอยู่แค่ตัวเดียวออก "คุณจะทำอะไร" กำลังทะเลาะกันอยู่แท้ๆ อยู่ดีๆ ก็ลุกถอดกางเกงใครจะไม่สงสัยล่ะ "ก็จะพิสูจน์สิ่งที่เธอพูดไง" "พิสูจน์? พิสูจน์ยังไง??" "ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผู้ชายพิสูจน์ได้" มโนราห์รีบขยับไปจนชิดผนังห้องอีกฝั่งหนึ่ง จะบ้าแล้วหรือไง จะเสียตัวทั้งทีต้องมาเสียเพราะเรื่องบ้าๆ ที่จะพิสูจน์เนี่ยนะ "กลับมา" "ไม่" ชายหนุ่มที่ร่างกายไม่มีอะไรปิดบัง คลานเข่าขึ้นบนเตียงเพื่อเข้าไปใกล้เธอ "กรี๊ด อืมมม" ขณะที่มโนราห์กำลังจะกรีดร้อง แต่ถูกเขาปิดปากด้วยมือ "จะร้องทำไมเดี๋ยวพ่อเธอก็ได้ยิน" "อือ อืม!" หญิงสาวพยายามจะแกะมือเขาออก "กลัวฉันจะรู้ความจริงเหรอ" "ไม่กลัว" "ไม่กลัวก็ให้พิสูจน์สิ" "คุณจำคำที่ดูถูกฉันไว้ให้มาก คุณจำไว้ให้ดี" เธอทำตัวไม่ดีตรงไหน ทำไมทุกคนถึงคิดว่าเธอต้องสำส่อนด้วย แม้แต่แม่แท้ๆ ก็ยังคิดเหมือนผู้ชายคนนี้เลย

ในเมื่อไม่ได้เป็นที่รักของครอบครัว แล้วไหนจะถูกถอนหมั้นอีก ฉะนั้นการแต่งงานครั้งนี้ข้าจะเป็นคนเลือกเอง ต่อให้ต้องแต่งกับแม่ทัพที่ขึ้นชื่อว่า 'ร้ายกาจ' และ 'อัปลักษณ์' ข้าก็ยอม...

และในที่สุดสิ่งที่ดีที่สุดที่จะแยกสตรีแพศยานั่นออกจากน้องเขยเลวของเขาก็คือ แยกพวกมันจากกันเสีย และนั่นก็เป็นสาเหตุที่เขาส่งคนไปสู่ขอสตรีนางนั้นทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้า แต่ก็ไม่ประสงค์จะเห็นเพราะแค่ได้ยินเรื่องฉาวของแม่นั่นเขาก็รังเกียจแทบจะไม่อยากจะพบเจอ แต่นี่จำต้องรับนางมาเป็นฮูหยินที่เขาไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด ก็แพศยาปานนั้น เปือดเปื้อนกลิ่นอายบุรุษมากี่คนแล้วล่ะ แม้แต่สามีของผู้อื่นนางก็ไม่เว้น แพศยาถึงปานนี้ จะทอดสะพานให้บุรุษเดินไปกี่คนแล้วก็ไม่รู้ได้ แม่ทัพหนุ่มจึงเพียงแค่รับนางเข้าจวนและให้เข้าพิธีแต่งกับป้ายชื่อของเขา โดยอ้างว่าเขาติดราชการด่วน ไม่..ฮูหยินที่เขาไม่ต้องการนั้นร้ายกาจดังเช่นที่น้องสาวของบอกเล่าหรือไม่

เซี่ยซูมี่สาวสวยมากความสามารถอายุ 23 ปี กลับประสบอุบัติเหตุในช่วงเวลาที่โลกอดีตและอนาคตเปิดในรอบ 2000 ปี ทำให้วิญญาณหลุดออกจากร่าง รู้ตัวอีกทีคือต้องแต่งงานกับพรานป่าผู้โหดร้าย หน้าตาอัปลักษณ์

ครั้งที่แต่งงานกัน ท่านก็ไม่ยอมร่วมหอ ยั่วยวนเท่าใด ก็ไม่เคยได้ผล เผยโฉมต่อหน้า ท่านก็ไม่เคยยล ข้าอดทนเนิ่นนาน ให้ท่านเหลียวแล แล้วเหตุใดจู่ๆ ท่านจึงกลายเป็นปีศาจราคะ จับข้ากดไม่ยอมปล่อยเล่า!

“ฟ่างชิงเยี่ยน ข้าขอพูด…เป็นครั้งสุดท้าย…เจ้าจะทำอะไร” “ข้าต้องการท่าน อย่าพูดมาก เข้าหอกันเถอะเร็วเข้า!!” ท่านอ๋องคนสุดท้ายของ 4 ยอดบุรุษหนุ่มแห่งต้าเฉินมาแล้วจ้า.... สตรีที่แต่งเข้าไป 7 คนก่อนหน้านั้น....ตายหมดแล้วน่ะสิ เขาถึงได้ขึ้นชื่อว่าเป็นอ๋องโลหิตไงล่าาา..... เรื่องราวของบุตรท่านแม่ทัพ และ ท่านอ๋องโลหิตจะดุเดือด เผ็ดมันส์ขนาดไหน ฝากติดตามด้วยนะคะ อ๋องของเราท่านนี้ ดุดัน โหดเหี้ยม ฆ่าสตรีนะคะ ( มีเหตุผลนะคะ นางไม่ได้ฆ่าเรื่อยเปื่อย) นางเอกของเรา ฟ่างชิงเยี่ยนเป็นบุตรี (ที่ไม่รัก) ของท่านแม่ทัพจ้า.... พระเอกของเราแต่งงานมาแล้ว 7 ครั้ง ( โอ้แม่เจ้า แต่อย่าตกใจไป มันมีเหตุผลและ.....ตามต่อนะ อิอิ)